18/12/2019
30 χρόνια λειτουργίας συμπληρώνει φέτος ένας από τους μεγαλύτερους προσφυγικούς καταυλισμούς του κόσμου στο Νταντάαμπ της ανατολικής Κένυας. Είναι το σπίτι «φυλακή» για πάνω από 200.000 ανθρώπους.
Aνάμεσά στους ανθρώπους που βρίσκονται στον καταυλισμό Νταντάαμπ της ανατολικής Κένυας είναι ο 28χρονος Μοχάμεντ Αμντί Αμπντουλαχί. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον προσφυγικό καταυλισμό τον οποίο διευθύνουν τα Ηνωμένα Έθνη. Δεν τον έχει εγκαταλείψει ποτέ. Ο καταυλισμός, που από αέρος φαίνεται σαν μια μικρή κωμόπολη, αποτελείται από χιλιάδες σκηνές και σπίτια, μικρά μαγαζάκια, λαϊκές αγορές, σχολεία και τζαμιά.
Ο καταυλισμός στήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στα ανατολικά της Κένυας, στα σύνορα με τη Σομαλία. Η συντριπτική πλειονότητα των προσφύγων είναι Σομαλοί που είχαν εγκαταλείψει την πατρίδα τους λόγω του εμφυλίου. Μέχρι και σήμερα όμως η Σομαλία παραμένει μια ιδιαίτερα ασταθής χώρα. Κάθε τόσο η τρομοκρατική οργάνωση Αλ Σαχάμπ πραγματοποιεί επιθέσεις. Τρομοκρατία, βία στους δρόμους και φτώχεια συνθέτουν το σκηνικό του δράματος που βιώνει η χώρα εδώ και δεκαετίες.
«Αισθάνομαι σαν φυλακισμένος»
Οι γονείς του Μοχάμεντ βρίσκονταν ανάμεσα στους χιλιάδες ανθρώπους που είχαν εγκαταλείψει τότε τη Σομαλία λόγω του εμφυλίου. Στο μεταξύ και ο ίδιος είναι πατέρας. Τα τρία του παιδιά γεννήθηκαν μέσα στον καταυλισμό, όπως άλλωστε και ο ίδιος. Τη σύζυγό του Σάρα τη γνώρισε φυσικά μέσα στον καταυλισμό.
«Δεν επιτρέπεται να εγκαταλείψουμε το Νταντάαμπ», λέει ο Μοχάμεντ. «Δεν έχεις την ελευθερία να πας όπου θέλεις ή να κάνεις τη δουλειά που θέλεις. Οι πρόσφυγες στο Νταντάαμπ δεν επιτρέπεται να εγκαταλείψουν τον καταυλισμό. Για να βγουν χρειάζονται την άδεια των κενυατικών αρχών αλλά είναι δύσκολο να την πάρεις. Αισθάνομαι σαν φυλακισμένος που όμως δεν έχει τη δύναμη να δραπετεύσει». Όπως λέει ο ίδιος, οι δύσκολες συνθήκες οδηγούν πολλούς πρόσφυγες στα ναρκωτικά ή και στην αυτοκτονία. Ο ίδιος αντλεί δύναμη από τα παιδιά του, ελπίζει όμως αυτά να μεγαλώσουν καλύτερα απ΄ότι ο ίδιος.
«Δεν αισθάνομαι Σομαλός»
Ο Μοχάμεντ συνεχίζει να ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα μπορέσουν να εγκαταλείψουν τον καταυλισμό. «Θέλω τόσο πολύ να ζήσουμε καλύτερα», όπως λέει.
Πού να πάνε όμως; Να επιστρέψουν στη Σομαλία; Σε καμία περίπτωση, όπως λέει, καθώς η κατάσταση στην πατρίδα του παραμένει εξαιρετικά επισφαλής. Πέραν αυτού δεν γνωρίζει τη χώρα αφού δεν την έχει επισκεφτεί ποτέ και δεν αισθάνεται Σομαλός, όπως λέει. Ο ίδιος θα προτιμούσε να συνεχίσει να ζει στην Κένυα, αλλά φυσικά εκτός του καταυλισμού. Η κενυατική κυβέρνηση όμως δεν το επιτρέπει αυτό και προτιμά να κλείσει το Νταντάαμπ και να επαναπροωθήσει τους πρόσφυγες στις πατρίδες τους.
Πηγή Deutsche Welle
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου