Η ανθελληνική προπαγάνδα των Γερμανών συνεχίζεται

7/6/2013

Φωνές Γερμανών εν τη ερήμω

Μάρτιν Βάλζερ, Κάι Χένζελ, Όιγκεν Ρούγκε, τρεις διαφορετικοί Γερμανοί συγγραφείς που τον τελευταίο μήνα έσκυψαν με προσοχή πάνω από την Ελλάδα, την παλιότερη και τη σημερινή. Αλλά ποιός τους άκουσε;

Στην Ελλάδα ευδοκιμεί τα τελευταία χρόνια ένας ρηχός και επιπόλαιος αντιγερμανισμός. Υποθάλπεται από ένα σεβαστό τμήμα των πολιτικών κομμάτων και σιγοντάρεται από ένα υπολογίσιμο τμήμα των ΜΜΕ. Η αντιγερμανική αυτή δυσφορία αποπροσανατολίζει την ταλαιπωρημένη και παραζαλισμένη κοινή γνώμη από την οδυνηρή επίγνωση. Από το να συνειδητοποιήσει ότι η δημοσιονομική εκθεμελίωση της χώρας υπήρξε έργο των ελληνικών κυβερνήσεων και η κατάρρευσή της ένα επίσπαστο κακό. Ο αντιγερμανισμός αυτός νομιμοποιείται φαντασιακά με την αστήρικτη υπόθεση ότι και στη Γερμανία ανθεί ο ανθελληνισμός. Η υπόθεση αυτή στηρίζεται μόνο στο προκλητικό εξώφυλλο ενός δευτερεύοντος περιοδικού και μια σειρά επιθετικών δημοσιευμάτων της γερμανικής Αυριανής πριν από τρία χρόνια. Μέσα σ’ αυτή την ασφυκτικά παραμορφωτική μέγγενη που καταβροχθίζει την πραγματικότητα είναι φυσικό να μετατρέπονται σε ασήμαντα ρινίσματα σιδήρου οι αλλεπάλληλες εκδηλώσεις της γερμανικής ελληνολατρίας.

Η ομορφιά και το μέλλον της Ευρώπης

Πριν από λίγες μέρες ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς συγγραφείς της Γερμανίας, ο Martin Walser, ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ο σεβάσμιος γέρος τελείωσε τον ευχαριστήριο λόγο του με τα εξής: «Σκαμπάζω λίγο από οικονομικά, αλλά κι αυτό το λίγο μου φθάνει για να καταλάβω ότι μπορούμε να φτιάξουμε μια καλύτερη Ευρώπη. Κι αυτό με τη σειρά του σημαίνει: μια ωραιότερη Ευρώπη. Και η Ευρώπη είναι ωραία μόνο με την Ελλάδα.» Πριν από λίγες μέρες παρουσιάσαμε στη 10η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη τον Γερμανό συγγραφέα Kai Hensel και το βιβλίο του «Το πρωτόκολλο Περσέας», ένα συναρπαστικό πολιτικό θρίλερ που εκτυλίσσεται στη σημερινή Αθήνα της κρίσης. Ο συγγραφέας ξεκαθάρισε από την αρχή της εκδήλωσης ότι βλέπει την Ελλάδα σαν αποκλίνοντα φακό, όπου μπορεί να δει κανείς όλα τα προβλήματα που θα απασχολήσουν και την υπόλοιπη Ευρώπη την επόμενη εικοσαετία, την έκρηξη της λαθρομετανάστευσης, την υποχώρηση της εμπιστοσύνης στη δημοκρατία, την αφύπνιση ριζοσπαστικών τάσεων. Και όμως κατά τη συζήτηση που ακολούθησε πανεπιστημιακή σεισοπυγίς επέρριψε στον συγγραφέα ότι έγραψε ένα ανεπιθύμητο βιβλίο, επειδή δεν παρουσιάζει την Ελλάδα σαν ενάρετο τόπο, σαν δηλαδή η αποστολή της λογοτεχνίας να ήταν η απονομή επαίνων προς τις χώρες, στις οποίες κάθε φορά διαδραματίζεται.

Καθαρά Δευτέρα στη Θεσσαλονίκη

Πριν από λίγες μέρες η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung δημοσίευσε μερικές ταξιδιωτικές εντυπώσεις του συγγραφέα Eugen Ruge που επισκέφθηκε πρόσφατα την Ελλάδα παρουσιάζοντας την ελληνική μετάφραση του επιτυχημένου βιβλίου του «Τις μέρες που λιγόστευε το φως», μια σπουδή της ανατολικογερμανικής κοινωνίας. Από το ελληνικό ημερολόγιο του Ruge επιλέγουμε την καταχώρηση της βροχερής Καθαράς Δευτέρας, λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη: «Κάμποση ώρα περιπλανιόμαστε στα χωράφια (ορυζοκαλλιέργειες μας εξηγούν). Τελικά τσαλαβουτώντας με τα καλοκαιρινά παπούτσια μας μέσα στις λάσπες φθάνουμε σε μια παράγκα από όπου αναθρώσκει αραιός καπνός. Και ξαφνικά: Ελλάδα! Μια μεγάλη παρέα γύρω από ένα μακρύ, βακχικό τραπέζι. Τραγούδι, κιθάρα, ένα μπουζούκι. Ρεμπέτικο λέγεται η μουσική των Ελλήνων που εκδιώχθηκαν από τη Μαύρη Θάλασσα, μια μουσική που κλείνει μέσα της την αιώνια νοσταλγία και τον απέραντο χαμό. Μας γεμίζουν τα ποτήρια ρετσίνα, σπρώχνουν στη μεριά μας μια πιατέλα με τηγανητό μπακαλιάρο, σηκώνουν τα ποτήρια τους, ακόμα κι από την αντίπερα άκρη της τάβλας. Ένας γερασμένος Αχιλλέας με ανασηκωμένο μαλλί αρχίζει να τραγουδάει, μετά αρχίζουν κι οι γυναίκες, σχεδόν εν παρόδω, αλλά με μια μελαγχολία που σε κάνει να ανατριχιάζεις. Κι έξω από το τεράστιο τζάμι του παράθυρου το πράσινο ποτάμι κυλάει κι όλο κυλάει…»

 Ποια είναι η δική μας γνώμη για τη Γερμανία;

Με άλλα λόγια, αν πάρει κανείς ως ενδεικτικό παράδειγμα τους λογοτέχνες, οι Γερμανοί συγγραφείς συναρπάζονται και εμπνέονται από την αρχαία Ελλάδα, από την παραδοσιακή νεοελληνική κοινωνία, ακόμα και από την Ελλάδα της κρίσης. Και αυθόρμητα αναρωτιόμαστε τι θα πει για τη Γερμανία ο Πέτρος Μάρκαρης όταν στα τέλη Αυγούστου θα παραλάβει στη Βαϊμάρη το φετινό μετάλλιο Goethe. Τι πιστεύει άραγε για τη σημερινή Γερμανία ο Μένης Κουμανταρέας, το τελευταίο βιβλίο του οποίου με τίτλο «Θάνατος στο Βαλπαραΐζο» διαπραγματεύεται τη στερνή διετία του τελευταίου Ανατολικογερμανού ηγέτη Έριχ Χόνεκερ; Και τέλος, κράτησε άραγε ταξιδιωτικές σημειώσεις ο Χρήστος Οικονόμου που επισκέφθηκε πρόσφατα τη Γερμανία για να παρουσιάσει τη μετάφραση του επιτυχημένου βιβλίου του «Κάτι θα γίνει, θα δεις»;

Πηγή Deutsche Welle

''Η αντιγερμανική αυτή δυσφορία αποπροσανατολίζει την ταλαιπωρημένη και παραζαλισμένη κοινή γνώμη από την οδυνηρή επίγνωση. Από το να συνειδητοποιήσει ότι η δημοσιονομική εκθεμελίωση της χώρας υπήρξε έργο των ελληνικών κυβερνήσεων''

Ας δούμε γιατί η Ελλάδα έχει κρίση.
Μέχρι το 2002 το δημόσιο χρέος ήταν κατά 80% εσωτερικό και σε δραχμές. Το υπόλοιπο 20% ήταν σε διάφορα νομίσματα (αμερικάνικο δολάριο, γεν κλπ.) Με τόσο μεγάλο εσωτερικό χρέος σε δραχμές, δεν επρόκειτο να χρεοκοπήσει η Ελλάδα ποτέ. (Πηγή)

Με το ευρώ, σε 8 μόλις χρόνια (από το 2002 μέχρι το 2009) το δημόσιο χρέος διπλασιάστηκε από τα 145 στα 298.5 δις ευρώ. () Η ευθύνη της Γερμανίας ήταν το ότι εφάρμοσε εσωτερική υποτίμηση 10 χρόνια πριν μπει στο ευρώ κι έτσι έκανε την οικονομία της εξαγωγική. Έτσι, από 500 δις εξαγωγές έφτασε να έχει 1 τρις ευρώ. Η οικονοομία της ευρωζώνηης είναι ''οικονομία του μηδενικού αθροίσματος''. Οι εξαγωγές του ενός είναι τα ελλείμματα του άλλου. Έτσι, η τεράστια αύξηση των εξαγωγών της Γερμανίας (μπορούμε να την αποκαλέσουμε και ''φούσκα'') προκάλεσε τα ελλείμματα των άλλων χωρών. Βιομηχανικά κράτη όπως η Ιταλία είδαν την παραγωγή τους να συρρικνώνεται και τις εισαγωγές να γιγαντώνουν με αποτέλεσμα να εκοξεύονται τα ελλείμματα (δημόσια και ιδιωτικά).

1975-1979 ισοζύγιο +0.96
1980-1984 +0.28
1985-1989 - 1.44
1990-1994 -0.94
1995-1999 -2.92
2000-2004 -11.82
2005-2008 -12.15   (Πηγή)

Με το ευρώ, το ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών (εισαγωγές και εξαγωγές) έγινε πολύ ελλειμματικό. Αυτό μεταφράστηκε σε δημόσιο χρέος. Αυτό οφείλεται στην απώλεια της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, την οποία αποκάλεσε ο οικονομολόγος Κ. Κόλμερ ''οικονομικό αντίστοιχο της εθνικής κυριαρχίας.(Πηγή)

Αυτά όσον αφορά το χρέος. Οι μειώσεις των μισθών γίνονται επειδή δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε το νόμισμα για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα, όπως είπε και ο Στρος Καν όταν ήταν επικεφαλής του ΔΝΤ:
''Ακόμα και αν εξαφανίζατε το χρέος με κάποιο μαγικό ραβδί, παραμένει το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας - 20 έως 25% έλλειψη ανταγωνιστικότητας.
Πρέπει να λυθεί. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να γίνει με την υποτίμηση νομίσματος. Το δύσκολο πράγμα είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει, αφού έχει το ευρώ. Ότι η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωζώνη είχε τεράστια οφέλη, αλλά και κάποια μειονεκτήματα. Και ένα από αυτά τα μειονεκτήματα είναι ότι δεν είναι δυνατόν να κάνετε (διορθωτική) ρύθμιση μέσω υποτίμησης. Γι' αυτό είναι τόσο δύσκολο. Γι' αυτό είχατε αυτή την περικοπή στους μισθούς, είναι ανάγκη να γίνετε πιο ανταγωνιστικοί'' (Πηγή)

Αυτό σημαίνει ότι όσο έχουμε το ευρώ τόσο θα εφαρμόζεται η εσωτερική υποτίμηση (μειώσεις μισθών) και τα αποτελέσματα θα είναι οικτρά για το ελληνικό κράτος και την κοινωνία. που κυριολεκτικά θα διαλυθούν. Αν βγαίναμε από το ευρώ το 2010, τώρα η κρίση θα ήταν παρελθόν για τη χώρα μας όπως υποστήριξε και ο Γερμανός οικονομολόγος Χανς Βέρνερ Ζιν. (Πηγή)

Αυτές είναι οι ευθύνες της Γερμανίας για την δημιουργία της κρίσης. Όσον αφορά στην αντιμετώπιση της, οι ευθύνες της Α. Μέρκελ είναι τεράστιες. Έχει οδηγήσει όλη την Ευρώπη σε ύφεση λόγω της εσωτερικής υποτίμησης, ακόμα και την Ιταλία και την Γαλλία. Ο σκοπός της είναι να εξαθλιωθούν οι λαοί των χωρών αυτών  (ή κάποιων απ' αυτών, ώστε να αποτελέσουν παράδειγμα για τις άλλες) και να αποδεχτούν την απώλεια της εθνικής τους κυριαρχίας στα πλαίσια της Ομοσπονδίας των χωρών της ευρωζώνης. Αυτό μόνον σε καθεστώς κρίσης θα γίνει.

Οι εν λόγω Γερμανοί συγγραφείς, είναι προφανώς στρατευμένοι στην Μεγάλη Ιδέα της Μέρκελ, την Ομοσπονδία. Γι αυτό μιλούν για αντιγερμανισμό.Το χρονικό σημείο που το έκαναν είναι εις βάρος τους. Μετά την παραδοχή του ΔΝΤ ότι ήταν λανθασμένη η πολιτική που εφάρμοσε στην Ελλάδα μαζί με την ΕΕ και την ΕΚΤ, λη η υφήλιος είναι κατά των Γερμανών.
Ενδεικτικά,  Daily Telegraph εκτόξευσε ''Φιλιππικούς'' μιλώντας για ''εγκλήματα της ΕΕ κατά της Ελλάδας''. (Πηγή)

Πριν μιλήσουν για αντιγερμανισμό οι Γερμανοί, είναι καλό να ενημερωθούν για τις αιτίες όσων γίνονται, να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αρχίσουν να σέβονται όσους βρίσκονται έξω από τα σύνορα τους. Ο κόσμος ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει στα σύνορα της χώρας τους. Οι εθνικιστικές παρωπίδες τους που εκδηλώνονται με διάφορους τρόπους (στην κρίση με το ότι θα συμμαζέψουν τα σπάταλα κράτη όπως η Ελλάδα), έχει προκαλέσει τεράστιες τραγωδίες στην Ευρώπη με τους Παγκόσμιους πολέμους. Τώρα προκαλούν κι άλλες ...