ΗΠΑ: Οι φοιτητές ενάντια στον πόλεμο στη Γάζα

25/4/2024

Πολλοί φοιτητές στις ΗΠΑ αντιδρούν ενάντια στον πόλεμο στη Γάζα καταλαμβάνοντας πανεπιστημιουπόλεις. Αν και η αστυνομία της Νέας Υόρκης προχώρησε σε 100 συλλήψεις, οι φοιτητές επιμένουν.

Εκατοντάδες αστυνομικοί βρίσκονται στις πανεπιστημιουπόλεις των διάσημων πανεπιστημίων Columbia και NYU της Νέας Υόρκης όπου και έρχονται αντιμέτωποι με φοιτητές που διαδηλώνουν υπέρ των Παλαιστινίων – πολλοί εκ των οποίων συλλαμβάνονται.

Σε πολλά πανεπιστήμια των ΗΠΑ η ισορροπία μεταξύ της ελευθερίας της έκφρασης και των διακρίσεων, του δικαιώματος διαδήλωσης και της τήρησης της ασφάλειας φαίνεται να χάνεται. Και κάπως έτσι, απ' όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στη Γάζα, τα όσα συμβαίνουν στα πανεπιστήμια αντανακλούν τη διχόνοια που επικρατεί στην αμερικανική κοινωνία γύρω από τη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή.

Τι έχει συμβεί;

Νωρίς το πρωί της προηγούμενης Πέμπτης (18 Απριλίου) οι φοιτητές του Columbia έστησαν μία σκηνή στην πανεπιστημιούπολη ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Παλαιστινίους και εκδήλωση διαμαρτυρίας απέναντι στις ενέργειες του Ισραήλ στον πόλεμο στη Γάζα. Το αίτημά τους: το πανεπιστήμιο θα πρέπει να διακόψει κάθε οικονομικό δεσμό με το Ισραήλ. Χωρίς ιδιαίτερους δισταγμούς η διοίκηση του πανεπιστημίου κάλεσε την αστυνομία.

Λίγες μόνο ώρες αργότερα η Αστυνομία της Νέας Υόρκης (NYPD) είχει εκκενώσει τον χώρο και είχει προχωρήσει σε περισσότερες από 100 συλλήψεις ενώ εκσφενδονίστηκαν και μερικά μπουκάλια και καρέκλες. Όμως η αστυνομική επιχείρηση κατάφερε μονάχα να εντείνει τις διαμαρτυρίες. Τόσο στη Νέα Υόρκη όσο και σε άλλα πανεπιστήμια της χώρας δημιουργούνται νέα, μεγαλύτερα κινήματα διαμαρτυρίας. Στο Columbia στήθηκαν πολύ περισσότερες σκηνές και τα διά ζώσης μαθήματα ακυρώθηκαν για λόγους ασφαλείας.

Μεταξύ των διαδηλωτών είναι και η Κάθριν, η οποία σπουδάζει Διεθνείς Σχέσεις με ειδίκευση στη Μέση Ανατολή. Η 26χρονη ήταν μεταξύ εκείνων που είχαν συλληφθεί και εν συνεχεία αποβλήθηκε από το πανεπιστήμιο. Η ίδια αναφέρει πως είχε δεχθεί επιθέσεις κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων τους προηγούμενους μήνες και πως «το πανεπιστήμιο δεν κάνει τίποτα για την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων βίας εναντίον μας, αλλά αντιθέτως μας επικρίνει που πιάνουμε χώρο με τις σκηνές σαν να πρόκειται για κάτι τρομερό ή εντελώς ανάρμοστο». Για την Κάθριν, η διά της βίας σύλληψη 100 ειρηνικών φοιτητών είναι απαράδεκτη. Και σε αυτό φαίνεται να συμφωνούν και πολλοί άλλοι, όπως και αρκετοί καθηγητές που τάσσονται στο πλευρό των φοιτητών.

 

 

 

 

 

 

 

Ειρηνικές ή όχι οι κινητοποιήσεις;

Όποιος έχει επισκεφτεί προσφάτως τον χώρο όπου γίνονται οι κινητοποιήσεις, θα εκπλαγεί από τις περιγραφές ορισμένων αμερικανικών μέσων ενημέρωσης και δεξιών πολιτικών, σύμφωνα με τις οποίες η πανεπιστημιούπολη έχει μετατραπεί σε έναν χώρο βιαιοπραγιών και εξτρεμιστικών δράσεων. Στην πραγματικότητα η κατάσταση είναι πολύ πιο ειρηνική, οι περισσότεροι φοιτητές συνεχίζουν την καθημερινότητά τους, παίζουν μπάλα στο γκαζόν, μελετούν για τις εξετάσεις τους ή διαβάζουν κάποιο βιβλίο, χορεύουν, τραγουδάνε ή μαγειρεύουν. Και μεταξύ των φοιτητών που επικρίνουν το Ισραήλ είναι μάλιστα και ορισμένοι Εβραίοι.

Η κοινή γνώμη ωστόσο επηρεάζεται από ορισμένα μεμονωμένα περιστατικά που σημειώθηκαν τους προηγούμενους μήνες, όπως κάποιες αντισημιτικές (αλλά και ισλαμοφοβικές) εκδηλώσεις ή κάποια πλακάτ που καλούσαν σε ένοπλη αντίσταση εναντίον του Ισραήλ.

Φυσικά δεν διαμαρτύρονται όλοι οι φοιτητές με τρόπο απολύτως ειρηνικό. Το πρόβλημα είναι πως οι πιο μετριοπαθείς διαδηλωτές έρχονται σπανίως σε ανοιχτή ρήξη μαζί τους ενώ δεν καταδικάζουν όλοι ρητά και εξίσου τη Χαμάς. Επιπλέον, υπάρχουν και εξωτερικοί παράγοντες, όπως ριζοσπαστικοί εκπρόσωποι των πολιτικών στρατοπέδων που κάνουν το κλίμα ακόμη πιο τεταμένο ενόψει και της προεκλογικής εκστρατείας για τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου.

Μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν Εβραίοι φοιτητές που δεν νιώθουν άνετα να φορούν το αστέρι του Δαβίδ στους χώρους του πανεπιστημίου ή να μιλούν εβραϊκά. Αντιδράσεις προκάλεσε επίσης και μία δημοσίευση στο Χ από τον Σάι Νταβιντάϊ, επίκουρο καθηγητή στο Columbia, ο οποίος ανέφερε ότι το πανεπιστήμιο δεν του επέτρεψε να μπει στην πανεπιστημιούπολη εξαιτίας των κινητοποιήσεων. «Γιατί; Επειδή δεν μπορούσαν να εγγυηθούν την ασφάλειά μου ως Εβραίου καθηγητή. Αυτό συνέβαινε το 1938», υπογραμμίζει.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν δήλωσε από την πλευρά του πως «αυτός ο ανυπόκριτος αντισημιτισμός είναι αξιοκατάκριτος και επικίνδυνος – και δεν έχει καμία απολύτως θέση ούτε στις πανεπιστημιουπόλεις ούτε και οπουδήποτε αλλού στη χώρα μας».

 

 

Παράταση στο τελεσίγραφο του Columbia

Το Columbia είχε δώσει τελεσίγραφο για εκκένωση της πανεπιστημιούπολης, το οποίο αποφάσισε να την παρατείνει έως την Παρασκευή (26 Απριλίου). Ο πρόεδρος του πανεπιστημίου, Νεμάτ «Μινούς» Σαφίκ, είχε απειλήσει πως θα εξετάσει «εναλλακτικές επιλογές» για την εκκένωση του χώρου εάν οι διαδηλωτές δεν είχαν φύγει οικειοθελώς έως τα μεσάνυχτα της περασμένης Τρίτης. Η Washington Post ανέφερε πως σύμφωνα με πληροφορίες από το πανεπιστήμιο, έχουν υπάρξει βήματα προόδου στις διαπραγματεύσεις με τους φοιτητές. Οι διαδηλωτές είχαν συμφωνήσει να μαζέψουν έναν «σημαντικό αριθμό» σκηνών, να επιτρέπουν μονάχα σε φοιτητές του Columbia να παρευρίσκονται στις κινητοποιήσεις, αλλά και να λάβουν μέτρα για τον περιορισμό των εκφράσεων που προωθούν τις διακρίσεις.

Πηγή Deutsche Welle     

Διαβάστε περισσότερα »

Άστεγοι χωρίς μέλλον στη Γάζα

26/4/2024

Έξι μήνες μετά την έναρξη του πολέμου στη Γάζα οι ζημιές είναι ανυπολόγιστες. Εκτός από τις ανθρώπινες απώλειες, έχουν αφανιστεί και χιλιάδες σπίτια.

Πολλά τμήματα στα παλαιστινιακά εδάφη, σύμφωνα με ανθρωπιστικές οργανώσεις, μετά από έξι μήνες πολέμου δεν μπορούν πλέον να κατοικηθούν. Οι άνθρωποι προσπαθούν να σώσουν τα υπάρχοντά τους κάτω από τα ερείπια. Η Αμπλά Φαράγ Αλά πέρασε πολλές ώρες στα ερείπια του σπιτιού της στη Λωρίδα της Γάζας ψάχνοντας να βρει κάποια πράγματά της. «Κατάφερα να βρω κάποιες φωτογραφίες και αναμνηστικά που δεν κάηκαν», λέει η Παλαιστίνια στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Το σπίτι της στην προσφυγική συνοικία Νουσεϊράτ δέχθηκε επίθεση πριν από δύο εβδομάδες και καταστράφηκε ολοσχερώς από τις ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές.

Εκτός όμως από κάποια αναμνηστικά, κάποια ρούχα και ένα ντουλάπι τα υπόλοιπα υπάρχοντα καταστράφηκαν. «Δεν ξέρω γιατί βομβαρδίστηκε το σπίτι μου», λέει, μια και το σπίτι της δεν είχε καμία σχέση με στρατιωτικούς στόχους. Επειδή φοβόταν όμως ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συνέβαινε, είχε μετακομίσει με συγγενείς της σε μια κοντινή παραλία και έμεναν σε μια σκηνή. Όταν ο ισραηλινός στρατός εγκατέλειψε τη γειτονιά τους μετά από την επιχείρηση, η οικογένεια επέστρεψε και σοκαρίστηκε με την έκταση της καταστροφής.

Η ανοικοδόμηση θα διαρκούσε δεκαετίες

Μετά από περισσότερους από έξι μήνες πολέμου, μεγάλα τμήματα της Λωρίδας της Γάζας δεν είναι πλέον αναγνωρίσιμα.Σύμφωνα με ειδικούς, μια ανασυγκρότηση θα μπορούσε να διαρκέσει δεκαετίες. Εξαιτίας της μεγάλης καταστροφής πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν πια να βρουν το σπίτι τους ενώ μεγάλα τμήματα της πυκνοκατοικημένης Λωρίδας της Γάζαςδεν είναι πλέον κατοικήσιμα. Το Ισραήλ τονίζει επανειλημμένα ότι δεν επιτίθεται σε πολιτικούς στόχους αλλά μόνο σε αυτούς  που χρησιμοποιούνται από ενόπλους.

