20/2/2014
Του Jay Pelosky*
Με την αστάθεια στα χρηματιστήρια και τις αγορές ομολόγων σε συνδυασμό με τα απογοητευτικά οικονομικά μεγέθη το 2014 αναδεικνύεται σε έτος καμπής για την παγκόσμια ανάκαμψη. Για επενδυτές και αξιωματούχους τα πράγματα είναι πλέον πιο δύσκολα.
Η εργασία των Κένεθ Ρογκόφ και Κάρμεν Ράινχαρτ στις τραπεζικές κρίσεις υποδεικνύει ότι χρειάζονται κατά μέσο όρο 8 χρόνια για να ανακτήσει μία χώρα τα προηγούμενα επίπεδα εισοδήματος. Με βάση αυτό το χρονοδιάγραμμα, η τρέχουσα αισιοδοξία ανάπτυξης έχει κάποια ισχύ.
Μία άλλη άποψη, ωστόσο, είναι πως σε ένα κόσμο χωρίς κινητήριο δύναμη όπου μάλιστα η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και η Κίνα – οι δύο αστείρευτες πηγές μετά την κρίση - μειώνουν την παρεχόμενη ρευστότητα, αυτό το χρονοδιάγραμμα είναι άτοπο.
Η ανάκαμψη της εγχώρια ζήτησης στις αναδυόμενες αγορές ισχύει ως επενδυτικό story, αλλά από το 2020. Οι βραχυπρόθεσμες προοπτικές για τις συγκεκριμένες οικονομίες δεν είναι καλές καθώς τα νομίσματά τους υποχωρούν και τα επιτόκια εκτινάσσονται. Οι αναπτυσσόμενες οικονομίες δεν έχουν την ορμή για ανάκαμψη που να βασίζεται σε βιώσιμη καταναλωτική ζήτηση καθώς υποφέρουν από υψηλά ποσοστά ανεργίας και στασιμότητα στους μισθούς.
Στις ΗΠΑ υπάρχει σχέδιο οικονομικής ανάκαμψης που βασίζεται σε δαπάνες υποδομών και κεφαλαιουχικών επενδύσεων, αλλά ποτέ δεν απέσπασε πολιτική στήριξη. Τα καλά νέα είναι πως οι επιχειρήσεις έχουν μεγάλη διαθέσιμη ρευστότητα – που υπερβαίνει τα 1,5 τρισ. δολ στους ισολογισμούς μόνο των αμερικανικών επιχειρήσεων και επιπλέον 5,5 τρισ. δολ. στους ισολογισμούς μη αμερικανικών επιχειρήσεων. Προς το παρόν, οι επιχειρήσεις προτιμούν να δαπανούν αυτή τη ρευστότητα σε επαναγορές κεφαλαίων και μερίσματα αλλά πλέον εκτιμάται ότι θα υπάρξουν τεράστιες πολιτικές πιέσεις για να «δαπανηθούν τα χρήματα».
Πως θα πρέπει να κατανείμουν τα χαρτοφυλάκιά τους οι επενδυτές με βάση αυτά τα δεδομένα;
Η απάντηση είναι οι επενδύσεις στις χώρες που έχουν τη μεγαλύτερη ευελιξία πολιτικής. Οι ΗΠΑ, που παρουσίασαν τη μεγαλύτερη ευελιξία την περίοδο 2008-09, τώρα είναι από τις λιγότερο ευέλικτες με τη δημοσιονομική πολιτική της χώρας να βρίσκεται σε φάση αναμονής μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2016, ενώ η νομισματική πολιτική βρίσκεται σε περιοριστική τροχιά.
Η Ιαπωνία θα μπορούσε να είναι ένα σίγουρο στοίχημα καθώς όλα τα τμήματα της κοινωνίας ενωμένα παλεύουν ενάντια στον αποπληθωρισμό. Εάν η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ επιβραδύνει τη διαδικασία μείωσης της ρευστότητας, θα πρέπει να περιμένουμε ότι η Τράπεζα της Ιαπωνίας θα τυπώσει περισσότερο χρήμα για να περιορίσει την άνοδο του γεν. Η Βρετανία από την πλευρά της, είτε κινείται σε διαφορετική τροχιά είτε ανοίγει το δρόμο για τους άλλους. Η ανάπτυξη της βελτιώθηκε περισσότερο και ταχύτερα από ότι αναμενόταν. Η Ευρώπη βρίσκεται σε θέση ισχύος, γιατί πλέον δεν είναι η λιγότερο ευέλικτη, αλλά η περισσότερο ευέλικτη καθώς χαλαρώνει η λιτότητα και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ετοιμάζεται να αναλάβει δράσει (με συνέπειες για το ευρώ)
Η σύγχυση στην πολιτική των αναδυόμενων αγορών θα πρέπει να δώσει τροφή για πολλά πρωτοσέλιδα κατά τη διάρκεια του έτους. Δεδομένου ότι πολλές από τις μεγάλες και μη ισορροπημένες (με μεγάλα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών) οικονομίες έχουν φέτος εκλογικές αναμετρήσεις, οι αυξήσεις των επιτοκίων και η βουτιά των νομισμάτων δεν θα είναι αυτονόητες επιλογές για τις αναδυόμενες οικονομίες. Οι εστίες κινδύνου είναι πολλές, από τις ενεργειακές επιδοτήσεις της Τουρκίας, μέχρι τη φούσκα καταναλωτικού δανεισμού στην Ασία, την πιστωτική επέκταση στην Κίνα και τα σχεδόν άδεια αποθέματα της Αργεντινής.
Υπάρχει η δυνατότητα να κατευναστούν κάποιες από αυτές τις αναπτυξιακές ανησυχίες; Τρία είναι τα σημεία πολιτικής που χρήζουν παρατήρησης:
- Πρώτον, η Fed θα μπορούσε να σταματήσει ή να ανατρέψει τη μείωση της ποσοτικής χαλάρωσης.
- Δεύτερον, η ΕΚΤ θα μπορούσε να προχωρήσει σε ποσοτική χαλάρωση και τρίτον
- η Κίνα θα μπορούσε να ανοίξει και πάλι την στρόφιγγα της πίστωσης.
Η Ευρώπη έχει ελάχιστη ικανότητα να απορροφήσει αποπληθωρισμό καθώς οι ισολογισμοί των τραπεζών είναι τριπλάσιος του ΑΕΠ. Ο αποπληθωρισμός όμως, καραδοκεί καθώς επιβραδύνεται η πιστωτική επέκταση στον ιδιωτικό κλάδο, ενώ τα στοιχεία για το δείκτη τιμών καταναλωτή απογοητεύουν. Η ΕΚΤ, που είναι υπεύθυνη τόσο για τα στρες τεστ των τραπεζών, όσο και για τη μάχη κατά του αποπληθωρισμού, έχει γίνει η πιο σημαντική κεντρική τράπεζα του κόσμου. Η έκπληξη θα ήταν να πρωτοστατήσει η Γερμανία τελικά σε μία ποσοτική χαλάρωση, καθώς τα στρες τεστ των Landesbanken θα αναγκάσουν το Βερολίνο να αναθεωρήσει. Το ερώτημα είναι εάν η ΕΚΤ μπορεί να δράσει νωρίτερα.
Η Κίνα ενδεχομένως να αντιμετωπίζει την πιο δύσκολη δοκιμασία. Και η ιστορία υποδεικνύει ότι δύσκολα θα περάσει αυτή τη δοκιμασία χωρίς απότομη επιβράδυνση στην ανάπτυξη. Η απελευθέρωση των χρηματαγορών και παράλληλα ο περιορισμός του σκιώδους πιστωτικού συστήματος, υποδεικνύει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κινεζική ηγεσία. Οι κίνδυνοι εφαρμογής είναι τεράστιοι.
Πως δείχνει λοιπόν ο επενδυτικός χάρτης του 2014;
Κατά πρώτον, προετοιμαστείτε για περισσότερη αστάθεια από τα οικονομικά μεγέθη. Δεύτερον, κοιτάξτε τις αναπτυσσόμενες χρηματιστηριακές αγορές εκτός ΗΠΑ. Τρίτον, η αναταραχή στις αναδυόμενες αγορές στηρίζει τη ζήτηση για χρυσό και μειώνει τη ζήτηση για πετρέλαιο. Επενδύστε αναλόγως.
Τέλος, θεωρήστε ότι οι αποδόσεις των 10ετών Treasury των ΗΠΑ άγγιξαν υψηλό έτους στις αρχές Ιανουαρίου και τοποθετηθείτε σε μακροπρόθεσμους μη κρατικούς τίτλους εκ των οποίων πολλοί έχουν τιμές κοντά στα χαμηλά του καλοκαιριού.
*Ο Jay Pelosky είναι επικεφαλής της J2ZAdvisory
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου