14/10/2010
Τα προϊόντα μίας χώρας με ισχυρό νόμισμα είναι ακριβά για τις χώρες εκείνες που έχουν αδύναμο νόμισμα. Γι αυτό πολλές χώρες προσπαθούν να υποτιμήσουν το νόμισμά τους, ώστε να ενισχύσουν τις εξαγωγές. Πώς γίνεται αυτό;
Η Κίνα δεν υποτιμά ακριβώς το νόμισμα της. Απλώς δεν το αφήνει να καταστεί ισχυρό. Άλλωστε στο Πεκίνο ο καθορισμός της συναλλαγματικής ισοτιμίας απέναντι στο δολάριο γίνεται με απόφαση της κυβέρνησης, υπενθυμίζει ο Χόλγκερ Μπαρ, οικονομολόγος στη γερμανική τράπεζα Ντέκα Μπανκ:
«Οι Κινέζοι έχουν κατά κανόνα μία σταθερή ισοτιμία απέναντι στους Αμερικανούς, με ελάχιστη διακύμανση. Υπάρχει μία μικρή προσαρμογή, πότε προς τα πάνω, πότε προς τα κάτω, η οποία αποφασίζεται κάθε μήνα, αλλά σε κάθε περίπτωση πρόκειται για απόφαση του υπουργείου Οικονομικών, η οποία υλοποιείται μέσω της κεντρικής τράπεζας. Δηλαδή: μέσω της αγοράς ή της πώλησης αμερικανικών ομολόγων η κινεζική πλευρά μπορεί να επηρεάσει την ισοτιμία και να τη φέρει εκεί ακριβώς που θέλει…» τονίζει ο Γερμανός οικονομολόγος.
Ευρωπαϊκά βάρη για την αμερικανική οικονομία;
Δυτικοί οικονομολόγοι εκτιμούν ότι η ισοτιμία αυτή είναι περίπου 20 με 30% χαμηλότερη από εκείνη που θα ανταποκρινόταν σε μία ελεύθερη διαπραγμάτευση της ισοτιμίας, χωρίς κυβερνητική παρέμβαση. Και κατηγορούν την Κίνα ότι με αυτόν τον τρόπο προωθεί τις εξαγωγές της, καθώς οι Αμερικανοί παραγωγοί δεν αντέχουν στον ανταγωνισμό του χαμηλού κόστους. Γι αυτό η Ουάσιγκτον απαντά με αντίστοιχα επιθετική πολιτική κρατώντας σε χαμηλά επίπεδα το δολλάριο, όχι βέβαια δια της συναλλαγματικής ισοτιμίας, αλλά μέσω της νομισματικής πολιτικής. Γιατί όταν τα ελλείμματα ανεβαίνουν και η κεντρική τράπεζα τυπώνει συνεχώς φρέσκο χρήμα, τότε το δολάριο εξασθενεί. Αλλά όλα αυτά έχουν και συνέπειες, εκτιμά ο οικονομολόγος της γερμανικής τράπεζας BHF Στέφαν Ρίλκε:
«Η επιθετική νομισματική πολιτική των Αμερικανών προσπαθεί βέβαια να τονώσει την οικονομική ανάπτυξη και την απασχόληση στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά έχει συνέπειες και για τους εμπορικούς εταίρους της Ουάσιγκτων. Γιατί και τα δικά τους νομίσματα ισχυροποιούνται, κάτι που μπορεί να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα…» λέει ο οικονομολόγος της BHF.
Ένα από τα προβλήματα είναι ότι κάπου πρέπει να επενδυθούν όλα αυτά τα δολάρια που τυπώνει η αμερικανική κεντρική τράπεζα. Για παράδειγμα πολλοί επενδύουν δολάρια στη Βραζιλία. Για να γίνει αυτό πρέπει να μετατρέψουν τα δολάριά τους στο τοπικό νόμισμα, στο ρεάλ. Σε αυτήν την περίπτωση όμως ισχυροποιείται το ρεάλ. Τι να κάνει η κυβέρνηση της Βραζιλίας για να ανακόψει την ανοδική πορεία του νομίσματος; Μέχρι στιγμής αποφάσισε να επιβάλει υψηλότερη φορολογία στις ξένες επενδύσεις. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να εξασθενήσεις το νόμισμά σου…
Παρεμβάσεις στην αγορά συναλλάγματος
Πάντως ο πιο κλασικός τρόπος παρέμβασης είναι οι αγοραπωλησίες στην αγορά συναλλάγματος, δηλαδή: η κεντρική τράπεζα της χώρας παρεμβαίνει και πουλάει το εθνικό νόμισμα, ώστε να υποχωρήσει η ισοτιμία του. Το κάνουν κάθε τόσο οι Ελβετοί και οι Ιάπωνες, γιατί θεωρούν ότι τόσο το ελβετικό φράγκο όσο και το γιεν είχαν ανέβει τόσο πολύ, ώστε να κινδυνεύουν οι εξαγωγές.
Η Γερμανία πάντως δεν έχει ιδιαίτερο πρόβλημα με το ισχυρό ευρώ γιατί, όπως υποστηρίζει ο οικονομολόγος Τόμας Μάισνερ, στέλεχος της τράπεζας Ντε Τσετ Μπανκ, που ανήκει στον όμιλο της Φόλκσμπανκ, τα γερμανικά προϊόντα είναι τόσο εξειδικευμένα και τόσο υψηλής ποιότητας, που δεν κινδυνεύουν από διακυμάνσεις:
«Η Γερμανία εξάγει κυρίως κεφαλαιουχικά αγαθά, οπότε μπορεί να αντιμετωπίζει την κατάσταση με μεγαλύτερη ψυχραιμία: για παράδειγμα η ζήτηση για καλό μηχανολογικό εξοπλισμό παραμένει σχετικά σταθερή, ακόμα και όταν ανεβαίνει το ευρώ. Φυσικά κι εδώ υπάρχουν κάποια όρια. Αλλά ακόμα και όταν το ευρώ είχε φτάσει στο 1,60 δολάρια δεν υπήρχε πρόβλημα και γι αυτό δεν παρενέβη η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα »
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου