Γερμανικοί εκβιασμοί

5/1/2012

Θα θυμάστε ότι η επίσκεψη του Γερμανού αντικαγκελάριου Ρέσλερ στην Αθήνα, τον περασμένο Οκτώβριο, συνδέθηκε επίσημα με πιθανές επενδύσεις γερμανικών εταιρειών στην Ελλάδα. Η αλήθεια ήταν, όμως, πως ο κύριος λόγος της επίσκεψης ήταν να διασφαλίσει πως οι γερμανικές εταιρείες θα εισπράξουν όσα τους χρωστά το Ελληνικό Δημόσιο.

Την αλήθεια αυτή επανέλαβε και πριν από μερικές ημέρες ο Ρέσλερ, σημειώνοντας ότι έχει ζητήσει διαβεβαιώσεις (από τον Βενιζέλο εννοούσε) πως θα τηρηθούν οι ελληνικές υποχρεώσεις έναντι των μεγάλων γερμανικών εταιρειών.

Δεδομένου όμως ότι και η ελληνική πλευρά έχει ανοικτή την υπόθεση με τις μίζες της Siemens, με τις οποίες ποτέ δεν γίνεται το παραμικρό, αναμένεται ένα πολύ ενδιαφέρον ματς. Το οποίο, όλως... τυχαίως, συμπίπτει χρονικά με το «κλείσιμο» του PSI Plus, του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους.

Το νέο κύμα απειλών για έξοδο από το ευρώ και χρεοκοπία της Ελλάδας αναπτύσσεται στην πιο κρίσιμη φάση του PSI Plus . Τα ερωτήματα γίνονται εντονότερα καθώς οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το πρόγραμμα εξελίσσεται «όχι άσχημα».

Η πραγματικότητα, λοιπόν, είναι ότι οι Γερμανοί αποσκοπούν με κάθε τρόπο να κλείσουν τις δουλειές τους στην Ελλάδα με τη μικρότερη δυνατή έκθεση (να μην πληρώσουν τίποτε δηλαδή) και φυσικά να μην δώσουν δεκάρα σε αποζημιώσεις για τα μέχρι σήμερα αίσχη των εταιρειών τους.

Σε αυτό το πνεύμα ο Ρέσλερ επανέλαβε ότι, αν οι γερμανικές επιχειρήσεις δεν πάρουν πίσω όσα τους οφείλει το Δημόσιο, δεν θα πέσει ούτε ευρώ σε επενδύσεις στην Ελλάδα.

Ζητούν τα ρέστα

Στην πραγματικότητα βέβαια ο ι Γερμανοί, μετά το «κάζο» της Deutsche Telekom με τον ΟΤΕ (χρυσοπλήρωσαν για να πάρουν τον έλεγχό του) θέλουν να κάνουν όλες τις δουλειές τζάμπα. Και επιπλέον να πάρουν τις οφειλές του Δημοσίου και να «καθαρίσουν» το όνομα των εταιρειών τους χωρίς να πληρώσουν. Γι’ αυτό άλλωστε τα «καθεστωτικά» ΜΜΕ της Γερμανίας φωνάζουν συνεχώς για «ελληνική διαφθορά».

Για τα χρέη του Δημοσίου προς τις γερμανικές επιχειρήσεις η πραγματικότητα είναι ότι, με εξαίρεση μια γνωστή μεγάλη φαρμακοβιομηχανία που έχει διασφαλίσει την είσπραξη όσων της οφείλονται, άλλες γερμανικές επιχειρήσεις (κυρίως έμποροι όπλων) βρίσκονται στον «αέρα» ή σε διαιτησία για τις πληρωμές τους, αλλά και στα δικαστήρια για την ενεργοποίηση ρητρών.

Χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις των «στραβών υποβρυχίων» και του παλαιότερου προγράμματος εκσυγχρονισμού των Phantom της Πολεμικής Αεροπορίας.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου η ενεργοποίηση των ρητρών μιας σύμβασης με γερμανική εταιρεία ανακαλείται από την ελληνική πλευρά. Πώς είπατε; Απίστευτο; Κι όμως συμβαίνει, αρκεί η συμβαλλόμενη εταιρεία να είναι η... Siemens!

