Γιατί θέλω τη δραχμή

Τι είναι το ευρώ.

Το ευρώ δεν είναι μόνον το νόμισμα αλλά όποιος συμμετέχει στην ευρωζώνη πρέπει να ακολουθήσει την συνθήκη της Λισαβώνας. Είναι ένα σύνολο νόμων που σε γενικές γραμμές δεν επιτρέπουν στις χώρες της ευρωζώνης να ελέγξουν την διακίνηση των κεφαλαίων από και προς την χώρα και καθορίζουν τον τρόπο φορολογίας στις πολυεθνικές. Οι ανώνυμες εταιρείες και ειδικά οι πολυεθνικές φορολογούνται ελάχιστα αν συγκρίνουμε με άλλες εταιρείες ή τα φυσικά πρόσωπα σε σημείο να μιλάμε για νόμιμη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή (Πηγή)

Δεν είναι κρίση χρέους

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι η κρίση στην χώρα μας δεν είναι κρίση χρέους.
Η κρίση είναι τεχνητή και οφείλεται στο ευρώ. Αυτό είπε ο Στρος Καν όταν ήταν επικεφαλής του ΔΝΤ 10 μόλις μέρες μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου:

''Ακόμα και αν εξαφανίζατε το χρέος με κάποιο μαγικό ραβδί, παραμένει το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας - 20 έως 25% έλλειψη ανταγωνιστικότητας.
Πρέπει να λυθεί. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να γίνει με την υποτίμηση νομίσματος. Το δύσκολο πράγμα είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει, αφού έχει το ευρώ. Οτι η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωζώνη είχε τεράστια οφέλη, αλλά και κάποια μειονεκτήματα. Και ένα από αυτά τα μειονεκτήματα είναι ότι δεν είναι δυνατόν να κάνετε (διορθωτική) ρύθμιση μέσω υποτίμησης.
Γι' αυτό είναι τόσο δύσκολο. Γι' αυτό είχατε αυτή την περικοπή στους μισθούς, είναι ανάγκη να γίνετε πιο ανταγωνιστικοί'' (Πηγή)

Είναι λοιπόν πρόβλημα ανταγωνιστικότητας και οφείλεται στο ότι έχουμε νόμισμα το ευρώ. Ο μόνος τρόπος που έχει απομείνει για ν' αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα είναι η εσωτερική υποτίμηση δηλαδή οι μειώσεις των μισθών. Αυτό επισημαίνει και ο Θ. Μαριόλης σε μία μελέτη του για το ευρώ και την δραχμή (Πηγή) Αν όμως επαναφέρουμε την δραχμή για νόμισμα, μπορούμε μέσω του ελέγχου του νομίσματος μας να κρατάμε υψηλή την ανταγωνιστικότητα χωρίς να διαλύσουμε το κράτος και την κοινωνία όπως γίνεται με την εσωτερική υποτίμηση.

Το εμπορικό ισοζύγιο έγινε τρομακτικά ελλειμματικό με το ευρώ:

1975-1979 ισοζύγιο +0.96
1980-1984 +0.28
1985-1989 - 1.44
1990-1994 -0.94
1995-1999 -2.92
2000-2004 -11.82
2005-2008 -12.15  (Πηγή)

Το έλλειμμα άρχισε να αυξάνεται το 1998 γιατί συνδέθηκε η δραχμή με το γερμανικό μάρκο και εκτοξεύτηκε με το ευρώ.
Αυτό σημαίνει ότι εισάγαμε πράγματα που παράγαμε πριν ή που εισάγαμε σε μικρότερες ποσότητες.
Παράλληλα τα καταναλωτικά δάνεια της ΕΚΤ μας έδωσαν πλαστή αγοραστική δύναμη και δημιουργήθηκαν οι φούσκες της κατανάλωσης, των στεγαστικών δανείων κλπ. Μία επίπλαστη ευημερία που βασιζόταν σε δανεικά.
Έτσι όμως αυξανόταν και το δημόσιο χρέος. Η οικονομία μας ήταν μία βόμβα που ήταν θέμα χρόνου να εκραγεί.

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και άλλες χώρες, η Ιταλία, η Ισπανία, Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.Ειδικά η Ιρλανδία που είναι μοντέλο του μονεταριστικού οικονομικού συστήματος εξέπληξε πολλούς για το ότι αντιμετώπισε κρίση.
Βέβαια εκεί ακολουθήθηκε διαφορετική οικονομική πολιτική και της επέτρεψαν να τυπώσει 50 δις ευρώ. Το πρόβλημα της απλά μετατέθηκε για το μέλλον χωρίς να λυθεί.

