Σάλος στα ξένα ΜΜΕ για το «mea culpa»

7/6/2013

Το σχίσμα Κομισιόν και ΔΝΤ

Έντονη κριτική για το «mea culpa» δέχτηκε το ΔΝΤ από ευρωπαϊκά και αμερικανικά μέσα ενημέρωσης που αναπαρήγαγαν την παραδοχή λαθών του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης.

«Το ΔΝΤ ασκεί αυτοκριτική», σημειώνει σε τίτλο της η «Suddeutsche Zeitung» του Μονάχου και επισημαίνει: «Υπερβολική επιβάρυνση μέσω των μεταρρυθμιστικών όρων. Το ΔΝΤ υποτίμησε τις επιπτώσεις των σκληρών μέτρων λιτότητας στην Ελλάδα και παραδέχτηκε λάθη στο πρόγραμμα βοήθειας για τη χώρα που πλήττεται από την κρίση».

«Το ΔΝΤ παραδέχεται λάθη στη διαδικασία διάσωσης», γράφει η διαδικτυακή έκδοση της οικονομικής εφημερίδας «Handelsblatt». «Το ΔΝΤ ασκεί ασυνήθιστα σαφή αυτοκριτική σε ό,τι αφορά στην ελληνική διάσωση. Σκληρά λόγια επιφυλάσσει ωστόσο και για άλλους», σχολιάζει το δημοσίευμα αναφερόμενο στην κριτική που ασκεί το Ταμείο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην οποία επέρριψε απειρία στη διαχείριση κρίσεων, επισημαίνοντας ακόμη ότι το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους αποφασίστηκε με μεγάλη καθυστέρηση εξαιτίας των πολιτικών αντιστάσεων που παρατηρήθηκαν για μεγάλο διάστημα εντός της ευρωζώνης.

Το Spiegel Online σημειώνει ότι πρόκειται για «ασυνήθιστα ειλικρινή γλώσσα» και υπογραμμίζει: «Εν μέρει φταίει και η ίδια η Ελλάδα για την καταστροφή, γράφει το ΔΝΤ. Η χώρα προώθησε πολύ αργά τις οικονομικές της μεταρρυθμίσεις. Κριτική ασκείται επίσης και για τη συνεργασία με την Κομισιόν και την ΕΚΤ στο πλαίσιο της τρόικας. Υπήρξαν προβλήματα συντονισμού και διαφορετικοί στόχοι, σημειώνεται στην έκθεση του ΔΝΤ».

Σοκαρισμένη δείχνει η γαλλική εφημερίδα «Le Monde», που κάνει λόγο για «σοβαρά λάθη». «Ουσιαστικά το ΔΝΤ αφήνει να εννοηθεί πως το μεγαλύτερο όφελος από το ?πακέτο? του 2010 δεν το καρπώθηκε τόσο η Ελλάδα όσο ευρύτερα η Ευρωζώνη», γράφει ο συντάκτης.

«Το ΔΝΤ παραδέχεται λάθη στο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας», λένε οι «Financial Times», εκτιμώντας ότι θα έπρεπε να έχει γίνει νωρίτερα η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ενώ η «Guardian» σημειώνει πως «στην Αθήνα, οι Έλληνες αξιωματούχοι υποδέχτηκαν με ικανοποίηση την έκθεση αυτή, λέγοντας πως επιβεβαιώνει πως το τίμημα για το σχέδιο διάσωσης τελικά ήταν πολύ μεγάλο».

Η βελγική «De Standaard» επισημαίνει ότι η ομολογία αυτή του ΔΝΤ μπορεί να έχει «μεγάλες συνέπειες», διότι μπορεί να εξασθενήσει την πολιτική νομιμοποίηση που είναι αναγκαία για τη συνέχιση της εφαρμογής της πολιτικής λιτότητας. «Όσοι έχουν ασκήσει στο παρελθόν κριτική στη στάση και στους χειρισμούς της τρόικας των δανειστών βρίσκουν πλέον έναν ?ανέλπιστο υποστηρικτή? για τις θέσεις τους», προσθέτει η εφημερίδα.

Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, δεν αποτελεί μυστικό ότι το ΔΝΤ ουδέποτε υπήρξε ένθερμος θιασώτης της ελληνικής διάσωσης, αν και χορήγησε στην Ελλάδα ένα από τα μεγαλύτερα δάνεια από την ίδρυση του. Και τούτο διότι τα μη ευρωπαϊκά μέλη του ΔΝΤ φρονούσαν ότι «διατίθενται υπερβολικά μεγάλοι πόροι για τη σωτηρία μιας σχετικά πλούσιας ευρωπαϊκής χώρας».

Καταλήγοντας, αναφέρει ότι η έκθεση του ΔΝΤ μπορεί να «ανοίξει τον δρόμο» για να επισπευσθεί η διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους, κάτι που όμως εξακολουθεί να αποτελεί «ταμπού» στην Ευρώπη.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού η «Wall Street Journal» σημειώνει: «Το ΔΝΤ παραδέχτηκε πως έκανε λανθασμένα βήματα τα τελευταία τρία χρόνια στη διαχείριση του σχεδίου διάσωσης της Ελλάδας, η κατάσταση της οποίας υπήρξε το φιτίλι για την κρίση χρέους σε ολόκληρη την ευρωζώνη».

