Σαρλ Βιπλό: «Η Ευρώπη χρειάζεται μια νέα κρίση»

29/6/2013

«Η Γερμανία προσπαθεί να καθυστερήσει όσο γίνεται αυτό που ξέρει ότι δεν μπορεί να αποφύγει: να πληρώσει τον λογαριασμό της κρίσης. Μόνο που προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά από αυτήν που επιχειρεί να αποφύγει». Ο Σαρλ Βιπλό έχει σαφή άποψη για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Όμως, τον ανησυχεί που μέχρι στιγμής στην πράξη δεν φαίνεται να γίνεται, όχι μόνο αυτό που προτείνει, αλλά... απολύτως τίποτα. Μιλώντας αποκλειστικά στην «ΗτΣ», ο επιφανής Γάλλος οικονομολόγος, Σαρλ Βιπλό, εστιάζει ιδιαίτερα στο κομμάτι της Τραπεζικής Ένωσης, η οποία εν πολλοίς παραμένει στα χαρτιά. Το μόνο που έχει γίνει τον τελευταίο χρόνο, λέει, είναι η περίφημη φραστική παρέμβαση του Μάριο Ντράγκι, ότι η ΕΚΤ θα κάνει τα πάντα για να διαφυλάξει τη σταθερότητα του ευρώ.

«Η παρέμβασή του εκτόνωσε την πίεση των αγορών στο κόστος δανεισμού των χωρών της περιφέρειας και διασφάλισε για την ευρωζώνη περίπου ένα χρόνο ηρεμίας».

Επί της ουσίας, όμως, δεν έγινε τίποτα. Ο ίδιος εστιάζει στις ευρωπαϊκές τράπεζες, τονίζοντας ότι τα τεστ αντοχής στα οποία υποβλήθηκαν ήταν αστεία κι εντελώς αναξιόπιστα. Γιατί; Διότι προφανώς, λέει, η κατάστασή τους είναι πολύ χειρότερη από αυτή που εμφανίζεται προς τα έξω.

Σύμφωνα με τον Γάλλο οικονομολόγο, η ουσιαστική στασιμότητα στο ζήτημα της τραπεζικής ενοποίησης καταδεικνύει πόσο ανίκανες είναι οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης να επιβάλουν πραγματικά αυστηρή εποπτεία στις τράπεζες.

Η ευρωζώνη, αντιτείνει, χρειάζεται μια νέα, οξεία κρίση προκειμένου να ταρακουνηθεί το σύστημα και να ενεργοποιηθούν αντανακλαστικά που σήμερα ακυρώνονται από τις πολιτικές λιτότητας κι αποφυγής ουσιαστικού ελέγχου των τραπεζών. Όπως επισημαίνει, οξεία κρίση μπορεί να προκληθεί μόνο αν στο κάδρο εισέλθει και κάποια μεγάλη χώρα όπως η Ισπανία ή η Ιταλία, και ζητήσει αναδιάρθρωση του χρέους της.

«Η επιβίωση του ευρώ περνά μέσα από ένα αναπόφευκτο μελλοντικό ραντεβού πολλών χωρών με την αναδιάρθρωση χρέους. Κι αυτό είναι κάτι που η τρόικα Βερολίνο - Παρίσι - Βρυξέλλες το γνωρίζει πολύ καλά», υποστηρίζει ο κ. Βιπλό τονίζοντας ότι «αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί να ενορχηστρωθούν ελεγχόμενες αναδιαρθρώσεις χρέους σε διάφορες χώρες της ευρωζώνης συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας και πιθανότατα και της Γαλλίας».

Μια τέτοια εξέλιξη, λέει, θα άνοιγε τον δρόμο της επιστροφής στην ανάπτυξη για τις χώρες, όπως π.χ. η Ελλάδα και η Ιταλία, που δεν έχουν σήμερα καμία ελπίδα να αναπτυχθούν, διότι έχουν τεράστιο χρέος να εξυπηρετήσουν.

Δεν λύνει όμως και το πρόβλημα της τραπεζικής κρίσης, η οποία εξακολουθεί να υφίσταται και ενδέχεται να γίνει πολύ, πολύ πιο οξεία όταν πραγματοποιηθούν οι -αναπόφευκτες κατά τον κ. Βιπλό- αναδιαρθρώσεις χρέους στην ευρωζώνη, καθώς οι τελευταίες θα σαρώσουν τα τραπεζικά χαρτοφυλάκια κρατικών ομολόγων.

Συνεπώς, θεωρεί επιτακτική την ανάγκη να διαμορφωθεί ένα σύστημα, το οποίο θα μπορεί να αποτρέπει την κατάρρευση των ευρωπαϊκών τραπεζών. Αυτό, τονίζει, δεν μπορεί να γίνει δίχως τη συνδρομή της ΕΚΤ, «η οποία διαθέτει ανεξάντλητους πόρους. Η ΕΚΤ μπορεί να αγοράσει όσα ομόλογα χρειάζεται, προκειμένου και να ανακουφιστούν από το χρέος τους οι προβληματικές οικονομίες της ευρωζώνης και να διασωθούν οι πτωχευμένες τράπεζες της, μεγάλες και μικρές».

Πηγή

Το 2010, ο Στρος Καν είπε τα παρακάτω όταν ήτα επικεφαλής του ΔΝΤ:

''Ακόμα και αν εξαφανίζατε το χρέος με κάποιο μαγικό ραβδί, παραμένει το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας - 20 έως 25% έλλειψη ανταγωνιστικότητας.
Πρέπει να λυθεί. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να γίνει με την υποτίμηση νομίσματος. Το δύσκολο πράγμα είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει, αφού έχει το ευρώ. Ότι η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωζώνη είχε τεράστια οφέλη, αλλά και κάποια μειονεκτήματα. Και ένα από αυτά τα μειονεκτήματα είναι ότι δεν είναι δυνατόν να κάνετε (διορθωτική) ρύθμιση μέσω υποτίμησης.
Γι' αυτό είναι τόσο δύσκολο. Γι' αυτό είχατε αυτή την περικοπή στους μισθούς, είναι ανάγκη να γίνετε πιο ανταγωνιστικο'' (Πηγή)

Που πάει να πει ότι ακόμα  και μηδέν χρέος αν έχουμε, θα πρέπει να κάνουμε εσωτερική υποτίμηση (μειώσεις των μισθών) για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, γιατί δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε το νόμισμα. Δηλαδή αν δεν είχαμε μπει στο ευρώ, τίποτα απ' όλα αυτά δε θα γινόταν.

Οι μειώσεις των μισθών μειώνουν και τα έσοδα του κράτους από την άμεση και έμμεση φορολογία γιατί έχουν μικρότερο ποσό να φορολογήσουν. Έτσι το κράτος θα έβαζε περισσότερους φόρους για να καλύψει αυτό το έλλαιμμα φόρων, θα μείωνε τις δαπάνες και μετά θα ξανάβαζε φόρους και πάει λέγοντας. Ότι δηλαδή γίνεται τώρα.

Προφανώς ο Γάλλος οικονομολόγος παίζει το παιχνίδι της Γερμανίας για να υπάρξει ''κούρεμα'' του ελληνικού χρέους από τον επίσημο τομέα (τα ομόλογα που έχουν τα κράτη-δανειστές μας) μετά τις γερμανικές εκλογές. (πιθανώς το 2014).

Αν μας έλεγε πώς θα υπάρξει ανάπτυξη όσο η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας είναι χαμηλ΄΄η, θα ήταν ευχής έργον. Το γιατί η εσωτερική υποτίμηση είναι καταδικασμένη να αποτύχει, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.