Σύμφωνα με την οργάνωση Decentralized Damage Mapping Group από την αρχή του πολέμου τον περασμένο Οκτώβριο, περισσότερα από τα μισά κτήρια στη Λωρίδα της Γάζας έχουν καταστραφεί. Μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, σύμφωνα με το Δορυφορικό Κέντρο του ΟΗΕ είχαν καταστραφεί πάνω από 31.000 κτίρια. Επιπλέον, 17.000 κτίρια υπέστησαν σοβαρές ζημιές και σχεδόν 41.000 υπέστησαν ελαφρές ζημιές. Αυτό αντιστοιχεί στο 35% όλων των κτηρίων ή 121.400 συνολικά. Σύμφωνα με τον ισραηλινό στρατό οι στόχοι του είναι μόνο στρατιωτικοί και όχι πολιτικοί. Η Χαμάς αλλά και άλλες εξτρεμιστικές οργανώσεις χρησιμοποιούσαν κτίρια κατοικιών, κλινικές, σχολεία και τζαμιά για τους σκοπούς τους, σύμφωνα με τον ισραηλινό στρατό. Το Ισραήλ εκτιμά πως η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς είχε αποδεχθεί την καταστροφή και πολλούς νεκρούς αμάχους με στόχο να κερδίσει τη διεθνή συμπάθεια και ταυτόχρονα να ασκήσει κριτική στο Ισραήλ.

 
Χωρίς ελπίδα για το μέλλον

«Έχουμε μείνει άστεγοι χωρίς μέλλον», λέει ο Σαλάχ Καντί από την πόλη Χαν Γιούνις, μιλώντας στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων. «Δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την έκταση της καταστροφής», λέει ο πατέρας των πέντε παιδιών. Η πόλη Χαν Γιούνις θεωρείται προπύργιο της ισλαμιστικής Χαμάς.

Από το διώροφο σπίτι όπου έμενε η οικογένειά του δεν έχει μείνει πια τίποτα μετά τις επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού. «Κατέστρεψαν τα πάντα εδώ. Τα σπίτια μας, τις ζωές μας, τα όνειρά μας», λέει ο 42χρονος με δάκρυα στα μάτια.

Εξαιτίας των εκτεταμένων καταστροφών και των χιλιάδων άμαχων νεκρών, το Ισραήλ βρίσκεται ολοένα και περισσότερο στο στόχαστρο της κριτικής. Ο πόλεμος στη Γάζα ξεκίνησε στις 7 Οκτωβρίου όταν η Χαμάς σκότωσε 1.200 ανθρώπους και πήρε 250 ομήρους. Το Ισραήλαπάντησε με πολύ μεγάλη σφοδρότητα και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και οι υλικές ζημιές είναι ανυπολόγιστες.

Πηγή Deutsche Welle      

Διαβάστε περισσότερα »

Η Ελλάδα θεσπίζει την εξαήμερη εργασία

26/4/2024

Τον  Σεπτέμβριο του 2023 είχε δημοσιευτεί μία έρευνα του καθηγητή Ρόμπερτ Ίνκλαρ από το Πανεπιστήμιο του Χρόνινγκεν, η οποία διαπίστωνε πως οι δύο λαοί που εργάζονται περισσότερο απ' όλους στην ΕΕ είναι οι Έλληνες και οι Πολωνοί.

«Κι άλλες φορές αλλά και με την έρευνα αυτή καταρρίφθηκε ο μύθος των "τεμπέληδων Ελλήνων” που κυριαρχούσε μέχρι πριν περίπου εννέα χρόνια σε πολλά πρωτοσέλιδα στη Γερμανία για την κρίση του ευρώ», σχολιάζει το FOCUS Online.

«Μέχρι πρότινος λεγόταν πως οι πολλές εργατοώρες δεν συνεπάγονται αυτομάτως και μία υψηλή, από οικονομικής άποψης, παραγωγικότητα. Οι Έλληνες επικρίνονταν πως οι Γερμανοί δουλεύουν με πιο αποτελεσματικό τρόπο. Όμως και αυτό το επιχείρημα δεν φαίνεται να ευσταθεί πια. Το ΔΝΤ επαινεί τους Έλληνες για την υψηλή οικονομική ανάπτυξη της χώρας, η οποία εκτιμάται πως θα φτάσει σχεδόν στο 3% για το 2024, ενώ η Γερμανία είναι ουραγός μεταξύ των μεγάλων βιομηχανικών κρατών στην ανάπτυξη».

Τώρα με σκοπό την αντιμετώπιση της έλλειψης ειδικευμένου εργατικού δυναμικού «θεσπίζεται στην Ελλάδα η εβδομάδα των έξι ημερών. Επισήμως οι εργαζόμενοι αποφασίζουν ελεύθερα, εάν θέλουν να δουλέψουν έξι ημέρες ή να συνεχίσουν να δουλεύουν πενθήμερο.

Σύμφωνα πάντως με δημοσκόπηση του arikera.gr το 55% όσων αναζητούν δουλειά θα προτιμούσε να εργάζεται τέσσερις ημέρες, έχοντας τις ίδιες αποδοχές», το μοντέλο δηλαδή που εφαρμόζουν πολλές επιχειρήσεις στη Γερμανία. «Το "work-life-balance” αποτελεί συχνά αντικείμενο συζήτησης και στην Ελλάδα. Και δεν είναι όλοι ενθουσιασμένοι με την εβδομάδα των έξι ημερών.

Στην πραγματικότητα ωστόσο η νομική κατοχύρωση της εξαήμερης εργασίας είναι ένα μέτρο που στοχεύει στην ευθυγράμμιση της νομοθεσίας με την πραγματικότητα. Διότι πολλοί Έλληνες χρειάζονται δύο ή και περισσότερες δουλειές, προκειμένου να καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα», καταλήγει η γερμανική ιστοσελίδα.

Πηγή Deutsche Welle      

Η πραγματικότητα είναι ότι η παραγωγικότητα εξαρτάται από τις παραγωγικές επενδύσεις.

Διαβάστε περισσότερα »

Greece's economic rebound in (painful) context

25/4/2024

By Valentina Romei

It’s time to look at Greece’s strong post-pandemic economic recovery in a historical context. Tl;dr: the country is indeed among the best recent performers in the eurozone, but it has also become the poorest.

Last week, rating agency S&P was the latest to sing the country’s well-deserved praise as it revised the country’s outlook to “positive”. This was on the back of Greek authorities undertaking “a broad ranging structural reform agenda and tackling long-standing bottlenecks” boosting growth above the eurozone average and resulting in a falling debt-to-GDP ratio.

''The positive outlook reflects our expectation that the tight fiscal regime will continue to spur a reduction in the government debt ratio, while growth should continue to outperform that of Greece’s eurozone peers.

Indeed, new data published by Eurostat on Monday showed that Greek government debt relative to GDP fell by 10.8 percentage points to 162 per cent in 2023''.

The Greek economy grew by 2 per cent in 2023, outshining the 0.3 per cent contraction in Germany. Since 2019, before the pandemic, the country has grown at nearly double the eurozone’s rate. Last week the IMF said the Greek economy will expand by 2 per cent again this year, and continue to outperform the currency union’s average growth rate for the next two years.

Strong tourism numbers — which go hand in hand with improvement in the labour market and the recovery in consumption — are helping. So too are structural reforms aimed at removing obstacles to growth, such as increasing digital access to public services, accelerating judicial decisions, and improving transparency and public finances.

As BNP Paribas economist Guillaume Derrien told FTAV:

''Renewed political stability and sharp fiscal consolidation is making Greece a much more attractive country for investment than in the past''.

However . . .

The latest rebound has only just slightly lifted Greek living standards relative to the EU average in the last couple of years — and not enough to lift them from their place as the poorest people in the eurozone.

This is a relatively new thing for Greece, as per-capita GDP was similar to that of the EU average until 2009. Since then, 10 countries have seen living standards rise above those in Greece, leaving it the second poorest in the EU after Bulgaria, and the poorest in the common currency bloc

With the gap with Bulgaria narrowing sharply, it’s not unreasonable to expect that Greece will soon become the EU's poorest country.

How do these opposite stories of strong rebound and poverty reconcile?

The answer lies in the aftermath of the financial crisis and the austerity that followed the 2010 crisis. Greek spending was cut and taxes increased to secure a bailout from the IMF and the EU, squeezing businesses and households and demolishing the economy. The extent of the economic damage was exceptional for peacetime.

The Greek economy shrank by nearly 30 per cent peak-to-trough. In 2016, consumer spending was down 24 per cent from 2007, government spending was down 20 per cent and investment plummeted by 65 per cent. Over the same period, manufacturing activity nearly halved, retail trade and professional activity shrank by nearly one-third. Unemployment shot to an all-time high of nearly 30 per cent.
    
As a result, the Greek economy is today about 19 per cent smaller than in 2007 — despite the country’s strong post-pandemic rebound — while the EU economy as a whole has risen by 17 per cent.

The Greek economy is still much smaller than before the financial crisis

The economic hit is nearly unprecedented in modern times, only comparable to the US Great Depression in the 1930s, notes George Lagarias chief economist at Mazars Wealth Management.

Real wages have been steadily declining until 2022, the latest available in the OECD database, and are down 30 per cent from their pre-financial crisis levels, leaving the country with one of the lowest average salaries among developed economies.

The construction sector — an important driver of growth before the crisis — has been nearly wiped out. Residential investment, which represented over 10 per cent of GDP at the height of the 2008 bubble, has since plunged to 2 per cent of GDP, the lowest share among eurozone countries. As BNP’s Derrien says:

''Greece has now a less unbalanced economic development model — which is a positive — but the drop in construction activity has yet to be fully rebalanced by the expansion in new sectors''.

There are also concerns about the country’s longer-term economic outlook.

Lagarias argues that growth with limited leverage — which is the case of Greece — will remain sluggish, and predicts that it will take many years of “persistent reforms” for Greece to get back to where it was in 2007. Low investment and sluggish productivity also continue to hamstring Greece’s economic potential, according to Derrien.

In its latest country report, the IMF also mentioned climate change as a danger — as 90 per cent of the country’s tourism infrastructure and 80 per cent of industrial activities are in areas exposed to high climate risks — and the increasingly dour demographics.

Greek births fell to a nine-decade low in 2022, aggravating the country’s ageing and shrinking population as many young people leave the country every year.

Overall, Greece’s economic rebound should be celebrated, but it needs to be seen in the context of a remarkable economic crisis that has left it in a hole that might take a generation to climb out of.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

ΕΕ: Χαλαρώνει (αλλά λίγο) η δημοσιονομική πειθαρχία

23/4/2024

Νέους κανόνες για το δημόσιο χρέος εγκρίνει το Ευρωκοινοβούλιο. Οι αυστηροί στόχοι παραμένουν, αλλά οι χειρισμοί για την επίτευξή τους προσαρμόζονται στις ανάγκες κάθε χώρας.

Η πολιτική συμφωνία σε επίπεδο εθνικών κυβερνήσεων έχει ήδη επιτευχθεί, αλλά σήμερα δόθηκε και η απαραίτητη έγκριση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο και μάλιστα με ευρεία πλειοψηφία.   «Επικαιροποιημένη δημοσιονομικοί κανόνες» είναι ο επίσημος χαρακτηρισμός για το νέο πλαίσιο δημοσιονομικής πειθαρχίας που θα διέπει τις διαδικασίες για τη μείωση του ελλείμματος και του δημοσίου χρέους στα κράτη-μέλη.

Δεν ήταν καθόλου εύκολη η συμφωνία στο νέο δημοσιονομικό πλαίσιο, καθώς έπρεπε να συμβιβαστούν δύο αντικρουόμενα αιτήματα: Από τη μία πλευρά οι χώρες του Βορρά ήθελαν να διατηρηθούν συγκεκριμένοι και ενιαίοι για όλους δημοσιονομικοί στόχοι, ώστε να μην προκληθεί η εντύπωση ότι ανήκει στο παρελθόν η δημοσιονομική πειθαρχία που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας. Από την άλλη πλευρά οι χώρες του Νότου επέμεναν ότι χρειάζεται μεγαλύτερη ευελιξία, ώστε οι προσπάθειες για μείωση του χρέους να μην στραγγαλίζουν την οικονομική ανάπτυξη.

