Τι σηματοδοτεί η πιθανή εκλογή του Ολάντ στην προεδρία

23/4/2012

Αλλη συνταγή για αντιμετώπιση της κρίσης

«Καθήκον μου να επαναφέρω την Ευρώπη πίσω στον δρόμο της ανάπτυξης», δήλωσε ο ηγέτης των Σοσιαλιστών μετά τα πρώτα αποτελέσματα. Αλλαγή στρατηγικής στην αντιμετώπιση της κρίσης περιμένουν κυβερνήσεις του ευρωπαϊκού Νότου

Αρωμα αλλαγής πνέει από χθες πάνω από την Ευρώπη την ώρα που το Βερολίνο προετοιμάζεται πυρετωδώς για την επόμενη μέρα των γαλλικών εκλογών και την αντιμετώπιση της πρόκλησης που ακούει στο όνομα Φρανσουά Ολάντ.

Με τους Σοσιαλιστές από άκρη σε άκρη της ΕΕ αλλά και τις κυβερνήσεις των χωρών του Νότου να ελπίζουν πως η διαφαινόμενη εκλογή του Ολάντ στο Μέγαρο των Ηλυσίων θα επιφέρει την πολυπόθητη αλλαγή προσανατολισμού στον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης στην Ευρωζώνη, οι αναλυτές προβλέπουν πως ο «μήνας του μέλιτος» θα είναι πολύ σύντομος -αν όχι ανύπαρκτος- για τον υποψήφιο των Σοσιαλιστών, ο οποίος θα κληθεί να δώσει το στίγμα του σε όλα τα τρέχοντα ανοιχτά «καυτά» μέτωπα.

Κληρονομώντας τα ηνία της δεύτερης ισχυρότερης οικονομίας της Ευρωζώνης στη χειρότερη δυνατή συγκυρία και ενώ η Γαλλία έχει ήδη χάσει το τριπλό Α, ο Ολάντ δεν βρίσκεται μόνο αντιμέτωπος με την αδιαλλαξία του Βερολίνου σε ό,τι αφορά στο Δημοσιονομικό Σύμφωνο, τα Ευρωομόλογα και τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Ο μεγαλύτερος «αντίπαλος» του Σοσιαλιστή, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, αναμένεται να είναι σε πρώτη φάση οι «αγριεμένες» αγορές, στις οποίες ο τελευταίος επιφύλαξε σκληρή γλώσσα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.

Οπως επισημαίνεται, οι διαθέσεις των αγορών γίνονται ολοένα και πιο επιθετικές καθώς πλησιάζει ο τελικός γύρος των εκλογών στη Γαλλία και, εκτός από τα «προειδοποιητικά» μηνύματα που στέλνουν προς την Ισπανία προκαλώντας πανικό στις Βρυξέλλες, πολλαπλασιάζονται και οι φημολογίες για επικείμενη νέα υποβάθμιση της γαλλικής οικονομίας μετά της 6 Μαΐου, μόλις δηλαδή αναλάβει το τιμόνι της χώρας ο Σοσιαλιστής.Την ώρα που ενισχύονται οι φωνές εντός ΕΕ, οι οποίες ζητούν μια διαφορετική αντίληψη στην αντιμετώπιση της κρίσης, η γερμανική καγκελαρία φαίνεται πως έχει πάρει επιτέλους απόφαση πως η «υποτακτική» στάση που επέδειξε το Παρίσι επί των ημερών του Νικολά Σαρκοζί αποτελεί παρελθόν.

Παρά το άτυπο «εμπάργκο» το οποίο φέρεται να ενορχήστρωσε η Ανγκελα Μέρκελ εις βάρος του Σοσιαλιστή υποψηφίου αρνούμενη να τον συναντήσει, ο τελευταίος βρίσκεται πλέον στον προθάλαμο του Μεγάρου των Ηλυσίων και το δίδυμο «Μερκοζί» θα δώσει τη θέση του στους «Μερκολάντ» είτε αρέσει στο Βερολίνο είτε όχι.

Θα καταφέρουν οι δύο ηγέτες να γεφυρώσουν το χάσμα που τους χωρίζει; Πολλοί αναλυτές υπενθυμίζουν πως οι σχέσεις Μέρκελ - Σαρκοζί δεν άρχισαν με τους καλύτερους οιωνούς και μόνο κατά τη διάρκεια της κρίσης ευθυγραμμίστηκαν οι θέσεις τους. Επιπλέον, όπως τονίζουν οι αναλυτές, «ο γαλλο-γερμανικός άξονας», όσες κρίσεις κι αν βιώσει, τελικά πάντα επιβιώνει.

