«Κάλλιο αργά παρά ποτέ»

7\6\2013

Η ομολογία του ΔΝΤ για λάθη στο ελληνικό πρόγραμμα κυριαρχεί σε σχόλια του γερμανικού τύπου. Αναλύεται το ενδεχόμενο νέου κουρέματος και οι επιπτώσεις του για την κυβέρνηση Μέρκελ.

Η στάση του ΔΝΤ σχολιάζεται στις οικονομικές σελίδες της Süddeutsche Zeitung. Κάνοντας μία συνοπτική αναδρομή στην εμπλοκή του Ταμείου στη διαδικασία δημοσιονομικής εξυγίανσης της Ελλάδας, ο δημοσιογράφος της εφημερίδας του Μονάχου επιχειρεί μία αποτίμηση της αυτοκριτικής διάθεσης που επέδειξε: «Το ΔΝΤ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι στη βάση αυτών που είναι γνωστά σήμερα, θα έπρεπε να είχε προσεγγίσει με λιγότερο αισιόδοξες εκτιμήσεις το θέμα της ελληνικής διάσωσης. Ωστόσο, δεν λέει σε κανένα σημείο (το ΔΝΤ) ότι έπρεπε να γνώριζε καλύτερα από την αρχή. Γι’ αυτό και είναι απίθανο να αλλάξει σημαντικά την πολιτική του μετά την εμπειρία με την Ελλάδα».

Η SZ επικεντρώνεται σε σχόλιό της στην αντίδραση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όπως επισημαίνει, «είναι αξιοσημείωτο ότι η Κομισιόν, η οποία επεξεργάστηκε τα προγράμματα βοήθειας μαζί με το ΔΝΤ, δεν σκέφθηκε τίποτα καλύτερο από το να προσβάλει τον εταίρο της, που αμφιβάλλει για τον ίδιο του τον εαυτό. Η ανάλυση του ΔΝΤ θα είχε αξία, αν απασχολούνταν κανείς με το περιεχόμενό της, καθότι υποδεικνύει ένα μεγάλο κατασκευαστικό λάθος στη διεθνή οικονομική αρχιτεκτονική. Σημαντικότερο από κάθε ωραιοποιημένη πρόγνωση για την ανταγωνιστικότητα, είναι το γεγονός ότι απουσιάζει μία συντεταγμένη διαδικασία για τη χρεοκοπία κρατών. Η συνέπεια είναι ότι οι αναδιαρθρώσεις χρέους αποδεικνύονται πάντα υπερβολικά καθυστερημένες και ακριβές».

Πολιτικές οι αποφάσεις για την Ελλάδα

«Το ΔΝΤ αναμένει από τα κράτη της ευρωζώνης νέα απομείωση χρέους για την Αθήνα» σημειώνει τίτλος ρεπορτάζ στις οικονομικές σελίδες της Frankfurter Allgemeine Zeitung, που σημειώνει ότι το ΔΝΤ ζητά σε έκθεσή του από τα μέλη της ευρωζώνης να μειώσουν το βάρος του ελληνικού χρέους τουλάχιστον κατά 7% του ΑΕΠ μέχρι το 2022, ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητά του. Σε σχετικό της σχόλιο η FAZ υπογραμμίζει τον πολιτικό χαρακτήρα των αποφάσεων οικονομικής στήριξης της Ελλάδας και σημειώνει: «Είναι αστείο οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ να ομολογούν τώρα λάθη και να αμφιβάλλουν αν το Ταμείο έπρεπε να είχε χορηγήσει το δάνειο το 2010. Το ΔΝΤ είναι ένα πολιτικό ίδρυμα, στο οποίο αποφασίζουν κυβερνήσεις και όχι οικονομολόγοι. Αν τα πράγματα ήταν ξανά όπως τότε, θα λαμβάνονταν οι ίδιες αποφάσεις και οι αναλύσεις θα προσαρμόζονταν αναλόγως».

Η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt αφιερώνει εκτενή ρεπορτάζ και αναλύσεις στο ίδιο ζήτημα σημειώνοντας ότι «το ΔΝΤ ασκεί κριτική στο πρόγραμμα βοήθειας για την Ελλάδα και στη στρατηγική της καγκελαρίου». Η Handelsblatt «βλέπει» την Άγκελα Μέρκελ σε δύσκολη θέση ενόψει εκλογών και σχολιάζει: «Σαν να μην είναι ήδη αρκετά επώδυνη για την Α. Μέρκελ η υπόθεση της ελληνικής διάσωσης, το ΔΝΤ προσέθεσε την Πέμπτη κάτι ακόμη. Δημοσίευσε την τρίτη έκθεση ελέγχου σχετικά με την εφαρμογή του τρέχοντος ελληνικού προγράμματος. Οι 189 σελίδες του δεν αφορούν μόνο σε διαχείριση υποθέσεων από το παρελθόν. Οι ειδικοί του ΔΝΤ διατυπώνουν και αιτήματα, μεταξύ αυτών κι ένα που είναι τώρα άβολο για τη γερμανική κυβέρνηση. Το ΔΝΤ βάζει στο ‘παιχνίδι’ ένα νέο κούρεμα χρέους. (…) Η συζήτηση αυτή έρχεται για τη Μέρκελ, λίγο πριν από τις ομοσπονδιακές εκλογές, σε ακατάλληλη στιγμή».

«Ακατάλληλη στιγμή» για τη Μέρκελ

Διερευνώντας πιθανούς τρόπους για μία νέα ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, η Handelblatt παραθέτει τα σενάρια μείωσης των δανειακών τόκων, παράτασης του χρόνου αποπληρωμής ή ακόμη κι ένα νέου μερικού κουρέματος χρέους. Όπως σημειώνεται, σε περίπτωση νέου κουρέματος θα ήταν η σειρά των επίσημων πιστωτών να υποστούν απώλειες, ένα «πολιτικά καυτό» ζήτημα, όπως τονίζει η οικονομική εφημερίδα.

Η Handelsblatt σχολιάζει την παραδοχή λαθών από πλευράς του ΔΝΤ με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Κάλλιο αργά παρά ποτέ» επισημαίνοντας ότι το Ταμείο εμφανίζεται τουλάχιστον πρόθυμο να διδαχθεί και να προβεί σε βελτιώσεις. Το σχόλιο καταλήγει υπογραμμίζοντας: «Το ΔΝΤ ενεπλάκη στην ευρωπαϊκή πολιτική διάσωσης σε σημείο αυταπάρνησης, παραβιάζοντας έτσι τους κανόνες του. Η Άγκελα Μέρκελ ήθελε να συμπεριλάβει το Ταμείο ως θεματοφύλακα της οικονομικής σύνεσης, αλλά προφανώς αγνόησε τους ενδοιασμούς του. Καλό θα ήταν (η Μέρκελ) να άκουγε στο εξής το ΔΝΤ, εφόσον αυτό λάβει επιτέλους σοβαρά υπόψη του το ρόλο του».

Πηγή Deutsche Welle