 
Ευελιξία, εξαιρέσεις, αλλά κοινοί στόχοι

Έτσι, οι κύριοι στόχοι του Συμφώνου Σταθερότητας (όπως το ανώτατο όριο 60% του ΑΕΠ για το δημόσιο χρέος) δεν χαλαρώνουν. Παραμένει ασφαλώς και η «απειλή» της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος για τους παραβάτες. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, θεσπίζονται ρήτρες που προσφέρουν μεγαλύτερη ευελιξία, όπως η δυνατότητα για μία προθεσμία τριών επιπλέον ετών, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι ενός «εθνικού σχεδίου» για τη μείωση του χρέους. Επίσης, «μετά από αίτημα ενός κράτους-μέλους» το Συμβούλιο θα μπορεί να χορηγεί άδεια για μία «απόκλιση» από το χρονοδιάγραμμα για την επίτευξη των στόχων.

Κατ' αρχήν παραμένει λοιπόν η δέσμευση για δημοσιονομική πειθαρχία και προφανώς αυτό είναι το μήνυμα που ήθελαν να στείλουν στις αγορές οι ευρωπαϊκές χώρες με υψηλή πιστοληπτική ικανότητα. Το ερώτημα είναι βέβαια, πώς όλα αυτά συμβιβάζονται με την ανάγκη (που ουδείς αμφισβητεί) να απελευθερωθούν πόροι για κρατικές επενδύσεις ευρείας κλίμακας σε κρίσιμους τομείς, όπως ο εκσυγχρονισμός της βιομηχανίας, η πράσινη μετάβαση και η ψηφιοποίηση.

Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), η μεγαλύτερη πολιτική ομάδα της Ευρωβουλής, θεωρεί ότι έχει βρεθεί η κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα στους «ιέρακες» και τις «περιστερές» της δημοσιονομικής πολιτικής. «Ο συμβιβασμός που έχουμε μπροστά μας έχει περισσότερα πλεονεκτήματα από μειονεκτήματα και θα τον υπερψηφίσουμε» έχει δηλώσει ο εισηγητής του Ευρωκοινοβουλίου Μάρκους Φέρμπερ, βουλευτής των Βαυαρών Χριστιανοκοινωνιστών (CSU).

Αντιθέτως, οι Πράσινοι κάνουν λόγο για μία «χαμένη ευκαιρία» και επικρίνουν τους νέους δημοσιονομικούς κανόνες. «Είναι απλώς βλακείες» δηλώνει χαρακτηριστικά ο απερχόμενος επικεφαλής των Ευρωπαίων Πρασίνων, Φιλίπ Λαμπέρ, σε «αποχαιρετιστήρια» συνέντευξη τύπου την Τρίτη στο Στρασβούργο. Και εξηγεί: «Μόνο στο αγαπημένο μου Βέλγιο θα πρέπει να περικόψουμε πέντε δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, για να ανταποκριθούμε στους νέους δημοσιονομικούς κανόνες. Πώς θα βρούμε περιθώριο για τις απαραίτητες κρατικές επενδύσεις για τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας μας;».

«Πρωταθλητές» στο χρέος και στα ελλείμματα στην ευρωζώνη παραμένουν η Ελλάδα και η Ιταλία. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί τους τελευταίους μήνες η υπερχρέωση της Γαλλίας, ενώ και το Βέλγιο έχει εξαιρετικά υψηλό δημόσιο χρέος, σαφώς πάνω από τον κοινοτικό μέσο όρο.

Πηγή Deutsche Welle    

Διαβάστε περισσότερα »

Το «σχέδιο Ρουάντα» νόμος του βρετανικού κράτους

23/4/2024

Μετά από 8ωρη συνεδρίαση της βρετανικής βουλής εγκρίθηκε το «σχέδιο Ρουάντα» για τις απελάσεις αιτούντων άσυλο. Μένει μόνο η υπογραφή του βασιλιά. Η πρώτη πτήση σε 10 έως 12 εβδομάδες.

Σχεδόν μπορεί κανείς να ακούσει το σύνθημα της βρετανικής κυβέρνησης «Stop the boats» («Σταματήστε τις βάρκες»). Είναι άλλωστε πολιτική ναυαρχίδα του Σούνακ και ορόσημο για τη βρετανική κυβέρνηση των Συντηρητικών εδώ και χρόνια. Το μεταναστευτικό πρόβλημα άλλωστε δεν ήταν απλά ένα "λιθαράκι" για το Μπρέξιτ, αλλά ίσως ο ακρογωνιαίος λίθος του.

Η είδηση λοιπόν στις 00:09 τα ξημερώματα της Τρίτης, τοπική ώρα, ότι το σχέδιο της Ρουάντα γίνεται νόμος του βρετανικού κράτους, είναι μια ανακούφιση για το κυβερνών κόμμα. Το μόνο που μένει τώρα, διαδικαστικά, είναι η υπογραφή του βασιλιά. Δεν ήταν εύκολος δρόμος. Η συνεδρίαση εντός της Βουλής διήρκεσε οκτώ ώρες, ενώ το παιχνίδι μεταξύ Βουλής των Κοινοτήτων, Βουλής των Λόρδων και δικαστηρίων εντός και εκτός της χώρας κράτησε 2 χρόνια.

Οι Λόρδοι "πολέμησαν" αρκετά για να γίνουν κάποιες τελευταίες αλλαγές του νομοσχεδίου «Safety of Rwanda (Asylum and Immigration) Bill». Οι βουλευτές όμως έδειξαν το σκληρό τους πρόσωπο. Δεν υπέκυψαν σε καμία από τις προτάσεις, με αποτέλεσμα, μετά από ώρες, η Βουλή των Λόρδων να "υποκύψει". Ο Λόρδος Άντερσον δήλωσε λίγο πριν την απόφαση ότι «ήρθε η ώρα να αποδεχτούμε την πρωτοκαθεδρία του εκλεγμένου σώματος (δηλαδή της Βουλής των Κοινοτήτων) και να αποσυρθούμε από τη μάχη».

Ίσως το μόνο χαρτί για τις εκλογές το μεταναστευτικό

Είναι αλήθεια πως στην πλειοψηφία του το εκλεγμένο σώμα των βουλευτών επιθυμούσε και επιθυμεί την άμεση εφαρμογή του σχεδίου της Ρουάντα. Παράλληλα, ο Βρετανός πρωθυπουργός, ο οποίος δεν έχει εκλεγεί με τις απαραίτητες διαδικασίες, ελπίζει το μεταναστευτικό αυτό χαρτί να λειτουργήσει ως εισιτήριο για την επόμενη εκλογή του, από τον λαό αυτή τη φορά.

Άλλωστε οι εθνικές εκλογές βρίσκονται σχεδόν έξι μήνες μακριά ενώ οι δημοτικές εκλογές είναι την επόμενη εβδομάδα και θα αποδειχθεί εμπράκτως αν ο νέος νόμος λειτουργήσει καταληκτικά για το αποτέλεσμα και αν θα τονώσει τα ποσοστά των Τόρις.

Η αποφασιστικότητα του Βρετανού πρωθυπουργού Ρίσι Σούνακ ήταν χαρακτηριστική. Ενδεικτικό είναι ότι οι δηλώσεις του έγιναν με τη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε το πρωί της Δευτέρας και ώρες πριν την τελική απόφαση της Βουλής, τα ξημερώματα της Τρίτης. Σύμφωνα με αυτές, «χωρίς ίσως και αλλά» το σχέδιο της Ρουάντα θα περάσει σήμερα ως νόμος του βρετανικού κράτους, κάτι που έγινε, ενώ πρόσθεσε ότι η πρώτη πτήση θα γίνει σε 10 με 12 εβδομάδες.

Το στοίχημα για το αν αυτό θα γίνει, ακόμα και μετά την επισφράγιση του νόμου, είναι μεγάλο. Αν και σύμφωνα με τον νόμο διασφαλίστηκε η πτήση να μην εμποδιστεί από κάποιο βρετανικό δικαστήριο, μπορεί το αεροπλάνο να παραμείνει στο έδαφος, για ακόμα μία φορά, από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων .

«Επιλέγω την εθνική μας ασφάλεια απ' ό,τι κάποιο ξένο δικαστήριο»

Πολιτικοί αναλυτές τις χώρας σχολιάζουν σήμερα ότι ο Σούνακ προσπάθησε να αναδείξει το πρόβλημα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. «Μια θεμελιώδης αλλαγή στην παγκόσμια εξίσωση για τη μετανάστευση», χαρακτήρισε το σχέδιο της Ρουάντα ο Σούνακ, δείχνοντας ότι η μετανάστευση αποτελεί ένα διεθνές πρόβλημα.

Σε αυτό στάθηκαν πάντως και πολλές ερωτήσεις δημοσιογράφων, σχετικά με τη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στο κατά πόσο η νέα αυτή αλλαγή θα διασαλεύσει τη θέση της Βρετανίας στις διεθνείς της δεσμεύσεις.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός ήταν ξεκάθαρος. «Αν ποτέ πρέπει να επιλέξω μεταξύ της εθνικής μας ασφάλειας – διασφάλισης των συνόρων μας – και τη συμμετοχή μας σε κάποιο ξένο δικαστήριο, εγώ, και βέβαια, θα βάζω πάντα ως προτεραιότητα την εθνική μας ασφάλεια».

Οι αντιδράσεις ήταν πομπώδεις καθώς εδώ και δύο χρόνια, όπου για πρώτη φορά τέθηκε στο τραπέζι το μεταναστευτικό σχέδιο της Ρουάντα, θεωρείται αμφιλεγόμενο και για πολλούς κατακριτέο.

Σήμερα, διεθνείς οργανώσεις και φιλανθρωπικές ομάδες (Amnesty International, Freedom from Torture, Liberty) κατέκριναν τη μεταναστευτική πολιτική με κοινή δήλωση που τονίζει ότι το σχέδιο «πετάει στα σκουπίδια το Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο καθώς οδηγεί τους πρόσφυγες σε ένα μη ασφαλές μέλλον». Παράλληλα, τα Ηνωμένα Έθνη ζήτησαν από το Ηνωμένο Βασίλειο να το «ξανασκεφτεί».

 
Πέντε νεκροί στο Κανάλι της Μάγχης

Σήμερα, νωρίς το πρωί, η εικόνα από το Καλαί της Γαλλίας ήταν πάντως χαρακτηριστικά αντικρουόμενη από τις βρετανικές αιτιάσεις περιορισμού των διακινητών με το σχέδιο της Ρουάντα. Ήδη, 5 πρόσφυγες και μετανάστες έχασαν τη ζωή τους, σύμφωνα με τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης, καθώς μια ακόμα βάρκα με περισσότερους από 60 μετανάστες προσπάθησε να διασχίσει το Κανάλι της Μάγχης, με τις γαλλικές αρχές να καταφέρνουν τελικά να το αποτρέψουν.

Ο υφυπουργός για την παράνομη μετανάστευση, Μίκαελ Τόμλισον, ο οποίος ερωτήθηκε αν είναι όντως αποτρεπτικός ο νόμος, μετά το συμβάν είπε «όταν η πρώτη πτήση πραγματοποιηθεί, τότε θα δούμε την επίδραση του νόμου» ενώ ο υπουργός Εσωτερικών Τζέιμς Κλέβερλι δήλωσε ότι «οι τραγωδίες αυτές πρέπει να σταματήσουν».

Πηγή Deutsche Welle    

Διαβάστε περισσότερα »

Στα ίχνη του Ιμμάνουελ Καντ...

22/4/2024

Μήπως ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στον Καντ ως φωνή της λογικής; Τι θα είχε να αντιτάξει στους σημερινούς πολέμους; 300 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου.

