Ένας στους δύο νέους, άνεργος

19/5/2013

Στη χώρα μας το οικονομικό κόστος της ανεργίας των νέων ανέρχεται σε 6,8 δισ. ή 3,7% του ΑΕΠ

Στο τέλος του 2013 η ανεργία στις ηλικίες 15-24 ετών θα κυμαίνεται σε Ελλάδα 66%, Ισπανία 60%, Ιταλία-Πορτογαλία 40%

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ του 2013, ένας στους δύο νέους μεταξύ 15 και 24 ετών στις τέσσερις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου θα είναι άνεργος! Το ποσοστό ανεργίας των νέων σε Ιταλία και Πορτογαλία θα είναι πάνω από 40%, της Ισπανίας θα πλησιάζει το 60% και της Ελλάδας θα έχει ξεπεράσει το 66%

Σε όλη την Ευρώπη, που πλήττεται από τη μεγαλύτερη ύφεση μετά το 2008, ένας στους τέσσερις νέους (25%) θα είναι άνεργος φέτος, ποσοστό επικίνδυνα υψηλό και διπλάσιο του μέσου όρου παγκοσμίως. Αν η Ευρώπη διαλυθεί, λένε κάποιοι, δεν θα είναι εξαιτίας των ελλειμμάτων και των χρεών, αλλά λόγω μιας καταστροφικής πολιτικής που προκαλεί ύφεση, μαζική ανεργία και ωθεί τους νέους στο κοινωνικό περιθώριο, στην απελπισία, στην ψυχολογική αυτοεγκατάλειψη, στην επαγγελματική απαξίωση και τελικά στην εξέγερση.

Πρόκειται για μία τάση αδιάκοπα αυξανόμενη, που αποτελεί πραγματική χρονοβόμβα στα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, καθώς οι Ευρωπαίοι πολίτες αποσύρουν σταθερά την εμπιστοσύνη τους στους θεσμούς και στην ικανότητα αυτών να εξασφαλίσουν καλύτερους ή και στοιχειώδεις όρους διαβίωσης. Γιατί δεν είναι μόνο η ανεργία των νέων που αυξάνει πανευρωπαϊκά και παγκοσμίως -ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ΔΟΕ) δεν προβλέπει μείωσή της πριν από το 2018-, αλλά και ότι η απασχόληση των περισσότερων όσων μπορούν να εργάζονται είναι πλέον χαμηλά αμειβόμενη, προσωρινή ή μερική...

Ακόμη χειρότερα, μαζί με τη μαζική αύξηση της ανεργίας των νέων αυξάνει και το ποσοστό των μακροχρόνια νέων ανέργων. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (International Labour Organisation), στις χώρες του ΟΟΣΑ πάνω από το 1/3 των άνεργων νέων έχουν βρεθεί εκτός απασχόλησης τουλάχιστον 6 μήνες, όταν το 2008 η αναδουλειά δεν ξεπερνούσε τους 3 μήνες.

Η μακροχρόνια ανεργία εξαντλεί, αποκαρδιώνει και ωθεί τους νέους ανέργους στην παραίτηση από την αναζήτηση εργασίας και στην αποκοπή τους από την αγορά εργασίας. Αυτό με τη σειρά του αυξάνει το μερίδιο των νέων που δεν είναι εργαζόμενοι, αλλά ούτε καταγράφονται ως άνεργοι υπό εκπαίδευση ή κατάρτιση έστω.

Οι κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις της μακροχρόνιας ανεργίας των νέων είναι δραματικές και δεν περιορίζονται σε αυτό που ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας προειδοποιεί ως «μόνιμη επιδείνωση των δυνητικών απολαβών και επαγγελματικών προοπτικών τους» εξαιτίας της απώλειας πολύτιμης εμπειρίας και απόσβεσης των δεξιοτήτων τους, αλλά πλήττει άμεσα την ψυχική και φυσική υγεία, ακόμη και τη ζωή τους. Βρίθουν τα στοιχεία για δραματική αύξηση των περιπτώσεων κατάθλιψης, αυτοκτονιών, αλκοολισμού, εξάρτησης από ναρκωτικά σε Ευρώπη και Αμερική μετά την κρίση του 2008, ενώ στην Ελλάδα, με την κατάρρευση του συστήματος υγείας και τη μαζική φυγή χιλιάδων γιατρών στο εξωτερικό, έχουμε τον τριπλασιασμό των περιπτώσεων εμφάνισης AIDS, και, ύστερα από πολλές δεκαετίες, έχουμε μέχρι και θύματα ελονοσίας...

Οσον αφορά το οικονομικό κόστος της ανεργίας των νέων, πρόσφατα ο «Economist» παρέπεμπε σε εκτιμήσεις μελέτης που ανέβαζε το κόστος αυτό για την Ευρώπη το 2011 σε 153 δισ. ευρώ ή 1,2% του ΑΕΠ. Με σημερινά δεδομένα αποτίμησης και λαμβανόμενου υπ' όψιν του υπερδιπλάσιου ποσοστού ανεργίας νέων στην Ελλάδα, που το 2013 εκτιμούμε να φθάνει το 67% περίπου, το αντίστοιχο κόστος για τη χώρα μας ανέρχεται σε 6,8 δισ. ή 3,7% του ΑΕΠ, δηλαδή περισσότερο από το συνολικό προϋπολογισμό υγείας ή αμυντικών δαπανών!

Κατά το παρελθόν, η ανεργία των νέων μπορεί να αυξανόταν γρήγορα στη διάρκεια των υφέσεων, όμως έπεφτε επίσης γρήγορα όταν ερχόταν η ανάκαμψη με τη βοήθεια προγραμμάτων εκπαίδευσης-κατάρτισης, ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας ή και επιδοματικής ενίσχυσης των προσλήψεων από επιχειρήσεις.

Πηγή