Η «Washington Post» μιλά για «αξιοσημείωτη αποτυχία» του ΔΝΤ, καθώς υποτίμησε το πλήγμα που θα υφίστατο η ελληνική οικονομία από τη δημοσιονομική λιτότητα.

Οι «New York Times» ανέφεραν ότι στην έκθεση για την Ελλάδα το Ταμείο αναγνωρίζει «καίρια λάθη» στο πρώτο δανειακό πρόγραμμα για τη χώρα, το οποίο ανήλθε σε περίπου 143 δισ. δολάρια και τέθηκε σε εφαρμογή το 2010. Όπως επισημαίνεται στα συμπεράσματα της έκθεσης, το ΔΝΤ παρέκαμψε ή παραβίασε τρεις από τους τέσσερις κανόνες του σε σχέση με το δανειακό πρόγραμμα της Ελλάδας, ενώ παράλληλα υποτίμησε σε μεγάλο βαθμό τον αρνητικό αντίκτυπο της λιτότητας στην ελληνική οικονομία.

Τα 13 καυτά σημεία της έκθεσης του ΔΝΤ

1 Στο πρώτο Μνημόνιο υποτιμήθηκε σε μεγάλο βαθμό η ζημιά που θα προκαλούσε στην ελληνική οικονομία η «συνταγή» της αυστηρής λιτότητας. Τέθηκαν φιλόδοξοι δημοσιονομικοί στόχοι.

2 Έπεσαν έξω οι αρχικές προβλέψεις για την ύφεση και δεν υπήρξε ευελιξία, καθώς οι βασικές μακροοικονομικές προβλέψεις δεν αναθεωρήθηκαν ώστε να αποτυπώνουν τι πραγματικά συμβαίνει έως και τον Δεκέμβριο του 2011.

3 Ο μεγάλος κερδισμένος από την ελληνική διάσωση, η οποία αναφέρεται ως «επιχείρηση διατήρησης», ήταν η ευρωζώνη, καθώς της δόθηκε χρόνος για να θωρακιστεί επαρκώς από την κρίση.

4 Το PSI (κούρεμα χρέους) θα έπρεπε να γίνει νωρίτερα, αλλά αντιστέκονταν χώρες της Ευρωζώνης, μια και οι τράπεζες τους κατείχαν μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους.

5 Τίθεται εμμέσως πλην σαφώς θέμα νέου κουρέματος, καθώς προτείνεται να εξεταστεί μια «εμπροσθοβαρής» μείωση του χρέους. Προβλέπεται δε ότι θα υπάρξει χρηματοδοτικό κενό 4,6 δισ. ευρώ το δεύτερο εξάμηνο του 2014.

6 Η Κομισιόν δεν είχε εμπειρία στη «διαχείριση κρίσεων» και έτσι εκπονούσε πολιτικές περιορισμένης αποτελεσματικότητας.

7 Υπογραμμίζεται πως δεν υπάρχει ανάγκη πρόσθετων μέτρων για τη διετία 2013-2014, εφόσον βέβαια το πρόγραμμα εκτελεστεί χωρίς αποκλίσεις.

8 Το ΔΝΤ λέει «όχι» στη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από το 23% στο 13%, αλλά και στον περιορισμό του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης.

9 Αφήνει αιχμές για πολιτικές παρεμβάσεις στην ανεξάρτητη Γενική Γραμματεία Εσόδων και προτείνει, αν συνεχιστούν οι αστοχίες στα φορολογικά έσοδα, η είσπραξή τους να ανατεθεί σε ιδιωτική Αρχή.

10 Δεν διαθέτει στοιχεία για σταθερή αύξηση των επενδύσεων που θα έβαζαν την οικονομία σε σταθερή πορεία ανάκαμψης. Υπό αυτό το πρίσμα προβλέπει ότι θα έχουμε ύφεση και το 2014 ύψους 1,6%.

11 Χαρακτηρίζει «απογοητευτική» την πορεία μεταρρύθμισης στη Δημόσια Διοίκηση και τονίζει πως η μονιμότητα στο Δημόσιο εμποδίζει την παραγωγικότητα των υπαλλήλων.

12 Το Ταμείο θεωρεί ότι είναι πιθανό να μην επιτευχθούν οι εισπρακτικοί στόχοι του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και επαναλαμβάνει την πρότασή του ότι σε μία τέτοια περίπτωση θα πρέπει να τοποθετηθούν ξένοι μάνατζερ στη διοίκηση του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων.

13 Τίθεται θέμα κατάργησης φοροαπαλλαγών, όπως για παράδειγμα οι χαμηλοί συντελεστές ΦΠΑ στα νησιά, με το σκεπτικό ότι «διαβρώνουν» τη φορολογική βάση.

Πηγή