Ποιος όμως θα καταφέρει να επηρεάσει περισσότερο τις θέσεις του άλλου στο σκληρό μπρα ντε φερ που προμηνύεται; Αυτό θα εξαρτηθεί από τη στήριξη που θα βρει -ή δεν θα βρει- ο Φρανσουά Ολάντ στο πρόσωπο των υπόλοιπων Ευρωπαίων ηγετών. Χαρακτηριστικές είναι οι χθεσινοβραδινές δηλώσεις του Γάλλου Σοσιαλιστή: «Είναι καθήκον μου να επαναφέρω την Ευρώπη πίσω στο δρόμο της ανάπτυξης και της δουλειάς».

Οπως υποστηρίζουν αναλυτές, εάν συνειχιστεί η δυσβάσταχτη πίεση κατά της Ισπανίας και της Ιταλίας και οι δύο χώρες βρεθούν σε αδιέξοδο, τότε ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι και ο Ιταλός ομόλογός του Μάριο Μόντι είναι πολύ πιθανό να συσπειρωθούν γύρω από τον νέο Γάλλο πρόεδρο δημιουργώντας ένα ισχυρό μέτωπο κατά της γερμανικής αδιαλλαξίας.

Η αντιπαράθεση με τη Μέρκελ
Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο στο επίκεντρο της διαμάχης

Στην κορυφή της ατζέντας της αναμενόμενης αντιπαράθεσης αναμένεται να βρεθεί το γερμανικής έμπνευσης Δημοσιονομικό Σύμφωνο, το οποίο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τον αμφιλεγόμενο «χρυσό κανόνα» που προβλέπει απαγόρευση ελλειμμάτων με τροποποίηση του Συντάγματος του εκάστοτε κράτους-μέλους.

Ο Ολάντ έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους πως σε περίπτωση που κερδίσει και τις κοινοβουλευτικές εκλογές του Ιουνίου δεν πρόκειται να επικυρώσει το Σύμφωνο εάν δεν συμπεριληφθούν σε αυτό και μέτρα για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Στο πλευρό του αναμένεται να ταχθούν -εκτός από τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές- και οι συντηρητικές ή τεχνοκρατικές κυβερνήσεις των χωρών του Νότου. Εξίσου εκρηκτική αναμένεται να είναι η κόντρα για τον ρόλο της ΕΚΤ, καθώς ο Ολάντ κατάφερε να «παρασύρει» ακόμη και τον Σαρκοζί σε μια αντιπαράθεση με το Βερολίνο γύρω από ένα ζήτημα που θεωρούνταν μέχρι πρότινος ταμπού.

Πάγια θέση του Σοσιαλιστή είναι να υπάρχει δυνατότητα πολιτικής «παρέμβασης» στον ρόλο της ΕΚΤ, με στόχο η τελευταία να αποτελέσει ένα εργαλείο κατά της κρίσης. Ο Ολάντ έχει επαναλάβει πως η ΕΚΤ θα πρέπει να χρηματοδοτεί την ανάπτυξη, είτε προχωρώντας σε μείωση των επιτοκίων είτε με απευθείας δανεισμό στα κράτη-μέλη και όχι στις τράπεζες. Από την πλευρά του, το Βερολίνο επιμένει στην ανάγκη διατήρησης της «πλήρους ανεξαρτησίας» της ΕΚΤ.

Ωστόσο, ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν πως δεν αποκλείεται η Γερμανία να δεχτεί τελικά να υποχωρήσει στο μέτωπο ΕΚΤ με αντάλλαγμα την τροποποίηση των ευρωπαϊκών συνθηκών. Τέλος, η άνοδος του Ολάντ στο τιμόνι της Γαλλίας αναμένεται να φέρει ξανά στο τραπέζι τα ευρωομόλογα, υπέρ των οποίων έχει ταχθεί κατ' επανάληψη ο Σοσιαλιστής αλλά και πολλοί άλλοι Ευρωπαϊοι ηγέτες και τα οποία σκοντάφτουν στο «όχι» της Ανγκελα Μέρκελ και του υπ. Οικονομικών της, Β. Σόιμπλε.

Πηγή