"Κάντ για αρχάριους". Με αυτό το ντοκιμαντέρ το πρώτο κανάλι της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD παρουσίασε χθες Κυριακή βράδυ τον Ιμμανουέλ Καντ με αφορμή τη σημερινή συμπλήρωση 300 χρόνων από τη γέννησή του. "Έχε το θάρρος να χρησιμοποιείς το δικό σου μυαλό" είναι το πιο γνωστό απόφθεγμα του Γερμανού φιλόσοφου από το πρώην Κένιγκσμπεργκ και σημερινό Καλίνιγκραντ. Μια προτροπή που επισφράγισε τον ορισμό του για τον Διαφωτισμό. Το έργο του "Κριτική του καθαρού λόγου" θεωρείται η κορωνίδα της δυτικής φιλοσοφίας. Άλλοι δεν το κατανοούν πλήρως, άλλοι το θεωρούν δυσανάγνωστο. Αλλά όποιος θέλει να κατανοήσει τον κόσμο δεν χρειάζεται απαραίτητα να ταξιδέψει. Ήταν ο ίδιος ο Κάντ αυτός που το απέδειξε. Στις 22 Απριλίου ο κόσμος τιμά τα 300 χρόνια από τη γέννησή του.

Ο Γερμανόςφιλόσοφος δεν έφυγε ποτέ από την πατρίδα του την ανατολική Πρωσία αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε στην κατανόηση του κόσμου. Με τις ιδέες του έφερε την επανάσταση στη Φιλοσοφία και έγινε πρωτοπόρος του Διαφωτισμού. Το πιο γνωστό του έργο "Κριτική του καθαρού λόγου" θεωρείται σημείο καμπής στις επιστήμες του πνεύματος.

 
Με όπλο τη λογική, όχι τη θρησκεία

Ο Κάντ συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στους πιο σημαντικούς στοχαστές όλων των εποχών. Πολλές από τις διαπιστώσεις του ισχύουν ακόμη και σήμερα σε σχέση με την κλιματική αλλαγή, τους πολέμους και τις κρίσεις. Τί θα ήταν αυτό που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια διαρκή ειρήνη ανάμεσα στα κράτη; Το 1795 στο φιλοσοφικό του σχεδίασμα "Προς την αιώνια ειρήνη" ο Καντ πρότεινε μια "Κοινωνία των Εθνών" ως ομοσπονδιακή κοινότητα δημοκρατικών χωρών. Η πολιτική δράση όπως ανέφερε, πρέπει να καθοδηγείται από το νόμο της ηθικής. Το έργο του αποτέλεσε το πρότυπο για την ίδρυση της Κοινωνίας των Εθνών μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον πρόδρομο του ΟΗΕ στον καταστατικό χάρτη του οποίου άφησε το στίγμα του. Ο Καντ μίλησε και για τον κοσμοπολιτισμό. Με αυτόν τον τρόπο απέρριπτε την αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό και διατύπωσε ιδέες για μια ανθρώπινη μεταχείριση των προσφύγων.

Σύμφωνα με τον φιλόσοφο, κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να επισκέπτεται κάθε άλλη χώρα αλλά χωρίς απαραίτητα να έχει το δικαίωμα φιλοξενίας. Ο Καντ δεν συσχέτισε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα με το Θεό και τη θρησκεία, αλλά φιλοσοφικά με τη λογική. Και είχε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Τους θεωρούσε ικανούς να αναλάβουν ευθύνες για τους ίδιους αλλά και για τον κόσμο. Πίστευε ότι με βάση τη λογική μπορεί να πορευτεί κανείς μέσα στη ζωή, εξ ού και ο βασικός κανόνας "Πράττε μόνο βάσει εκείνης της αρχής μέσω της οποίας μπορείς ταυτόχρονα να θέλεις να καταστεί αυτή καθολικός νόμος». Τον αποκάλεσε "κατηγορική προσταγή".

Σήμερα θα μπορούσαμε να τον διατυπώσουμε ως εξής: "Πράττετε αυτό που είναι το καλύτερο για όλους". Το 1781 δημοσίευσε το πιο σημαντικό του έργο. Στην "Κριτική του καθαρού λόγου" θέτει 4 βασικά ερωτήματα της φιλοσοφίας. Τί μπορώ να ξέρω; Τί πρέπει να κάνω; Σε τί μπορώ να ελπίζω; Τί είναι ο άνθρωπος; Η αναζήτησή του απαντήσεων ονομάζεται Γνωσιολογία. Σε αντίθεση με πολλούς φιλοσόφους πριν από αυτόν, εξηγεί στην πραγματεία του ότι τα ερωτήματα περί ύπαρξης Θεού, ψυχής ή απαρχής του κόσμου δεν μπορούν να απαντηθούν. "Ο Καντ δεν είναι ένας φως του κόσμου αλλά ένα λαμπερό ηλιακό σύστημα ταυτόχρονα". Αυτή ήταν μια φιλοφρόνηση του συγγραφέα Ζαν Πόλ (1763-1825) για κάποιον της εποχής του. Άλλοι διανοούμενοι ωστόσο βρήκαν τα γραπτά του δύσκολα αφομοιώσιμα.

Πρωτοπόρος του Διαφωτισμού

Η διδιασκαλία και τα γραπτά του Καντ έθεσαν τον θεμέλιο λίθο για έναν νέο τρόπο σκέψης. Η φράση του "Sapere aude" (τόλμησον φρονείν) έγινε διάσημη και τον ανέδειξε ως πρωτοπόρο του Διαφωτισμού. Αυτό το πνευματικό κίνημα, το οποίο εμφανίστηκε στην Ευρώπη προς το τέλος του 17ου αιώνα, διακήρυξε την ανθρώπινη λογική (τον Ορθολογισμό) και τη σωστή χρήση της ως πρότυπο για όλες τις πράξεις. Στα γραπτά του ο Καντ καλούσε τους ανθρώπους να απελευθερωθούν από οποιεσδήποτε οδηγίες, όπως οι εντολές του Θεού και να αναλάβουν την ευθύνη για τις πράξεις τους. Έγραψε επίσης αυτό το διάσημο απόφθεγμα: "Κάνε στους άλλους ό,τι θα ήθελες να σου κάνουν". Για τον Καντ κυκλοφορούν πολλές κρίσεις και προακαταλήψεις μέχρι και σήμερα. Ο Ότφριντ Χέφε, Γερμανός φιλόσοφος και ερευνητής του Καντ έχει θέσει ορισμένες από αυτές υπό αμφισβήτηση στο νέο του βιβλίο "Der Weltbürger aus Königsberg" (Ο κοσμοπολίτης από το Κένιγκσσμπεργκ).

Ανάμεσα σε αυτές και το ερώτημα αν ο Καντ ήταν ένας "ευρωκεντρικός ρατσιστής" ή αν ο Καντ έκανε διακρίσεις σε βάρος των γυναικών. Και στις δύο περιπτώσεις, η απάντησή του είναι: "Ναι, αλλά...". Ο Καντ δεν ήταν ρατσιστής με τη σύγχρονη έννοια, το αντίθετο μάλιστα, καταδίκασε την αποικιοκρατία και τη δουλεία. Αν και ο Καντ δεν ταξίδεψε ποτέ πέρα από το Κένιγκσμπεργκ, η πρωτεύουσα της Ανατολικής Πρωσίας ήταν μια ζωντανή εμπορική πόλη εκείνη την εποχή, μια "Βενετία του Βορρά". Επιπλέον, ο Καντ είχε ουσιαστικά καταβροχθίσει ταξιδιωτικές περιγραφές από άλλες χώρες.

Και τέλος, ήταν ο Καντ ένας ιδιότροπος σχολαστικός λόγιος και μισάνθρωπος; Σήμερα η επιστήμη διαλύει κι αυτήν την προκατάληψη. Αν και ο Καντ είχε μια αυστηρά ρυθμισμένη καθημερινότητα παρόλα αυτά απολάμβανε μακρά γεύματα με φίλους και γνωστούς, αγαπούσε το μπιλιάρδο και τα παιχνίδια με χαρτιά, πήγαινε στο θέατρο και θεωρούνταν γοητευτικός διασκεδαστής στα σαλόνια της πόλης. Με την ευκαιρία αυτού του ιωβηλαίου προγραμματίζονται πολλές τιμητικές εκδηλώσεις για τον Καντ, τη σκέψη και την παρακαταθήκη του, μεταξύ άλλων και στη Γερμανία. ΣτηΒόννη η Bundeskunsthalle, για παράδειγμα, θα φιλοξενήσει μια μεγάλη έκθεση του Καντ. Τον Ιούνιο θα γίνει ένα σημαντικό ακαδημαϊκό συνέδριο στο Βερολίνο ενώ το φθινόπωρο θα ακολουθήσει ένα Διεθνές Συνέδριο Καντ στη Βόννη, το οποίο αρχικά είχε προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί στο Καλίνινγκραντ αλλά δεν μπορεί να γίνει εκεί λόγω του ρωσικού επιθετικού πολέμου κατά της Ουκρανίας.

Ο τάφος του Καντ

Ο τάφος του Καντ κοσμεί τον πίσω τοίχο του Καθεδρικού Ναού του Κένιγκσμπεργκ, τοπόσημο της πόλης μέχρι σήμερα. Η γοτθική εκκλησία είναι ένα από τα λίγα ιστορικά κτίρια που διασώθηκαν από τους βομβαρδισμούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και το κύμα των κατεδαφίσεων που ακολούθησε στο σοβιετικό κράτος. Όσο δημοφιλής είναι σήμερα ο Καντ, άλλο τόσο τα γραπτά του έχουν γίνει αντικείμενο οικειοποίησης από πολλά πολιτικά κινήματα. Αλλά ποιος περιγράφει τον εαυτό του ως τον αγαπημένο του στοχαστή; Σωστά, ο Ιμμάνουελ Καντ!

Πηγή Deutsche Welle    






 

Διαβάστε περισσότερα »

SIPRI: 2,4 τρις δολάρια δαπανήθηκαν για όπλα το 2023

22/4/2024

Το 2023 οι στρατιωτικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά σχεδόν 7% καταρρίπτοντας νέο ρεκόρ αναφέρει έκθεση του Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη SIPRI της Στοκχόλμης.

Λόγω των πολλών διεθνών κρίσεων δεν αποτελεί έκπληξη για το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη (SIPRI) το γεγονός ότι ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία αύξησαν και πάλι σημαντικά τις στρατιωτικές τους δαπάνες. Σύμφωνα με τους ερευνητές στην Στοκχόλμη δεν εκπλήσσει ούτε ότι οι στρατιωτικές δαπάνες βρίσκονται σε τροχιά ανόδου για πρώτη φορά από το 2009, ακόμα και σε Αφρική, Μέση Ανατολή, Ευρώπη, Ασία, Ωκεανία καθώς και τη Βόρεια και Νότια Αμερική. Εντυπωσιακό είναι το ποσοστό αύξησης 6,8% για το 2023 εξηγεί ο Σιάο Λιάνγκ από το ινστιτούτο SIPRI: «Αυτό που μας εξέπληξε είναι το μέγεθος της αύξησης ιδίως στη Λατινική Αμερική και την Αφρική. Σε Μεξικό και Ελ Σαλβαδόρ για παράδειγμα, οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τον στρατό για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος. Και όσον αφορά τις τάσεις παγκοσμίως είναι πιθανό να δούμε περαιτέρω αύξηση τα επόμενα χρόνια εάν συνεχίσουν να υφίστανται οι υπάρχουσες διενέξεις και εντάσεις».

Η Ουκρανία παραμένει η υπ' αριθμόν ένα εστία κρίσης στον κόσμο. Το 2023 οι ρωσικές στρατιωτικές δαπάνες έφθασαν το 5,9% του ΑΕΠ, στο υψηλότερο επίπεδο από το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης. Στην Ουκρανία ανερχόταν στο 37% του ΑΕΠ της χώρας. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με το σουηδικό ινστιτούτο, ο πόλεμος επιβαρύνει οικονομικά περισσότερο την Ουκρανία από ότι την Ρωσία. Σύμφωνα με την νέα έκθεση η Γερμανία βρίσκεται ως προς τις στρατιωτικές της δαπάνες στην 7η θέση παγκοσμίως, με σχεδόν 69 δις δολάρια 9% περισσότερα από το 2022.

«Η άμυνα είναι ακριβότερη από την επίθεση»

Ο Νίκλας Σέρνινγκ, πολιτικός επιστήμονας στο Ινστιτούτο Λάιμπνιτς για την Ειρήνη και τις Συγκρούσεις στη Φρανκφούρτη, δηλώνει στην DW: «Ζούμε σε μια εποχή όπου η στρατιωτική ισχύς αποτελεί και πάλι προτεραιότητα. Από αυτή την άποψη τα στοιχεία είναι έκφραση αυτού του τρόπου σκέψης. Επιπλέον, όπως δείχνει το παράδειγμα της Ουκρανίας και οι πρόσφατες ιρανικές επιθέσεις στο Ισραήλ, η άμυνα είναι σημαντικά ακριβότερη από την επίθεση».

Ο γερμανός πολιτικός επιστήμονας βλέπει το μέλλον μάλλον με απαισιοδοξία. Θεωρεί ότι όσο δεν αλλάζει η κατάσταση παγκοσμίως δεν θα αντιστραφεί η τάση για περισσότερους εξοπλισμούς. Απαραίτητες προϋποθέσεις για μια στροφή προς το καλύτερο θα ήταν κατά την εκτίμηση του Νίκλας Σέρνγινκ η ειρήνη στην Ουκρανία, χωρίς διαίρεση της χώρας και η εκτονωθεί της έντασης Κίνας -Ταϊβάν με διαμεσολάβηση των ΗΠΑ. Προς το παρόν όμως η κατάσταση δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας εκτιμά ο γερμανός ειδικός.

Πηγή Deutsche Welle   

Διαβάστε περισσότερα »

Ευρώ και μειώσεις των μισθών

10/12/2024

ΤORSTEN MULLER*, THORSTEN SCHULTEN**, SEPP ZUCKERSTATTER***

Από την απαρχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας έχει καταστεί πρωταρχικός παράγοντας στα συμφραζόμενα της διαχείρισης της ευρωπαϊκής κρίσης στη βάση της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης. Αυτή η δυναμική έμφαση στην ανταγωνιστικότητα εδράζεται ως επί το πλείστον σε μία στενή αντίληψη της κρίσης ως ενός φαινομένου, που αφορά τον συσχετισμό κόστους και ανταγωνιστικότητας και αυτός με τη σειρά του προκαλείται από αποκλίνουσες εξελίξεις στο κατ’ άτομο εργατικό κόστος εντός της ευρωζώνης. Η στενόμυαλη αυτή προσέγγιση βασίζεται σε τρεις υποθέσεις, οι οποίες κατέληξαν να είναι τρεις βασικές πλάνες:

Πρώτον, υπάρχει μία άμεση αιτιώδης σύνδεση μεταξύ των εξελίξεων του εργατικού κόστους μονάδας και της ανταγωνιστικότητας των τιμών μιας χώρας.

Δεύτερον, η ανταγωνιστικότητα των τιμών συνιστά τον καθοριστικό παράγοντα της επίδοσης των εξαγωγών μιας χώρας.

Τρίτον, η ανάπτυξη και η απόδοση της οικονομίας διαμορφώνονται κυρίως από την απόδοση των εξαγωγών μιας χώρας.

Πριν από το ευρώ οι μεταξύ των χωρών διαφορές στην ανταγωνιστικότητα αντιμετωπίζονταν με την υποτίμηση των εθνικών νομισμάτων. Ωστόσο, με το κοινό νόμισμα πλέον οι υποτιμήσεις εξ ορισμού αποκλείονται, περιορίζοντας το εργατικό κόστος στις χώρες με δημοσιονομικό έλλειμμα διά μέσου της μείωσης των μισθών και του «παγώματος». Αυτή η μέθοδος λογίζεται ως η μόνη δυνατή διέξοδος για να υπερσκελισθούν οι μακροοικονομικές ανισορροπίες και να αποκατασταθεί η οικονομική ανάπτυξη στην ευρωζώνη. Ο στόχος-κλειδί αυτής της στρατηγικής εσωτερικής υποτίμησης είναι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας τιμών με τη μείωση των σχετικών τιμών σε αγαθά και υπηρεσίες, που παράγονται σε μία χώρα, έναντι των εμπορικών της εταίρων. Ωστόσο, η οικονομική δικαιολόγηση αυτής της στρατηγικής βασίζεται σε τρεις θεμελιώδεις πλάνες.

Η πρώτη πλάνη έχει να κάνει με τη μονόπλευρη εστίαση στο εργατικό κόστος μονάδας ως καθορίζουσα την ανταγωνιστικότητα τιμών, η οποία έχει ως αποτέλεσμα να αγνοεί δυο σημαντικές πτυχές: το γεγονός ότι το κόστος παραγωγής μιας εταιρείας δεν καθορίζεται μόνον από τους μισθούς και το εργατικό κόστος μονάδας αλλά και το κόστος κεφαλαίου και, επίσης, ότι δεν λαμβάνεται επαρκώς υπόψη ότι η ανταγωνιστικότητα των τιμών δεν καθορίζεται μόνον από την ανταγωνιστικότητα κόστους της εταιρείας αλλά και από τη συμπεριφορά της ως προς τα περιθώρια κέρδους της – λόγου χάριν δεν υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ κόστους και εξελίξεων στις τιμές. Επί του θέματος, ένα καλό παράδειγμα είναι η Ισπανία, η οποία υπό τη συντηρητική κυβέρνηση του Ραχόι συχνά παρουσιάζεται ως κλασικό παράδειγμα του πώς εφαρμόζεται εν τοις πράγμασι η προσέγγιση της εσωτερικής υποτίμησης. Στην πραγματικότητα η Ισπανία όντως κατόρθωσε να αντισταθμίσει όλες τις διαφορές στην αύξηση του ανά μονάδα εργατικού κόστους, που είχε σωρεύσει από το 1999 εν συγκρίσει με τις λοιπές χώρες της ευρωζώνης. Εντούτοις, παρά ταύτα, η χώρα εξακολουθεί να υστερεί με κριτήριο τις εξελίξεις στις σχετικές τιμές. Ο λόγος έγκειται στο ότι η μείωση στο ανά μονάδα εργατικό κόστος έχει μόνον μερικώς μετακυλισθεί στις τιμές και αντ’ αυτού έχει χρησιμοποιηθεί να αυξήσει τα περιθώρια κέρδους. Η Ελλάδα και η Πορτογαλία έχουν την ίδια δυναμική. Πέραν τούτων, το ανά μονάδα κόστος κεφαλαίου στην Ισπανία εξακολουθούσε να αυξάνεται μέσα στην κρίση.

Η δεύτερη πλάνη έχει να κάνει με το ότι η μονόπλευρη επικέντρωση στην ανταγωνιστικότητα των τιμών καθορίζει την απόδοση των εξαγωγών. Η Γερμανία επέχει τη θέση παραδείγματος στα επιστημονικά εγχειρίδια για τον ευνοϊκό αντίκτυπο που έχει η βελτίωση στην ανταγωνιστικότητα των τιμών επί της απόδοσης των εξαγωγών – μέσω των συγκρατημένων εξελίξεων στους μισθούς και των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας. Ωστόσο η άποψη αυτή αγνοεί πλήρως τη σημασία της ανταγωνιστικότητας, που δεν σχετίζεται με τις τιμές. Αυτό προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη, αφότου η Κομισιόν έχει αναγνωρίσει τη σημασία αυτής της ανταγωνιστικότητας για τις εξαγωγές. Μία σύγκριση τώρα μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας είναι πολύ ενδεικτική στο συγκεκριμένο θέμα. Αμφότερες, έχουν σημειώσει σχεδόν πανομοιότυπη εξέλιξη στην ανταγωνιστικότητα τιμών και στην περίοδο πριν από την κρίση (2000-2008) και στην περίοδο διαρκούσης της κρίσης (2008-2012). Παρ’ όλα αυτά, η απόδοση των εξαγωγών των δύο χωρών αποκλίνει σε μεγάλο βαθμό. Αυτή η διαφοροποίηση μπορεί κυρίως να εξηγηθεί από τη σημασία παραγόντων άλλων από τις τιμές, όπως η δομή της εξαγωγικής βιομηχανίας και η περιπλοκότητα και η ποιότητα των εξαγόμενων αγαθών. Σε μελέτη των Felipe και Kumar φαίνεται πως από το 2000 έως το 2007 η Γερμανία είχε μερίδιο 18% στις παγκόσμιες εξαγωγές των κορυφαίων πιο περίπλοκων προϊόντων έναντι του 3,6% της Γαλλίας.

Η τρίτη πλάνη, τέλος, έχει να κάνει με τη μονόπλευρη εμμονή στη σημασία των εξαγωγών για την απόδοση της οικονομίας. Κάτι τέτοιο παραβλέπει το γεγονός ότι η εγχώρια ζήτηση έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία στο να καθορίσει τη συνολική ζήτηση μιας χώρας για αγαθά και υπηρεσίες. Αυτό δεν αφορά μόνον τη Γερμανία, η οποία κομπάζει πως είναι η πρωταθλήτρια κόσμου στις εξαγωγές, αφορά και μικρότερες οικονομίες όπως η Αυστρία, το Βέλγιο και η Ολλανδία. Αφορά ακόμα περισσότερο μία ιδιαίτερα ενοποιημένη οικονομική αγορά, όπως είναι συνολικά η ευρωζώνη, όπου χονδρικά οι εξαγωγές της αντιστοιχούν μόνον στο ένα πέμπτο της διεθνούς ζήτησης. Εν κατακλείδι, εάν οι οικονομίες της Ε.Ε. εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την εγχώρια ζήτηση, τότε ο ρόλος των εξαγωγών στην οικονομική ανάπτυξη είναι πολύ μικρός, ώστε να ισοφαρίσει την κάμψη της εγχώριας ζήτησης – αυτό είναι το αποτέλεσμα της συρρίκνωσης του ρόλου των μισθών στην οικονομία.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο www.socialeurope.eu.

* Ερευνητής του Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών Συνδικάτων.

** Επικεφαλής της μονάδας Μισθολογικής και Εργασιακής Πολιτικής του Ιδρύματος Hans Bockler.

*** Ανώτατος ερευνητής του Επιμελητηρίου Εργασίας της Βιέννης.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

Ποιος φοβάται το ισχυρό δολάριο;

21/4/2024

Οι αναπτυσσόμενες οικονομίες αρχίζουν να ανησυχούν για τη συνεχή ανατίμηση του δολαρίου στις χρηματαγορές. Πολλές εξαγγέλλουν μέτρα, αλλά παραμένουν ευάλωτες.

Σχεδόν όλες τις χώρες της ομάδας G20 βλέπουν το εθνικό τους νόμισμα να υποτιμάται απέναντι στο δολάριο. «Πρωταθλήτρια» της διολίσθησης είναι η τουρκική λίρα, που από από τις αρχές του 2024 έχει χάσει το 8,8% της αξίας της απέναντι στο αμερικανικό νόμισμα. Αλλά και το ιαπωνικό γιεν έχει υποτιμηθεί κατά 8%, ενώ το γουόν, το νόμισμα της Νότιας Κορέας, καταγράφει απώλειες ύψους 5,5%.

Η εξασθένηση του νομίσματος δεν αφορά μόνο στις αναπτυσσόμενες οικονομίες. Το δολάριο Καναδά, για παράδειγμα, έχει υποτιμηθεί κατά 4,4%, το δολάριο Αυστραλίας κατά 3,3%, ενώ για το ευρώ οι απώλειες περιορίζονται στο 2,8%.

Ανατίμηση λόγω «διστακτικής» FED;

Γιατί όμως ενισχύεται συνεχώς το αμερικανικό δολάριο; Κύριος λόγος θεωρείται η διαφαινόμενη απροθυμία της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας (FED) να μειώσει τα επιτόκια και- κατά συνέπεια- το κόστος του χρήματος, καθώς τα νεότερα στοιχεία για την αύξηση του Δείκτη Καταναλωτικής Εμπιστοσύνης (CPI) στις ΗΠΑ υποδηλώνουν ότι ο πληθωρισμός καραδοκεί και ενδέχεται να επιστρέψει σύντομα.

Έτσι, οι traders ποντάρουν όλο και λιγότερο σε μία μείωση επιτοκίων, γεγονός που συμβάλλει στην ενίσχυση των κερδών του αμερικανικού νομίσματος. Μόνο το 2024 ο δείκτης Bloomberg Dollar Spot Index, που παρακολουθεί το δολάριο έναντι δώδεκα σημαντικών νομισμάτων, έχει αυξηθεί κατά τουλάχιστον 4%. Επιπλέον, η αυξανόμενη ένταση στη Μέση Ανατολή ευνοεί το ισχυρό δολάριο, που θεωρείται ελκυστικό «ασφαλές καταφύγιο». Συν τοις άλλοις οι περισσότερες οικονομίες εμφανίζουν ισχνούς δείκτες ανάπτυξης, ενώ την ίδια στιγμή στις ΗΠΑ τα οικονομικά στοιχεία ξεπερνούν κάθε προσδοκία, ακόμη και όσον αφορά στην απασχόληση ή στον κύκλο εργασιών του λιανεμπορίου. 

Κίνδυνοι για αναπτυσσόμενες οικονομίες

Ιδιαίτερα οι αναπτυσσόμενες οικονομίες θεωρούνται εξαιρετικά εκτεθειμένες σε κινδύνους διακυμάνσεων των ισοτιμιών, καθώς το χρέος τους «μεταφράζεται» σε δολάρια. Σύμφωνα με μελέτη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) μία άνοδος του δολαρίου κατά 10% στις αγορές συναλλάγματος προκαλεί πτώση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) για τις αναπτυσσόμενες οικονομίες κατά 1,9% εντός έτους, ενώ οι υπόλοιπες δυσμενείς επιδράσεις (adverse effects) διαρκούν πάνω από δύο χρόνια.

Είναι ενδεικτικό ότι το 2022, σε μία αντίστοιχη περίοδο ανατίμησης του δολαρίου, η Σρι Λάνκα βρέθηκε αντιμέτωπη με τη χειρότερη οικονομική κρίση στην ιστορία της και τελικά χρεοκόπησε. Άλλες αναπτυσσόμενες οικονομίες έσπευσαν να ανεβάσουν τα επιτόκια, σε μία προσπάθεια να αποτρέψουν περαιτέρω διολίσθηση του εθνικού νομίσματος.

Αντίστοιχες παρεμβάσεις σημειώνονται και στη σημερινή συγκυρία. Στην Τουρκία τα επιτόκια έχουν αυξηθεί μέσα σε λίγους μήνες από το 5% στο 50%. Στη Βραζιλία η Κεντρική Τράπεζα της χώρας παρενέβη στην αγορά συναλλάγματος την 1η Απριλίου, για πρώτη φορά από τότε που επανήλθε στην εξουσία ο πρόεδρος Λούλα. Στην Ινδονησία η κεντρική τράπεζα παρεμβαίνει για να στηρίξει το εθνικό νόμισμα, τη ρουπία, που έχει υποχωρήσει σε χαμηλά τετραετίας έναντι του δολαρίου.    

Από την άλλη πλευρά, οι αναπτυσσόμενες οικονομίες φοβούνται μήπως οι αυξήσεις επιτοκίων γίνουν «μπούμερανγκ» για την οικονομική ανάπτυξη, όπως συνέβη στην Τουρκία. Ο Κότα Κιραγιάμα, αναλυτής της SMBC Nikko Securities, εκτιμά ότι «οι συναλλαγματικές ισοτιμίες και οι αυξήσεις στις τιμές του πετρελαίου εντείνουν τις πληθωριστικές πιέσεις για τις αναπτυσσόμενες χώρες. Πολλές από αυτές προτιμούν όμως να μην καταφύγουν σε εργαλεία της νομισματικής πολιτικής, αλλά να παρέμβουν στην ισοτιμία με στόχο να 'αγοράσουν χρόνο' για τις επόμενες κινήσεις τους». Για παράδειγμα στην Κίνα ορισμένες κρατικές τράπεζες πωλούν δολάρια, ενώ στη Μαλαισία η κεντρική τράπεζα επιβάλλει στις επιχειρήσεις που συναλλάσσονται με το κράτος να «επαναπατρίζουν» κέρδη που είχαν μετατραπεί σε δολάρια.

Πηγή Deutsche Welle  

Διαβάστε περισσότερα »

Είναι απαραίτητο το όριο ταχύτητας στη Γερμανία;

21/4/2024

Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, οι περισσότεροι Γερμανοί ζητούν να καθιερωθεί όριο ταχύτητας στους γερμανικούς αυτοκινητοδρόμους. Έντονες αντιδράσεις από την πολιτική και τα οργανωμένα λόμπι.

«Ελεύθεροι δρόμοι για ελεύθερους πολίτες» ήταν το σύνθημα με το οποίο αντιδρούσαν τα μέλη της Γερμανικής Λέσχης Αυτοκινήτου (ADAC) στη θέσπιση ορίου ταχύτητας για τους αυτοκινητοδρόμους το …1973. Την εποχή εκείνη η καθιέρωση ορίου ταχύτητας ήταν ένα από τα μέτρα που αναγκάστηκε να λάβει η γερμανική κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την πετρελαϊκή κρίση, καθώς η βενζίνη γινόταν αγαθό πολυτελείας. Το όριο ίσχυσε για λίγους μήνες, αλλά προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και σύντομα καταργήθηκε.

Έκτοτε όμως η συζήτηση δεν έχει κοπάσει. Χρειάζεται η Γερμανία ένα γενικό όριο ταχύτητας στους αυτοκινητοδρόμους, όπως αυτό που ισχύει στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες; Τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι συνήθειες έχουν αλλάξει και οι περισσότεροι Γερμανοί θεωρούν πλέον θετικό το μέτρο. Ωστόσο, δεν λείπουν οι αντιδράσεις. Προ ετών το Xριστιανοκοινωνικό Κόμμα της Βαυαρίας(CSU)  είχε ανακοινώσει ακόμη και μία συλλογή υπογραφών (!) για να αποτρέψει μία τέτοια εξέλιξη.

«Οικολογική οδήγηση» με χαμηλότερη ταχύτητα

Η Γερμανία είναι η μόνη ανεπτυγμένη βιομηχανική χώρα στον κόσμο, στην οποία δεν προβλέπεται γενικό όριο ταχύτητας για τους αυτοκινητοδρόμους. Βέβαια, σε μεγάλο κομμάτι του δικτύου (περίπου 30%) έχουν επιβληθεί τοπικά όρια. Στους υπόλοιπους αυτοκινητοδρόμους ισχύει μία «σύσταση» για οδήγηση με ταχύτητα που δεν υπερβαίνει τα 130 χιλιόμετρα την ώρα. Σε γειτονικές χώρες υπάρχουν γραφεία ενοικίασης αυτοκινήτων που διαφημίζουν ως αξιοθέατο τους γερμανικούς αυτοκινητοδρόμους χωρίς όριο ταχύτητας.

Τα επιχειρήματα υπέρ του ορίου δεν είναι μόνο οικονομικά, αλλά και οικολογικά. Όσο πιο αργά κινείται το όχημα, τόσο λιγότερα καύσιμα καταναλώνει, τόσο λιγότερους ρύπους εκλύει. Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος (UBA) ένα γενικό όριο 120 χλμ./ώρα θα εξοικονομούσε 4,5 εκατομμύρια τόνους εκπομπών CO2, δηλαδή οι συνολικές εκπομπές θα μειώνονταν κατά 2,9% σε σχέση με το 2018. Η εξοικονόμηση μπορεί να φτάσει τους 6,7 εκ. τόνους αν επιβεβαιωθεί η εκτίμηση ότι πολλοί οδηγοί χρησιμοποιούν Ι.Χ. αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις τους ακριβώς επειδή δεν προβλέπεται γενικό όριο ταχύτητας, ενώ σε διαφορετική περίπτωση θα επέλεγαν ένα άλλο μέσο μεταφοράς.   

Πολλοί πιστεύουν ότι το όριο ταχύτητας θα μείωνε επίσης τον θόρυβο, αλλά και τις πιθανότητες για μποτιλιάρισμα, γιατί θα επέβαλε μία πιο ομαλή ροή των οχημάτων στον αυτοκινητόδρομο.

Λιγότερα ατυχήματα λόγω ορίου ταχύτητας;

Οι υποστηρικτές του μέτρου λένε επίσης ότι με το όριο ταχύτητας θα είχαμε πολύ λιγότερα τροχαία δυστυχήματα. Το επιχείρημα ακούγεται σωστό, γιατί όσο πιο γρήγορα κινείται το όχημα, τόσο περισσότερο χρόνο χρειάζεται για να ακινητοποιηθεί όταν φρενάρει. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι εάν θεσπιστεί όριο ταχύτητας 100 χλμ./ώρα στους αυτοκινητοδρόμους, ο αριθμός των τροχαίων δυστυχημάτων θα μειωθεί κατά 70%.

Σε απόλυτα μεγέθη η Γερμανία εμφανίζεται σε μία από τις πρώτες θέσεις στη σχετική στατιστική, σε όλη την Ευρώπη, με περισσότερους από 300 νεκρούς σε τροχαία δυστυχήματα, κάθε χρόνο. Ωστόσο η ADAC επισημαίνει ότι, αν συνυπολογιστεί ο αριθμός των χιλιομέτρων που διανύονται συνολικά στους δρόμους, τα θύματα είναι περισσότερα σε άλλες χώρες που διαθέτουν όριο ταχύτητας, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Τσεχία, η Ουγγαρία, η Λιθουανία και οι ΗΠΑ.

Ποιοι δηλώνουν αντίθετοι στην επιβολή ορίου; Η απάντηση είναι μάλλον αναμενόμενη και επιβεβαιώνεται σε έρευνα της ασφαλιστικής εταιρείας Allianz: Πρόκειται κυρίως για άνδρες οδηγούς, για νεαρούς κάτω των 24 ετών, καθώς και για οδηγούς που βρίσκονται συνεχώς στο τιμόνι (δηλαδή διανύουν πάνω από 50.000 χιλιόμετρα κάθε χρόνο) και επιθυμούν να φτάσουν το συντομότερο δυνατόν στον προορισμό τους.

 
Το όριο ταχύτητας διχάζει τα κόμματα

Σε πολιτικό επίπεδο το Σοσιαδημοκρατικό Κόμμα (SPD) και οι Πράσινοι έχουν ταχθεί υπέρ του ορίου ταχύτητας, ενώ αντίστοιχη θέση είχε εκφράσει παλαιότερα και το Κόμμα της Αριστεράς (Die Linke). «Όχι» στο όριο ταχύτητας λένε τα κόμματα της χριστιανοδημοκρατικής αντιπολίτευσης (CDU/CSU), οι εθνολαϊκιστές της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» (AfD), αλλά και το συγκυβερνόν Κόμμα των Φιλελευθέρων (FDP). Οι Φιλελεύθεροι είναι και εκείνοι που απέτρεψαν κάθε συζήτηση για το όριο ταχύτητας στην τρέχουσα κοινοβουλευτική περίοδο, που ολοκληρώνεται το 2025.

Πηγή Deutsche Welle    

Διαβάστε περισσότερα »

Το Κόσοβο, η Σερβία και η Ντόρα Μπακογιάννη

17/4/2024

Ο γερμανικός Τύπος γράφει για την πιθανή ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Την Τρίτη (16 Απριλίου) η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης υπερψήφισε με ευρεία πλειοψηφία το αίτημα του Κοσσυφοπεδίου να ενταχθεί στον οργανισμό. Η Ολομέλεια ενέκρινε έτσι τη γνωμοδοτική έκθεση που συντάχθηκε υπό την εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία είναι και επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας.

 
«Η πρώην υπουργός Εξωτερικών Μπακογιάννη τάχθηκε ξεκάθαρα υπέρ του αιτήματος ένταξης του Κοσσυφοπεδίου […] – και θα μπορούσε να υποτεθεί πως αυτό έγινε σε συνεννόηση με τον αδερφό της, τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη», σχολιάζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Μετά από περισσότερες από 300 ημέρες εργασιών, δύο ενημερωτικά ταξίδια στο Κόσοβο και δεκάδες συνομιλίες σε όλη την Ευρώπη η Μπακογιάννη είναι σίγουρη πως διερεύνησε τα πάντα εξονυχιστικά, προκειμένου να συντάξει την έκθεσή της, όπως δήλωσε στο Στρασβούργο.

Το πόρισμά της: “Το Κοσσυφοπέδιο μπορεί να θεωρηθεί ως μία λειτουργική κοινοβουλευτική δημοκρατία με ισχυρά εχέγγυα για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, όπως και τη συνταγματική κατοχύρωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών”. Επιπλέον, καθώς το Κόσοβο θα υπαχθεί και στη δικαιοδοσία του ΕΔΔΑ σε περίπτωση που ενταχθεί στο Συμβούλιο της Ευρώπης, η Μπακογιάννη εκτιμά πως αυτό θα συμβάλει “σημαντικά και στον μεγαλύτερο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”».

 
Ως αναμενόταν, η Σερβία εκδήλωσε άμεσα τη δυσαρέσκειά της. «Ένας Σέρβος βουλευτής της Συνέλευσης κατηγόρησε τη Μπακογιάννη πως, τασσόμενη στο πλευρό “του λεγόμενου Κοσόβου”, παραβίασε “με τον πιο βάναυσο τρόπο” το διεθνές δίκαιο και όλες τις αρχές του Συμβουλίου της Ευρώπης».

Όπως επισημαίνει και η F.A.Z., «τα σερβικά μέσα που πρόσκεινται στην κυβέρνηση παρουσιάζουν την Ελληνίδα εδώ και εβδομάδες ως προδότρια της υποτιθέμενα αγαστής ελληνοσερβικής φιλίας, προσβάλλοντάς την με τον χειρότερο τρόπο. Η Μπακογιάννη από την πλευρά της κάλεσε το Βελιγράδι να είναι ειλικρινές, αναφέροντας πως οι επικρίσεις από τη Σερβία “δεν σχετίζονται καθόλου” με τα κριτήρια ένταξης που εξέτασε στην έκθεσή της. Οι επικριτές είναι κατ’ αρχήν αντίθετοι με την ίδια την ύπαρξη του κράτους του Κοσσυφοπεδίου».

Πάντως ο Σέρβος πρόεδρος Βούτσιτς ελπίζει ακόμη πως μπορεί να αποτρέψει την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στον οργανισμό. «Τον Μάιο αναμένεται η ετήσια συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των 46 κρατών-μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης. Βάσει ωστόσο των όσων διαφαίνονται σήμερα, το Κόσοβο έχει καλές πιθανότητες να συμπληρώσει την απαραίτητη πλειοψηφία των 2/3 για την ένταξή του», καταλήγει η εφημερίδα της Φρανκφούρτης.

Πηγή Deutsche Welle   

Διαβάστε περισσότερα »

Προσφυγικό: Πονοκέφαλος η Γαύδος

14/04/2024

Είναι νωρίς να γίνουν προβλέψεις για τις αφίξεις προσφύγων και μεταναστών το 2024 μετά τη νέα μεταναστευτική συμφωνία της ΕΕ. Οι διαδρομές αλλάζουν, κάποιες περνούν νότια της Κρήτης.

Το επικίνδυνο ταξίδι με σαπιοκάραβα χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τη διεθνή πολιτική, εδώ και χρόνια. Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Προστασίας των Συνόρων (Frontex) το 2023 πάνω από 275.000 άνθρωποι τόλμησαν αυτό το επικίνδυνο ταξίδι, ελπίζοντας σε μια καλύτερη ζωή. Η εμπειρία έχει δείξει ότι όταν ο χειμώνας τελειώνει και η θάλασσα γίνεται πάλι πιο ήρεμη, ο αριθμός των σαπιοκάραβων μεγαλώνει, όπως και των νεκρών. Κανείς δεν γνωρίζει ακόμη πώς θα εξελιχθεί η φετινή χρονιά. Μέχρι στιγμής οι πρόσφυγες και μετανάστες που μπαίνουν στις βάρκες είναι μάλλον λιγότεροι. Αλλά οι διαδρομές τους αλλάζουν συνεχώς και αυτό δυσκολεύει τις προβλέψεις.

Κάποιες ημέρες εκατοντάδες άνθρωποι εξακολουθούν να φτάνουν στην Λαμπεντούζα, που αποτελεί εδώ και καιρό ένα από τα κεντρικά σημεία μετανάστευσης στη Μεσόγειο. Αλλά ακόμη περισσότεροι άνθρωποι από την Αφρική φτάνουν σήμερα στο Ελ Ιέρρο, το πιο δυτικό από τα Κανάρια Νησιά. Οι ροές αυξάνονται και στην ανατολική Μεσόγειο. Αντίθετα, φαίνεται ότι επιβραδύνεται ο ρυθμός μετακίνησης προσφύγων στην κεντρική Μεσόγειο, με προορισμό την Ιταλία, που ήταν πέρυσι το πιο προσφιλές δρομολόγιο με 157.500 παράτυπες διελεύσεις, σύμφωνα με την Frontex. Αλλά ποια είναι η κατάσταση στην Ελλάδα και την Κύπρο;

Στην ηπειρωτική Ελλάδα μέσω Γαύδου

Η κατάσταση στους προσφυγικούς καταυλισμούς στα ελληνικά νησιά έχει βελτιωθεί σημαντικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Συνολικά περίπου 10.000 μετανάστες ζουν σήμερα σε καταυλισμούς στο ανατολικό Αιγαίο. Θα υπήρχε χώρος για 13.600 άτομα. Ωστόσο, μια νέα μεταναστευτική οδός προκαλεί πονοκέφαλο στην ελληνική κυβέρνηση, αλλά και στην ΕΕ συνολικά: Οι διακινητές προσπαθούν όλο και περισσότερο να παρακάμψουν την Ελλάδα και να μεταφέρουν μετανάστες από την Τουρκία, τον Λίβανο και την Αίγυπτο περνώντας νότια της Κρήτης με προορισμό την Ιταλία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να διασώζονται επανειλημμένα άνθρωποι από υπερπλήρεις βάρκες στην περιοχή, περίπου 1.000 μόνο από την αρχή του έτους.  Ορισμένες βάρκες φτάνουν στη Γαύδο, μια κουκκίδα 20 ναυτικά μίλια νότια της Κρήτης, στην οποία ζουν μόλις 150 μόνιμοι κάτοικοι. Στη Γαύδο δεν υπάρχουν καταλύματα για τους μετανάστες και η κατάσταση εφοδιασμού είναι επίσης κακή. Ως εκ τούτου, μεταφέρονται σε κέντρα υποδοχής στην Κρήτη και από εκεί στην ηπειρωτική Ελλάδα το συντομότερο δυνατό.

Κύπρος: Τεράστιο το προσφυγικό βάρος

Στην Κύπρο ο αριθμός των νέων αφίξεων αυξάνεται δραματικά. Από την αρχή της χρονιάς περίπου 4.000 μετανάστες έχουν φτάσει στο νησί (σε σύγκριση με μόλις 78 που είχαν καταγραφεί το πρώτο τρίμηνο του προηγούμενου έτους). Το βάρος για τη μικρή Κύπρο είναι τεράστιο. Καμία άλλη χώρα της ΕΕ δεν καταγράφει τόσες πολλές αιτήσεις ασύλου σε αναλογία με τον πληθυσμό της, όσο η Κύπρος. Εμπειρογνώμονες δίνουν διάφορες εξηγήσεις για την ξαφνική αυτή εξέλιξη και πρώτα από όλα την αβεβαιότητα που προκαλεί στην περιοχή ο νέος πόλεμος στη Λωρίδα της Γάζας, ο οποίος συνεχίζεται πάνω από έξι μήνες. Οι περισσότεροι από τους νεοαφιχθέντες στην Κύπρο είναι Σύροι πρόσφυγες που προηγουμένως ζούσαν στο Λίβανο.

Η πρεσβευτής του Λιβάνου στην Κύπρο Κλοντ ελ Χαγιάλ έκανε λόγο για για δύο εκατομμύρια Σύριους στη χώρα της, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν μπει παράνομα. Η οικονομική βοήθεια της ΕΕ προς τον Λίβανο ισοδυναμεί με "ψίχουλα".  Όλα αυτά προκαλούν σημαντικά προβλήματα και στην Κύπρο. Οι δύο προσφυγικοί καταυλισμοί στο νότιο τμήμα του νησιού έχουν χώρο μόνο για περίπου 2.000 άτομα. Όσοι νέοι έρχονται απλώς καταγράφονται και στη συνέχεια αφήνονται να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Στη Λευκωσία και σε άλλες πόλεις οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες, επειδή η συντριπτική πλειονότητα δεν έχει ούτε στέγη ούτε δουλειά.

Πηγή Deutsche Welle   

Διαβάστε περισσότερα »

RND: Πολλοί Έλληνες δεν αισθάνονται την ανάκαμψη

17/04/2024

Ο γερμανικός Τύπος σχολιάζει τις απεργίες των ΜΜΕ και των ΜΜΜ στην Ελλάδα, αλλά και τα σχέδια της ελληνικής κυβέρνησης για τη διαμόρφωση δύο νέων θαλάσσιων πάρκων.

Τόσο στην Αθήνα όσο και στην υπόλοιπη ελληνική επικράτεια δεν κινείται τίποτα σήμερα Τετάρτη (17 Απριλίου) – όλα τα μέσα σταθερής τροχιάς απεργούν, το ίδιο και τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ, ενώ τα ταξί ανακοίνωσαν και αυτά πως θα συμμετάσχουν στην απεργία.

Οι εργαζόμενοι αντιδρούν στον καλπάζοντα πληθωρισμό, ο οποίος έφτασε τον Μάρτιο στο 3,2% σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. «Ωστόσο πολλοί άνθρωποι δεν εμπιστεύονται τα επίσημα στοιχεία και η αισθητή άνοδος των τιμών είναι πολύ μεγαλύτερη, ιδίως στα τρόφιμα», παρατηρεί ο ανταποκριτής του Γερμανικού Δημοσιογραφικού Δικτύου (RND) στην Αθήνα, Γκερντ Χέλερ.

