22/02/2012
Ούτε τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωση δεν μπορεί να εξασφαλίσει περίπου ένας στους τρεις...
Μεσημέρι στο πολυιατρείο των Γιατρών του Κόσμου (ΓτΚ), στο Πέραμα, και νομίζεις πως βρίσκεσαι είτε στο Νταρφούρ, στη Σομαλία, είτε στην Αϊτή είτε ότι έχεις… τηλεμεταφερθεί στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1950
Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα αντικρίζεις τη δυστυχία στα πρόσωπα δεκάδων εξαθλιωμένων Ελλήνων, κυρίως μακροχρόνια ανέργων και χαμηλοσυνταξιούχων. Είναι αυτοί που σπεύδουν να παραλάβουν ένα δέμα είκοσι κιλών στο οποίο περιέχονται τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωσή τους, τα οποία, όμως, δεν μπορούν να αποκτήσουν με τα μηδενικά ή σχεδόν μηδενικά τους εισοδήματα.
Λίγα μακαρόνια, ρύζι, ζάχαρη, γάλα και λάδι είναι το καθημερινό «μενού» χιλιάδων συμπολιτών μας.
Μόνο όσοι φοβούνται τα ταμπού δεν το ομολογούν πλέον δημοσίως: Η Ελλάδα, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για περισσότερα από τριάντα χρόνια, διέρχεται ανθρωπιστική κρίση, η οποία φαίνεται πως ήρθε για να μείνει...
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου