29/4/2012
Του Μ. Ιγνατίου
Σε όλο τον κόσμο η προεκλογική περίοδος χαρακτηρίζεται από υποσχέσεις και ανευθυνότητα. Υποσχέσεις από ανεύθυνους πολιτικούς, που δεν πραγματοποιούνται ποτέ. Είναι ελάχιστοι οι πολιτικοί, σε διεθνές επίπεδο, που έχουν υλοποιήσει το 5% των προεκλογικών τους υποσχέσεων. Και δυστυχώς αυτή η ανευθυνότητα που επιδεικνύεται συστηματικά, δεν τιμωρείται από τους ψηφοφόρους, οι οποίοι «εκστασιασμένοι» από τις νέες υποσχέσεις ξεχνούν τις προηγούμενες. Η εκλογική διαδικασία της 6ης Μαΐου είναι εντελώς διαφορετική και δεν θα διαφωνήσω με αυτούς που υποστηρίζουν πως είναι η κρισιμότερη από την κατάρρευση της δικτατορίας.
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι η πλέον κρίσιμη από τον εμφύλιο, όταν η Ελλάδα είχε ισοπεδωθεί κυριολεκτικά από έναν αδελφοκτόνο πόλεμο που επέβαλαν οι ξένοι καταστρέφοντας τη χώρα. Πάνω στα ερείπια της σημερινής Ελλάδας μάχεται για να επικρατήσει το πολιτικό σύστημα, το οποίο ευθύνεται για την οικονομική τραγωδία. Πρέπει να το φωνάξουμε: δεν φταίει κανένας ξένος για το γεγονός ότι οι Ελληνες πολιτικοί έκλεβαν, διόριζαν τεμπέληδες για να εξασφαλίσουν τις οικογενειακές ψήφους και γενικώς δεν δημιούργησαν το παραμικρό στη χώρα. Και οι ολίγοι που δεν παραβίαζαν τον όρκο που έδιναν για να κάνουν το καθήκον τους για την πατρίδα, αντιμετωπίζονταν με λοιδορία, ειρωνεία και βρώμικα υπονοούμενα. Χτίστηκε ένα κράτος στην άμμο, το οποίο επόμενο ήταν να καταρρεύσει.
Παρακολουθώντας από μακριά τον προεκλογικό αγώνα, έχω να παρατηρήσω ότι οι πολιτικοί δεν έχουν βάλει μυαλό. Το θέμα δεν είναι πια ποιος φταίει, διότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών έχει σοβαρότατες ευθύνες. Το μέγα ζήτημα είναι η επόμενη μέρα, για την οποία δεν έχει κανείς πρόγραμμα. Και αυτό που υποστηρίζει με τη σοφία του ο απλός πολίτης, ο οποίος συχνά ακούγεται να λέει πως «δεν πιστεύω κανέναν και τίποτα», δυστυχώς είναι η πικρή αλήθεια. Διότι η χώρα είναι εγκλωβισμένη στον μηχανισμό του ΔΝΤ και της ΕΕ, όπου κατέφυγε ο προηγούμενος πρωθυπουργός, και είναι αδύνατον να απεμπλακεί, εκτός αν επιστρέψει τα δανεικά.
Πηγή
Να υπενθυμίσουμε ότι στις 15/5/2010 (δέκα μέρες μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου) ο Στρος Καν, επικεφαλής τότε του ΔΝΤ, έδωσε συνέντευξη στον Μ. Ιγνατίου όπου έλεγε τα παρακάτω:
''Ακόμα και αν εξαφανίζατε το χρέος με κάποιο μαγικό ραβδί, παραμένει το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας - 20 έως 25% έλλειψη ανταγωνιστικότητας.
Πρέπει να λυθεί. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να γίνει με την υποτίμηση νομίσματος. Το δύσκολο πράγμα είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει, αφού έχει το ευρώ. Οτι η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωζώνη είχε τεράστια οφέλη, αλλά και κάποια μειονεκτήματα. Και ένα από αυτά τα μειονεκτήματα είναι ότι δεν είναι δυνατόν να κάνετε (διορθωτική) ρύθμιση μέσω υποτίμησης.
Γι' αυτό είναι τόσο δύσκολο. Γι' αυτό είχατε αυτή την περικοπή στους μισθούς, είναι ανάγκη να γίνετε πιο ανταγωνιστικοί'' (Πηγή)
Που πάει να πει ότι δεν φταίει το χρέος, όπου και θα έφταιγε ο ελληνικός λαός και το πολιτικό σύστημα γενικά, αλλά οι πολιτικοί γιατί μας έβαλαν στο ευρώ.
Του Μ. Ιγνατίου
Σε όλο τον κόσμο η προεκλογική περίοδος χαρακτηρίζεται από υποσχέσεις και ανευθυνότητα. Υποσχέσεις από ανεύθυνους πολιτικούς, που δεν πραγματοποιούνται ποτέ. Είναι ελάχιστοι οι πολιτικοί, σε διεθνές επίπεδο, που έχουν υλοποιήσει το 5% των προεκλογικών τους υποσχέσεων. Και δυστυχώς αυτή η ανευθυνότητα που επιδεικνύεται συστηματικά, δεν τιμωρείται από τους ψηφοφόρους, οι οποίοι «εκστασιασμένοι» από τις νέες υποσχέσεις ξεχνούν τις προηγούμενες. Η εκλογική διαδικασία της 6ης Μαΐου είναι εντελώς διαφορετική και δεν θα διαφωνήσω με αυτούς που υποστηρίζουν πως είναι η κρισιμότερη από την κατάρρευση της δικτατορίας.
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι η πλέον κρίσιμη από τον εμφύλιο, όταν η Ελλάδα είχε ισοπεδωθεί κυριολεκτικά από έναν αδελφοκτόνο πόλεμο που επέβαλαν οι ξένοι καταστρέφοντας τη χώρα. Πάνω στα ερείπια της σημερινής Ελλάδας μάχεται για να επικρατήσει το πολιτικό σύστημα, το οποίο ευθύνεται για την οικονομική τραγωδία. Πρέπει να το φωνάξουμε: δεν φταίει κανένας ξένος για το γεγονός ότι οι Ελληνες πολιτικοί έκλεβαν, διόριζαν τεμπέληδες για να εξασφαλίσουν τις οικογενειακές ψήφους και γενικώς δεν δημιούργησαν το παραμικρό στη χώρα. Και οι ολίγοι που δεν παραβίαζαν τον όρκο που έδιναν για να κάνουν το καθήκον τους για την πατρίδα, αντιμετωπίζονταν με λοιδορία, ειρωνεία και βρώμικα υπονοούμενα. Χτίστηκε ένα κράτος στην άμμο, το οποίο επόμενο ήταν να καταρρεύσει.
Παρακολουθώντας από μακριά τον προεκλογικό αγώνα, έχω να παρατηρήσω ότι οι πολιτικοί δεν έχουν βάλει μυαλό. Το θέμα δεν είναι πια ποιος φταίει, διότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών έχει σοβαρότατες ευθύνες. Το μέγα ζήτημα είναι η επόμενη μέρα, για την οποία δεν έχει κανείς πρόγραμμα. Και αυτό που υποστηρίζει με τη σοφία του ο απλός πολίτης, ο οποίος συχνά ακούγεται να λέει πως «δεν πιστεύω κανέναν και τίποτα», δυστυχώς είναι η πικρή αλήθεια. Διότι η χώρα είναι εγκλωβισμένη στον μηχανισμό του ΔΝΤ και της ΕΕ, όπου κατέφυγε ο προηγούμενος πρωθυπουργός, και είναι αδύνατον να απεμπλακεί, εκτός αν επιστρέψει τα δανεικά.
Πηγή
Να υπενθυμίσουμε ότι στις 15/5/2010 (δέκα μέρες μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου) ο Στρος Καν, επικεφαλής τότε του ΔΝΤ, έδωσε συνέντευξη στον Μ. Ιγνατίου όπου έλεγε τα παρακάτω:
''Ακόμα και αν εξαφανίζατε το χρέος με κάποιο μαγικό ραβδί, παραμένει το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας - 20 έως 25% έλλειψη ανταγωνιστικότητας.
Πρέπει να λυθεί. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να γίνει με την υποτίμηση νομίσματος. Το δύσκολο πράγμα είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει, αφού έχει το ευρώ. Οτι η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωζώνη είχε τεράστια οφέλη, αλλά και κάποια μειονεκτήματα. Και ένα από αυτά τα μειονεκτήματα είναι ότι δεν είναι δυνατόν να κάνετε (διορθωτική) ρύθμιση μέσω υποτίμησης.
Γι' αυτό είναι τόσο δύσκολο. Γι' αυτό είχατε αυτή την περικοπή στους μισθούς, είναι ανάγκη να γίνετε πιο ανταγωνιστικοί'' (Πηγή)
Που πάει να πει ότι δεν φταίει το χρέος, όπου και θα έφταιγε ο ελληνικός λαός και το πολιτικό σύστημα γενικά, αλλά οι πολιτικοί γιατί μας έβαλαν στο ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου