Η ΕΕ καταδικάζει τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης

14/10/2012

Από τα πλέ­ον ε­πί­ση­μα χεί­λη α­κού­στη­κε ό­τι η πο­λι­τι­κή των ελ­λη­νι­κών κυ­βερ­νή­σεων στο θέ­μα των προ­σφύ­γων έ­χει α­πο­τύ­χει και, α­ντί χρό­νο με το χρό­νο να βελ­τιώ­νε­ται, γί­νε­ται ό­λο και χει­ρό­τε­ρη. «Θα πρέ­πει να εί­ναι φτιαγ­μέ­νος α­πό πέ­τρα κά­ποιος που δεν ε­πη­ρεά­ζε­ται α­πό αυ­τές τις κραυ­γές, α­πό αυ­τό το θέ­α­μα», ή­ταν τα λό­για της ε­πι­τρό­που της ΕΕ για θέ­μα­τα με­τα­να­στών και προ­σφύ­γων, Σε­σί­λια Μάλμ­στρε­μ, με­τά την ε­πί­σκε­ψή της σε τέσ­σε­ρα «στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης» του νο­μού Έβρου την πε­ρα­σμέ­νη Δευ­τέ­ρα. Η δή­λω­ση έ­γι­νε στη δη­μό­σια σουη­δι­κή τη­λεό­ρα­ση και με­τα­δό­θη­κε το βρά­δυ της ί­διας η­μέ­ρας.
Σχο­λια­στής του θέ­μα­τος ο Τό­μας Χά­μαρ­μπερ­γ, με­τα­ξύ άλ­λων ε­πί­τρο­πος της ΕΕ, α­πό το 2006 ως το 2012, για θέ­μα­τα αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­τω­ν: «Η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση δεν εν­δια­φέ­ρε­ται να λύ­σει το πρό­βλη­μα, πα­ρ’ ό­λη τη βοή­θεια που της δί­νε­ται σε τε­χνι­κό ε­ξο­πλι­σμό και αν­θρώ­πι­νο δυ­να­μι­κό. Αυ­τό που την εν­δια­φέ­ρει εί­ναι να στεί­λει μή­νυ­μα στις χώ­ρες προέ­λευ­σης ό­τι οι συν­θή­κες δια­βίω­σης των προ­σφύ­γων δεν εί­ναι κα­λές, ώ­στε να μην έρ­χο­νται στη Ελλά­δα. Η κα­τά­στα­ση έ­χει χει­ρο­τε­ρέ­ψει ό­χι μό­νο ε­ξαι­τίας της κρί­σης αλ­λά και των αυ­ξα­νό­με­νων ρα­τσι­στι­κών τά­σεων (…)  Το σύ­στη­μα δεν λει­τουρ­γεί, γι’ αυ­τό με α­πό­φα­ση του Ευ­ρω­παϊκού Δι­κα­στη­ρίου κα­μία χώ­ρα της Ευ­ρω­παϊκής Ένω­σης δεν πρέ­πει να στέλ­νει πί­σω στην Ελλά­δα κά­ποιον που κα­τά­φε­ρε να φθά­σει στο έ­δα­φός της…»

«Απα­γο­ρεύε­ται ε­δώ!»

