Σόιμπλε: ''Θα παραδοθεί μέρος της εθνικής ευθύνης για χάρη της Ευρώπης''

2/10/2015

25 χρόνια μετά την Επανένωση των δύο Γερμανιών ο Β. Σόιμπλε ανησυχεί σήμερα κυρίως για την Ευρώπη. Ο «αρχιτέκτονας της ενοποίησης» προειδοποιεί για τον κίνδυνο αυτοκαταστροφής της ΕΕ και ζητά ελεγχόμενη μετανάστευση.

Με αφορμή τη συμπλήρωση αύριο Σάββατο, 3η του Οκτώβρη, 25 χρόνων από τη γερμανική επανένωση, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε παραχώρησε εκτενή συνέντευξη στην εφημερίδα Die Welt.

Ο «αρχιτέκτονας της γερμανικής ενοποίησης», όπως τον αποκαλεί η εφημερίδα, διηγείται το πώς έζησε ο ίδιος την πτώση του τείχους και τα ιστορικά γεγονότα που ακολούθησαν αμέσως μετά, με αποκορύφωμα την πανένωση των δύο Γερμανιών.

Πολλοί οι πρωτεργάτες της επανένωσης

Ποια ήταν η πρώτη του αντίδραση στο άκουσμα της είδησης; Την ημέρα που έπεσε το τείχος, ο ίδιος, όντας τότε υπουργός Εσωτερικών, βρισκόταν στην καγκελαρία, όπου πραγματοποιούνταν σύσκεψη με τους επικεφαλής των Κ.Ο. της γερμανικής Βουλής. «Ξαφνικά εμφανίστηκε ο εκπρόσωπος του Κολ, Έντουαρντ Άκερμαν, με το μήνυμα ότι υπάρχουν αναφορές ότι άνοιξε το τείχος. Του απάντησα με εύθυμο τρόπο: ‘Άκερμαν, την εποχή που ήμουν εγώ επικεφαλής της καγκελαρίας δεν επιτρεπόταν η κατανάλωση αλκοόλ εν ώρα υπηρεσίας'. Δεν μπορούσα να το πιστέψω». Η απερίγραπτη αυτή χαρά όμως, διηγείται ο Β. Σόιμπλε, έδωσε γρήγορα τη θέση της στην ανησυχία για το εάν όλα θα εξελίσσονταν ομαλά. Οι φόβοι του δεν επιβεβαιώθηκαν.

Ποιον θεωρεί όμως ο ίδιος πρωτεργάτη της επανένωσης; «Ως προτεστάντης θα έλεγα: ήταν ένα θαύμα. Επί γης υπάρχουν όμως πολλοί 'πατέρες' και αποφάσεις που συνέβαλαν σε αυτό: για παράδειγμα, η εκλογή του Πολωνού Πάπα Ιωάννη Παύλου, ο Λεχ Βαλέσα και το κίνημα Αλληλεγγύης, η διπλή απόφαση του ΝΑΤΟ και ο Ρόναλντ Ρίγκαν, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ αλλά και το κίνημα πολιτών στην πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, φυσικά και ο Χέλμουτ Κολ. Την ιστορία δεν μπορεί να την αντιμετωπίζει κανείς μονοδιάστατα».

Χρειαζόμαστε ένα ευρωπαϊκό δίκαιο ασύλου

Ο Β. Σόιμπλε αναφέρεται στη συνέχεια αναλυτικά στον ρόλο του τότε καγκελαρίου Χέλμουτ Κολ, των υπολοίπων πρωταγωνιστών, αλλά και στην ευθύνη που επωμίστηκε ο ίδιος, που ως υπ. Εσωτερικών τότε κλήθηκε να ηγηθεί των διαπραγματεύσεων που οδήγησαν στη συμφωνία της Επανένωσης. Και όχι μόνο. Τις ιστορικές εκείνες ημέρες μπήκαν και τα θεμέλια της ευρωπαϊκής πολιτικής που θα ακολουθούσε η Γερμανία τα αμέσως επόμενα χρόνια, μια πολιτική που συνδιαμόρφωσε τότε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ποιο είναι το όραμά του σήμερα για την Ευρώπη, πώς πρέπει να είναι η γηραιά ήπειρος σε πέντε-έξι χρόνια;

«Πρέπει να δημιουργήσουμε μια τάξη στην Ευρώπη, όπου θα παραδοθεί μέρος της εθνικής ευθύνης για χάρη της Ευρώπης. Ορισμένα προβλήματα δεν θα μπορούμε να τα επιλύουμε πλέον σε εθνικό επίπεδο. Ενώπιον της παγκοσμιοποίησης είμαστε σχεδόν ανίσχυροι σε εθνικό επίπεδο. Προκειμένου να μπορούμε να δρούμε αποτελεσματικά, θα πρέπει να παραδώσουμε μέρος της κυριαρχίας μας».

Στο παράδειγμα της προσφυγικής κρίσης ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών επισημαίνει ότι θα επισπεύσει τις διαδικασίες ώστε η Ευρώπη να δράσει από κοινού. «Χρειαζόμαστε ένα ευρωπαϊκό δίκαιο ασύλου και μια ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου και μάλιστα γρήγορα! Η πολιτική αυτή θα πρέπει να απαντά στο ερώτημα πως μπορούμε να διαμορφώσουμε την πρόσβαση στην Ευρώπη και στα εξωτερικά της σύνορα με τρόπο ώστε να συνεχίσουμε να υποδεχόμαστε γενναιόδωρα πρόσφυγες. Δεν επιτρέπεται όμως να οδηγηθούμε σε μια κατάσταση όπου η Ευρώπη θα αυτοκαταστρέφεται. Γι΄ αυτό θα πρέπει να ελέγξουμε την πρόσβαση προς την Ευρώπη».

Μία Ευρώπη γεμάτη φράχτες είναι αδιανόητη

Ο Β. Σόιμπλε προσθέτει ότι για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού δικαίου για το άσυλο δεν απαιτούνται αλλαγές στις συνθήκες της ΕΕ, καθώς η Συνθήκη της Λισαβόνας προσφέρει την απαραίτητη βάση. «Θα πρέπει τώρα επιτέλους να γίνει. Ο πρόεδρος της Κομισιόν Γιούνκερ το έχει αντιληφθεί. Γαλλία και Ιταλία μπορούν σίγουρα να πεισθούν επίσης όπως, ελπίζω, και η Ελλάδα. Φυσικά και θα πρέπει να μιλήσουμε και με τους Ανατολικοευρωπαίους -δεν θα πρέπει να βάζουμε πάντα την Ουγγαρία στη γωνία. Η Ουγγαρία έχει να υποστεί την πίεση στα εξωτερικά σύνορα του συστήματος Σένγκεν».

Η Ευρώπη, καταλήγει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, θα πρέπει να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τα έξω ότι ελέγχει την πρόσβαση προς το εσωτερικό της, «μία Ευρώπη γεμάτη φράχτες όμως είναι αδιανόητη».

Πηγή Deutsche Welle

Η πρωτότυπη δημοσίευση εδώ.