Μπορεί μία «Υπερ-εταιρεία» να κυβερνήσει την παγκόσμια οικονομία;

 Διαδηλωτές κατά του παγκόσμιου καπιταλισμού στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο.

20/10/2011

Mελέτη υποστηρίζει ότι θα μπορούσε να είναι τρομακτικά ασταθής.
Η έρευνα διαπίστωσε ότι 147 εταιρείες που έχουν συστήσει μία «σούπερ οντότητα» εντός του ομίλου, έχουν τον έλεγχο του  40 τοις εκατό του παγκόσμιου πλούτου.

Μία μελέτη του πανεπιστήμιου της Ζυρίχης «αποδεικνύει» ότι μια μικρή ομάδα επιχειρήσεων - κυρίως τράπεζες - ασκεί τεράστια δύναμη στην παγκόσμια οικονομία.

Η μελέτη είναι η πρώτη που εξετάζει τις 43.060 πολυεθνικές εταιρίες και την διαπλοκή της ιδιοκτησίας μεταξύ τους - και δημιούργησαν έναν «χάρτη» του 1318 εταιρειών που είναι η καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι 147 εταιρείες που έχουν συστήσει μία «σούπερ οντότητα» σε αυτό το δίκτυο εταιρειών, έχουν τον έλεγχο της το 40 τοις εκατό του πλούτου. Όλες κατέχουν μέρος ή το σύνολο τους μεταξύ τους. Οι περισσότεροι είναι οι τράπεζες - το top 20 περιλαμβάνει την Barclays και την Goldman Sachs. Όμως, η στενή σύνδεση σημαίνει ότι το δίκτυο θα μπορούσε να είναι ευάλωτο σε κατάρρευση.

 Οι 1318 υπερεθνικές εταιρείες που αποτελούν τον πυρήνα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Οι συνδέσεις παρουσιάζουν μερική ιδιοκτησία της μίας στην άλλη, και το μέγεθος των κύκλων αντιστοιχεί στα έσοδα.Οι εταιρείες κατέχουν μέσω μετοχών την πλειοψηφία της «πραγματικής» οικονομίας.

«Στην πραγματικότητα, λιγότερο από ένα τοις εκατό από τις εταιρείες ήταν σε θέση να ελέγχουν το 40 τοις εκατό του συνόλου», λέει ο James Glattfelder, θεωρητικός των πολύπλοκων συστημάτων στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο της Ζυρίχης, ο οποίος συμμετείχε στην συγγραφή υης έρευνας που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PLoS One.

Σε μερικές από τις παραδοχές στις οποίες βασίζεται η μελέτη έχει ασκηθεί κριτική, όπως η ιδέα ότι η κυριότητα ισοδυναμεί με έλεγχο. Αλλά οι Ελβετοί ερευνητές δεν έχουν κανένα απώτερο σκόπο: εφάρμοσαν απλά μαθηματικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται συνήθως για τα μοντέλα των φυσικών συστημάτων στην την παγκόσμια οικονομία, χρησιμοποιώντας δεδομένα από την Orbis 2007, μια βάση δεδομένων που περιέχει στοιχεία για  37 εκατομμύρια εταιρείες και επενδυτές.

Οι οικονομολόγοι, όπως ο John Driffil του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, ειδικός σε θέματα μακροοικονομίας, δήλωσαν στο New Scientist ότι η αξία της μελέτης αυτής δεν ήταν να δούμε ποιος έλεγχε την παγκόσμια οικονομία, αλλά η στενή διασύνδεση μεταξύ των μεγαλυτέρων εταιρειών του κόσμου.

Η οικονομική κατάρρευση του 2008 έδειξε ότι το εν λόγω σφιχτοδεμένο δίκτυο μπορεί να είναι ασταθείς.

«Αν μια εταιρεία υποφέρει αγωνία,« Glattfelder λέει, «Αυτό διαδίδεται».

Η έρευνα απαιτεί περισσότερη ανάλυση, αλλά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να ψάξουν για τις αδυναμίες στο δίκτυο του παγκόσμιου πλούτου και την πρόληψη μελλοντικών οικονομικών καταστροφών.

Κοιτάζοντας την «συνεκτικότητα» που θέτει θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με τον πλούτο του κόσμου, οι εταιρείες συνδέονται με ιδιαίτερα συνδεδεμένες εταιρείες για επαγγελματικούς λόγους, παρά για την παγκόσμια κυριαρχία.

Ο «πυρήνας» από 147 εταιρείες, αντιπροσωπεύει επίσης πάρα πολλά συμφέροντα ώστε να ασκήσει πραγματική πολιτική εξουσία,  θα μπορούσε όμως να ενεργήσει «ως ένα» για την υπεράσπιση των κοινών συμφερόντων. Δυστυχώς για τους μεταρρυθμιστές της αγοράς, η αντίσταση στις αλλαγές μπορεί να είναι ένα  τέτοιο κοινό συμφέρον.

Πηγή

Σχετικές δημοσιεύσεις εδώ κι εδώ .