FT: Είναι η Πορτογαλία μια άλλη Ελλάδα(;)

3/7/2013

Από το Lex

Το βέβαιο είναι ότι, με κάθε πισωγύρισμα, μειώνονται οι πιθανότητες της Λισσαβόνας να βγει από το μνημόνιο του χρόνου και αυξάνονται οι πιθανότητες αναδιοργάνωσης του κρατικού χρέους, με «ελληνικού τύπου» συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα.

Αχ ναι, η κρίση της ευρωζώνης... Μέσα στην όλη φασαρία για την ποσοτική χαλάρωση, τις ταραχές στο Κάιρο και τα πήγαινε-έλα του κ. Snowden, οι Ευρωπαίου συγχωρούνται που ξεχνούν ότι τα μικρά τοπικά προβλήματά τους συνεχίζονται απερίσπαστα.

Οι παραιτήσεις δύο υπουργών από την κυβέρνηση στην Πορτογαλία, έρχονται να υπενθυμίσουν το αυξανόμενο πολιτικό κόστος της λιτότητας, καθώς σηματοδοτούν το πιο πρόσφατο και πιο σοβαρό πισωγύρισμα στην προσπάθεια της χώρας να επιστρέψει σε υγιή οικονομική κατάσταση.

Το χρηματιστήριο της Πορτογαλίας διολίσθησε ως 7% και τα yields των ομολόγων εκτινάχθηκαν καθώς οι επενδυτές αναρωτιούνται μήπως η Λισσαβόνα ακολουθεί τον δρόμο των Αθηνών. Μέχρι στιγμής, η απάντηση στο ερώτημά τους είναι «όχι».

Η δημοσιονομική θέση της Πορτογαλίας είναι διαφορετική από της Ελλάδας. Είναι αλήθεια ότι η Λισσαβόνα έχει να αποπληρώσει ομόλογα 10 δισ. ευρώ τον Σεπτέμβριο, αλλά διαθέτει την απαραίτητη ρευστότητα για να ξεπληρώσει κι έχει ήδη πετύχει τα δύο τρίτα της δημοσιονομικής προσαρμογής που κρίνεται απαραίτητη για να κατέβουν τα επίπεδα του κρατικού χρέους και να τεθούν υπό έλεγχο.

Το yield στο 10ετές πορτογαλικό ομόλογο εκτινάχθηκε πάνω από 100 μονάδες βάσης νωρίς σήμερα στο σχεδόν 8%. Όμως υποχώρησε στην συνέχεια πιο κοντά στο 7% -και παραμένει πολύ μακριά από το 16% που είχε αγγίξει στις αρχές του 2012. Δυστυχώς όμως, τα επιτόκια στα ομόλογα της Πορτογαλίας παραμένουν στα ίδια επίπεδα που ήταν στις αρχές του 2011, όταν συμφωνήθηκε το πρόγραμμά 78 δισ. ευρώ για την διάσωση της χώρας.

Στην πραγματικότητα, πέρα από την μέτρια δημοσιονομική προσαρμογή της, η Πορτογαλία δεν έχει κάνει μεγάλη πρόοδο για την αποκατάσταση της θεμελιώδους οικονομικής υγείας της. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι αποσπασματικές. Εξαιτίας νομικών και άλλων προβλημάτων, έχει «μπει νερό» στις αρχικές προϋποθέσεις της διάσωσης. Η οικονομία της δεν έχει τα βιομηχανικά «μαξιλάρια» που είναι απαραίτητα για να αναθερμάνει την ανάπτυξη και την απασχόληση.

Με κάθε πισωγύρισμα, μειώνονται οι πιθανότητές της να βγει από το μνημόνιο του χρόνου και αυξάνονται οι πιθανότητες αναδιοργάνωσης του κρατικού χρέους, με «ελληνικού τύπου» συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα.

Πηγή