Έτσι, πριν από δυόμισι χρόνια, οι ασχολούμενοι με τα ενεργειακά έμειναν άναυδοι μετά την εισήγηση της διοίκησης της ΔΕΗ να παραιτηθεί η επιχείρηση από ποινικές ρήτρες ύψους 3,3 εκατ. ευρώ, τις οποίες θα πλήρωνε η Siemens για καθυστέρηση στις εργασίες αναβάθμισης δύο μονάδων παραγωγής ρεύματος στον Άγιο Δημήτριο Πτολεμαΐδας. Οι εργασίες στις μονάδες 3 και 4 είχαν ανατεθεί τον Μάιο του 2006 αντί συνολικού τιμήματος 42,8 εκατ. ευρώ και έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί έως τα τέλη του 2007.

Όμως οι εργασίες συνεχίζονταν μέχρι το 2009 και περιορίστηκαν σε μία μόνο μονάδα. Οι υπόλοιπες δεν έγιναν με το αιτιολογικό ότι έπρεπε να δουλεύουν λόγω της υψηλής ζήτησης ρεύματος. Παρ’ όλα αυτά, το δίκαιο και εύλογο αίτημα των υπηρεσιών για ενεργοποίηση των ρητρών ναυάγησε στη γραφειοκρατία της (τότε) διοίκησης. Το περιστατικό αναφέρεται απλώς για να δείξει ότι ο εθνικός (σ.σ.: γερμανικός) προμηθευτής έχει πράγματι «μακρύ χέρι» στις ελληνικές υπηρεσίες.

Ένα αντίστοιχο «πρόβλημα» βρίσκεται και τις ημέρες αυτές στην επικαιρότητα, καθώς αμέσως μετά τις γιορτές θα έρθει στη Βουλή η σύμβαση (της Siemens) με την οποία θα ξεμπλοκάρει ή όχι το θέμα των επτά νέων σταθμών του μετρό της Αθήνας - υπόθεση που θα διαβάσετε παραπλεύρως.

Λάδι η Siemens

Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω: Ενώ σε όλες τις άλλες χώρες η Siemens αναγκάστηκε σε μεγάλες (εξώδικες ή μη) αποζημιώσεις (από τα 1,2 δισ. της κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ μέχρι τα... κομμένα κεφάλια των στελεχών στη Νιγηρία), στην Ελλάδα, εκεί που μας χρώσταγε, μας ζητά και το βόδι.

Κι όπως θα δείτε σιγά - σιγά, αφού «ξεχαστούν» το κατοχικό δάνειο και οι πολεμικές αποζημιώσεις, ο συμψηφισμός για τις μίζες της Siemens θα βγει μικρότερος των όσων «αποδειχθεί» ότι χρωστάμε στους Γερμανούς. Πώς; Απλά θα επικρατήσει το δίκαιο του ισχυρότερου. Δηλαδή του δανειστή έναντι του δανειζόμενου.

Ο συμβιβασμός του Δημοσίου με τη Siemens για τις μίζες είναι μία υπόθεση που, όπως θα θυμούνται οι αναγνώστες του «Π» (που πρώτο είχε γράψει για το θέμα), είχε αναλάβει ο εμπιστότερος των εμπίστων (την περίοδο εκείνη...) του ΓΑΠ Χάρης Παμπούκης.

Δεδομένου ότι η Siemens τις τελευταίες δεκαετίες είχε δαπανήσει σε δωροδοκίες πολιτικών στην Ελλάδα περί τα 100 εκατ. ευρώ για να εξασφαλίσει προμήθειες περί τα 10-15 δισ. ευρώ, το λεγόμενο «κόστος πωλήσεων» είναι ούτως ή άλλως πολύ χαμηλό (περίπου 10%). Κάτι που από την περίοδο Παμπούκη είχε επιτρέψει στη γερμανική εταιρεία να διαπραγματευτεί (κατά τις πληροφορίες που τότε διέρρεαν) μία αποζημίωση της τάξης των 100-150 εκατ. ευρώ.

Με το ποσό αυτό η Siemens θα τερμάτιζε τη διαρκή φθορά και δυσφήμιση του ονόματός της. Κάτι που ίσως να μην επηρεάζει τις πωλήσεις οικιακών συσκευών, αλλά σίγουρα διαμορφώνει απαγορευτικό παράγοντα εάν πρόκειται για δημόσιο συμβόλαιο. Δεν είναι τυχαίο ότι, εξ αιτίας της εμπλοκής αυτής, έχει μπει πάγος ακόμη και στο σύστημα επικύρωσης εισιτηρίων στα μέσα μεταφοράς. Κάτι που σημαίνει ότι, ενώ οι δουλειές έχουν «κερδηθεί», δεν μπορούν να υπογραφούν.

Ο Βενιζέλος, λοιπόν, διέρρευσε ότι ο «δικός του» συμβιβασμός με 200 -250 εκατ. ευρώ θα φέρει σχεδόν τα διπλάσια χρήματα από αυτά του Παμπούκη, ώστε το θέμα να κλείσει με «επιτυχία». Τι κι αν πολλοί (όπως η Επιτροπή Ανταγωνισμού) υπολογίζουν την προβλεπόμενη αποζημίωση της Siemens στο 1 δισ. (ή και 2 δισ., αν υπολογιστούν τα διαφυγόντα κέρδη εταιρειών που δικαιούνταν κάποιες συμβάσεις, αλλά τις έχασαν λόγω των δωροδοκιών...).

Τέτοια ποσά είναι μάλλον απίθανο να τα δώσουν οι Γερμανοί τώρα που μας έχουν στο τσεπάκι. Και το κακό είναι ότι κάπως έτσι θα κλείσει και το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για το κατοχικό δάνειο, που μάλλον θα συμψηφιστεί, με κάποια υποπαράγραφο της νέας δανειακής σύμβασης.

«Λύση» για τα υποβρύχια

Όταν τον περασμένο Μάρτιο ο Παμπούκης είχε συναντηθεί με τον άνθρωπο (για τις ειδικές αποστολές) της Μέρκελ Uwe Corsepius, το ενδιαφέρον μονοπώλησε η «υπόθεση Siemens». Στα ψηλά όμως βρέθηκε και το χαμήλωμα των τόνων για την υπόθεση των συμβάσεων των υποβρυχίων και των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά.

Τα ναυπηγεία δεν βρίσκονται πλέον σε γερμανικά χέρια, αλλά σε όλους είναι γνωστό ότι η μεταβίβαση στο Άμπου Ντάμπι έγινε υπό την εποπτεία τους και πως τα deals τα είχαν κλείσει γερμανικές εταιρείες, οι οποίες έχουν κατηγορηθεί για μίζες. Και εδώ λοιπόν υπάρχει ένα αίτημα για μορατόριουμ. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι, από την περίοδο των επαφών Παμπούκη - Corsepius, η υπόθεση της σύμβασης των υποβρυχίων έχει πάρει την οδό των δικαστηρίων με την άσκηση ποινικών διώξεων.

Φλερτ για τη ΔΕΗ

Εφόσον η ατζέντα Παμπούκη -Corsepius εξακολουθεί να υφίσταται στα τεχνικά θέματα (δηλαδή όχι στις οικονομικές συμφωνίες, αλλά στα εμπορικά αντικείμενα), το επόμενο θέμα των Γερμανών είναι η με κάθε τρόπο επανενεργοποίηση της μη δεσμευτικής συμφωνίας που είχε υπογράψει η επιχείρηση με την RWE επί Ν.Δ. Το αίτημα για συμφωνία ξανάπεσε στο τραπέζι, με τη γερμανική πλευρά να πιέζει έντονα.

Η κυριότερη επιδίωξη του Βερολίνου είναι η μεταφορά ρυπογόνων μονάδων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος σε αγορές της περιφέρειας. Και εν προκειμένω η Ελλάδα μπορεί να είναι μία βολική αγορά.

♦ Τότε το σχέδιο προέβλεπε ένα κοινό σχήμα, όπου η RWE θα ήλεγχε το 51%, για να αναλάβει τη δημιουργία τριών μονάδων λιθάνθρακα.

♦  Τώρα, με τον Άγγλο δισεκατομμυριούχο Στέφεν Μπατ και το Silchester fund να κατέχουν το 14% της ΔΕΗ, τα πράγματα δυσκολεύουν για τους Γερμανούς, που δεν ήθελαν να αγοράσουν την επιχείρηση ούτε στα 6-7 ευρώ τη μετοχή. Εκτός αν πληρώσουν πάλι ψηλά για το πακέτο, όπως έκανε η Deutsche Telekom με τον ΟΤΕ παίρνοντας το πακέτο του Βγενόπουλου...

Ο εναγκαλισμός μας με την Siemens

Ο εναγκαλισμός του ελληνικού Δημοσίου με τη Siemens ξεπερνά κάθε φαντασία, ακόμη και νοσηρή, στο θέμα του μετρό. Και ο λόγος είναι ότι η γερμανική εταιρεία, σε όλους τους διαγωνισμούς, έχει κερδίσει το έργο της εγκατάστασης του συστήματος σηματοδότησης των συρμών και των σταθμών και, όπως λένε οι κακές γλώσσες, θα το κερδίζει στον αιώνα τον άπαντα!

Το περίεργο με αυτήν την υπόθεση, όπως λένε πηγές που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, είναι ότι το Δημόσιο, για να απεμπλακεί από τη Siemens, θα πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στη μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού για να αλλάξει το σύστημα σηματοδότησης και στους ήδη λειτουργούντες σταθμούς και συρμούς, για να είναι συμβατό με το νέο, εάν βεβαίως βγάλουμε κάποτε τη γερμανική εταιρεία από τη ζωή μας.

Έτσι, ακόμη μια φορά, οι πολίτες και το Δημόσιο πληρώνουν πανάκριβα την επιλογή μιας συνεργασίας με τη Siemens. Και την πληρώνουν πανάκριβα διότι, μόλις έσκασε το σκάνδαλο, οι κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ κατέβασαν τα μολύβια, αφού κανένας υπουργός δεν αναλαμβάνει από το καλοκαίρι του 2009 το βάρος της ευθύνης να υπογράψει την ανάθεση ακόμη ενός έργου σε μια εταιρεία που ελεγχόταν για μίζες σε πολιτικούς.

Μεγάλη χασούρα στο Μετρό

Το   αποτέλεσμα   ήταν   επτά σταθμοί του μετρό, που είναι έτοιμοι   να   λειτουργήσουν, να παραμένουν κλειστοί, μια και δεν έχει εγκατασταθεί το σύστημα   σηματοδότησης.   Πρόκειται για τους σταθμούς Περιστέρι, Ανθούπολη και Χαϊδάρι στη γραμμή 1 του μετρό της Αθήνας προς τα δυτικά προάστια και Ηλιούπολη, Άλιμος, Αργυρούπολη και Ελληνικό στη γραμμή 2.

Η χασούρα του Δημοσίου από τους επτά σταθμούς υπολογίζεται σε 68 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, ενώ τελευταία έσκασε και νέο πρόβλημα, αφού, εάν δεν βρεθεί λύση, η χώρα θα κληθεί να επιστρέψει, περίπου, 375 εκατομμύρια ευρώ, το μεγαλύτερο δηλαδή μέρος της συγχρηματοδότησης των επεκτάσεων. Επισημαίνεται ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε θέσει τέσσερις προϋποθέσεις για να υπογραφεί η σύμβαση με τη γερμανική εταιρεία, και συγκεκριμένα:

♦  Να ανάψει το «πράσινο φως» από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

♦  Να περάσει η σύμβαση από την Επιτροπή Ανταγωνισμού.

♦  Να δοθεί η σύμφωνη γνώμη της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής.

♦  Να επιβληθεί πρόστιμο στη Siemens.

Από τις προϋποθέσεις αυτές μόνο η πρώτη έχει καλυφθεί, ενώ είναι ακόμη σε εξέλιξη η εξωδικαστική διαπραγμάτευση με τη γερμανική εταιρεία.

Ο... πιεσμένος Βορίδης

Ο υπουργός Υποδομών της κυβέρνησης Παπαδήμου, Μάκης Βορίδης, δήλωσε ότι εντός του Ιανουαρίου θα πάει στη Βουλή τη σύμβαση ύψους, περίπου, 45 εκατομμυρίων ευρώ με τη Siemens, αφού και οι Γερμανοί ασκούν, πλέον, αφόρητες πιέσεις.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι, ακόμη κι αν υπογραφεί αύριο το πρωί η σύμβαση, οι απαραίτητες εργασίες για την εγκατάσταση του συστήματος σηματοδότησης των συρμών και των σταθμών απαιτεί χρονικό διάστημα, τουλάχιστον, δέκα    μηνών για την ολοκλήρωσή του.

Πηγή