'Εκθεση ΔΝΤ: Περαιτέρω μείωση μισθών για να επιτευχθούν οι στόχοι

31/7/2013

Για να επιτευχθεί ο στόχος της ανάκαμψης θα πρέπει να μειωθούν και άλλοι οι μισθοί και τα ημερομίσθια σημειώνει η έκθεση αξιολόγησης του ΔΝΤ για το ελληνικό πρόγραμμα.

Το ΔΝΤ διατηρεί - με αρκετούς αστερίσκους ωστόσο - την πρόβλεψη για ύφεση 4,5% του ΑΕΠ φέτος και ανάπτυξη 0,6% το 2014 κυρίως λόγω της τόνωσης των εξαγωγών και των επενδύσεων χάρη στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας. Ωστόσο εκτιμά ότι η κατανάλωση, ιδιωτική και δημόσια, θα συνεχίσει να υποχωρεί σημαντικά κυρίως λόγω της συνέχισης της πολιτικής λιτότητας και της μείωσης των εισοδημάτων των νοικοκυριών.

Μάλιστα για να επιτευχθεί η παραπάνω πρόβλεψη για το ΑΕΠ, το Ταμείο θεωρεί ότι θα πρέπει να μειωθούν οι μισθοί και τα ημερομίσθια κατά 7% φέτος και κατά 1,5% το 2014 προκειμένου η συνολική μείωση απ' το 2010 ως το 2014 να φθάσει το 20%. Για το 2015 θέλει οι μισθοί να παραμείνουν στάσιμοι και από το 2016 να υπάρξει μία μικρή αύξηση γύρω στο 2%.

Το ΔΝΤ προειδοποιεί ωστόσο ότι οι κίνδυνοι γι αυτές του τις προβλέψεις είναι πολύ μεγάλοι, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα απαιτήσει προσαρμογή των μέτρων στην περίπτωση που υπάρξει εκτροχιασμός.

Και κυρίως στον τομέα της παραγωγικότητας, αφού υπό την προϋπόθεση ότι θα προχωρήσουν κανονικά οι δομικές μεταρρυθμίσεις και η προς τα κάτω προσαρμογή των μισθών, εκτιμάται ότι θα συνεισφέρει περίπου 10% στην ανάπτυξη της χώρας μεσοπρόθεσμα. Οποιαδήποτε αστοχία "θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ταχύτητα ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και στο δυνητικό ΑΕΠ", σημειώνει η έκθεση.

Επίσης αναγνωρίζει ότι στις προβλέψεις της για την ανάκαμψη υπάρχει και ο μεγάλος κίνδυνος των χρέους, ιδιωτικού και δημοσίου. Σε ότι αφορά τα χρέη των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τα χαρακτηρίζει "ιδιαίτερα επικίνδυνα", αφού μπορεί να επισπεύσουν την προσαρμογή, έχοντας μεγαλύτερο αντίκτυπο -απ' αυτό των προβλέψεων- στη ζήτηση και εν τέλει την οικονομική ανάπτυξη. Το ίδιο όμως μπορεί να προκαλέσει και το δημόσιο χρέος, σύμφωνα με το Ταμείο.

Το ΔΝΤ φοβάται επίσης την πολιτική αστάθεια που μπορεί να προκληθεί στη χώρα εξαιτίας κυρίως της κοινωνικής πίεσης και της μεγάλης ανεργίας. Επιπλέον απαιτούνται επιπλέον φιλόδοξες προσπάθειες δημοσιονομικής προσαρμογής ούτως ώστε να συγκρατηθεί το δημόσιο χρέος, γεγονός που δημιουργεί κινδύνους για κοινωνική ένταση και πολιτική αντίσταση, γράφει χαρακτηριστικά η έκθεση.

Ο τέταρτος κίνδυνος για τις προοπτικές της Ελλάδας είναι εξωγενής και αφορά την οικονομική κατάσταση στην Ευρωζώνη, όπως σημειώνει το ΔΝΤ. Ε΄λαν συνεχιστεί η αδύναμη οικονομική δραστηριότητα στη ζώνη του ευρώ τότε αυτό θα πλήξει τις ελληνικές εξαγωγές και εν τέλει την ανάπτυξη, προειδοποιεί το Ταμείο. Μία πρώιμη έξοδος απ' τη πολιτική νομισματικής χαλάρωσης των αναπτυγμένων οικονομιών θα δημιουργούσε πιο δυσχερείς χρηματοδοτικές συνθήκες για την Ελλάδα.

Πηγή

''Ανάπτυξη 0,6% το 2014 κυρίως λόγω της τόνωσης των εξαγωγών και των επενδύσεων χάρη στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας''

Πού είδε το ΔΝΤ την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας; Από το 2010 όταν άρχισε η εσωτερική υποτίμηση (οι μειώσεις των μισθών) και οι μειώσεις των δημοσίων δαπανών (μισθοί, συντάξεις και επενδύσεις), η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας πάει από το κακό στο χειρότερο. (Πηγή)

Εστιάζει την αύξηση της ανταγωνιστικότητας μόνο στην εφαρμογή των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων πράγμα που ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας. Απόδειξη ότι στην Ιρλανδία όπου έχουν γίνει αυτές (μικρός δημόσιος τομέας, μικρό δημόσιο χρέος, εφαρμογή εσωτερικής υποτίμησης, εισαγωγή ξένων επενδύσεων κλπ.) πάει από μνημόνιο σε μνημόνιο και από δανεισμό σε δανεισμό χωρίς να μπορεί να απαγκιστρωθεί από τα μνημονιακά δάνεια.

Ο αρθρογράφος των Financial Timew Β. Μυνχάου είπε τα εξής για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις:

''Η μείωση του κόστους ανά μονάδα εργασίας θα είναι κέρδος ανταγωνιστικό μόνο εάν δεν μπορεί να το κάνει καμία άλλη οικονομία. Εάν, όμως, η μείωση του κόστους εργασίας υπαγορεύεται ως πολιτική για όλα τα μέλη της ευρωζώνης, τότε δεν υπάρχει κανένας νικητής. Δεν μπορούμε όλοι να υποτιμούμε ταυτόχρονα. Εάν πούμε ότι η ευρωζώνη θα πρέπει να μειώσει τη μονάδα κόστους εργασίας στα επίπεδα της Γερμανίας, τότε γιατί να μη θεωρήσουμε ότι και η Γερμανία θα μειώσει εκ νέου το εργατικό της κόστος;

Οι συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις μπορεί να είναι χρήσιμες, αλλά ας μη γελιόμαστε. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μπορούν να λύσουν αυτό που τελικά αποτελεί κρίση στα ισοζύγια πληρωμών. Πρώτα, όμως, πρέπει να αντιμετωπιστεί η πραγματική κρίση, αντί να προσφεύγουμε στη γνωστή συζήτηση όπου ανέκαθεν οι Ευρωπαίοι προτιμούσαν να σπαταλούν τον χρόνο τους: στις θεσμικές και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Και τα δύο είναι άσχετα αναφορικά με αυτήν την κρίση...'' (Πηγή)

Το ΔΝΤ (αλλά και η Γερμανία) επιμένει στην καταστροφική πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης.
Σκοπός τους δεν είναι να ανακάμψει η ελληνική οικονομία αλλά το αντίθετο. Θέλουν να εξαθλιωθεί ο Έλληνας πολίτης για να δεχτεί πράγματα που κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν αδύνατο. Ο τελικός σκοπός τους είναι να επιτευχθεί η Ομοσπονδία της ευρωζώνης κάτω από την ηγεμονία της Γερμανίας.