17/1/2012
Reuters
Παρακολουθείτε την Αθήνα πολύ περισσότερο από τη Standard & Poor’s. Η μεγαλύτερη πηγή άμεσων προβλημάτων για την Ευρωζώνη ίσως αποδειχθεί η μοναδική χώρα της οποίας τη βαθμολογία δεν εξέτασε ο οίκος αξιολόγησης πριν αποφασίσει να υποβαθμίσει τη Γαλλία και άλλες οκτώ χώρες. Ακόμα και αν αποφευχθούν οι βραχυπρόθεσμοι ύφαλοι, η υπόλοιπη Ευρωζώνη δεν θα μπορέσει εύκολα να απαλλαγεί από την Ελλάδα. Οι επισημάνσεις της S&P όταν στέρησε από Γαλλία και Αυστρία τα τρία Α και μείωσε κατά δύο βαθμίδες τη βαθμολογία της Ιταλίας και της Ισπανίας ήταν σωστές. Ισχύει, π.χ., ότι οι χαράσσοντες την πολιτική δεν μπορούν να αποφασίσουν τι να κάνουν για να επιλύσουν την κρίση του ευρώ και πως «μόνη της, η δημοσιονομική λιτότητα απειλεί να υπονομεύσει τον εαυτό της». Ομως, αυτές οι επισημάνσεις, όπως και η προοπτική υποβαθμίσεων από τη S&P, κυκλοφορούσαν ήδη στην αγορά.
Στο μεταξύ, αυτό που δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ο Μάριο Ντράγκι για «αβέβαιες ενδείξεις σταθεροποίησης» είναι αληθές. Η ΕΚΤ, της οποίας προεδρεύει ο κ. Ντράγκι, είναι η ίδια εν μέρει υπεύθυνη γι’ αυτή τη σταθεροποίηση, μέσω του προγράμματος παροχής 489 δισ. ευρώ σε τρία χρόνια στις τράπεζες. Η υποσχόμενη αρχή του Μάριο Μόντι στην πρωθυπουργία της Ιταλίας είναι ο άλλος βασικός παράγοντας.
Στην Ελλάδα, ωστόσο, τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Η οικονομία, που συρρικνώθηκε περίπου κατά 6% πέρυσι, προβλέπεται τώρα από την Credit Suisse και την Goldman Sachs ότι θα συρρικνωθεί επιπλέον κατά 4% – ακόμα χειρότερα απ’ όσο προέβλεπε το ΔΝΤ τον Νοέμβριο. Αυτό σημαίνει ότι οι αριθμοί πίσω από το τελευταίο πρόγραμμα στήριξης/αναδιάρθρωσης χρέους έχουν προφανώς ξεπεραστεί. Το άμεσο πρόβλημα είναι να πειστούν οι κάτοχοι ομολόγων του ιδιωτικού τομέα να ανταλλάξουν τίτλους αξίας 206 δισ. ευρώ με νέους, της μισής ονομαστικής αξίας. Ητοι, να πειστούν οι διαπραγματευτές των ομολογιούχων να αποδεχθούν μια συμφωνία, και στη συνέχεια να πειστούν όλοι οι ομολογιούχοι να συμμετάσχουν σε αυτήν. Το πιθανότερο είναι να υπάρξει λύση. Αν συμφωνήσουν εν τέλει οι διαπραγματευτές, οι απρόθυμοι ομολογιούχοι μπορούν να εξαναγκαστούν με την εισαγωγή ρητρών για συλλογικές προσφυγές στα συμβόλαιά τους. Αν δεν συμφωνήσουν οι διαπραγματευτές, μπορεί να υπάρξει επίσημη χρεοκοπία με απώλειες που θα επιβληθούν με διάταγμα.
Το θέμα είναι ότι η αναδιάρθρωση του χρέους του ιδιωτικού τομέα δεν θα κλείσει τον φάκελο «Ελλάδα» σε ό,τι αφορά την υπόλοιπη Ευρωζώνη. Το ζήτημα τότε θα είναι αν θα δοθεί στην Αθήνα η δόση των 90 δισ. ευρώ τον Μάρτιο. Οι προηγούμενες δόσεις ήταν πολύ μικρότερες. Ομως, η αναδιάρθρωση σημαίνει και μεγάλη αύξηση της δόσης, καθώς χρειάζονται 40 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και 30 δισ. ώστε να πειστούν οι ιδιώτες ομολογιούχοι να συμφωνήσουν στην αναδιάρθρωση. Οι ξένοι πολιτικοί δεν θα είναι εύκολο να υπογράψουν για τους Ελληνες τόσο μεγάλη επιταγή. Αυτήν τη φορά δεν διακυβεύονται μόνο τεράστια ποσά. Σύντομα θα γίνουν εκλογές, που θα αναδείξουν πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος πολύ απρόθυμα υιοθέτησε το πρόγραμμα που ζητείται να εφαρμόσει η χώρα. Η παροχή τόσο μεγάλου ποσού στην Ελλάδα υπό τέτοιες προϋποθέσεις είναι ριψοκίνδυνη. Εναλλακτική θα ήταν η κατάρρευση όλου του προγράμματος, ενώ οι πολιτικοί –συμπεριλαμβανομένης της Αγκελα Μέρκελ, που αντιμετωπίζει εκλογές το φθινόπωρο του 2013– δεν θα μπορέσουν να εξηγήσουν τις μαζικές ζημίες στους ψηφοφόρους τους.
Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Σίσυφος καταδικάστηκε να ανεβάζει ένα βράχο στην κορυφή του λόφου, μόνο και μόνο για να τον βλέπει να κυλάει πίσω ξανά. Φαίνεται πως η Ευρωζώνη θα υποστεί το δικό της σισύφειο μαρτύριο για καιρό ακόμη.
Πηγή:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_17/01/2012_469412
Reuters
Παρακολουθείτε την Αθήνα πολύ περισσότερο από τη Standard & Poor’s. Η μεγαλύτερη πηγή άμεσων προβλημάτων για την Ευρωζώνη ίσως αποδειχθεί η μοναδική χώρα της οποίας τη βαθμολογία δεν εξέτασε ο οίκος αξιολόγησης πριν αποφασίσει να υποβαθμίσει τη Γαλλία και άλλες οκτώ χώρες. Ακόμα και αν αποφευχθούν οι βραχυπρόθεσμοι ύφαλοι, η υπόλοιπη Ευρωζώνη δεν θα μπορέσει εύκολα να απαλλαγεί από την Ελλάδα. Οι επισημάνσεις της S&P όταν στέρησε από Γαλλία και Αυστρία τα τρία Α και μείωσε κατά δύο βαθμίδες τη βαθμολογία της Ιταλίας και της Ισπανίας ήταν σωστές. Ισχύει, π.χ., ότι οι χαράσσοντες την πολιτική δεν μπορούν να αποφασίσουν τι να κάνουν για να επιλύσουν την κρίση του ευρώ και πως «μόνη της, η δημοσιονομική λιτότητα απειλεί να υπονομεύσει τον εαυτό της». Ομως, αυτές οι επισημάνσεις, όπως και η προοπτική υποβαθμίσεων από τη S&P, κυκλοφορούσαν ήδη στην αγορά.
Στο μεταξύ, αυτό που δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ο Μάριο Ντράγκι για «αβέβαιες ενδείξεις σταθεροποίησης» είναι αληθές. Η ΕΚΤ, της οποίας προεδρεύει ο κ. Ντράγκι, είναι η ίδια εν μέρει υπεύθυνη γι’ αυτή τη σταθεροποίηση, μέσω του προγράμματος παροχής 489 δισ. ευρώ σε τρία χρόνια στις τράπεζες. Η υποσχόμενη αρχή του Μάριο Μόντι στην πρωθυπουργία της Ιταλίας είναι ο άλλος βασικός παράγοντας.
