Δραχμή: Έγκλημα σκέψης στην Ελλάδα του ''ευρώ πάση θυσία''

18/6/2014

Το να εκφράσει κάποιος την επιστημονική και τεκμηριωμένη σκέψη του για έξοδο από την ''κρίση'' στην Ελλάδα, μπορεί να είναι πρόβλημα για την καριέρα του στον κυβερνητικό μηχανισμό. Ο λόγος για τον Χρ. Στεφανάδη, νέο επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων που είχε γράψει δύο άρθρα το 2011 για τους τρόπους με τους οποίους θα βγει η Ελλάδα από την ''κρίση'' οι οποίοι περιελάμβαναν και έξοδο μας από την ευρωζώνη.Ένα μήνα πριν ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου είχε εξαγγείλει δημοψήφισμα για παραμονή μας στην ευρωζώνη, πράγμα το οποίο οδήγησε στην καθαίρεση του από την πρωθυπουργία.

Μετά από δυόμιση χρόνια οι προτάσεις του Χρ. Στεφανάδη για έξοδο μας από την ευρωζώνη και επιστροφή στη δραχμή, είναι επίκαιρες. Η κοινωνία, η οικονομία και το κράτος παρουσιάζουν εικόνες διάλυσης και μετατροπής τους σε τριτοκοσμικές ανάλογες. Όμως για τους εντεταλμένους της Μέρκελ αποτελεί αμάρτημα να έχει εκφράσει κανείς τέτοια άποψη. Η πολιτική του ''ευρώ πάση θυσία'' που ακολουθούν οι κυβερνήσεις από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου (και αρχή της εσωτερικής υποτίμησης) μέχρι τώρα, δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση για επαναφορά του εθνικού νομίσματος. Με το πρόσχημα της ''καταστροφής της Ελλάδας'' οι κυβερνώντες ουσιαστικά σώζουν το οικονομικό μοντέλο της Γερμανίας που στηρίζεται στο ευρώ.

Το ευρώ είναι το νόμισμα της Γερμανίας. Σ' αυτό στηρίζεται το εξαγωγικό μοντέλο της. Το εμπορικό πλεόνασμα της ήταν με το μάρκο 500 δις ευρώ και με το ευρώ έγινε 1 τρις ευρώ. Το 60% των εξαγωγών της πηγαίνουν στις χώρες της ευρωζώνης με αποτέλεσμα να έχουν γίνει εσωτερική αγορά της Γερμανίας. Επειδή η οικονομία της ευρωζώνης είναι παιχνίδι του μηδενικού αθροίσματος, οι εξαγωγές της Γερμανίας είναι οι εισαγωγές των άλλων. Το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας είναι τα εμπορικά ελλείμματα των άλλων. Η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα είναι κατάρα για τη Γερμανία γιατί θα σκάει η φούσκα των εξαγωγών της. Θα βρεθεί με ένα υπερτιμημένο ευρώ ή μάρκο και οι εταιρείες της θα ακολουθήσουν στρατηγικές επιβίωσης μεταφέροντας τα παραγωγικά τμήματα τους σε χώρες με χαμηλότερο μισθολογικό κόστος. Έτσι θα αυξηθεί η ύφεση και η ανεργία και η Γερμανία θα είναι πολύ διαφορετική απ' ότι είναι σήμερα. Επίσης η οικονομία των ΗΠΑ που απολαμβάνει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα επειδή το δολάριο είναι υποτιμημένο σε σχέση με το ευρώ (1 ευρώ προς 1.35-1.40 του δολαρίου), θα δεχτεί πιέσεις αν αποτύχει το νόμισμα αυτό. Παράλληλα το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα θα χάσει τον έλεγχο των κρατών της ευρωζώνης και της παγκόσμιας οικονομίας μέσω του ευρώ.

Ο Χρ. Στεφανάδης δεν μπήκε σε τέτοιου είδους ανάλυση. Εξέφρασε την επιστημονική του άποψη και μόνο. Ότι έγραψε είναι αλήθεια από αυστηρά οικονομική άποψη. Μόνο που έκρυψε μερικά πράγματα όπως το ότι η εσωτερική υποτίμηση είναι καταδικασμένη ν' αποτύχει.

Πρώτον οι μισθοί συνεισφέρουν μόνο κατά 10% στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Αυτό φάνηκε και με την ομολογία αποτυχίας του Π. Τόμσεν ότι ''η Ελλάδα παραμένει σχετικά μη ανταγωνιστική''. Αυτό δείχνει και το εμπορικό έλλειμμα που ήταν 19 δις το 2013.

Δεύτερον, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι θα επιτευχθεί το ιδανικό μοναδιαίο κόστος εργασίας, κανείς δεν μας εγγυάται ότι η Γερμανία δεν θα κάνει εκ νέου εσωτερική υποτίμηση (όπως έκανε για 10 χρόνια πριν μπει στο ευρώ) και ότι οι ΗΠΑ δεν θα υποτιμήσουν εκ νέου το δολάριο. Έτσι θα χαθεί το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μας και θα βρεθούμε στο σημείο που ήμασταν το 2010.

Επίσης, η εσωτερική υποτίμηση αποδίδει όταν την κάνει ένα κράτος. Όταν την κάνουν όλα, όπως γίνεται στην ευρωζώνη, καμία χώρα δεν αποκτά ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων.

Παρ' όλα αυτά, οι θέσεις του Χρ. Στεφανάδη αποτελούν έγκλημα σκέψης.Έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα αντιδράσει η κυβέρνηση. Κατόπιν θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τις αντιδράσεις των λεγομένων ''αντιμνημονιακών'' κομμάτων της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ) που είναι υπέρ του ευρώ.

Αν απομακρύνει  Α. Σαμαράς από τη θέση του τον Χ. Σταφανάδη θα πρέπει να το επικροτήσουν κι ας είναι στην πραγματικότητα μία αντιδημοκρατική κίνηση που τιμωρεί το ''έγκλημα σκέψης''. Αν δεν τον απομακρύνει θα είναι αντίθετο με τις θέσεις τους υπέρ του ευρώ. Ότι και να κάνει ο Α. Σαμαράς, χαμένη θα είναι η κυβέρνηση του, η αντιπολίτευση και η ίδια η Δημοκρατία. Το όλο θέμα θυμίζει αντικομουνισμό της δεκαετίας του '50 και του '60 όπου και μόνο αν εκφραζόταν κάποιος φιλικά για τον κομμουνισμό, μπορούσε να τον στείλει στην εξορία.