Σαν σήμερα, 30 Απριλίου, το 1945 ο Αδόλφος Χίτλερ πέθανε, αυτοκτονώντας στο υπόγειο καταφύγιό του στο Βερολίνο.
Το τεύχος 26 (Μάιος 1987) του περιοδικού «Χρυσή Αυγή» είναι αφιερωμένο στο συγκεκριμένο γεγονός για το οποίο γράφει μάλιστα ο Νίκος Μιχαλολιάκος γράφει τα εξής:
Χίτλερ για χίλια χρόνια
Στις 30 Απριλίου 1987 συμπληρώθηκαν σαράντα δύο ακριβώς χρόνια από την Βαλιτούργια Γερμανική νύχτα της 30ής Απριλίου 1945, κατά την οποία ο Αρχηγός του Γερμανικού Ράιχ και οραματιστής της Νέας Ευρώπης Αδόλφος Χίτλερ έθεσε μόνος Του τέλος εις την γήινη παρουσία Του. Συνεπής στο λόγο Του, στο λόγο που είχε δώσει στο λαό Του από της πρώτης ημέρας κηρύξεως του πολέμου, παρέμεινε επί των επάλξεων της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδέας μέχρι την τελευταία πνοή Του. 30 Απριλίου 1945, στο ραδιόφωνο ακούγεται η θλιβερή είδηση: 'FUHRER IST GEFALLEN'' ο Αρχηγός είναι νεκρός. Ο Ζίγκφριντ του Εικοστού Αιώνος είναι νεκρός, έπεσε στην ηρωική μάχη, πιστός στο ιερό καθήκον. Μουσική υπόκρουση, αισθητικός περίγυρος της όλης σκηνής δεν είναι η θεία μουσική του Ριχάρδου Βάγκνερ, αλλά ο ορυμαγδός της μάχης, της τελευταίας μάχης της Ευρωπαϊκής Νεολαίας εναντίον των βάρβαρων εβραιοκίνητων επιδρομέων.
Εκεί στη μάχη του Βερολίνου, στις 30 Απριλίου του 1945, ακούγοντας το φρικτό μήνυμα του τέλους του Αρχηγού, ερίγησαν και επόνεσαν το ίδιο οι καρδιές των Γερμανών, των Γάλλων, των Βαλλόνων, των Ισπανών, των Σκανδιναυών εθελοντών, όλων αυτών, που αγνοώντας την διαιρετική προπαγάνδα των Εβραίων, είχαν πιστέψει στον Μεγάλο Οραματιστή της Νέας Ευρώπης και είχαν θέσει ότι πολυτιμότερο είχαν, την Τιμή τους, την ζωή τους, την αξιοπρέπειά τους στην υπηρεσία αυτού του μεγάλου αγώνα.Όσοι επιβίωσαν αυτής της μάχης είχαν να αντιμετωπίσουν μία ακόμα σκληρότερη τύχη, είχαν να αντιμετωπίσουν φυλακές, ατιμώσεις, διωγμούς, αυτό το ίδιο το στίγμα του προδότη, που με υποκρισία και μίσος τους απέδωσαν οι μεταπολεμικές δημοκρατικές κοινωνίες.
30 Απριλίου 1945, μία λαμπερή σελίδα της σύγχρονης ιστορίας κλείνει. Ο Μεγάλος Άνδρας του Εικοστού Αιώνα, ο εμψυχωτής και απόστολος της Επαναστάσεως νοιώθουν παγωμένοι, νιώθουν διστακτικοί απέναντι στο μέλλον, σε ένα μέλλον χωρίς την παρουσία και την καθοδήγηση Εκείνου ...
Πολλά χρόνια αργότερα η AVITRI DEVI γράφει σχετικά: ''Μέχρι το 1945 είμασταν ένα κόμμα, από το 1945 και μετά γίναμε ο κεντρικός πυρήνας μία Μεγάλης Κοσμικής Πίστεως...'' Σήμερα σαράντα δύο χρόνια μετά το 1945, σαράντα δύο χρόνια μετά την πτώση του Βερολίνου, άνθρωποι της Λευκής Φυλής από όλα τα κράτη της υδρογείου, νέοι, που γεννήθηκαν πολλά χρόνια αργότερα, άνθρωποι, που δεν είχαν την τύχη και την τιμή να υπηρετήσουν τα χρόνια εκείνα τον Μεγάλο Σκοπό, σήμερα σαράντα δύο χρόνια μετά τιμούν την μνήμη του Μεγάλου Αρχηγού και τολμούν απέναντι στην λυσσώδη προπαγάνδα των νικητών να αντιτάσσουν την χαλύβδινη πίστη τους και να ξεδιπλώνουν στον αγέρα τα μαυροκόκκινα λάβαρα με τον Αγκυλωτό Σταυρό, τα λάβαρα της Μεγάλης Επαναστάσεως του αιώνα μας.
Νοιώθοντας την παντοτινή παρουσία της ιστορίας μας μέσα σε στιγμές μιας ιεράς παρακρούσεως και ενός Άγιου πάθους, ακούνε τους ήχους της μεγάλης εκείνης μάχης του Βερολίνου σα 1945. Και μέσα από ριπές πολυβόλων, κανονιοβολισμούς και κρότους ντουφεκιών διακρίνουν έναν αμυδρό μουσικό τόνο. Είναι το τραγούδι των μαχητών της Μαύρης Φρουράς, που πεθαίνουν περήφανα με το κεφάλι ψηλά τραγουδώντας: ''Αν μια μέρα-όλοι γίνουνε άπιστοι- εμείς θα παραμείνουμε πιστοί''.
Σήμερα στα 1987, στην εποχή των πολυεθνικών, του καταναλωτισμού, της αποκτηνώσεως των πάντων, σήμερα στην εποχή της ηθικής σήψεως και της πνευματικής ανυπαρξίας, σήμερα, ναι, σήμερα, που υπάρχουν όλα αυτά και κατακλύζουν τον κόσμο απ' άκρη σ' άκρη, υπάρχουμε ανάμεσα σε όλα αυτά και εμείς, οι τελευταίοι άνθρωποι που έχουν να πιστέψουν σε κάτι, τελευταίοι πιστοί του ένδοξου παρελθόντος, οραματιστές ενός ακόμη ενδοξότερου μέλλοντος. Ο κόσμος σήμερα ζει κάτω από ένα καθεστώς ομαδικής τρέλας, συλλογικής παρακρούσεως.
Αν πεις την Αλήθεια, αν τους πεις και τους περιγράψεις την πραγματικότητα όπως έχει θα σε αντιμετωπίσουν σαν τρελό, σαν εχθρό της κοινωνίας. Εμείς όμως, που γνωρίζουμε την ΑΛΗΘΕΙΑ, εμείς, που είχαμε την τύχη και την Τιμή να γνωρίσουμε την Αλήθεια, πρέπει, οφείλουμε. έχουμε καθήκον να την υπηρετήσουμε, να μην την αρνηθούμε ποτέ, να αγωνισθούμε γι' αυτή, να δώσουμε ακόμη και τη ζωή μας για τον μεγάλο αυτό σκοπό, αγνοώντας τι πιστεύουν οι πολλοί, περιφρονώντας ότι το σύστημα επιβάλλει, περιφρονώντας κάθε απαισιόδοξη πρόβλεψη για τον αγώνα μας, περιφρονώντας κάθε αποτέλεσμα, περιφρονώντας πάνω απ' όλα την σιγουριά της αστικής ζωής και την αποκτήνωση του καταναλωτισμού.
Σε όσους πουν έκπληκτοι: ''μα τι θέση έχει να μιλάμε για τον Χίτλερ στα 1987; και ποια τέλος πάντων πολιτική απήχηση μπορεί να έχει κάτι τέτοιο;'' απαντούμε:
'''Περιφρονούμε τον πολιτικαντισμό σας, περιφρονούμε την συμβιβασμένη σας συνείδηση, περιφρονούμε τον νόμο του εφικτού, περιφρονούμε τον φτηνό ρεαλισμό σας και βαδίζουμε, προχωρούμε προς τα εκεί που το καθήκον και η τιμή μας επιβάλλουν''.
