Η Ιρλανδία έδειξε τον δρόμο

8/2/2013

Αναδιοργανώνοντας το βάρος του τραπεζικού χρέους που τόσο ανόητα ανέλαβε στο κρατικό της χαρτοφυλάκιο, η Ιρλανδία επανέλαβε μια διπλωματική νίκη που θα αποφέρει άμεσους οικονομικούς καρπούς. Είναι όμως μόνο μία από τις συμφωνίες που πρέπει να υπογράψει με την Ευρωζώνη - για χάρη του ενιαίου νομίσματος, όπως και για την ίδια.

Η χθεσινοβραδινή κίνηση του Δουβλίνου να ρευστοποιήσει ό,τι έχει απομείνει από την Anglo Irish Bank ήταν ο επί μακρόν αναμενόμενος αποκεφαλισμός ενός ζόμπι. Με ένα χτύπημα, η κυβέρνηση έληξε την έκτακτη βοήθεια σε ρευστότητα (ELA) από την ιρλανδική κεντρική τράπεζα - που ήταν ευάλωτη σε τυχόν βέτο της ΕΚΤ- και ελάφρυνε το δημοσιονομικό βάρος των υποσχετικών χρεογράφων που είχαν εκδοθεί για χάρη της Anglo.

Η απαίτηση της κεντρικής τράπεζας πάνω στην υποσχετική ανταλλάχθηκε με ένα φθηνότερο, πιο μακροχρόνιο ομόλογο κρατικής εγγύησης από τη Nama, τον οργανισμό διαχείρισης χρέους που έχει αποθηκευμένα τα τοξικά προϊόντα όλων των ιρλανδικών τραπεζών.

Ένα πρόσθετο ατού στο χαρτί που έπαιξε η ιρλανδική κυβέρνηση είναι ότι τα δεδομένα που επικρατούσαν πριν ενείχαν κάποιες περίεργες χρηματοπιστωτικές αλχημείες. Τα κεφάλαια του ELA, τα μόνα που ήταν διαθέσιμα στη διαλυμένη Anglo, ήταν αποδεκτά από την ΕΚΤ μόνο απέναντι στην υποσχετική, που στην ουσία σήμαινε ότι η κυβέρνηση χρωστούσε λεφτά στην ίδια της την κεντρική τράπεζα. Σύμφωνα με το πρόγραμμα αποπληρωμής του ELA, θα επιβαλλόταν πρόσθετη δημοσιονομική πίεση 3,1 δισ. ευρώ τον χρόνο μόνο για την πληρωμή της ετήσιας νομισματικής συρρίκνωσης. Επρόκειτο για το χειρότερο μείγμα από στρατηγικές.

Η αναδιοργάνωση δεν κέρδισε ακριβώς τις ευλογίες της Φρανκφούρτης - ο Mario Draghi, διοικητής της ΕΚΤ, σχολίασε μόνο ότι «παρατήρησε» την ιρλανδική κίνηση.

Δεν είχε πολλούς λόγους να ενθουσιαστεί: Το φόρτωμα της εθνικής κεντρικής τράπεζας με κρατικά ομόλογα -δηλαδή εκ των υστέρων ποσοτική χαλάρωση- είναι, για να το θέσουμε διακριτικά, κακή περίπτωση για τους νομισματικούς κανόνες της ευρωζώνης. Είναι όμως καλό που δεν απορρίφθηκε μια οικονομικά και πολιτικά απαραίτητη κίνηση. Η μεγάλη δημοσιονομική ανάσα θα βοηθήσει και την εμπιστοσύνη των αγορών και την ανάπτυξη της Ιρλανδίας.

Θα είναι καλό και για την Ευρωζώνη. Έχει απελπισμένα ανάγκη για μια επιτυχία, που θα δείξει ότι υπάρχουν έξοδοι από τα προγράμματα διασώσεων της τρόικας. Άρα, η Ιρλανδία και οι εταίροι της χρειάζεται να υπογράψουν δύο ακόμη συμφωνίες. Όπως ορθώς ισχυρίζεται η αντιπολίτευση, η αναδιοργάνωση του υποσχετικού χρεογράφου δεν μειώνει την κρατική επιβάρυνση από τις τραπεζικές ζημίες, απλώς την κάνει πιο ανεκτή. Η Ευρώπη συνεχίζει να πρέπει να υλοποιήσει την υπόσχεσή της να διαχωρίσει το τραπεζικό από το κρατικό χρέος.

Αυτό, μαζί με τη συμφωνία της εβδομάδας, ίσως ανοίξει διάπλατα την πόρτα της Ιρλανδίας στις αγορές ομολόγων. Όταν γίνει αυτό, το Δουβλίνο θα πρέπει -με υπερηφάνεια- να ζητήσει από την ΕΚΤ να ενεργοποιήσει την παρέμβαση στην αγορά ομολόγων. Με τα λόγια και μόνο, ο Μ. Draghi μπορεί να ωθήσει την επιφυλακτική εμπιστοσύνη των αγορών στο ευρώ.

Με λίγη ακόμη βοήθεια, η Ιρλανδία μπορεί να του προσφέρει έναν άξιο υποψήφιο για να κάνει πράξη τις υποσχέσεις του.

Πηγή