Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Οι «φρουροί» των απελάσεων οργώνουν τον πλανήτη


21/4/2012

Αστυνομικοί σε ειδικές αποστολές

Τα τελευταία δύο χρόνια οι άνδρες του Τμήματος Απελάσεων έχουν συνοδεύσει περισσότερους από 11.950 αλλοδαπούς, που είτε έχουν διαπράξει ποινικά αδικήματα είτε δεν έχουν νόμιμα χαρτιά και αναγκαστικά εγκαταλείπουν την Ελλάδα, επιστρέφοντας στην πατρίδα τους

Ταξίδι στον εξωτικό Αγιο Δομίνικο ή στην κινηματογραφική Καζαμπλάνκα. Πτήσεις σε εναλλακτικούς προορισμούς όπως το Ισλαμαμπάντ, η Σανγκάη, το Πεκίνο, αλλά και η Καμπούλ.

Θα μπορούσαν να είναι προτάσεις για... πρωτότυπες διακοπές, αλλά είναι μέρος των αστυνομικών επιχειρήσεων για την επιστροφή αλλοδαπών στη χώρα τους. Οι αστυνομικοί του Τμήματος Απελάσεων της Υποδιεύθυνσης Αλλοδαπών Αττικής ταξιδεύουν για να συνοδεύσουν μετανάστες που αναγκαστικά ή εθελοντικά εγκαταλείπουν την Ελλάδα, επιστρέφοντας στην πατρίδα τους...

«Αν και κάθε πτήση είναι διαφορετική, το κυρίαρχο συναίσθημά μας είναι η χαρμολύπη. Υπήρξαμε κι εμείς ως λαός μετανάστες και καταλαβαίνουμε τι σημαίνει... Ωστόσο, ο σεβασμός στους νόμους είναι για εμάς πάνω απ' όλα» δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής» ο αστυνόμος Α' Παναγιώτης Καλομοίρης, προϊστάμενος του Τμήματος Απελάσεων.


Τα τελευταία δύο χρόνια, περισσότεροι από 11.950 αλλοδαποί έχουν απελαθεί. Πρόκειται για μετανάστες που είτε διώκονται για ποινικά αδικήματα που έχουν διαπράξει στη χώρα μας ή στερούνται νομιμοποιητικών εγγράφων και έχουν συλληφθεί περισσότερες από μία φορές.

Οι επιχειρήσεις πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των ενεργειών για την αντιμετώπιση της μη νόμιμης μετανάστευσης και το κόστος τους καλύπτεται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επιστροφών. Απαραίτητη είναι η συνδρομή των πρεσβειών, που σιγά σιγά ανταποκρίνονται.

«Για κάθε κρατούμενο που ταξιδεύει, χρειάζονται δύο συνοδοί αστυνομικοί. Αν ο αριθμός των αλλοδαπών είναι μεγάλος, ναυλώνεται ειδικά αεροπλάνο σε πτήση τσάρτερ. Σε αντίθετη περίπτωση, επιβαίνουν στις κανονικές, προγραμματισμένες πτήσεις» μας λέει ο κ. Καλομοίρης. «Ολα τα αεροπλάνα διαθέτουν τις προδιαγραφές της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας» επισημαίνει.

Δεν οπλοφορούν
Καθώς οι Ελληνες αστυνομικοί δεν έχουν το δικαίωμα να οπλοφορούν κατά τη διάρκεια της πτήσης, αλλά και στην ξένη χώρα στην οποία φτάνουν, η ειδική εκπαίδευση είναι απαραίτητη. Οι αστυνομικοί πρέπει να είναι έτοιμοι για οτιδήποτε συμβεί εν ώρα πτήσης, καθώς σε σπάνιες περιπτώσεις οι συνοδευόμενοι φορούν χειροπέδες. Οι συνοδοί οφείλουν να βρίσκονται σε ετοιμότητα, ώστε να μην κινδυνέψει κανείς...

«Εκπαιδεύτηκα στη Frontex, όπου μάθαμε πώς ακριβώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους αλλοδαπούς. Είναι μια μεγάλη διαδικασία που συμπεριλαμβάνει από έλεγχο των χαρτιών τους μέχρι έλεγχο αποσκευών και μεταφορά στο αεροδρόμιο, οπότε χρειάζεται να γίνεται σωστά και γρήγορα» λέει ο υπαρχιφύλακας Κωνσταντίνος Μακρής, που έχει συμμετάσχει στις περισσότερες από τις μεταφορές. «Εκτός από τους συνοδούς υπάρχει και back up ομάδα, σε περίπτωση που χρειαστεί, γιατροί και φυσικά catering».

«Κάθε μετανάστης είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Από το ταξίδι της επιστροφής του καταλαβαίνεις αν πραγματικά είχε ανάγκη να φύγει από τη χώρα του ή όχι. Βγαίνουν έντονα συναισθήματα» μας λέει ο αστυφύλακας Αργύρης Γεωργούλιας, ο οποίος επίσης έχει εκπαιδευτεί στη Frontex.

«Τις ώρες που βρισκόμαστε στο αεροπλάνο δεν νιώθουμε φόβο αλλά ευθύνη. Εχουμε όλοι μας επιφορτιστεί με την υποχρέωση να επιστρέψουμε τους ανθρώπους αυτούς με ασφάλεια στην πατρίδα τους. Και γι' αυτό απαιτείται σεβασμός. Αν δεν τους σεβόμαστε, ούτε αυτοί μπορούν να μας σεβαστούν».

Η αγωνία όσων απελαύνονται
«Φοβούνται το νέο ξεκίνημα στην πατρίδα τους»

«Τα περισσότερα... δρομολόγια είναι προς Πακιστάν και Αφγανιστάν. Μεμονωμένα, υπάρχουν και ανάγκες για χώρες της Βόρειας Αφρικής, όπως το Μαρόκο και η Αλγερία», εξηγεί ο αστυφύλακας Ιωάννης Παπάνθιμος.

«Κάθε πτήση είναι διαφορετική, κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Ακόμη και όσοι αντιδρούν, όταν διαπιστώσουν ότι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς πείθονται...».

Οι συζητήσεις κατά τη διάρκεια των πτήσεων είναι κυρίως... διαδικαστικές. «Κάποιοι θέλουν να επιστρέψουν, οι περισσότεροι δεν θέλουν, αλλά το παίρνουν απόφαση. Κάποιοι, επίσης, αντιδρούν.

Οι αγωνίες τους αφορούν περισσότερο στην οικονομική κατάσταση που θα βρουν, πώς θα μπορέσουν να στήσουν τη ζωή τους εκεί», λέει ο αστυφύλακας Γεώργιος Κόλλιας. «Εννοείται πως κάποιοι μας λένε στα ίσια πως θα ξαναγυρίσουν...».

Οταν φτάσουν στον προορισμό τους, οι Ελληνες αστυνομικοί παραδίδουν τους μετανάστες στις Αρχές της χώρας τους. Εκεί, η δουλειά τους τελειώνει. Τις περισσότερες φορές, επιστρέφουν με την επόμενη πτήση στην Αθήνα.

«Μου έχει τύχει -και μου έκανε τεράστια εντύπωση- μία περίπτωση Πακιστανού που είχε συλληφθεί για ναρκωτικά και ήταν υποχρεωμένος να εγκαταλείψει την Ελλάδα. Σε εμάς, αντιδρούσε έντονα στην επιστροφή του, διαφωνούσε, δεν ήθελε να φύγει. Μπροστά στους Πακιστανούς αστυνομικούς όμως ήταν ''τύπος και υπογραμμός'', ούτε αντιδράσεις ούτε τίποτα...», θυμάται ο Π. Καλομοίρης.

Eθελοντικά
Εκτός από τις υποχρεωτικές, υπάρχουν και οι εθελοντικές επιστροφές αλλοδαπών που επιμελείται το Τμήμα Απελάσεων. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα παρόμοιο με αυτό που πραγματοποιεί ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ).

Οποιος αποχωρεί οικειοθελώς έχει προτερήματα, όπως την κάλυψη των εξόδων του ταξιδιού, παραγραφή του προστίμου για παράνομη είσοδο στη χώρα καθώς και διαγραφή του ονόματός του από το σύστημα Σένγκεν, που σημαίνει ότι μπορεί να επιστρέψει χωρίς πρόβλημα ως ταξιδιώτης. Και δεν είναι λίγοι οι μετανάστες που, δεδομένης και της οικονομικής κρίσης, το επιλέγουν.

Οι ανθρώπινες ιστορίες που έχουν ζήσει οι συνοδοί αστυφύλακες είναι πολλές. Οικογένειες ολόκληρες που επιλέγουν τον δρόμο της επιστροφής, άνθρωποι που κλαίνε όταν αντικρίζουν ξανά την πατρίδα τους, μετανάστες σακατεμένοι από την εκμετάλλευση των δουλεμπόρων.

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια πτήση στην οποία επέβαινε και ένα ζευγάρι με δύο παιδιά. Η γυναίκα ήταν πάλι έγκυος, έξι μηνών και κάποια στιγμή ένιωσε μια ενόχληση. Οι γιατροί την έβαλαν να ξαπλώσει στον ειδικό χώρο που διαμορφώνουν πάντα ως κρεβάτι.

Θυμάμαι που ο πατέρας της οικογένειας έκλαιγε σαν μικρό παιδί από την ανησυχία για τη γυναίκα του. Ήταν μια ανθρώπινη στιγμή, που σε φέρνει πιο κοντά με τον άλλο», λέει ο Κωνσταντίνος Μακρής.

Πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου