Moody΄s: Η αναδιάρθρωση δεν οδηγεί πάντα σε μείωση του χρέους

13/12/2012

Οι διαδικασίες αναδιάρθρωσης κρατικού χρέους παρέχουν  άμεση ανακούφιση στο επίπεδο της ρευστότητας, ωστόσο συχνά αποτυγχάνουν να διαθέσουν στήριξη στη φερεγγυότητα του εκδότη καθώς δεν συνοδεύονται από μείωση των επιπέδων του χρέους, σημειώνει η Moody΄s Investors Service σε έκθεση που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα.

"Για την περίοδο 1997-2012 τα ονομαστικά επίπεδα χρέους στην πραγματικότητα αυξήθηκαν στις μισές περιπτώσεις ανταλλαγής κρατικού χρέους", σημειώνει η Elena Duggar, credit officer της Moody΄s Group για τον κρατικό κίνδυνο και συντάκτης της έκθεσης. "Επιπλέον, η μέση χώρα βγήκε από τη χρεοκοπία με αναλογία χρέους προς ΑΕΠ μόνο κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερο απ’  ό,τι  πριν την αναδιάρθρωση", σημειώνει.

Η Moody΄s αναλύει 31 περιπτώσεις αναδιαρθρώσεων από το 1997 από 19 κρατικούς εκδότες και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι στο 50% των περιπτώσεων τα επίπεδα του χρέους ήταν υψηλότερα τα χρόνια που ακολούθησαν την ανταλλαγή του χρέους σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια.

Όπως σημειώνει η εμπειρία διαφέρει από χώρα σε χώρα και σε ορισμένες περιπτώσεις η ανταλλαγή οδήγησε σε μείωση του ονομαστικού επιπέδου του χρέους – όπως στις περιπτώσεις με τις ανταλλαγές ομολόγων της Ουκρανίας το 2000, της Αργεντινής το 2005 και του Εκουαδόρ το 2009.

Αλλά πιο συχνά, τα επίπεδα χρέους υποχώρησαν μόνο οριακά ή σημείωσαν αύξηση. Πρόσφατα παραδείγματα περιλαμβάνουν τις ανταλλαγές χρέους της Τζαμάικα και της Ελλάδας μεταξύ άλλων, αναφέρει.

Ειδικότερα, για την Ελλάδα ο οίκος σημειώνει ότι παρά το μεγάλο haircut που γνώρισαν οι επενδυτές κατά τη διάρκεια της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους η αναλογία χρέους ως προς το ΑΕΠ αναμένεται να διαμορφωθεί στο 179% στα τέλη του 2012 ξεπερνώντας το 171% που ήταν στα τέλη του 2011.

Σε γενικές γραμμές, αναφέρει ο οίκος, οι όροι της ανταλλαγές είναι οι βασικοί συντελεστές για το αποτέλεσμα αυτό καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις οι όροι ανταλλαγής χρέους περιλαμβάνουν την παράταση της περιόδου ωρίμανσης και τη μείωση των επιτοκίων, αλλά όχι ονομαστικό haircut στο κεφάλαιο.

Ως αποτέλεσμα, η ανταλλαγή αμβλύνει τις πιέσεις στη ρευστότητας και τα κόστη εξυπηρέτησης του χρέους μειώνονται σε μακροπρόθεσμο επίπεδο, αλλά το μέγεθος του χρέους παραμένει αμετάβλητο.

Αλλά ακόμα και σε περιπτώσεις που γίνεται haircut υπάρχουν παράγοντες που αντισταθμίζουν τις ευεργετικές επιπτώσεις και ειδικότερα: η οικονομική επιδείνωση συμβάλει στα δημοσιονομικά ελλείμματα στην περίπτωση που δεν έχει προηγηθεί δημοσιονομική προσαρμογή. Επίσης η υποτίμηση του εγχώριου νομίσματος οδηγεί σε αύξηση της αξίας του χρέους σε ξένο νόμισμα σε σχέση με το εγχώριο ΑΕΠ.Τ έλος, τα κόστη για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού τομέα αλλά και άλλα μέτρα για να στηριχθεί η οικονομία.

Ο καθαρός δανεισμός σαν αποτέλεσμα των εξελίξεων αυτών συχνά υπονομεύει τη μείωση του χρέους στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης.

"Η επίλυση των κρίσεων κρατικού χρέους αποτελεί μια παρατεταμένη και δύσκολη διαδικασία και συχνά είναι αναγκαία μια σημαντική δημοσιονομική προσαρμογή για πολλά χρόνια προκειμένου να μειωθούν τα επίπεδα του χρέους", σχολιάζει η Duggar.

Πηγή