Τι πιο ξε­κά­θα­ρο πρέ­πει να ει­πω­θεί για να γί­νει α­ντι­λη­πτό ό­τι στη χώ­ρα αυ­τή δεν ι­σχύει κα­νέ­νας νό­μος, κα­μία διε­θνής συν­θή­κη και ό­λα αυ­τά τί­θε­νται στη δια­χεί­ρι­ση των κυ­βερ­νώ­ντων για βρα­χυ­πρό­θε­σμα ο­φέ­λη; Η ει­κό­να που α­ντι­κρί­ζει κά­ποιος που πλη­σιά­ζει τα στρα­τό­πε­δα εί­ναι α­πελ­πι­στι­κή: «Δεν εί­μαι ε­γκλη­μα­τίας, για­τί με έ­χουν στη φυ­λα­κή; Έφυ­γα α­πό τον πό­λε­μο και με έ­χουν ε­δώ 7 μή­νες. Έχω τρε­λα­θεί, δεν ξέ­ρω τι κά­νουν οι δι­κοί μου ού­τε αυ­τοί ξέ­ρουν τι κά­νω ε­γώ. Δεν ήρ­θα να ζή­σω στην Ελλά­δα, πάρ­τε με α­πό ε­δώ…» ούρ­λια­ζε πρό­σφυ­γας α­πό τη Συ­ρία στην Σε­σί­λια Μάλμ­στρεμ.
Άθλιες συν­θή­κες δια­βίω­σης, άν­θρω­ποι στοι­βαγ­μέ­νοι ο έ­νας ε­πά­νω στον άλ­λο με λι­γό­τε­ρα α­πό τα στοι­χειώ­δη για τις προ­σω­πι­κές τους α­νά­γκες. Άνδρες, γυ­ναί­κες παι­διά, θύ­μα­τα βα­σα­νι­σμού που έ­χουν ε­πά­νω τους ό­λη την πο­ρεία των προ­σφύ­γων και πε­ρι­μέ­νουν για μή­νες κά­ποια α­πό­φα­ση για την τύ­χη τους. Αυ­το­σχέ­δια πα­νό, σε κομ­μά­τια χαρ­τό­νι, που γρά­φουν «ε­λευ­θε­ρία», «πει­νά­με», προ­βάλ­λουν α­πό πα­ρά­θυ­ρα με κά­γκε­λα. Κά­ποιος βγά­ζει έ­να σα­κου­λά­κι α­πό κρουα­σάν και φω­νά­ζει με τα λί­γα αγ­γλι­κά του: «Ένα τέ­τοιο την η­μέ­ρα». «Ναι, εί­χες και στο χω­ριό σου κρουα­σάν», λέει δή­θεν μέ­σα α­πό τα δό­ντια του φαι­δρός υ­πάλ­λη­λος του κυ­ρίου Δέν­δια, που στη συ­νέ­χεια σπρώ­χνει δη­μο­σιο­γρά­φους, μι­κρό­φω­να και κά­με­ρες: «Απα­γο­ρεύε­ται ε­δώ». Ήρθαν άν­θρω­ποι α­πό τις Βρυ­ξέλ­λες, το Πα­ρί­σι, τη Στοκ­χόλ­μη, τα­ξί­δε­ψαν μέ­χρι τις Φε­ρές και τον Πό­ρο για να α­κού­σου­ν: «Απα­γο­ρεύε­ται ε­δώ, εί­ναι δια­τα­γή». Η δια­τα­γή δεν ι­σχύει για εκ­προ­σώ­πους μέ­σων ε­νη­μέ­ρω­σης φι­λι­κά προ­σκεί­με­νους στην κυ­βέρ­νη­ση. Έτσι κι αλ­λιώς, τι θα πουν και τι θα γρά­ψου­ν; Νά ‘ναι κα­λά τα δελ­τία Τύ­που του υ­πουρ­γείου. Όταν ζη­τεί­ται δή­λω­ση ή σχό­λια α­πό τον υ­πουρ­γό Δέν­δια, ο ο­ποίος συ­νο­δεύει την Επί­τρο­πο, α­πα­ντά με σα­φή­νεια: «Κά­ντε αί­τη­ση στο γρα­φείο Τύ­που του υ­πουρ­γείου και σε μία βδο­μά­δα θα έ­χε­τε α­πά­ντη­ση»...
Αντί­θε­τα, η Μάλμ­στρε­μ, η ο­ποία δεν ε­πι­σκέ­πτε­ται την πε­ριο­χή για πρώ­τη φο­ρά, εί­ναι κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κή: Δεν δί­δο­νται άλ­λα χρή­μα­τα για την α­νέ­γερ­ση του «φρά­χτη», η Συν­θή­κη Δου­βλί­νο ΙΙ  δεν μπο­ρεί να α­να­θεω­ρη­θεί διό­τι δεν συμ­φω­νούν ο­ρι­σμέ­νες χώ­ρες, μπο­ρούν, ό­μως, να γί­νουν βελ­τιώ­σεις, οι χώ­ρες της Ευ­ρώ­πης θα πρέ­πει πλέ­ον να δεί­ξουν πε­ρισ­σό­τε­ρη αλ­λη­λεγ­γύη στην α­ντι­με­τώ­πι­ση του θέ­μα­τος των προ­σφύ­γω­ν…
Η ε­πί­τρο­πος ή­ταν στον Έβρο τη Δευ­τέ­ρα. Το ρε­πορ­τά­ζ, ό­χι μό­νον της σουη­δι­κής τη­λεό­ρα­σης αλ­λά και άλ­λων διε­θνών μέ­σων ε­νη­μέ­ρω­σης, άρ­χι­σε α­πό την πε­ρα­σμέ­νη Πα­ρα­σκευή και δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται σε δη­λώ­σεις εκ­προ­σώ­πων των αρ­μο­δίων αρ­χών.

