FT: Η ευρωζώνη πληρώνει την απραξία της ΕΚΤ

17/10/2013

Οσο επιμένουν οι αμφιβολίες για την σταθερότητα των ευρω-τραπεζών, τόσο θα αυξάνεται η απειλή του αποπληθωρισμού. Ούτε μείωση επιτοκίων, ούτε περισσότερη ρευστότητα είναι πανάκεια. O Draghi οφείλει να τα δοκιμάσει για να τονώσει την ανάπτυξη.

Oταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα υποσχέθηκε να αγοράζει κρατικά ομόλογα σε απεριόριστες ποσότητες, τα γερμανικά ΜΜΕ μούγκρισαν. Η πιο δημοφιλής εφημερίδα, η Bild, έγραψε: “Θα εκδηλωθεί πληθωρισμός; Όχι άμεσα, αλλά αργότερα”.

Ένα χρόνο μετά, ο πληθωρισμός παραμένει σκυλί που δεν γαβγίζει. Αντίθετα, ο νομισματικός προστάτης της ευρωζώνης έχει το αντίθετο πρόβλημα: Τον αποπληθωρισμό.

Ο πληθωρισμός στην ένωση διολισθαίνει συνέχεια από το πρώτο τρίμηνο και υποχώρησε στο 1,1% τον Σεπτέμβριο, σχεδόν στο ήμισυ του στόχου της ΕΚΤ για «χαμηλότερα, αλλά κοντά στο 2%». Ακόμη και στην Γερμανία ο πληθωρισμός είναι μόλις 1,5%. Ο πληθωρισμός θα μπορούσε να διολισθήσει περαιτέρω στους ερχόμενους μήνες, καθώς οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας πιέζουν τους μισθούς.

Όμως η κεντρική τράπεζα δείχνει χαλαρή.

Στην πιο πρόσφατη συνέντευξη Τύπου του, ο διοικητής της ΕΚΤ Mario Draghi, απέφυγε να αντιμετωπίσει τις ανησυχίες για την μεγάλη πτώση, δηλώνοντας ότι οι κίνδυνοι όσον αφορά τον πληθωρισμό μεσοπρόθεσμα, είναι γενικώς ισορροπημένοι. Αλλά η κεντρική τράπεζα μπορεί να κάνει περισσότερα. Μπορεί να ρίξει ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα με μια ακόμη επιχείρηση μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης με φθηνά τριετή δάνεια ή μπορεί να μειώσει τα επιτόκια. Καμία από αυτές τις προσεγγίσεις όμως, δεν έχει πιθανότητες να εξασφαλίσει την στήριξη της πλειοψηφίας του διοικητικού συμβουλίου, σύντομα.

Καθώς η ανεργία παραμένει σε διψήφια επίπεδα, η αδράνεια αυτή έχει κόστος. Μετά την επίθεση ότι η ΕΚΤ απλώνεται πέρα από τις αρμοδιότητές της με τα σχέδια παρέμβασης στις κρατικές αγορές ομολόγων, ο αποπληθωρισμός δίνει στην κεντρική τράπεζα την ευκαιρία να κάνει περισσότερα, εντός των αρμοδιοτήτων της. Θα πρέπει να αρπάξει την ευκαιρία και όχι να την αφήσει να περάσει.

Είναι εύκολο να βρεθούν επιχειρήματα που εξηγούν την στάση του διοικητικού συμβουλίου, όπως σίγουρα ότι οι συγκρατημένες πιέσεις τιμών βοηθούν να εκτονωθεί κάπως το πρόβλημα των στάσιμων μισθών. Τα επιχειρήματα όμως για να γίνουν περισσότερες κινήσεις, υπερτερούν.

Οι ανοδικοί κίνδυνοι στον πληθωρισμό που επικαλείται ο κ. Draghi – οι υψηλότερες τιμές εμπορευμάτων και οι έμμεσοι φόροι- δεν μοιάζουν με σοβαρή απειλή την σταθερότητα των τιμών. Τα κράτη της ευρωζώνης όπου απουσιάζει περισσότερο ο πληθωρισμός, είναι τα ίδια που χρειάζονται πιο απεγνωσμένα τόνωση στην ζήτηση.

Είναι επίσης τα περισσότερο εκτεθειμένα στο κύριο πρόβλημα που σχετίζεται με τον αποπληθωρισμό: Αύξηση στο κόστος αναχρηματοδότησης χρέους. Στην Ιταλία ο πληθωρισμός είναι 0,9% και στην Ισπανία 0,5%.

Ούτε η μείωση επιτοκίων ούτε η περισσότερη ρευστότητα, θα λειτουργήσουν ως πανάκεια. Οσο παραμένουν οι αμφιβολίες για την σταθερότητα των ευρωπαϊκών τραπεζών, θα παραμένει και ο αποπληθωρισμός μια απειλή. Αυτό όμως δεν είναι επιχείρημα για την απραξία. Ο κ. Draghi δεν θα εμφανιζόταν τόσο ήρεμος ούτε το διοικητικό συμβούλιο τόσο ασυγκίνητο, αν ο πληθωρισμός ήταν τόσο υψηλότερα από τον στόχο, όσο είναι σήμερα χαμηλότερα.

Η ΕΚΤ έχει περιθώρια χαλάρωσης...

Πηγή