Εσωτερική υποτίμηση εφάρμοσε και η Αργεντινή. Είχε βέβαια το νόμισμα της το πέσο, αλλά το είχε συνδέσει με σταθερή ισοτιμία με το αμερικάνικο δολάριο. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με την Ελλάδα, φτηνά εισαγόμενα προϊόντα και χαμηλή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Χαρακτηριστικά, τότε εισήγαγε ελληνικά λεμόνια ενώ τώρα εισάγουμε εμείς από την Αργεντινή. Η Αργεντινή είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς λειτουργεί η αλλαγή της οικονομίας από την εσωτερική υποτίμηση στην υποτίμηση του νομίσματος. Μέσα σε μία δεκαετία, αύξησε κατά 65% το ΑΕΠ, σε τρία μόλις χρόνια έφτασε να είναι στα προ κρίσης επίπεδα, δεκαπλασιάστηκαν οι μισθοί και είναι στις G 20. Ο πληθωρισμός για το 2011 ήταν στο 10%.(Πηγή)
Η κατάσταση θα ήταν πολύ διαφορετική αν συνέχιζε την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης.

Για εκείνη τα πράγματα ήταν εύκολα γιατί είχε το δικό της νόμισμα και απλά έπρεπε να το υποτιμήσει. Για μας τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα γιατί πρέπει να αλλάξουμε νόμισμα αλλά το πώς θα γίνει είναι αντικείμενο των οικονομολόγων.

Διάφοροι οικονομολόγοι υποστηρίζουν την επαναφορά της δραχμής και άλλοι να παραμείνουμε στο ευρώ.
Μερικές μελέτες και αναλύσεις για την επαναφορά της δραχμής δίνουμε παρακάτω. Ο Πωλ Κρούγκμαν (Πηγή), ο Ρουμπινί (Πηγή), ο Μαρκ Γουαιζμπροτ (Πηγή) ο οποίος μάλιστα αναλύει και τις επιπτώσεις στην οικονομία και συγκρίνει επίσης την οικονομία μας με την οικονομία της Αργεντινής.
Επίσης διάφοροι οικονομικοί παράγοντες όπως ο Βέλγος Γιόχαν Βαν Οβερτβελντ (Πηγή)

Τι γίνεται στην Ελλάδα; Οι Έλληνες είναι υπέρ του ευρώ κατά 80%. Απίστευτο; Και όμως.
Αυτό οφείλεται κατά την γνώμη μου στην ανελέητη προπαγάνδα των ΜΜΕ αλλά και την υποστήριξη του ευρώ απ' όλα τα κόμματα συμπεριλαμβανομένων κι αυτών που υποτίθεται ότι αντιτίθενται στα μέτρα της εσωτερικής υποτίμησης, των μειώσεων των μισθών. Το ΚΚΕ λέει ότι και με το ευρώ και με την δραχμή θα πεινάσουμε.

Βέβαια μπορεί το 80% να είναι υπέρ του ευρώ αλλά το 80-90% είναι κατά των μειώσεων των μισθών δηλαδή κατά της εσωτερικής υποτίμησης που οφείλεται στο ευρώ. Αυτό δείχνει την σύγχυση που επικρατεί.

Με το δεύτερο μνημόνιο το κράτος θα πρέπει να καλύπτει τις δαπάνες του από τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού. Αυτό σημαίνει ότι απλά δεν θα μπορεί να τις καλύπτει γιατί η ύφεση της οικονομίας μας είναι εφάμιλλη χώρας που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Ήμασταν δεύτεροι σε ύφεση παγκοσμίως το 20011 μετά το Σουδάν που είχε πόλεμο και διχοτομήθηκε.
Έτσι καταρρίπτεται το επιχείρημα των υποστηρικτών του ευρώ ότι με την δραχμή θα πεινάσουμε. Η πείνα και η εξαθλίωση θα έρθουν με το ευρώ. Δεν θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις και θα κλείσουν τα σχολεία και τα νοσοκομεία.

Η δραχμή θα είναι μόνον η αρχή.
Μόνον η δραχμή δεν είναι πανάκεια. Πολλοί οικονομολόγοι λένε ότι πρέπει να γίνει παράλληλα στάση πληρωμών του εξωτερικού χρέους, να γίνει έλεγχος των κεφαλαίων που έρχονται και φεύγουν από την χώρα μας, να υπάρξει αλλαγή του φορολογικού συστήματος και αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των πολλών και άλλα μέτρα που χρειάζονται. Ουσιαστικά πρέπει να αλλάξει το οικονομικό σύστημα από τον μονεταρισμό που ακολουθούμε τώρα στον Κευνσιανισμό. Αυτό μπορεί να γίνει και μέσα  στα πλαίσια της ΕΕ όπως το κάνει η Σουηδία και η Δανία.

Οι κίνδυνοι από την δραχμή.

Θα πεινάσουμε γιατί δεν παράγουμε τίποτα.
Έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ έδειξε ότι μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας σε τρόφιμα με την εγχώρια
παραγωγή από την πρώτη στιγμή και μελλοντικά με την αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής θα μπορούμε να έχουμε και πλεονάσματα. Οι επιδοτήσεις της ΕΟΚ-ΕΕ ήταν ουσιαστικά ένας τρόπος για να αλλάξουμε την αγροτική μας παραγωγή και να φτάσουμε στο σημείο ακόμα και να εξάγουμε αγροτικά προϊόντα. (Πηγές εδώ κι εδώ )

Δεν θα μπορούμε να εισάγουμε πρώτες ύλες
Μέχρι να αποκτήσουμε συναλλαγματικά αποθέματα μπορούμε να εισάγουμε πρώτες ύλες και πετρέλαιο με διακρατικές συμφωνίες πληρώνοντας με προϊόντα που μας περισσεύουν.

Πληθωρισμός
Ο πληθωρισμός με το ευρώ κυμαίνεται περίπου στο 5%. Ο αριθμός αυτός είναι πλασματικός και δεν αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα. Η Ελλάδα είναι ακριβότερη σε προϊόντα ίδιας ετικέτας που πουλιούνται και σ' άλλες χώρες από τις ίδιες αλυσίδες σούπερμαρκετ. (Πηγή) Με την δραχμή θα έχουμε υψηλότερο πληθωρισμό που θα επηρεάζει την αγοραστική δύναμη των μισθών (κυρίως στα εισαγόμενα προϊόντα) και τις καταθέσεις, αλλά δεν θα υπάρχουν τα αποτελέσματα της εσωτερικής υποτίμησης που ζούμε τώρα και θα ζήσουμε εντονότερα στο μέλλον. Δεν θα διαλυθεί το κοινωνικό κράτος, δεν θα καταργηθεί κάθε εργασιακό δικαίωμα, δεν θα υπάρχει φτώχεια και ύφεση, δεν θα αφανιστεί η μεσαία τάξη κλπ.

Θα μας αγοράσουν οι ξένοι.
Με την δραχμή θα μπορούμε να ελέγχουμε την διακίνηση των κεφαλαίων από και προς την χώρα μας κι έτσι δεν θα μπορούν να έρχονται κεφάλαια για σκοπούς που δεν θέλουμε εμείς. Αντιθέτως με το ευρώ δεν μπορούμε να τα ελέγχουμε γιατί έτσι προστάζει η συνθήκη της Λισαβώνας.

Απομόνωση
Δεν είναι υποχρεωτικό να γίνουμε ''Αλβανία του Χότζα'' όπως διατείνονται οι υποστηρικτές του μνημονίου, δηλαδή να απομονωθούμε από τον υπόλοιπο κόσμο.Πολλοί κινδυνολογούν ότι θα μας ''εκδικηθούν'' και φτάνουν στο σημείο να λένε ότι θα γίνει ... πόλεμος με την Τουρκία. Αυτά βέβαια ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας .

Το παράδειγμα της πατάτας.

Μας λένε ότι αν ξαναφέρουμε τη δραχμή θα υποτιμηθεί και θα πάει το ένα ευρώ 1500 δραχμές. Ας υποθέσουμε ότι αυτή θα είναι η ισοτιμία. Με το ευρώ έχουμε τις αιγυπτιακές πατάτες να κοστίζουν με τα μεταφορικά 10 λεπτά το κιλό. Του Νευροκοπίου κοστίζουν στην Θεσσαλονίκη 30 λεπτά, ας βάλουμε μία μέση τιμή 35 λεπτά. Με την δραχμή (και την ισοτιμία ένα ευρώ 1500 δραχμές) θα κοστίζουν οι αιγυπτιακές το πενταπλάσιο δηλαδή 50 λεπτά. Οι ελληνικές αντίθετα θα υποπολασιαστούν κατά πέντε φορές και από 35 θα κοστίζουν ... 7 λεπτά !!!. Ο υπολογισμός βέβαια δεν είναι σωστός γιατί θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και το κόστος των εισαγόμενων πρώτων υλών όπως πετρέλαιο κλπ. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα φτάσει το κόστος του ανταγωνιστικού προϊόντος. Θα είναι υποπολαπλάσιο. Υπάρχει βέβαια και η λύση της εσωτερικής υποτίμησης αν συνεχίσουμε να έχουμε το ευρώ. Αυτή επεμβαίνει μόνο στο εργατικό κόστος. Πώς θα μειωθεί αυτό; Πώς θα δεχτεί κάποιος για μία δουλειά που κοστολογείται πχ. 10 ευρώ να την κάνει με 2; Απλά δεν θα την κάνει αυτός. Θα την κάνει ο ασιάτης λαθρομετανάστης ή ο Βούλγαρος (όσον αφορά στα αγροτικά προιόντα). Τα παραπάνω δεν είναι αποτέλεσμα επιστημονικής φαντασίας αλλά γίνονται στην Μανωλάδα Ηλείας όπου απασχολούνται (παράνομα) αλλοδαποί για να αντισταθμιστεί η έλλειψη ανταγωνιστικότητας της φράουλας.