Εί­ναι πρό­σφυ­γες δεν εί­ναι με­τα­νά­στες

Πρό­σφυ­γας: εί­ναι ο άν­θρω­πος ο ο­ποίος φεύ­γει α­πό κά­που ε­πει­δή οι συν­θή­κες που ε­πι­κρα­τούν δεν του ε­πι­τρέ­πουν να ζή­σει. Η χώ­ρα υ­πο­δο­χής ε­ξε­τά­ζει την πε­ρί­πτω­ση και αν ό­ντως συ­ντρέ­χουν αυ­τοί οι λό­γοι του πα­ρέ­χει ά­συ­λο κα­θώς και τα βα­σι­κά για την ε­πι­βίω­ση του. Υπο­χρε­ού­ται να ε­πι­στρέ­ψει στη χώ­ρα του, ό­ταν οι λό­γοι ε­κλεί­ψουν. Αν εν τω με­τα­ξύ αλ­λά­ξει η κα­τά­στα­σή του (δη­μιουρ­γή­σει οι­κο­γέ­νεια, ι­δρύ­σει ε­πι­χεί­ρη­ση κ.λπ.) έ­χει τη δυ­να­τό­τη­τα να κά­νει νέα αί­τη­ση και, α­να­λό­γως των ό­σων ι­σχύουν σε κά­θε χώ­ρα, θα του δο­θεί μό­νι­μη ά­δεια πα­ρα­μο­νής και ερ­γα­σίας.
Ο ό­ρος εί­ναι νο­μι­κός, πε­ρι­γρά­φε­ται ε­πα­κρι­βώς τό­σο στη Συν­θή­κη της Γε­νεύης ό­σο και στον Κα­τα­στα­τι­κό Χάρ­τη των Ανθρω­πί­νων Δι­καιω­μά­των του Ο­ΗΕ. Κα­θώς το κα­θε­στώς του πρό­σφυ­γα εί­ναι πο­λύ δύ­σκο­λο να α­πο­δειχ­θεί (ο ε­πι­φα­νής νο­μι­κός Χα­νς Γιό­ρα Φρανκ εί­χε υ­περ­βάλ­λο­ντας δια­τυ­πώ­σει ό­τι «για να α­πο­δεί­ξει κά­ποιος ό­τι εί­ναι πρό­σφυ­γας πρέ­πει να α­πο­δεί­ξει ό­τι η βόμ­βα που έ­πε­σε εί­χε στό­χο αυ­τόν τον ί­διο») ο χει­ρι­σμός πα­ρό­μοιων υ­πο­θέ­σεων γί­νε­ται α­πό τις Αρχές κρα­τών κα­τά δια­φο­ρε­τι­κό τρό­πο.  
Με­τα­νά­στης: εί­ναι ο άν­θρω­πος ο ο­ποίος πη­γαί­νει προς έ­να τό­πο, ό­που έ­χει ε­ξα­σφα­λί­σει ά­δεια πα­ρα­μο­νής και ερ­γα­σίας για συ­γκε­κρι­μέ­νο ή αό­ρι­στο χρο­νι­κό διά­στη­μα, για συ­γκε­κρι­μέ­νη ή ο­ποια­δή­πο­τε ερ­γα­σία, πριν α­πό την α­να­χώ­ρη­ση του. Στις πε­ρισ­σό­τε­ρες χώ­ρες ο με­τα­νά­στης με­τά α­πό με­ρι­κά χρό­νια πα­ρα­μο­νής (5-10) μπο­ρεί να ε­ξα­σφα­λί­σει μό­νι­μη ά­δεια πα­ρα­μο­νής και ερ­γα­σίας, α­κό­μα και την υ­πη­κοό­τη­τα της χώ­ρας.

Πηγη