Η νόμιμη φοροδιαφυγή των ΑΕ και η φοροαποφυγή

27/8/2011

Πολλά λέγονται για την φοροδιαφυγή και το πώς αυτή θα παταχθεί.Παρατίθενται εδώ στοιχεία για τη νόμιμη φοροδιαφυγή των ΑΕ και την φοροαποφυγή.

Η τρίτη φάση της ΟΝΕ επιβάλλει συγκεκριμένο τρόπο για το πώς θα φορολογούνται οι ΑΕ και
οι εταιρείες με έδρα στο εξωτερικό (οι λεγόμενες offshore που διακινούν κεφάλαια προς το εξωτερικό ή που έχουν ακίνητη περιουσία).

Απίστευτες περιπέτειες φοροδιαφυγής μεγάλης κλίμακας, ξέπλυμα «βρώμικου» χρήματος με αγοραπωλησίες ακινήτων, συναλλαγές που δεν πιάνονται από την εφορία και ύποπτα παιχνίδια με πολυτελείς βίλες σε όλη την Ελλάδα, κρύβουν οι χιλιάδες υπεράκτιες εταιρείες οι οποίες ανήκουν σε Έλληνες πολίτες και όχι μόνο.

Η παραοικονομία στον χώρο του real estate ξεφεύγει από κάθε όριο αφού έχουν ιδρυθεί offshore εταιρείες ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας με σκοπό να γίνει η αγοραπωλησία ενός ακινήτου και στη συνέχεια βάζουν λουκέτο. «Υπάρχουν περιπτώσεις όπου μια υπεράκτια εταιρεία άνοιξε τη Δευτέρα, ολοκλήρωσε την αγορά μιας πολυτελούς βίλας αξίας 20 εκατ. ευρώ στη Μύκονο και την Παρασκευή δήλωσε τερματισμό της δραστηριότητάς της», τονίζει οικονομολόγος που γνωρίζει καλά πώς γίνονται τα κόλπα στον χώρο της κτηματαγοράς.

Ο αριθμός των υπεράκτιων εταιρειών στην Ελλάδα δεν μπορεί να υπολογιστεί ακριβώς επειδή μεγάλος αριθμός αυτών είναι «φαντάσματα δύο-τριών ημερών». Οι εκτιμήσεις του ΣΔΟΕ κάνουν λόγο για περίπου 3.500 offshore που έχουν στην κατοχή τους πολυτελή ακίνητα στην Ελλάδα, αλλά η έδρα τους βρίσκεται σε φορολογικούς παραδείσους, όπως τα νησιά Κέιμαν, οι Παρθένες Νήσοι, οι Βερμούδες, αλλά και η Ελβετία και η Κύπρος.
Από τις 3.500 εταιρείες εκτιμάται ότι οι 1.500 έχουν ως περιουσιακό στοιχείο μόλις ένα ακίνητο, αξίας φυσικά εκατομμυρίων ευρώ.

Από τη Μύκονο στην Αράχοβα
Μύκονος, Σαντορίνη, Ρόδος, Κέρκυρα, Βόρεια και Νότια προάστια της Αττικής, Κολωνάκι, Βουλιαγμένη, Αράχοβα, Κρήτη είναι οι βασικοί «στόχοι» των offshore που κατέχουν ακίνητα αντικειμενικής αξίας πάνω από 3-4 εκατ. ευρώ και εμπορικής πάνω 15-20 εκατ. ευρώ.
«Θα σας πω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε», τονίζει κτηματομεσίτης που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του.
«Πριν από χρόνια προσπαθούσαμε να πουλήσουμε μια εκπληκτική βίλα 800 τ.μ. στο Καβούρι η αξία της οποίας ανερχόταν σε 12 εκατ. ευρώ. Όσοι ενδιαφέρθηκαν να την αγοράσουν ήλθαν μέσω των δικηγόρων του και με τα χαρτιά υπεράκτιων εταιρειών. Κανένα δεν ήταν φυσικό πρόσωπο, με ταυτότητα και πρόσωπο», τονίζει.
Επίσης, μας επισημαίνει ότι έχει δει ιδιοκτήτες συγκροτημάτων με μεζονέτες στη Μύκονο αξίας πάνω από 5 εκατ. ευρώ να δηλώνουν στην εφορία 15.000 ευρώ εισόδημα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, πέραν της χαμηλής φορολόγησης των offshore στην Ελλάδα (πλέον ο φόρος πενταπλασιάζεται και πάει στο 15% από 3%), ο βασικός λόγος είναι το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
«Οπότε δεν θα πάψουν να φτιάχνουν offshore και να αγοράζουν ακίνητα, ακόμη κι αν ο φόρος είναι μεγάλος.
Όσοι θέλουν να κρύψουν εισοδήματα και άδηλους πόρους (πολιτικοί, επιχειρηματίες, εφοπλιστές, ποδοσφαιριστές και τραγουδιστές κατά κύριο λόγο) συστήνουν μια εταιρεία στο εξωτερικό έναντι 700-800 ευρώ και κάνουν την αγοραπωλησία του ακινήτου που τους ενδιαφέρει».
Το άλλο κόλπο που χρησιμοποιείται κατά κόρον για να μην εντοπίζονται τα φυσικά πρόσωπα είναι η διακλάδωση των offshore. Δηλαδή μια υπεράκτια αγοράζει τις μετοχές της άλλης και κανείς δεν μπορεί να αποκαλύψει τον ιδιοκτήτη τους.
Υπάρχουν και τα ευτράπελα της υπόθεσης. Έχουν συσταθεί offshore με περιουσιακά στοιχεία ακίνητα και όχι μόνο προκειμένου να μην μπορεί η σύζυγος σε περίπτωση διαζυγίου να διεκδικήσει τίποτε από τον άνδρα της!

Το κόλπο με τη σύστασή τους
Δικηγόρος αναλαμβάνει τη σύσταση εταιρείας με έδρα π.χ. τα νησιά Κέιμαν. Η έδρα είναι συνήθως στο σπίτι άλλου δικηγόρου ή λογιστή και το ετήσιο κόστος λειτουργίας δεν ξεπερνά τα 1.000-2.000 ευρώ. Η εταιρεία αυτή έχει μετοχές, αγοράζει το ακίνητο, απαλλάσσεται από φόρο μεταβίβασης, τεκμήριο απόκτησης, άλλες επιβαρύνσεις, εξασφαλίζει την πλήρη απόκρυψη στοιχείων του πραγματικού ιδιοκτήτη. Αν πίσω από αυτή κρύβεται π.χ. ένας πολιτικός, μπορεί να ξεπλύνει «μαύρο» χρήμα αγοράζοντας το ακίνητο που επιθυμεί χωρίς επιβαρύνσεις. Αν θελήσει να μεταβιβάσει το ακίνητο, δεν το κάνει απευθείας.
Απλά μεταβιβάζει τις ανώνυμες μετοχές της offshore έναντι μικρού ποσού και δεν πληρώνει φόρους κληρονομιάς, δωρεάς ή γονικής παροχής. Σε περίπτωση που το φαινομενικά ακίνητο της offshore ιδιοχρησιμοποιείται ο «κρυφός» ιδιοκτήτης εμφανίζεται να καταβάλλει ενοίκια σε κάποια εταιρεία, είναι δηλαδή ενοικιαστής του δικού του ακινήτου και μάλιστα δηλώνει τα μισθώματα που πληρώνει στα εισοδήματά του. Πολλοί ιδιοκτήτες offshore την αναφέρουν στη δήλωσή τους κάθε χρόνο αλλά ουσιαστικά είναι «μαϊμού» δήλωση. Μπορεί να αναγράφουν ότι το μετοχικό κεφάλαιο της υπεράκτιας εταιρείας να είναι 2.000 ευρώ αλλά πίσω από αυτή να υπάρχουν ακίνητα εκατομ. ευρώ. (Πηγή)

 Η ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΏΝ.

Ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής των τραπεζών είναι διαχρονικά μικρότερος από τον ονομαστικό, αυτόν δηλαδή που επιβάλλει το υπουργείο Οικονομίας στις ανώνυμες εταιρείες.
Αυτό παρουσιάζει σήμερα η «Κ.Ε.» μετά την επεξεργασία των λογιστικών καταστάσεων πέντε μεγάλων τραπεζών (Εθνική Τράπεζα, Eurobank, Alpha Bank, Τράπεζα Πειραιώς και Αγροτική Τράπεζα) με έδρα την Ελλάδα την περίοδο 2005-2008. Προκύπτει ότι ο συντελεστής ήταν: 19,16% έναντι 25% του ονομαστικού το έτος 2008, 17% έναντι 25% του ονομαστικού το έτος 2007, 21,41% έναντι 29% το έτος 2006, 19,5% έναντι 32% το έτος 2005.
Οι παραπάνω τράπεζες αθροιστικά «γλίτωσαν» τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια 820 εκατ. ευρώ. Το ποσό προκύπτει από τη διαφορά μεταξύ της πραγματικής επιβάρυνσης που ήταν 1,843 δισ. ευρώ (υπολογίζεται με βάση τον πραγματικό φόρο που πλήρωσαν) και της ονομαστικής επιβάρυνσης που ήταν 2,662 δισ. ευρώ (ποσό που προκύπτει από τον ονομαστικό συντελεστή κάθε έτους)
Τον φόρο ρίχνουν τρεις πηγές:
- Η πρώτη πηγή αφορά στο μέρος του εισοδήματος των τραπεζών που προέρχεται: (α) από κέρδη μετοχών και ομολόγων τα οποία δεν φορολογούνταν στην Ελλάδα και (β) από έσοδα που έχουν χαμηλότερο φορολογικό συντελεστή και στα οποία εξαντλείται η φορολογική υποχρέωση στην πηγή (τόκοι ομολόγων, τόκοι καταθέσεων, μερίσματα κ.λπ.). Από τη χρήση του 2007 πάντως επεβλήθη φόρος με συντελεστή 25% στα κέρδη των τραπεζών, τα οποία στο παρελθόν δεν υπόκεινταν σε φορολογία μέχρι να διανεμηθούν ή να κεφαλαιοποιηθούν (τόκοι ομολογιακών δανείων ελληνικού Δημοσίου, κέρδη από πώληση μετοχών εισηγμένων στο χρηματιστήριο).
- Η δεύτερη σχετίζεται με τα κίνητρα συγχωνεύσεων για μεγαλύτερους και ισχυρότερους επιχειρηματικούς ομίλους, που θέσπισε ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης μειώνοντας το φορολογικό συντελεστή κατά πέντε έως δέκα ποσοστιαίες μονάδες από τον εκάστοτε συντελεστή για τα έτη 2005 και 2006.
Ο Γιώργος Αλογοσκούφης διατήρησε σε ισχύ το νόμο που καθιέρωσαν το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Χριστοδουλάκης σε μια προσπάθεια να δημιουργηθούν «εθνικοί πρωταθλητές» μέσα από εξαγορές και συγχωνεύσεις. Στην πράξη όμως χρησιμοποιήθηκε από τις τράπεζες «καταχρηστικά», όπως λένε οικονομικοί κύκλοι. Αυτό γιατί προχώρησαν σε «ανούσιες» επιχειρηματικά συγχωνεύσεις. Δεν απορρόφησαν άλλες τράπεζες αλλά θυγατρικές εταιρείες επενδύσεων, δηλαδή μικρές επιχειρήσεις με ελάχιστο προσωπικό τριών και τεσσάρων ατόμων. Παράλληλα με την κίνηση αυτή «εξαφάνισαν» και τους θεσμικούς επενδυτές.
- Η τρίτη πηγή αφορά στα εισοδήματα, κέρδη που προκύπτουν από την αλλοδαπή και υπόκεινται σε χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές. Αυτό είναι εμφανές περισσότερο στις ενοποιημένες οικονομικές καταστάσεις, όπου εμφανίζεται η συνολική, εκτός Ελλάδος, δραστηριότητα και η οποία φορολογείται με τους συντελεστές της κάθε χώρας (σε Βαλκάνια και Κύπρο είναι χαμηλότερος από αυτόν της Ελλάδος). (Πηγή)

ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗ:
Οι βασικές αιτίες της χρεοκοπίας ενός κράτους, τα αποτελέσματα της για τους πιστωτές, τον κρατικό μηχανισμό, την οικονομία και τους πολίτες της χώρας, οι διάφοροι μέθοδοι αποφυγής της, οι λανθασμένοι χειρισμοί, ιστορικά παραδείγματα κρατικών πτωχεύσεων και οι δείκτες μέτρησης-αξιολόγησης του κινδύνου της χρεοκοπίας ενός κράτους
Τον τελευταίο καιρό ευρίσκεται κανείς όλο και πιο συχνά «αντιμέτωπος» με μία «πεποίθηση» που κυριαρχεί παντού, σε σχέση με τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας μας. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα έχει ήδη «πτωχεύσει», ενώ αρκετοί κατακρίνουν, θεωρούν ένοχους καλύτερα για την πιθανή «χρεοκοπία», τις κυβερνήσεις μας. Κάποιοι άλλοι, μεταξύ των οποίων και οι κυβερνώντες, ενοχοποιούν την «προδιάθεση» των ελευθέρων επαγγελματιών, καθώς επίσης των μικρομεσαίων κυρίως επιχειρήσεων μας στη φοροδιαφυγή.

Δυστυχώς, ελάχιστοι «ενοχοποιούν» τη συνεχώς διευρυνόμενη επέκταση και τη «στρατηγική» φοροαποφυγή κάποιων ελληνικών και διεθνών πολυεθνικών (για παράδειγμα, στο έτος 2008, σύμφωνα με δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, η ΕΧΑΕ, ιδιοκτήτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών, με κέρδη 105 εκ. € πλήρωσε φόρο 13 εκ. € - δηλαδή πραγματικός συντελεστής 12,4% αντί 25%, ενώ η ΤΙΤΑΝ, με κέρδη 113,29 εκ. €, πλήρωσε φόρους 7,3 εκ. € - πραγματικός συντελεστής 6,47% κλπ), τη «δυσλειτουργία» της δημόσιας διοίκησης, η οποία κάποτε κυβερνάει αυθαίρετα, «ερήμην» δηλαδή των εκάστοτε πολιτικών, καθώς επίσης τη συνεχή «εκποίηση» των κερδοφόρων, κρατικών ή ιδιωτικών, επιχειρήσεων μας.
Θεωρώντας ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος μίας χρεοκοπίας, ο οποίος είναι βέβαια υπαρκτός για κάθε επιχείρηση και για κάθε κράτος, είναι ακριβώς η ολοκληρωτική επικράτηση αυτής της «πεποίθησης» η οποία, εκτός των άλλων, δυσχεραίνει τα μέγιστα τις κυβερνήσεις (όπως άλλωστε και τις επιχειρήσεις) στη λήψη των απαιτούμενων διορθωτικών, «αντιθετικών» καλύτερα μέτρων και αντιμετωπίζοντας τη χώρα σαν μία «δική μας» υπερμεγέθη επιχείρηση, από τη σωστή λειτουργία της οποίας εξαρτάται απόλυτα το μέλλον όλων μας (δεν πρόκειται ασφαλώς να μεταναστεύσουμε, για να αποφύγουμε τις συνέπειες), θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε σε γενικές γραμμές το θέμα της «πτώχευσης» ενός κράτους. (Πηγή)

Τουλάχιστον 10.000 υπεράκτιες διακινούν 500 δισ. ευρώ σύμφωνα με το Παγκόσμιο Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης
Ως μία από τις πλέον δραστήριες χώρες στον τομέα της υπεράκτιας οικονομίας περιγράφει την Ελλάδα το Παγκόσμιο Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης. Όπως επισημαίνει ο επικεφαλής του διεθνούς τμήματος της οργάνωσης κ. Τζον Κρίστενσεν σε τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στα «ΝΕΑ», «γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πάρα πολλές υπεράκτιες εταιρείες ελληνικών συμφερόντων που φοροδιαφεύγουν ή αποφεύγουν να πληρώσουν φόρους».
«Ωστόσο, δεν έχουμε πλήρη εικόνα για το μέγεθος της φοροαποφυγής και της φοροδιαφυγής από οφ σορ στην Ελλάδα».
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ελεγκτικών αρχών και τραπεζικών πηγών, οι οφ σορ ελληνικών συμφερόντων ξεπερνούν κατά πολύ τις 10.000. «Οι υπεράκτιες εταιρείες που έχουν στα περιουσιακά τους στοιχεία μόνο ένα ακίνητο μεγάλης αξίας και τίποτα άλλο υπολογίζονται σήμερα στις 1.500. Κατά την εκτίμησή μου αυτές που δραστηριοποιούνται στα χρηματιστηριακά και στις επενδύσεις υπερβαίνουν τις 10.000», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Παναγιώτης Δουβής, πρώην διευθυντής Οικονομικών Ερευνών του ΣΔΟΕ και συγγραφέας του βιβλίου «Οffshore δραστηριότητες». Βάσει μη επιβεβαιωμένων εκτιμήσεων, το μέγεθος της απώλειας εσόδων του κράτους ανέρχεται στα 6 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ οι ελληνικών συμφερόντων υπεράκτιες διακινούν περί τα 500 δισ. ευρώ. (Πηγή)

Ζημιογόνο αποτέλεσμα €31,9 εκατ. παρουσιάζει η μητρική Coca Cola παρά τα μεγάλα κέρδη του ομίλου ύψους €423,2 εκατ. Οι ζημιές στη μητρική δεν επιτρέπουν τη διανομή μερίσματος η οποία ήταν και αναμενόμενη κίνηση μετά την επιστροφή κεφαλαίου προς τους μετόχους. Αν η εταιρία έβγαζε κέρδη θα υποχρεωνόταν σε διανομή μερίσματος για το οποίο θα φορολογούνταν με 10% ενώ θα πλήρωνε και φόρο κερδών. Τώρα με τον όμιλο να βγάζει τεράστια κέρδη αλλά αυτά να προέρχονται και έχουν ήδη φορολογηθεί στη χώρα προέλευσης και τη μητρική στην Ελλάδα να χάνει λεφτά δεν εγείρεται θέμα φορολογίας και το Ελληνικό Δημόσιο χάνει μεγάλα έσοδα από φόρους λόγω του διαρκώς μεταβαλλόμενου φορολογικού καθεστώτος. (Πηγή)

Τι είναι το transfer pricing.

Α πό τη χώρα παραγωγής, Κίνα κ.α., εξάγονται τα προϊόντα που ουσιαστικά πουλάει η πολυεθνική στη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς. Ενα προϊόν με κόστος παραγωγής π.χ. 10 ευρώ το εξάγει η πολυεθνική στην ΕΕ, στη θυγατρική της που έχει αναλάβει τη διακίνηση (logistics) για την Ευρώπη, ας υποθέσουμε παραδειγματικά στη Γερμανία, στην τιμή των 12 ως 13 ευρώ. Οι δασμοί του 10% πληρώνονται στο γερμανικό Δημόσιο. Οποιαδήποτε άλλη εξαγωγή από τη Γερμανία σε άλλη χώρα της ΕΕ δεν θα δασμολογηθεί ξανά λόγω σχετικής ευρωπαϊκής νομοθεσίας.

Η γερμανική θυγατρική εταιρεία της πολυεθνικής έχει την ιδιοκτησία των θυγατρικών της πολυεθνικής στις χώρες που προμηθεύει, δηλαδή χώρες όπως η Ελλάδα. Γνωρίζοντας ότι στην Ελλάδα μπορεί να πουλάει το ίδιο προϊόν- που στοιχίζει 10 ευρώ- αντί π.χ. 30 ευρώ κάνει τον υπολογισμό των λειτουργικών εξόδων και τιμολογεί έτσι που να βγαίνει ένα κέρδος 3%- 5% στην ελληνική θυγατρική. Ετσι, το προϊόν έρχεται στην Ελλάδα στην τιμή των 25 ευρώ.

Από τα 12 ως 13 ευρώ κόστος αγοράς, συν τους δασμούς, συν τα μεταφορικά, το συνολικό κόστος δεν ξεπερνά τα 15 ευρώ. Ως τα 25 ευρώ που εξάγεται από τη Γερμανία στην Ελλάδα είναι 10 ευρώ, που είναι το κέρδος της γερμανικής εταιρείας για το οποίο θα πληρώσει φόρους στο γερμανικό κράτος ή σε οποιοδήποτε άλλο κράτος από το οποίο προέρχεται.

Έτσι, το ίδιο προϊόν που πωλείται π.χ. 15 ευρώ σε μια ευρωπαϊκή χώρα στην Ελλάδα πωλείται στη διπλάσια τιμή. Το κέρδος, που πληρώνει ο Έλληνας καταναλωτής, εισπράττει η ξένη εταιρεία και φορολογείται από το Δημόσιο του κράτους που έχει την έδρα της με ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς (Πηγή)