Η αλληλεγγύη των Γερμανών

16/4/2020

Οι οικονομικές συνέπειες των μέτρων κατά του κορωνοϊού, το αίτημα περί αλληλεγγύης στην ευρωζώνη και η πιθανή κατάρρευση του συμφώνου σταθερότητας στα σημερινά σχόλια του γερμανικού τύπου

Στο πρωτοσέλιδό της η εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit εστιάζει, με λογοτεχνίζον ύφος και εμφανή δόση χιούμορ, στην έννοια της «αλληλεγγύης». Όπως αναφέρεται στο σχόλιο, η Γερμανία «δεν είναι έθνος, αλλά αίρεση. Υπό την έννοια ότι δεν αυτοπροδιορίζεται από τη μεγαλειώδη ιστορία της- όλοι ξέρουμε γιατί- ούτε από τη μοναδική κουζίνα της, την κομψότητα ή το χιούμορ της- όπως κάνουν τα άλλα, πραγματικά έθνη- παρά μόνο από την εργατικότητά της. Σαν τους πουριτανούς καλβινιστές. Και αυτό παρότι δεν υπάρχουν καλβινιστές σε αυτή τη χώρα». Στη συνέχεια, με ειρωνική διάθεση, ο αρθρογράφος επισημαίνει: «Καθώς οι ίδιοι οι Γερμανοί θεωρούν ότι η επιτυχία τους οφειλεται στην εργατικότητα, η αποτυχία των άλλων θα πρέπει να οφείλεται σε οκνηρία. Κατά συνέπεια: καμία αλληλεγγύη χωρίς ψόγο, καμία χειραψία χωρίς υψωμένο δάκτυλο, καμία διάσωση από τον κορωνοϊό χωρίς προσφυγή στον ESM. Εντάξει, κάθε λαός έχει δυσάρεστες ιδιότητες και καμία εθνική ταυτότητα δεν επιβιώνει χωρίς μία υποψία στενοκεφαλιάς. Αλλά εδώ τελειώνει η πλάκα. Αυτή η κρίση του κορωνοϊού θα κρίνει το μέλλον της ΕΕ».

H Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) παραμένει στη νηφάλια γλώσσα της οικονομικής ανάλυσης και διαβλέπει πιέσεις των αγορών προς την Ιταλία και την Ελλάδα. Σε άρθρο της με τίτλο «Τα ιταλικά σπρεντ ανεβαίνουν και πάλι» η εφημερίδα τονίζει ότι «την Τετάρτη η απόδοση του δεκαετούς κρατικού ομολόγου της Ιταλίας ανέβηκε κατά 15 μονάδες βάσης στο 1,929%. Κατά παρόμοιο τρόπο η απόδοση του ελληνικού ομολόγου ανέβηκε πάνω από το 2% (...) Οι αναλυτές της Commerzbank αποδίδουν τις τελευταίες εξελίξεις στον μάταιο κόπο Ιταλίας και Ελλάδας για την έκδοση ευρω-ομολόγων, με τα οποία τα κράτη-μέλη θα χρηματοδοτούσαν από κοινού ένα ταμείο ανοικοδόμησης στην ΕΕ».

Τα όρια του συμφώνου σταθερότητας

Πάντως η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt βλέπει το τέλος της δημοσιονομικής πειθαρχίας, όπως αυτή κατοχυρώνεται στο σύμφωνο σταθερότητας. Σε σχετικό σχόλιο επισημαίνεται: «Ούτως ή άλλως το σύμφωνο σταθερότητας ήταν λύση ανάγκης, την οποία υπαγόρευε ο φόβος για αλόγιστη δημοσιονομική πολιτική σε ορισμένα κράτη-μέλη της ευρωζώνης. Αλλά η επαπειλούμενη οικονομική κρίση- η χειρότερη μετά τον πόλεμο- θέτει την ευρωζώνη ενώπιον εντελώς διαφορετικών προβλημάτων: στο μέλλον όλα τα κράτη-μέλη θα επωμιστούν χρέη πολύ πιο δυσβάσταχτα απ’ ότι πριν την πανδημία. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να προβλέψει ότι κάτι τέτοιο ξεπερνά τις δυνάμεις των οικονομικά ασθενέστερων, όπως η Ιταλία. Εκεί δεν βοηθά πλέον η απειλή οικονομικών κυρώσεων στους ‘αμαρτωλούς του χρέους’. Υπό το φως αυτής της κρίσης, φαντάζει παράλογη η σχετική διάταξη στο σύμφωνο σταθερότητας».
 
«Η κατανοητή αλλεργία της Ιταλίας απέναντι στον ESM» επιγράφεται σχόλιο της εφημερίδας Tagesspiegel, η οποία επισημαίνει τα εξής: «Για την Ιταλία θεωρείται στίγμα η προσφυγή στον μηχανισμό διάσωσης του ESM. Η χώρα δεν βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, όπως η Ελλάδα πριν δώδεκα χρόνια, αλλά είναι η δεύτερη ισχυρότερη βιομηχανική χώρα της Ευρώπης και ο τρίτος σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Γερμανίας. Μπορεί να είναι υπερχρεωμένη, αλλά πάντα ανταποκρινόταν στις υποχρεώσεις της και το ίδιο σκοπεύει να κάνει στο μέλλον. Από την ΕΕ η Ιταλία, μαζί της και άλλα έθνη όπως η Γαλλία και η Ισπανία, δεν περιμένουν ελεημοσύνες του ESM- γιατί έτσι το αντιλαμβάνονται- αλλά πραγματική αλληλεγγύη με τη μορφή ‘κορονοομολόγων’ ειδικού σκοπού, τα οποία θα αποπληρωθούν. Το νόημα αυτής της κοινής εγγύησης συνίσταται στο ότι τα επιτόκια θα είναι ελαφρώς χαμηλότερα για χώρες με υψηλό χρέος όπως η Ιταλία και η Ισπανία και ελαφρώς υψηλότερα για την πλούσια Γερμανία. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο».

Πηγή Deutsche Welle