Πως η «αναβλητική» Μέρκελ μπορεί να σώσει τη Βρετανία

28/6/2016

Του Alan Beattie

Το μοναδικό ταλέντο της Μέρκελ να... μην κάνει τίποτα όταν τρέχουν οι εξελίξεις μπορεί να σώσει τη Βρετανία. Η χώρα θέλει χρόνο για να αλλάξει γνώμη, αν και οι «θερμοκέφαλοι» φεντεραλιστές Γιούνκερ και Σουλτς θα ήθελαν να «ξεκουμπιστεί» πρόωρα.

Τα καλύτερα νέα μιας μαύρης εβδομάδας ήταν ότι η Άνγκελα Μέρκελ, η Γερμανίδα καγκελάριος, αναλαμβάνει έναν κυρίαρχο ρόλο στην απάντηση της Ευρώπης στο αποτέλεσμα υπέρ του Brexit. Αυτό που χρειάζεται τώρα η Ευρώπη είναι μια περίοδος παράλυσης και η κ. Μέρκελ είναι ακριβώς το άτομο για να την προσφέρει.

Η καγκελάριος δεν είναι μια μαχητική πολιτικός. Σπανίως κινείται γρήγορα για να προλάβει ένα ζήτημα που εξελίσσεται ραγδαία, όπως φάνηκε κατά τη διάρκεια της ελληνικής χρηματοπιστωτικής κρίσης. Αλλά όταν η κατάσταση απαιτεί εποικοδομητική καθυστέρηση και υπολογισμένη αμφιταλάντευση, είναι η πιο αποτελεσματική στον κόσμο.

Οι Γερμανοί έχουν επινοήσει ένα ρήμα, το «merkeln», που σημαίνει «αναβάλω αποφάσεις επ' αόριστον». Παρότι κατώτεροι πολιτικοί ενστικτωδώς αναζητούν μια γρήγορη λύση στα προβλήματα, η κ. Μέρκελ ειδικεύεται στην εύρεση αχαρτογράφητων επεκτάσεων της πορείας ανεπίλυτων ζητημάτων.

Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε μεγαλύτερη ζήτηση για ένα τέτοιο ταλέντο, απ' ό,τι τώρα. Η έναρξη διαπραγματεύσεων της ΕΕ με τη Βρετανία, είτε επίσημων είτε ανεπίσημων, αυτή τη στιγμή θα ήταν καταστροφική, εξαναγκάζοντας σε βιαστικές αποφάσεις βάσει ενός εσπευσμένου χρονοδιαγράμματος και πετώντας πρόωρα τη Βρετανία έξω από την ένωση.

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εκλογής ενός νέου πρωθυπουργού, η Βρετανία χρειάζεται χρόνο για να εμπεδώσει τη σημασία της απόφασης και για να αναπτυχθεί μια ευκαιρία για μεταμέλεια. Αν η αναταραχή στις χρηματοοικονομικές αγορές ακολουθηθεί από μια επιβράδυνση στην πραγματική οικονομία, η μετάνοια όσων ψήφισαν υπέρ του Brexit είναι απόλυτα πιθανό να ενταθεί, και μαζί με αυτήν, και η προοπτική μιας τελικής συμφωνίας που δεν θα απέχει πολύ από το status quo.

Φυσικά, οι θερμοκέφαλοι των Βρυξελλών, ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ και ο Μάρτιν Σουλτζ, επικεφαλής της Κομισιόν και του Κοινοβουλίου αντίστοιχα, δε θα ήθελαν τίποτα περισσότερο από το να ξεκουμπιστεί σύντομα η Βρετανία και να συνεχίσουν το φεντεραλιστικό τους πρότζεκτ.

Αλλά η κ. Μέρκελ έχει ειδικευτεί στο να επιτρέπει σε αλαζόνες, όπως ο Έντμουντ Στόιμπερ, τον οποίο διαδέχθηκε ως ηγέτιδα των Χριστιανοδημοκρατών, ή ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, μετά τον οποίο ανέλαβε τη θέση της Καγκελάριου, να αλληλοσπαράζονται πριν πάρει ήσυχα την εξουσία. Αν οι κύριοι Γιούνκερ και Σουλτς πιστεύουν ότι μπορούν να εξαναγκάσουν με νταηλίκια τη Βρετανία να φύγει από την ΕΕ ή αν ένας μελλοντικός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον φαντάζεται ότι μπορεί να υποχρεώσει τους Ευρωπαίους ηγέτες σε μια ευνοϊκή συμφωνία, εκείνη είναι το κατάλληλο άτομο για να τους αναχαιτίσει περιμένοντας μέχρι το τέλος.

Αντίθετα, αν ο επόμενος Βρετανός πρωθυπουργός χρειαστεί χρόνο για να αλλάξει τη γνώμη των Βρετανών ώστε να υποστηρίξουν μια στενή σχέση με την ΕΕ, εκείνη μπορεί να παρέχει προστασία ώστε να συμβεί αυτό. (Η πραγματικά βρετανική λύση θα ήταν να μην ενεργοποιηθεί ποτέ το Άρθρο 50 για αποχώρηση από την ένωση, με την ελπίδα πως όλοι οι άλλοι είναι υπερβολικά ευγενικοί για να το αναφέρουν, αλλά η υπομονή των Ευρωπαίων με τις βρετανικές ιδιοτροπίες πιθανώς φθίνει).

Η κ. Μέρκελ αντιμετωπίζει μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της: να εισχωρήσει μεταξύ των θερμοκέφαλων στις Βρυξέλλες και των χοντροκέφαλων στο Λονδίνο. Ας ακουστεί αυτή η έκκληση από τον Αρκτικό Κύκλο μέχρι τη Μεσόγειο και από τις Αζόρες μέχρι τη Βαλτική: Καγκελάριε, μια ολόκληρη ήπειρος περιμένει από σένα να κάνεις αυτό που κάνεις καλύτερα, το οποίο είναι να μην κάνεις τίποτα. Εκ μέρους όλων μας, στο όνομα της Ευρώπης, πρέπει να αναβάλεις, να χρονοτριβήσεις και να κωλυσιεργήσεις με όλη σου τη δύναμη. Σε εκλιπαρούμε να μας οδηγήσεις στη σωτηρία με το μερκελισμό σου.

Πηγή