Έχουμε χρέος να τιμήσουμε την μνήμη Εκείνου, έχουμε ανάγκη ζωτική να τιμούμε τους ήρωες της ιδέας μας, έχουμε υποχρέωση απέναντι στην ιστορία να πούμε την Αλήθεια, και θα την πούμε όσο σκληρό και΄εάν είναι το τίμημα. Δεν έχουμε σκοπό να γίνουμε αρεστοί, ούτε και μας ενδιαφέρει να είμαστε αποδεκτοί ανάμεσα σε αυτόν τον αποχαυνωμένο λαό. Δεν νοιώθουμε επαγγελματίες πολιτικοί, ούτε και λαοπλάνοι ψηφοθήρες γι να έχουμε σκοπό να πηγαίνουμε, όπου φυσάει ο άνεμος της αρρωστημένης κοινής γνώμης. Είμαστε οι Πιστοί Στρατιώτες της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδέας και τίποτε άλλο. Δεν έχουμε σκοπούς πολιτικάντικους, ούτε υποφέρουμε από το άγχος μιας κοινοβουλευτικής παρουσίας, δεν αναζητούμε μια θέση κάτω από τον ήλιο της δημοκρατίας, αρνούμεθα την δημοκρατία, αρνούμεθα την αρχή της πλειοψηφίας, αρνούμεθα την πολιτική του MARKETING και παραμένουμε πιστοί, σήμερα που όλοι γίνανε άπιστοι, παραμένουμε πιστοί στα οράματα της εθνικοσοσιαλιστικής ιδέας.
Αρνηθήτε λοιπόν τον Εθνικοσοσιαλισμό, αρνηθήτε τον Αγκυλωτό Σταυρό, αρνηθήτε τον Αδόλφο Χίτλερ όλοι εσείς οι δήθεν (κρυφίως και πλαγίως) Εθνικοσοσιαλιστές και αναζητήστε το αβέβαιο πολιτικό σας μέλλον συνοδοιπορώντας με την εβραιοκίνητη αστική αντίδραση. Εμείς θα βαδίσουμε τον δρόμο μας, γνωρίζοντας πως ο αγώνας μας δεν είναι μία απλή παρελθοντολογία, που ακόμη και έτσι θα είχε περισσότερο νόημα από τον στείρο πολιτικαντισμό, γνωρίζοντας πως ο αγώνας μας είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να έχει η ανθρωπότητα κάποιο μέλλον, κάποιο μέλλον με Αξίες και Ιδανικά. Το ότι αποτελεί ο Εθνικοσοσιαλισμός μία ζωντανή δυναμική της ιστορίας αποδεικνύεται από την λυσσώδη πολεμική του παγκόσμιου καπιταλιστικο-κομμουνιστικού κατεστημένου εναντίον κάθε εμφανίσεως, πολιτικής ή ιδεολογικής της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδέας, αποδεικνύεται από τον Πόλεμο που γίνεται ακόμη και σήμερα και από την φτηνή προπαγάνδα των μέσων μαζικής ενημερώσεως εναντίον του προσώπου του Αδόλφου Χίτλερ και της ιστορικής παρουσίας Του.Αποδεικνύεται επίσης από τις δίκες που γίνονται ακόμη και σήμερα, σαράντα δύο χρόνια μετά το τέλος του Πολέμου, εναντίον των λεγομένων εγκληματιών πολέμου. Αποδεικνύεται τέλος από την συνεχιζόμενη ομηρία του σεβάσμιου γέροντος, του τελευταίου επιζώντος Μεγάλου του Εθνικοσοσιαλισμού RUDOLF HESS.
Τριάντα Απριλίου 1945, Τριάντα Απριλίου 1987, σαράντα δύο χρόνια μετά ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ, άγνωστοι σε εκείνη την εποχή, αγέννητοι εκείνες τις μεγάλες ημέρες, ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ, η γοητεία του Αγκυλωτού Σταυρού, το Μεγαλείο της Μαυροκόκκινης Σημαίας είναι ζωντανό, σήμερα σαράντα δύο χρόνια μετά ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ και συνεχίζουμε τη Μάχη, τη Μάχη για την τελική νίκη της Ράτσας μας. Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας, αφού έχουμε την δύναμη να συνεχίζουμε τον αγώνα χωρίς να μας εμψυχώνει πια Εκείνος με την ζωντανή παρουσία Του, αλλά μονάχα με την μνήμη Του, τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού μετά την πικρία ενός χαμένου πολέμου νοιώθουμε την θέληση μας ακέραιη να συνεχίσουμε τον αγώνα, Πιστοί στα λόγια του Μεγάλου μας Αρχηγού. Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί. Χίλια εννεακόσια Ογδόντα επτά, σαράντα δύο χρόνια μετά, με την σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στα μαυροκόκκινα λάβαρα, με την σκέψη μας και την ψυχή μας δοσμένη στην Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με ο θάρρος, που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαιλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και στα οράματα μας: HEIL HITLER!
Ν. Γ. Μιχαλολιάκος
''Ο λαός δε ζει για την οικονομία και ούτε η οικονομία υπάρχει για το κεφάλαιο, αλλά το κεφάλαιο υπηρετεί την οικονομία και η οικονομία τον λαό''
ADOLF HITLER
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου