Τέλη του 2013 η Μέρκελ "βλέπει" πολιτική και φορολογική ενοποίηση!

31/12/2012

Η σκιά των γερμανικών εκλογών τον Σεπτέμβριο του 2013 έχει «απωθήσει» από την δημοσιότητα, σιωπηρές εν εξελίξει διεργασίες για την πολιτική και φορολογική ενοποίηση στην ευρωζώνη σε επίπεδα “τεχνικών επιτροπών” μεταξύ Βερολίνου-Παρισίων-Βρυξελλών.

Πληροφορίες που έρχονται από διαφορετικά κομβικά σημεία του καμβά της Ευρωζώνης, συγκλίνουν και… επιμένουν ότι τέτοιο καιρό, σε ένα περίπου χρόνο το πρόταγμα για πολιτική και φορολογική ενοποίηση της ζώνης του ευρώ θα είναι το κύριο ζήτημα στην ατζέντα της γηραιάς ηπείρου. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι πληροφορίες αυτές, με προέλευση διπλωματικές κυρίως πηγές, αναφέρουν την κα Merkel σαν τον κεντρικό φορέα αυτής της ατζέντας με σαφή βέβαια στήριξη του κ. Hollande, αλλά και ισχυρές επιφυλάξεις από μικρές αλλά ισχυρές οικονομίες όπως π.χ. αυτή της Φιλανδίας.

Η προοπτική της πολιτικής και φορολογικής ενοποίησης έρχεται να καλύψει τις γκρίζες περιοχές του project της τραπεζικής ενοποίησης την οποία το Βερολίνο “βλέπει” ως εφικτή μόνο μέσα από την οπτική γωνία του σφικτού και άμεσου ελέγχου πάνω σε κάθε παράγοντα που θα μπορούσε να “εξαερώσει” την γερμανική αποταμίευση και τα πλεονάσματα της τελευταίας δεκαπενταετίας. Το χρονοδιάγραμμα αυτού του σχεδιασμού τοποθετεί τις πρώτες ουσιαστικές κινήσεις στην κατεύθυνση αυτή στο φθινόπωρο του επόμενου χρόνου αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο.

Από τον συνδυασμό των διαθέσιμων πληροφοριών προκύπτει ότι στην κατεύθυνση αυτή δουλεύουν ήδη τόσο σε καθαρά γερμανικό όσο και σε διευρωπαϊκό επίπεδο “επιτροπές σοφών” οι οποίες αντιμετωπίζουν τα συγκεκριμένα θεσμικά, νομικά και οικονομικά ερωτηματικά που συνοδεύουν το εγχείρημα αυτό. Το αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι στην ίδια κατεύθυνση φαινομενικά παράλληλα και ανεξάρτητα κινούνται σε πολιτικό επίπεδο και τα μεγάλα κόμματα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Στον γερμανικό τύπο πάντως έχει αρχίσει να διαφαίνεται ότι η προεκλογική ατζέντα της κας Merkel θα αναδείξει μέσα στο α’ εξάμηνο του 2013 τις βασικές γραμμές ενός τέτοιου σχεδίου και θα επιχειρήσει να εμφανίσει την γερμανίδα καγκελάριο σαν τον “ηγέτη” αυτής της στρατηγικής για την πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ευρωζώνης. Στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που εμφανίζονται ως ενήμεροι αυτών των προθέσεων υποστηρίζουν ότι η “πολιτική πρόταση” της κας Merkel δεν θα έχει απλά προεκλογικό χαρακτήρα, αλλά “στοχεύει σε συγκεκριμένα βήματα αμέσως μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου”…

Οι ίδιοι κύκλοι επιμένουν ότι η κίνηση αυτή θα υποστηριχθεί αυτή την φορά από ένα κυβερνητικό συνασπισμό τον οποίο θα υποστηρίξει τόσο το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα όσο και το κόμμα της γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας! Τον σχεδιασμό αυτό φαίνεται να υποστηρίζουν επίσης σιωπηρά και διακριτικά στη Φρανκφούρτη, όπου η διοίκηση της ΕΚΤ υπό την κ. Ντράγκι φέρεται να “αναγνωρίζει σε μία τέτοια στόχευση την ρεαλιστική προοπτική της ευρωπαϊκής ενοποίησης”…

Οι κίνδυνοι

Κάπου στο σημείο αυτό τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο αρχίζουν να εμφανίζονται βέβαια και οι φυγόκεντρες τάσεις. Στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου διεξάγονται οι ιταλικές εκλογές, στο αποτέλεσμα των οποίων θα καταγραφούν δύο διαφορετικές προκλήσεις:

-ή θα επιβιώσει το παλιό πολιτικό σύστημα των κομμάτων που στήριξαν αλλά στην συνέχεια “απέσυραν” την υποστήριξή τους από τον ευρωπαϊστή τεχνοκράτη Mario Monti ή ο “φίλος” της κας Merkel θα καταφέρει τελικά να σύρει πίσω του ιταλούς βιομηχάνους, τραπεζίτες και… την κεντροαριστερά;

- ή το δίλημμα της επιστροφής στην λιρέτα και της παραμονής στο ευρώ θα καταγράψει ισοδύναμα ποσοστά μέσω των εκλογικών αποτελεσμάτων ή θα επικρατήσει η “γραμμή του ευρώ”;

Οι απαντήσεις που θα δοθούν θα κρίνουν το κατά πόσο η έκτη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη και η μοναδική ανταγωνιστική της γερμανικής εξαγωγικής βιομηχανίας στην Ευρωζώνη, θα ενταχθεί και θα υποστηρίξει ή όχι τον γερμανικό σχεδιασμό. Διπλωματικές πηγές στο Βερολίνο επιμένουν ότι η γερμανική καγκελαρία θα περιμένει να κατασταλάξει η κατάσταση στην Ιταλία, να πάρουν μορφή οι κυβερνητικές διεργασίες στην Ρώμη και το Μιλάνο και στην συνέχεια θα δημοσιοποιηθεί η ευρωπαϊκή ατζέντα της κας Merkel.

Το οικονομικό υπόβαθρο βέβαια αυτής της προσεκτικής πορείας δεν είναι άλλο από την βεβαιότητα της εισόδου της Ευρωζώνης στον δεύτερο κύκλο ύφεσης! Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο στοιχείο που τροφοδοτεί την γερμανική επιφυλακτικότητα: οι επίμονες και συστηματικές πλέον κινήσεις αυτονόμησης σε ισχυρές οικονομικά και πολιτικά περιοχές της Ευρωζώνης, όπως π.χ. η Καταλωνία, η Χώρα των Βάσκων, η Σκωτία και περιοχές της Β. Ιταλίας.

Σε κάποιες από αυτές τις περιοχές το 2013 θα σημειωθούν εξελίξεις και κανείς στο Βερολίνο δεν μπορεί να προδικάσει το πως θα επηρεάσουν την προοπτική της πολιτικής και φορολογικής ενοποίησης που σχεδιάζει το Βερολίνο.

Πηγή