«Πριν από έναν χρόνο ένα πακέτο μακαρόνια 500 γραμμαρίων κόστιζε περίπου 95 λεπτά του ευρώ – τώρα η μέση τιμή έχει ανέβει στα 1,21 ευρώ. Τα φρούτα και τα λαχανικά έχουν ακριβύνει κατά 13% σε σύγκριση με πέρυσι, ενώ η τιμή του ελαιόλαδου, που δεν μπορεί να λείπει από κανένα ελληνικό τραπέζι, έχει αυξηθεί κατά 67% συγκριτικά με πέρυσι».

 
Αν και η ελληνική κυβέρνηση επαινείται συχνά για την οικονομική της πολιτική, «πολλοί άνθρωποι δεν αισθάνονται την ανάκαμψη», σχολιάζει ο Γερμανός ανταποκριτής. «Σε δημοσκόπηση της διαΝΕΟσις το 49% των ερωτηθέντων απάντησε πως αυτό που ανησυχεί περισσότερο είναι η οικονομική κατάσταση. Σε άλλη έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών το 45% των συμμετεχόντων δήλωσε πως το 2024 βρίσκεται σε χειρότερη οικονομική θέση συγκριτικά με πέρυσι».

Την ίδια στιγμή, ενώ η αγοραστική δύναμη στην Ελλάδα βρισκόταν στο 71% του μέσου όρου της ΕΕ το 2013, «σήμερα έχει υποχωρήσει μόλις στο 67%. Η μόνη χώρα στην οποία οι άνθρωποι μπορούν να αγοράσουν ακόμη λιγότερα πράγματα είναι η Βουλγαρία (64%). Ταυτοχρόνως η Ελλάδα έρχεται πρώτη στις εργατοώρες. Σύμφωνα με τη Eurostat ένας Έλληνας εργαζόμενος δούλεψε πέρυσι 2.000 εργατοώρες, […] ενώ ο αντίστοιχος μέσος όρος της ΕΕ τοποθετείται στις 1.604 ώρες – ο χαμηλότερος αριθμός παρατηρείται στη Γερμανία (1.342 εργατοώρες)».

Ο Γερμανός δημοσιογράφος εκτιμά τέλος πως «η αυξανόμενη δυσαρέσκεια πολλών Ελληνίδων και Ελλήνων θα μπορούσε να γίνει αισθητή για τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη στις ερχόμενες ευρωεκλογές. Και ο μεγάλος ωφελημένος ενδέχεται να είναι το δεξιό λαϊκιστικό κόμμα "Ελληνική Λύση”, που στις τελευταίες δημοσκοπήσεις έχει υπερδιπλασιάσει το ποσοστό του από 4,4% στις τελευταίες εκλογές σε 9%». Και πολλοί ειδικοί προβλέπουν πως το κόμμα θα μπορούσε τελικά «να λάβει και σημαντικά περισσότερο από 10% - πρωτίστως εις βάρος της κυβερνώσας Νέας Δημοκρατίας».

Πηγή Deutsche Welle   

Διαβάστε περισσότερα »

Τίτλοι τέλους για τη «Γιούλα» – Έκλεισε η τελευταία ελληνική υαλουργία

28/3/2024

Ο πολυεθνικός όμιλος πορτογαλικών συμφερόντων ΒΑ Glass Group αποφάσισε να διακόψει τη λειτουργία της «Γιούλα»

«Αν ραγίσει το γυαλί, δεν ξανακολλάει», λέει ο σοφός λαός. Και τούτο δυστυχώς αποδείχθηκε για ακόμη μία φορά στην περίπτωση –τι ειρωνεία!– μιας υαλουργίας, της «Γιούλα». Επτά χρόνια μετά την πώληση της μονάδας του Αιγάλεω από την HGI της οικογένειας Βουλγαράκη στον πολυεθνικό όμιλο πορτογαλικών συμφερόντων ΒΑ Glass Group, μια πώληση που έγινε σε μια προσπάθεια να διασωθεί η εταιρεία, καθώς ο αγοραστής ανέλαβε δάνεια ύψους 335 εκατ. ευρώ, στη μονάδα μπαίνει οριστικά «λουκέτο». Και με αυτόν τον τρόπο μπαίνει οριστικά «λουκέτο» και στον κλάδο υαλουργίας της Ελλάδας, καθώς η «Γιούλα» ήταν ο μοναδικός παραγωγός προϊόντων γυάλινης συσκευασίας στη χώρα μας. Πρόκειται, δε, για το τρίτο «λουκέτο» εργοστασίου πολυεθνικής μέσα στους τελευταίους δώδεκα μήνες, καθώς προηγήθηκαν στις αρχές του 2023 αυτά της Reckitt Benckiser στο Βασιλικό Χαλκίδας και της Tupperware στη Θήβα το περασμένο φθινόπωρο.

Ηδη στο εργοστάσιο του Αιγάλεω οι μηχανές έχουν ξεκινήσει σταδιακά να σταματούν, μόλις λίγα 24ωρα μετά την ανακοίνωση της διοίκησης προς τους εργαζομένους για το «λουκέτο» και πλέον μόλις 15-20 άτομα εξακολουθούν να πηγαίνουν, καθώς υπάρχουν εκκρεμότητες κυρίως στις αποθήκες. Η οριστική διακοπή της λειτουργίας θα γίνει την επόμενη εβδομάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι χθες ουδείς σήκωνε το τηλέφωνο στην εταιρεία, σε κανένα τμήμα, από το τηλεφωνικό κέντρο μέχρι τη διοίκηση.

Σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε χθες το βράδυ η ΒΑ Υαλουργία Ελλάδας, όπως ονομάστηκε η «Γιούλα» μετά την απόκτησή της από τον όμιλο BA Glass, οδηγήθηκε στην απόφαση αυτή λόγω των δυσχερών συνθηκών στον κλάδο της υαλουργίας. «Αυτή η δύσκολη απόφαση είναι αποτέλεσμα των τρεχουσών συνθηκών της αγοράς στη βιομηχανία γυαλιού. Τους τελευταίους μήνες η αγορά της υαλουργίας παρουσίασε αισθητή μείωση της ζήτησης, που οδήγησε σε αντίστοιχη μείωση των πωλήσεων. Η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω από τη σημαντική αύξηση των αποθεμάτων που δημιουργήθηκαν, προκαλώντας την ανάγκη διακοπής ορισμένων γραμμών παραγωγής. Παρά τις προσπάθειες προσαρμογής σε αυτές τις προκλήσεις, η επίμονη έλλειψη ζήτησης σε συνδυασμό με το συνεχώς αυξανόμενο κόστος αποθήκευσης και την περιορισμένη διαθεσιμότητα αποθηκευτικού χώρου οδήγησαν δυστυχώς στην απόφαση της παύσης της παραγωγικής διαδικασίας στο εργοστάσιο της εταιρείας», αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση. Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται επίσης ότι για μια μεταβατική περίοδο η εταιρεία θα διατηρήσει την εμπορική της δραστηριότητα στην Ελλάδα προκειμένου να εξυπηρετήσει τους πελάτες της (σ.σ. η «Κ» επιχείρησε να επικοινωνήσει με την εγχώρια διοίκηση αλλά και με τα γραφεία της εταιρείας σε Πορτογαλία και Ολλανδία, χωρίς, ωστόσο, αποτέλεσμα).

 
Ο κλάδος της υαλουργίας υπέστη παγκοσμίως ισχυρό πλήγμα από την πανδημία, καθώς μεγάλο μέρος του τζίρου του προέρχεται από τις πωλήσεις σε εταιρείες του κλάδου των ποτών (ζυθοποιίες, οινοποιίες, εταιρείες αλκοολούχων ποτών και αναψυκτικών), που με τη σειρά τους κατέγραψαν μεγάλη μείωση των πωλήσεών τους λόγω των περιορισμών στη λειτουργία της εστίασης. Σύμφωνα με την οικονομική έκθεση της ΒΑ Υαλουργίας Ελλάδας, ο κύκλος εργασιών της το 2022 ήταν 60,79 εκατ. ευρώ, ενώ η χρήση ήταν ζημιογόνα, με τις ζημίες προ φόρων να ανέρχονται σε 239.000 ευρώ, μειωμένες σε σύγκριση με το 2021 που είχαν ανέλθει σε 2,16 εκατ. ευρώ. Το ζήτημα δεν ήταν, ωστόσο, οι ζημίες του 2022, αλλά το γεγονός ότι μετά και την 7η εταιρική χρήση, όπως αναφέρεται στην ετήσια έκθεση διαχείρισης του διοικητικού συμβουλίου, η εταιρεία εμφάνιζε αρνητικά ίδια κεφάλαια 562.000 ευρώ.

Στην εταιρεία είχαν χορηγηθεί το 2017 δύο ομολογιακά δάνεια συνολικού ύψους 90 εκατ. ευρώ από τις θυγατρικές του ομίλου σε Ισπανία και Πορτογαλία, με υπόλοιπο 55,5 εκατ. ευρώ να είναι πληρωτέο την 31η Ιανουαρίου 2024. Στοιχείο που πολύ πιθανόν διαδραμάτισε επίσης ρόλο στην απόφαση για το «λουκέτο».

Στους 121 εργαζομένους η εταιρεία προσέφερε διπλάσια αποζημίωση από την προβλεπόμενη σε περίπτωση απόλυσης για να αποχωρήσουν οικειοθελώς, κάτι που εκτιμάται ότι θα αποδεχθεί η συντριπτική πλειονότητα, παρά το γεγονός ότι έτσι δεν θα μπορέσουν να ενταχθούν στο ταμείο ανεργίας. Πέραν, βεβαίως, των επιπτώσεων στους άμεσα απασχολουμένους, αυτό που τονίζουν παράγοντες της αγοράς είναι ότι η Ελλάδα δεν χάνει μόνο ακόμη μία ιστορική βιομηχανία, αλλά και τεχνογνωσία, δεδομένου ότι η εν λόγω δραστηριότητα απαιτεί μεγάλη εξειδίκευση. Επίσης, για τους πελάτες της εταιρείας το κλείσιμο της «Γιούλα» μεταφράζεται ίσως σε υψηλότερο κόστος, καθώς πλέον θα πρέπει να αγοράζουν από το εξωτερικό τα προϊόντα που χρειάζονται.

Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1947 από τον Κυριάκο Βουλγαράκη και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 η παραγωγή των επιτραπέζιων σκευών από γυαλί γινόταν χειροποίητα με τη μέθοδο του φυσητού γυαλιού. Η μεγάλη επέκταση της εταιρείας στα Βαλκάνια έγινε τη δεκαετία του 2000. Το 2017 το εργοστάσιο στην Ελλάδα, καθώς και τα εργοστάσια σε Σόφια, Πλόβντιβ και Βουκουρέστι πωλήθηκαν στην BA Glass, με το συνολικό τίμημα να ανέρχεται σε περίπου 500 εκατ. ευρώ (174 εκατ. ευρώ εισέπραξαν οι ιδιοκτήτες και τα υπόλοιπα ήταν δάνεια). Ειδικά το τίμημα για τη δραστηριότητα στην Ελλάδα ανήλθε σε 29,92 εκατ. ευρώ.

Η οικογένεια Βουλγαράκη μέσω πλέον του ομίλου HGI έχει εργοστάσια σε Ουκρανία και Βουλγαρία, και εμπορική δραστηριότητα σε Ελλάδα και Ρουμανία.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »