Ιερώνυμος: Η Εκκλησία δεν ταυτίζεται με κόμματα

15/10/2013

«Κοσμικά κριτήρια» ωθούν όσους συνδέουν την Εκκλησία με το κοινωνικοπολιτικό σύστημα και «τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο από αυτό», τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, που προέταξε την οικογένεια ως αντίβαρο στην κρίση.

Ο Ιερώνυμος προήδρευσε της Ιεράς Συνόδου την Τρίτη και αναφέρθηκε εκτενώς στον κυκεώνα προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες μας.

Σημείωσε ότι «οι πνευματικές φωνές στον τόπο μας μοιάζουν να έχουν σιγήσει. Οι νέοι μας μεταναστεύουν. Οι πολίτες έχουν κυριευθεί από απογοήτευση και τυφλή οργή κατά πάντων, ενώ οι εκπρόσωποι των κομμάτων διαξιφίζονται υπεραμυνόμενοι τις απόψεις τους με κύριο μέλημα τη διατήρηση της εξουσίας».

Ολόκληρο το τμήμα της ομιλίας του Αρχιεπισκόπου για την κρίση:

''       

    Μέσα στην πολυμορφία της κρίσεως, η κοινωνία μας δοκιμάζεται από την φτώχεια, την κοινωνική αδικία, εθνικές προκλήσεις, απειλές εθνικού διχασμού και εκδηλώσεις μισαλλοδοξίας. Κυριαρχεί η εξυπηρέτηση του κέρδους και του ιδίου οφέλους, που καθηλώνουν τον άνθρωπο σε προκρούστεια «οικονομικά» σχήματα. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, ο άνθρωπος λογίζεται ως μονάδα προς εκμετάλλευσιν. Όπως διείδε σοφά ένας σημαντικός θεολόγος, ο Olivier Clément, «η Δύση θέτει την ανθρωπότητα μπροστά στα έσχατα προβλήματα. Ο άνθρωπος, σήμερα, γίνεται όλος ένα πρόβλημα». Ο τεχνολογικός ευδαιμονισμός του πολιτισμού μας έχει αποκοπεί από την πνευματική ολοκλήρωση. Οι πνευματικές φωνές στον τόπο μας μοιάζουν να έχουν σιγήσει. Οι νέοι μας μεταναστεύουν. Οι πολίτες έχουν κυριευθεί από απογοήτευση και τυφλή οργή κατά πάντων, ενώ οι εκπρόσωποι των κομμάτων διαξιφίζονται υπεραμυνόμενοι τις απόψεις τους με κύριο μέλημα τη διατήρηση της εξουσίας.

    Η οικογένεια διαλύεται, ενώ συγχρόνως αυξάνει ο αριθμός των αυτοκτονιών. Η έλλειψη ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη κοινωνία, υποδαυλίζει την ευκολία με την οποία καταλήγει κάποιος στην απόφαση να αφαιρέσει τη ζωή του. Δεν γίνεται όμως να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο θεσμός της οικογενείας αποτελεί διαχρονικά το πιο εγγυημένο και ασφαλέστερο κοινωνικό πλαίσιο για την ορθή διαπαιδαγώγηση και την εν Χριστώ αγωγή των νέων μελών της κοινωνίας μας. Η οικογένεια διαπλάθει τις παιδικές ψυχές και προετοιμάζει τους πολιτικούς, τους καθηγητές, τους καλλιτέχνες, τους κληρικούς, τους ηγέτες του τόπου μας. Έχουμε χρέος να την κρατήσουμε ενωμένη και ισχυρή. Η χριστιανική οικογένεια διαφυλάσσει από το μίσος, διδάσκει την αγάπη, διαμορφώνει ολοκληρωμένους ανθρώπους, ανορθώνει τις συνειδήσεις, ανασταίνει πνευματικά τέκνα, συγκροτεί πρόσωπα ελεύθερα και όχι προσωπεία πάσης χρήσεως.

    Η σημερινή κατάσταση μας βρίσκει σε ένα ταραγμένο και συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Χάρις στη σύγχρονη τεχνολογική επανάσταση, η χρήση των λεγομένων κοινωνικών δικτύων μπορεί να μεταφέρει κάθε πληροφορία σε χρόνο εκπληκτικά γρήγορο. Η εξέγερση της Αιγύπτου χρειάστηκε μόλις μίαν εβδομάδα διαδικτυακής κινητοποιήσεως για να συγκεντρωθούν εκατομμύρια νέοι στην πλατεία Ταχρίρ. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε ακόμη.

    Στή χώρα μας παρατηρείται μια βίαιη αναδιανομή κεφαλαίων σε νέα χέρια. Είτε ως θεατές, είτε ως μέρος των αλλαγών αυτών, παρατηρούμε τις εξελίξεις. Όλοι μας, και προσωπικά η ελαχιστότης μου, έχουμε μερίδιο ευθύνης για όσα βιώνουμε τα τελευταία έτη. Πρώτος εγώ αναγνωρίζω τη δυσκολία παρακολούθησης των παγκοσμίων αλλαγών. Είναι πρόδηλο όμως το βαθύ ενδιαφέρον και η αγωνία όλων μας. Προσεύχομαι με όλη μου την ψυχή να φωτίσει ο Θεός αυτούς που ασκούν εξουσία, ώστε να σκεφτούν φιλανθρώπως. Απαιτείται ειδικά να συνειδητοποιήσουμε πως όσα τραγικά διαδραματίζονται στην κοντινή μας Συρία δεν μπορούν να μας αφήνουν αδιάφορους. Πρέπει να καταστεί σαφές προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν είναι δυνατόν οι θρησκείες να χρησιμοποιούνται ως ιδεολογικό πρόσχημα προς εξυπηρέτηση πολεμικών συγκρούσεων και ατομικών επιδιώξεων.

    Η σύγχρονη πραγματικότητα επιτάσσει να διατηρήσουμε πάνω απ' όλα την εν Χριστώ ενότητα, τον σύνδεσμο της ειρήνης του Σώματος της Ιεραρχίας και του εκκλησιαστικού σώματος γενικότερα. Επιτρέψτε μου επ' αυτού να προσθέσω κι έναν ακόμη προβληματισμό. Πολλοί επιχειρούν να ταυτίσουν την Εκκλησία με μέρος του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος. Να μας παρουσιάσουν σαν συνδιαχειριστές κοσμικής εξουσίας. Δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από αυτό. Η Εκκλησία, παρ' ότι συνιστά σάρκα από τη σάρκα του τόπου μας και έχει συνδεθεί αδιαχώριστα με την ιστορική του πορεία, ούτε ταυτίζεται με κόμματα ούτε αντλεί την ύπαρξή της από την Πολιτεία. Εντάσσεται φυσιολογικά σε ένα ευνομούμενο κράτος, σεβομένη τους νόμους που διέπουν το δημοκρατικό πολίτευμα. Κάθε άλλη προσέγγιση υπαγορεύεται από κοσμικά κριτήρια. Ο Ιησούς Χριστός είναι για μας «εχθές και σήμερον ο αυτός, και εις τους αιώνας» (Εβρ. 13, 8). Ούτε συναποτελούμε μέρος του συστήματος, ούτε αντιπροσωπεύουμε κάποιο συστημικό μόρφωμα. Η Εκκλησία έχει πνευματική αποστολή να οδηγεί τα μέλη της προς τη σωτηρία και να ευαγγελίζεται «Χριστόν, και τούτον εσταυρωμένον» (Α Κορ. 2, 2). Αγαπά, συγχωρεί, ελέγχει, βοηθεί, στηρίζει, και πάνω απ' όλα δίνει και τη ζωή της ακόμη για την ιστορική συνέχιση αυτού του τόπου. Αισθάνεται το χρέος να ενισχύσει την συνοχή και την ενότητα του λαού, που αποτελεί εγγύηση για το μέλλον, και ύστερα να καλύψει, στο μέτρο των δυνάμεών της, τις ανάγκες της εποχής. Είναι αλήθεια ότι καλύπτονται πολλές ανάγκες, αλλά κύριο έργο της είναι να στηρίξει τις ψυχές των ανθρώπων και να ενισχύσει την πίστη ότι με τη βοήθεια του Θεού μπορούμε να υπερνικήσουμε κάθε δυσκολία και κρίση.''

Πηγή