Στην Ελλάδα, ωστόσο, τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Η οικονομία, που συρρικνώθηκε περίπου κατά 6% πέρυσι, προβλέπεται τώρα από την Credit Suisse και την Goldman Sachs ότι θα συρρικνωθεί επιπλέον κατά 4% – ακόμα χειρότερα απ’ όσο προέβλεπε το ΔΝΤ τον Νοέμβριο. Αυτό σημαίνει ότι οι αριθμοί πίσω από το τελευταίο πρόγραμμα στήριξης/αναδιάρθρωσης χρέους έχουν προφανώς ξεπεραστεί. Το άμεσο πρόβλημα είναι να πειστούν οι κάτοχοι ομολόγων του ιδιωτικού τομέα να ανταλλάξουν τίτλους αξίας 206 δισ. ευρώ με νέους, της μισής ονομαστικής αξίας. Ητοι, να πειστούν οι διαπραγματευτές των ομολογιούχων να αποδεχθούν μια συμφωνία, και στη συνέχεια να πειστούν όλοι οι ομολογιούχοι να συμμετάσχουν σε αυτήν. Το πιθανότερο είναι να υπάρξει λύση. Αν συμφωνήσουν εν τέλει οι διαπραγματευτές, οι απρόθυμοι ομολογιούχοι μπορούν να εξαναγκαστούν με την εισαγωγή ρητρών για συλλογικές προσφυγές στα συμβόλαιά τους. Αν δεν συμφωνήσουν οι διαπραγματευτές, μπορεί να υπάρξει επίσημη χρεοκοπία με απώλειες που θα επιβληθούν με διάταγμα.
Το θέμα είναι ότι η αναδιάρθρωση του χρέους του ιδιωτικού τομέα δεν θα κλείσει τον φάκελο «Ελλάδα» σε ό,τι αφορά την υπόλοιπη Ευρωζώνη. Το ζήτημα τότε θα είναι αν θα δοθεί στην Αθήνα η δόση των 90 δισ. ευρώ τον Μάρτιο. Οι προηγούμενες δόσεις ήταν πολύ μικρότερες. Ομως, η αναδιάρθρωση σημαίνει και μεγάλη αύξηση της δόσης, καθώς χρειάζονται 40 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και 30 δισ. ώστε να πειστούν οι ιδιώτες ομολογιούχοι να συμφωνήσουν στην αναδιάρθρωση. Οι ξένοι πολιτικοί δεν θα είναι εύκολο να υπογράψουν για τους Ελληνες τόσο μεγάλη επιταγή. Αυτήν τη φορά δεν διακυβεύονται μόνο τεράστια ποσά. Σύντομα θα γίνουν εκλογές, που θα αναδείξουν πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος πολύ απρόθυμα υιοθέτησε το πρόγραμμα που ζητείται να εφαρμόσει η χώρα. Η παροχή τόσο μεγάλου ποσού στην Ελλάδα υπό τέτοιες προϋποθέσεις είναι ριψοκίνδυνη. Εναλλακτική θα ήταν η κατάρρευση όλου του προγράμματος, ενώ οι πολιτικοί –συμπεριλαμβανομένης της Αγκελα Μέρκελ, που αντιμετωπίζει εκλογές το φθινόπωρο του 2013– δεν θα μπορέσουν να εξηγήσουν τις μαζικές ζημίες στους ψηφοφόρους τους.
Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Σίσυφος καταδικάστηκε να ανεβάζει ένα βράχο στην κορυφή του λόφου, μόνο και μόνο για να τον βλέπει να κυλάει πίσω ξανά. Φαίνεται πως η Ευρωζώνη θα υποστεί το δικό της σισύφειο μαρτύριο για καιρό ακόμη.
Πηγή:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_17/01/2012_469412
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου