Στην αρχή πρέπει να τυπώθηκαν όσα ευρώ αναλογούσαν σε κάθε οικονομία. Δεν ξέρω με ποιον τρόπο τα υπολόγισαν αλλά εικάζω ότι ήταν ίσα με το ΑΕΠ κάθε χώρας.
Το ποτ είναι συγκεκριμένο, δεν μπορεί να αυξηθεί με περεταίρω τύπωμα νομίσματος γιατί θα διολισθήσει η ισοτιμία σε σύγκριση με το δολάριο.
Αν θυμάστε, από την πρώτη μέρα που είχαμε το ευρώ οι τιμές αυξήθηκαν κάθετα. Ενδεικτικά θυμάμαι ότι το εισητήριο στα αστικά λεωφορεία πήγε από 0.30 (100 δραχμές) σε 0.45 (150 δραχμές).
Που πάει να πει ότι για να καλύψουμε την ζήτηση του νομίσματος έπρεπε να κόψουμε νόμισμα. Με το ευρώ φυσικά αυτό δεν γινόταν. Έτσι οι μισθοί που ήταν δραχμές που μετατράπηκαν σε ευρώ, έχασαν πολλή από την αξία τους.
Ένα το κρατούμενο.
Επειδή δεν μπορούσαμε να κόψουμε νόμισμα, έπρεπε να δανειστούμε. Τα επιτόκια της ΕΚΤ ήταν μικρά. Σε κάποια φάση έφτασαν και στο 0.25 αν θυμάμαι καλά, που ήταν ελάχιστο.
Έτσι δημιουργήθηκαν οι φούσκες και η επίπλαστη ευημερία.
Το ΑΕΠ αυξανόταν γιατί αυξανόταν η κατανάλωση, τα στεγαστικά δάνεια δημιούργησαν την φούσκα της οικοδομής, τα καταναλωτικά και οι επιταγές την φούσκα της κατανάλωσης.
Τα ελλείμματα όμως και το δημόσιο χρέος εκτοξεύτηκαν σαν πύραυλος.
Αν βάλουμε και το βασικότατο που είναι η μείωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, η μείωση της παραγωγής και η αύξηση των εισαγωγών, συμπληρώθηκε ο δημοσιονομικός εφιάλτης που έφερε το ευρώ.
Τώρα μπαίνουμε στην επόμενη φάση της νομισματικής ενοποίησης που είναι η εσωτερική υποτίμηση στις χώρες της ευρωζώνης με το πρόσχημα της ''κρίσης χρέους''.
Το ποτ είναι συγκεκριμένο, δεν μπορεί να αυξηθεί με περεταίρω τύπωμα νομίσματος γιατί θα διολισθήσει η ισοτιμία σε σύγκριση με το δολάριο.
Αν θυμάστε, από την πρώτη μέρα που είχαμε το ευρώ οι τιμές αυξήθηκαν κάθετα. Ενδεικτικά θυμάμαι ότι το εισητήριο στα αστικά λεωφορεία πήγε από 0.30 (100 δραχμές) σε 0.45 (150 δραχμές).
Που πάει να πει ότι για να καλύψουμε την ζήτηση του νομίσματος έπρεπε να κόψουμε νόμισμα. Με το ευρώ φυσικά αυτό δεν γινόταν. Έτσι οι μισθοί που ήταν δραχμές που μετατράπηκαν σε ευρώ, έχασαν πολλή από την αξία τους.
Ένα το κρατούμενο.
Επειδή δεν μπορούσαμε να κόψουμε νόμισμα, έπρεπε να δανειστούμε. Τα επιτόκια της ΕΚΤ ήταν μικρά. Σε κάποια φάση έφτασαν και στο 0.25 αν θυμάμαι καλά, που ήταν ελάχιστο.
Έτσι δημιουργήθηκαν οι φούσκες και η επίπλαστη ευημερία.
Το ΑΕΠ αυξανόταν γιατί αυξανόταν η κατανάλωση, τα στεγαστικά δάνεια δημιούργησαν την φούσκα της οικοδομής, τα καταναλωτικά και οι επιταγές την φούσκα της κατανάλωσης.
Τα ελλείμματα όμως και το δημόσιο χρέος εκτοξεύτηκαν σαν πύραυλος.
Αν βάλουμε και το βασικότατο που είναι η μείωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, η μείωση της παραγωγής και η αύξηση των εισαγωγών, συμπληρώθηκε ο δημοσιονομικός εφιάλτης που έφερε το ευρώ.
Τώρα μπαίνουμε στην επόμενη φάση της νομισματικής ενοποίησης που είναι η εσωτερική υποτίμηση στις χώρες της ευρωζώνης με το πρόσχημα της ''κρίσης χρέους''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου