Υπήρχαν κάποτε και σοσιαλιστές σαν τον Σοάρες

22/10/2013

Του Γιώργου Δελαστίκ

«Κυβέρνηση εγκληματιών» που «πρέπει να δικαστεί μόλις φύγει από την εξουσία» χαρακτήρισε τη σημερινή δεξιά κυβέρνηση της χώρας

Συγκλόνισε συθέμελα το πολιτικό σκηνικό της Πορτογαλίας η συνέντευξη που έδωσε ο σοσιαλιστής πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας και επί πολλά χρόνια πρωθυπουργός Μάριο Σοάρες στην εφημερίδα "Ντιάριο ντε Νοτίσιας". Ηταν ανελέητος και εξοντωτικός στην κριτική που άσκησε εναντίον της δεξιάς κυβέρνησης της χώρας του. "Ενα μέρος της κυβέρνησης -δεν είναι όλοι- είναι μια κυβέρνηση εγκληματιών", κατάγγειλε απερίφραστα ο Μάριο Σοάρες.

Συνέχισε ακάθεκτος: "Αυτοί οι κύριοι πρέπει να δικαστούν μόλις φύγουν από την εξουσία"! Είναι ομολογουμένως πολύ εντυπωσιακό να ακούει κανείς έναν παλιό ηγέτη της σοσιαλδημοκρατίας να κάνει λόγο για "κυβέρνηση εγκληματιών που πρέπει να δικαστούν". Ο Μάριο Σοάρες ουδέποτε υπήρξε αριστερός σοσιαλιστής. Αντιθέτως. Πάνω του ποντάρισαν άλλωστε οι δεξιές και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις της Ευρώπης τη δεκαετία του 1970 για να ανακόψει την πορεία ριζοσπαστικοποίησης της "επανάστασης των γαριφάλων", που έκαναν στην Πορτογαλία το 1975 αριστεροί αξιωματικοί. Ο Σοάρες πραγματικά τα κατάφερε να αναχαιτίσει την πορεία της Πορτογαλίας προς τα αριστερά, συνεργαζόμενος ακόμη και σε κυβερνητικό επίπεδο με τη Δεξιά. Επιπροσθέτως, ειδικά για τον σημερινό δεξιό πρωθυπουργό της Πορτογαλίας, τον Πάσους Κοέλιο, ο Σοάρες είχε αρχικά εκφραστεί πολύ θετικά. Τώρα όμως που είδε την πολιτική υποτέλειας προς τους Γερμανούς που ακολουθεί, ο Σοάρες έχει γίνει έξω φρενών εναντίον του. "Πώς είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός να μην παραιτείται από μόνος του από τη στιγμή που είδε ότι τον γιουχάρουν παντού, ότι κανένας δεν τον παίρνει στα σοβαρά ούτε στο εξωτερικό, ούτε στην Πορτογαλία και συνεχίζει να είναι γαντζωμένος στην εξουσία σαν πεταλίδα;" αναρωτιέται. "Ο Πάσους Κοέλιο θα καταλήξει πάρα πολύ άσχημα ως φίλος των εγκληματιών", αποφαίνεται. Από τα όσα προαναφέρθηκαν επιγραμματικά για το πολιτικό παρελθόν του Μάριο Σοάρες συνάγεται πανεύκολα και αβίαστα το συμπέρασμα ότι δεν κλίνει προς τον... ΣΥΡΙΖΑ.

Υποστηρίζει όμως κι αυτός με πάθος ότι η Πορτογαλία πρέπει να πράξει όπως και η Αργεντινή και να αρνηθεί να πληρώσει το χρέος της στους ξένους δανειστές και κατηγορεί την τρόικα ότι "ληστεύει τη χώρα" εκπροσωπώντας τα συμφέροντα "της παλιανθρωπιάς των αγορών και των τοκογλύφων"! Προβλέπει μάλιστα ότι η πορτογαλική δεξιά κυβέρνηση "θα πέσει πολύ πριν από τον Ιούνιο" που υποτίθεται ότι τελειώνει στην Πορτογαλία το πρόγραμμα "βοήθειας και διάσωσης" της Ευρωζώνης. "Είναι αναπότρεπτο. Πριν το μίσος του λαού γίνει βίαιο" προσθέτει. "Εχουμε μια κυβέρνηση ετοιμοθάνατη" που "θέλει να τελειώνει με το κοινωνικό κράτος" τονίζει. Δεν έχει σημασία αν θα επαληθευτούν ή όχι οι προβλέψεις του Μάριο Σοάρες.

Αυτό που έχει εξαιρετική σημασία από πολιτική σκοπιά είναι πως ένας πολιτικός ηγέτης με το δικό του παρελθόν και με διακυβέρνηση που άσκησε μάλλον συντηρητικού χαρακτήρα σε συνάρτηση με την εποχή που βρέθηκε στην εξουσία, σήμερα εκφράζεται κατά τον τρόπο που είδαμε: "κυβέρνηση εγκληματιών που πρέπει να δικαστεί", άρνηση πληρωμής του δημόσιου χρέους, κυβέρνηση της Δεξιάς που "θέλει να τελειώνει με το κοινωνικό κράτος", τρόικα που "ληστεύει τη χώρα", "παλιανθρωπιά των αγορών" και λοιπά. Ολοκληρωτική αντίθεση αξιών ανάμεσα στις αρχές της σοσιαλδημοκρατίας με τις οποίες διαπαιδαγωγήθηκε, ανδρώθηκε και κυβέρνησε την Πορτογαλία ο Μάριο Σοάρες και τον αδίστακτο πολιτικό κυνισμό όχι μόνο της σημερινής δεξιάς πορτογαλικής κυβέρνησης του Πάσους Κοέλιο, αλλά και της προηγούμενης του σοσιαλιστή Ζοζέ Σόκρατες που έβαλε -έστω και απρόθυμα, σε αντίθεση με τον Γιώργο Παπανδρέου- την Πορτογαλία σε καθεστώς μνημονιακής υποτέλειας.

«Χρειαζόμαστε έναν πρωθυπουργό που θα κυβερνήσει τη χώρα με πατριωτισμό και αίσθηση του κράτους. Εναν κυβερνήτη με ψυχή που να ξέρει να μιλά με τον λαό και να ξέρει να ακούει και να τηρεί το Σύνταγμα και τη δημοκρατία... Εναν έντιμο άνθρωπο», καταλήγει ο Μάριο Σοάρες, ο άνθρωπος που σφράγισε την Πορτογαλία περισσότερο από κάθε άλλον ηγέτη της μετά την «επανάσταση των γαριφάλων».

Πηγή