Παραδίδουμε γη και ύδωρ

2/11/201

Παράδοση του νερού της Ελλάδας… Το ξεκίνημα από την Πελοπόννησο

Αιτία εξέγερσης αποτελεί η υπουργική απόφαση, που βάζει τις βάσεις για την πλήρη εφαρμογή του διατροφικού κώδικα στην ελλάδα – δηλαδή το σχέδιο για τον απόλυτο έλεγχο και την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του νερού και της τροφής η οποία υπεγράφη αρχικά στις 11 Απριλίου και η οποια τροποποιήθηκε με την αριθ. 160143/8.12.2011 απόφαση (ΦΕΚ Β’ 2834/15.12.2011) αφορώντας ουσιαστικά τις διαδικασίες, τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση αδειών για υφιστάμενα δικαιώματα χρήσης νερού!
Πιο συγκεκριμένα η παρ.1 του άρθρου 2, τροποποιήθηκε (αντικαθίσταται) ως εξής:
«1. Όσοι θεμελιώνουν δικαίωμα χρήσης νερού σύμφωνα με το άρθρο 1 της παρούσας, υποχρεούνται να ζητήσουν την έκδοση άδειας χρήσης νερού για υφιστάμενα δικαιώματα χρήσης νερού, σύμφωνα με τις διαδικασίες της παρούσας, μέχρι 17 Δεκεμβρίου 2012.»
(www.ypeka.gr)
H καταληκτική ημερομηνία υποβολής δικαιολογητικών για την έκδοση άδειας χρήσης νερού ήταν η 16η Ιουνίου 2012.
Πρόκειται για το πρώτο βήμα, για τον έλεγχο του υδατικού δυναμικού από την τρόικα που περνάει εντέχνως με την προφαση της ορθολογικής διαχείρισης του υδάτινου δυναμικού και της δημόσιας υγείας. Στόχος είναι η καταγραφή όλων των ιδιωτικών και δημόσιων πηγών προκειμένου να ενταχθούν στα διαχειριστικά σχέδια που εκπονούνται σε επίπεδο περιφερειών, με σκοπό να πουληθούν τα νερά σε ιδιώτες που στη συνέχεια θα μεταπωλούν το νερό στους αγρότες. Δηλαδή το αγαθό που η γη προσφέρει στους αγρότες, μέσα στα ίδια τους τα χωράφια, θα πληρώνουν για να το χρησιμοποιούν.
Στις ΗΠΑ, όπου έχουν αγοράσει εταιρείες τα νερά έχουν επιβάλλει νόμους με τους οποίους ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΣΥΛΛΟΓΗ ΒΡΟΧΙΝΟΥ ΝΕΡΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΒΑΡΕΙΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ.
O διατροφικός κώδικας (codex alimentarius) εφαρμόζεται ως οδηγία στη χώρα μας ήδη από το 2005 υπό την αιγίδα του Ενιαίου Φορέα Ελέγχου Τροφίμων που είναι ΝΠΔΔ τουΥπουργείου Υγείας.

Η υπόθεση φαίνεται να αφορά κυρίως τους αγρότες. Στην πραγματικότητα,αφορά την προσπάθεια από τα παγκόσμια κέντρα εξουσίας, για τον έλεγχο όλων των παραμέτρων που θα βοηθούσαν κάποιον-ους να διεκδικήσουν μια ανεξάρτητη ζωή.
Το να παραμείνει το νερό στον έλεγχο της κοινωνίας και να μην περάσει στον ολοκληρωτικό έλεγχο του κράτους, είναι ουσιαστική προϋπόθεση για να μπορούμε στο μέλλον να θέσουμε τα θεμέλια μια ανεξάρτητης ζωής. Αφορά όλους τους ελεύθερους ανθρώπους ή εκείνους που θέλουν να έχουν τη δυνατότητα να παραμείνουν ελεύθεροι. Η ελευθερία μας προϋποθέτει και τον έλεγχο του νερού από την κοινωνία. Διαφορετικά οι όροι διαμορφώνονται δυσμενώς για τους πολίτες.
Όπου το νερό έγινε εμπόρευμα, οι άνθρωποι υποφέρουν
Η ιδιωτικοποίηση του νερού φέρνει εκτόξευση τιµών, εξώσεις, χρέη, ανεργία, διακοπές υδροδότησης ακόµη και θανάτους! Διαβάστε το πρώτο μέρος της έρευνας και δείτε τι έγινε σε Βουλγαρία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Αργεντινή, Αυστραλία, Καναδά, Παρίσι.
Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων που εφαρµόστηκε η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης, το αποτέλεσµα ήταν υψηλό κοινωνικό κόστος, που δεν επέλυσε τα προβλήµατα λειτουργίας και υποδοµής, καθώς οι εταιρείες στοχεύουν (και τελικά αποκοµίζουν) τεράστια κέρδη. Ειδικά στο νότο, η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης προωθείται ακόµη ως λύση στις επενδυτικές ανάγκες που προβάλλονται ως πρώτη προτεραιότητα. Ακριβώς αυτό που ζούµε στην Ελλάδα δηλαδή. Όταν άλλοι αποφάσισαν ότι εµείς έχουµε πρόβληµα χρέους, προτάθηκε ως άµεση προτεραιότητα εµείς να πουλήσουµε τα νερά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Και αυτό είναι οι… επενδύσεις. Ελάτε να εξετάσουµε πού οδήγησαν τέτοιου τύπου επενδύσεις άλλες χώρες που βιώνουν την εµπειρία της ιδιωτικοποίησης εδώ και χρόνια…
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ: 6.000 άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους
Η ιδιωτικοποίηση του νερού στη Βουλγαρία ήταν µέρος του προγράµµατος λιτότητας που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ΄90, υποσχόµενο αποτελεσµατικότητα αλλά κυρίως ΕΠΕΝ∆ΥΣΕΙΣ. (Τα ίδια Παντελάκη µου, τα ίδια Παντελή µου).
Τελικά, επενδύσεις δεν έγιναν. Εγιναν όµως τα ακόλουθα, ως συνέπειες της ιδιωτικοποίησης του νερού:
● Αύξηση της τιµής του νερού τουλάχιστον 12%.
● Σκάνδαλα διαφθοράς από το 2005, για υψηλές αµοιβές. Ο ∆ιευθύνων Σύµβουλος παίρνει 400.000 ευρώ το χρόνο. (Φανταστείτε πόσο θα παίρνει εδώ).
● 100άδες νοικοκυριά αποσυνδέθηκαν από το δίκτυο ύδρευσης, επειδή δεν είχαν να πληρώσουν.
Συγκεκριµένα, χίλια νοικοκυριά αποσυνδέθηκαν µόνο το 2011 ενώ εκκρεµούν ακόµη 5.000 δικαστικές υποθέσεις ανθρώπων που δεν µπορούσαν να πληρώσουν.
● Σε 370 οικογένειες στη Σόφια, έγινε έξωση επειδή δεν µπορούσαν να πληρώσουν τις ∆ΕΚΟ.
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ: Εδωσαν σε ιδιώτες ακόµα και τα ποτάµια!
Η ιδιωτικοποίηση του νερού ξεκίνησε το 1993 υποτίθεται για την ανάπτυξη της βιοµηχανίας νερού. Το 2008 πουλήθηκε η δηµόσια Αquapor, που τότε ήταν ανάδοχος συµβολαίων σε 24 δήµους. Η νοµοθεσία άλλαξε και επέτρεψε στους ιδιώτες αναδόχους να ελέγχουν ολόκληρα υδρογραφικά διαµερίσµατα, κοίτες ποταµών, υδραυλικές υποδοµές, φράγµατα, λιµάνια αλλά και να πάρουν εξουσιοδότηση να δίνουν άδειες, να συλλέγουν φόρους, να εποπτεύουν και φυσικά… να εξασφαλίζουν κέρδη.
Οι δήµοι που είχαν προσχωρήσει στο σύστηµα αυτό και έγιναν πελάτες του group αναγκάστηκαν να αγοράζουν νερό για να διαχειρίζονται τα απόβλητα σε πολύ υψηλές τιµές. Οι αρχές επέβαλαν επίσης «µίνιµουµ κατανάλωση νερού» πολύ µεγαλύτερη από τις πραγµατικές απαιτήσεις µε αποτέλεσµα να χρεώνονται αλόγιστα οι δήµοι.
Οι εργαζόµενοι στους ιδιώτες ήρθαν αντιµέτωποι µε αυξηµένες ώρες και όγκο εργασίας, εκ περιτροπής εργασία και υποβάθµιση των εργασιακών συνθηκών.
Σήµερα, υπάρχει πίεση στις Αρχές για ιδιωτικοποίηση της Aguas de Portugal group.
Τα τρία µεγαλύτερα κόµµατα, το Σοσιαλδηµοκρατικό (PSD), το ∆ηµοκρατικό (CDS) και το Σοσιαλιστικό κόµµα (PS) ενώ το 2004 ήταν εναντίον της παράδοσης της ύδρευσης σε ιδιώτες, σήµερα, κατ’ επιταγή της τρόικας έχουν συµπεριλάβει την πώληση της Aguas de Portugal µέσα στο µνηµόνιο.

Πηγή