20/5/2014
Γιατί η συμμετοχή στις ευρωεκλογές θα είναι χαμηλότερη από τις εθνικές εκλογές και οι ακραίοι θα έχουν καλύτερες επιδόσεις. Το πραγματικό «ειδικό βάρος» των όγδοων Ευρωεκλογών και η μεγάλη πρόκληση για την παραδοσιακή πολιτική.
Από τις πρώτες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 1979 μέχρι τις έβδομες το 2009, οι περισσότεροι ψηφοφόροι έχουν ψηφίσει με τη σκέψη στα εγχώρια και όχι στα ευρωπαϊκά ζητήματα. Οι ενδείξεις ύπαρξης κάποιας συλλογικής ευρωπαϊκής κοινής γνώμης είναι σποραδικές. Τα αντισυμβατικά πολιτικά κινήματα έχουν συχνά ευνοηθεί από τις ψήφους διαμαρτυρίας των ψηφοφόρων οι οποίοι στις εθνικές εκλογές επιστρέφουν στα παραδοσιακά κόμματα.
Στις όγδοες ευρωεκλογές που θα διενεργηθούν από την Πέμπτη ως την Κυριακή στα 28 κράτη-μέλη, τα ακροδεξιά, ακροαριστερά, αντικαθεστωτικά και αντιευρωπαϊκά κινήματα αναμένεται να έχουν τα καλύτερα αποτελέσματά τους. Θα απέχουν πολύ από την πλειοψηφία στο επόμενο κοινοβούλιο της Ε.Ε. και οι διαφωνίες τους είναι τόσο μεγάλες που οι επιπτώσεις στις εργασίες του σώματος θα είναι περιορισμένες. Σε κάθε περίπτωση όμως, αν έλθουν πρώτοι ή δεύτεροι στη Γαλλία, τη Βρετανία και αλλού, οι ριζοσπαστικές τους απόψεις θα έχουν ακόμη πιο «ανθυγιεινή» επίδραση στην εγχώρια πολιτική συζήτηση, στις χώρες όπου υφίσταται θέμα.
Υπό τέτοιες συνθήκες, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί των παραδοσιακών κομμάτων πρέπει να αντισταθούν στον πειρασμό να δανειστούν τα ρούχα των λαϊκιστών, προσπαθώντας να κερδίσουν τη λαϊκή υποστήριξη. Πρέπει παράλληλα να αναγνωρίσουν ότι η άνοδος του λαϊκισμού δεν είναι τυχαία. Σε αρκετό βαθμό, καθρεφτίζει την κυριαρχία των ευρωπαϊκών θεμάτων σε αυτές τις εκλογές.
Η κρίση χρεών μετά το 2008, οι τραπεζικές καταρρεύσεις και η οικονομική ύφεση έδειξαν σε ψηφοφόρους, δανειστές και δανειζόμενους πως ό,τι συμβαίνει σε μια χώρα -και όσα αποφασίζουν οι ρυθμιστές στις Βρυξέλλες ή στη Φρανκφούρτη- έχει επίδραση και σε όλες τις άλλες. Το ίδιο ισχύει και για τη Βρετανία όπως και στα υπόλοιπα εννέα κράτη εκτός ευρωζώνης, όσο και για τους 18 εντός. Οι άνθρωποι που σκοπεύουν να ψηφίσουν τα ακραία και λαϊκιστικά κινήματα θα το κάνουν εν μέρει επειδή πιστεύουν ότι η Ε.Ε. και τα συμβατικά πολιτικά κόμματα που τη στηρίζουν τα έχουν κάνει χάλια με σχεδόν όλα όσα έχουν ασχοληθεί.
Αλλά το βάρος της λαϊκιστικής ψήφου θα είναι ιδιαίτερα μεγάλο αν η μέση συμμετοχή, που έχει σταθερά αποκλιμακωθεί από το 62% το 1979 στο 43% το 2009 παραμείνει χαμηλή. Οι υποστηρικτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τονίζουν ότι αυτά τα ποσοστά συμμετοχής είναι σχεδόν ίδια με των ενδιάμεσων εκλογών για το Κογκρέσο στις ΗΠΑ, και κανείς δεν αμφισβητεί τις δημοκρατικές διαπιστεύσεις του Κογκρέσου. Σε κάθε περίπτωση, η αδιάλειπτη 30ετής τάση πτώσης στη συμμετοχή δεν βοηθά την τόνωση του δημόσιου σεβασμού για τη βουλή της Ε.Ε.
Από το 1992, οι επάλληλες αλλαγές στην ευρωπαϊκή συνθήκη έχουν ενισχύσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο θα πρέπει να δώσει τη συναίνεσή του για τους νόμους που καλύπτουν σχεδόν όλους τους ρυθμιστικούς τομείς στην Ε.Ε.
Αλλά οι ψηφοφόροι δεν είναι τόσο ανόητοι όσο φαντάζονται κάποιοι πολιτικοί. Αν είναι πολλοί εκείνοι που θα απέχουν από την ψήφο τώρα, θα είναι για τον απολύτως ορθό λόγο: γνωρίζουν πως το νομοθετικό σώμα της Ε.Ε. δεν παίζει τον πρώτο λόγο στην έξοδο της Ευρώπης από τα οικονομικά της προβλήματα.
Τα πραγματικά σημαντικά μέτρα που υιοθετήθηκαν για να καταπολεμηθούν οι κρίσεις χρεών και τραπεζών της Ευρώπης αποφασίστηκαν σε εθνικό επίπεδο ή από την κοινή δράση των εθνικών κυβερνήσεων ή από την ΕΚΤ. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παραμένει σε μεγάλο βαθμό στο περιθώριο - σχεδόν όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το εκτελεστικό και ρυθμιστικό σώμα, αν και σε μικρότερο βαθμό.
Το ευρωκοινοβούλιο έχει θεμελιώδεις διαφορές από τα εθνικά κοινοβούλια, υπό την έννοια ότι, παρά τη σταθερή αύξηση των εξουσιών του, δεν μπορεί να προτείνει κάποια νομοθεσία. Υιοθετεί, μεταβάλλει ή μπλοκάρει τις προτάσεις που προέρχονται από την Κομισιόν και καθορίζονται από τις εθνικές κυβερνήσεις. Επίσης, δεν έχει αρμοδιότητες στη φορολογία, στην αγορά εργασίας και στις μεταρρυθμίσεις στο κοινωνικό κράτος.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η συμμετοχή στις ευρωεκλογές θα είναι χαμηλότερη απ' όσο στις εθνικές εκλογές και έτσι οι λαϊκιστές θα έχουν καλύτερες επιδόσεις. Δεν είναι λόγος πανικού - παρ΄όλα αυτά πρέπει να προκαλέσει τις εθνικές κυβερνήσεις ώστε να προωθήσουν την οικονομική ανάκαμψη και να βελτιώσουν την αποδοτικότητα της Ε.Ε.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου