14/7/2011
Γερμανία: η χώρα στην οποία τα τελευταία 10 χρόνια οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν κατά 4,5% και τα εμπορικά της πλεονάσματα εκτοξεύθηκαν από 80 δις ευρώ σε σχεδόν 250 δις ευρώ. Ο κ. Michael Schlecht, μέλος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής και επικεφαλής οικονομολόγος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας στο αριστερό κόμμα Die Linke, αναλύει τον τρόπο με τον οποίο το «ντάμπινγκ των μισθών θέτει σε κίνδυνο την Ευρώπη».
Ο κ. Schlecht, επισημαίνει ότι «εργαζόμενοι με ένα μέσο μισθό έχουν σήμερα λιγότερες πραγματικές αποδοχές, δηλαδή αποπληθωρισμένες, απ' ότι πριν από 10 χρόνια. Και αυτό σε μια χώρα με υπέρ παραγωγική οικονομία, κυρίως στη βιομηχανία. Και μια χώρα όπου οι πλούσιοι γίνονται όλο και πιο πλούσιοι». Όπως εξηγεί, «όταν μια χώρα πουλάει στο εξωτερικό συνεχώς περισσότερα προϊόντα και υπηρεσίες απ' ότι αγοράζει από εκεί, αυτό έχει αυτόματα ως αποτέλεσμα στις άλλες χώρες την όλο και μεγαλύτερη υπερχρέωση των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων, του κράτους και των τραπεζών».
Για τη συνέχεια, ο ίδιος επικαλείται απόσπασμα από κείμενο του Stephan Schulmeister στη Handelsblatt: «Τα πλεονάσματα της Γερμανίας έπρεπε (...) να επενδυθούν στο εξωτερικό. Το μεγαλύτερο τμήμα δεν επενδύθηκε σε περιουσιακά στοιχεία (άμεσες επενδύσεις) αλλά σε τίτλους του εξωτερικού: Μεταξύ του 2004 και του 2009 οι ετήσιες εισροές καθαρών χρηματοπιστωτικών περιουσιακών στοιχείων στο εξωτερικό συσσωρεύτηκαν στα 982 δις ευρώ (...) Η καθαρή χρηματοπιστωτική περιουσία στα τέλη του 2009 ωστόσο ήταν μόλις 527 δις ευρώ πάνω από την αξία του 2003. Πώς εξηγείται αυτή η συρρίκνωση; Τα κύρια αίτια του εξανεμισμού 455 δις ευρώ πρέπει να αναζητηθούν στην αγορά τοξικών ομολόγων από τις τράπεζες, καθώς και σε απώλειες λόγω υποτίμησης του δολαρίου και πτώσης της αξίας των μετοχών».
Σύμφωνα με τον οικονομολόγο του Die Linke, την ώρα που χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ελλάδα παρουσίαζαν υψηλό εξωτερικό χρέος λόγω απαιτήσεων έναντι του εξωτερικού, η Γερμανία ήταν καθαρός πιστωτής. Γερμανικές τράπεζες αλλά και γερμανικές επιχειρήσες, απλούστατα, επιδόθηκαν στο τζόγο με μέρος της ρευστότητας που είχε εισρεύσει από τα πλεονάσματα των εξαγωγών. Αγόρασαν στο εξωτερικό ριψοκίνδυνα χαρτιά που τελικά αποδείχτηκαν σκουπίδια.
«Τράπεζες και επιχειρηματίες παραμένουν επί χρόνια αλώβητοι, καλώντας τον φορολογούμενο να πληρώνει τις τζογαδόρικες αυτές συναλλαγές τους. Ακριβώς επειδή ανέχτηκαν ή δεν εμπόδισαν το ντάμπινγκ των μισθών», σημειώνει, και προειδοποιεί πως «αν κάποτε σπάσει η φούσκα των δανείων το κόστος της κρίσης θα πέσει στις πλάτες του κάθε κράτους. Ο φορολογούμενος θα κληθεί να καλύψει προγράμματα για την ανάκαμψη της οικονομίας, τη διάσωση των τραπεζών, τα μειούμενα φορολογικά έσοδα και τις υψηλότερς δαπάνες από την ανεργία. Το αποτέλεσμα: ένα δραματικό δημόσιο χρέος σε πληθώρα χωρών».
Σύμφωνα με τον κ. Peer Steinbruck (SPD), οι Γερμανοί χαρακτηρίζονται ως οι Κινέζοι της Ευρώπης, με τα πλεονάσματα του ισοζυγίου εμπορικών και τρεχουσών συναλλαγών της γερμανικής οικονομίας να αντικατοπτρίζονται στα αντίστοιχα ελλείμματα των άλλων κρατών. Για τον κ. Schlecht, «αυτές οι εξωτερικές ανισορροπίες της οικονομίας που έχουν τη Γερμανία ως αφετηρία, αποτελούν την κεντρική αιτία της κρίσης και χωρίς την υπέρβασή τους, δεν μπορούν να επιλυθούν τα προβλήματα της ευρωπαϊκής οικονομίας». Το κλειδί είναι η Γερμανία.
Τα τελευταία 20 χρόνια η γερμανική οικονομία πραγματοποιούσε όλο και περισσότερες εξαγωγές προς την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα, απ' ότι εισαγωγές. Στη δεκαετία του 90 το πλεόνασμα ήταν σχεδόν 80 δις ευρώ. Την τελευταία 10ετία έφτασε σχεδόν τα 250 δις ευρώ. Το πλεόνασμα αυτό συνέβαλε εν μέρει στην υπερχρέωση αυτών των 3 χωρών.
Για την αντιμετώπιση της σημερινής ευρωπαϊκής κρίσης, ανάμεσα σε άλλα, ο κ. Schlecht εισηγείται ως κατεπείγοντα μέτρα τα εξής:
-Εκπόνηση ενός σχεδίου Μάρσαλ για την ανάκαμψη
-Δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ομολόγων (απελευθέρωση της χρηματοδότησης του δημοσίου χρέους στην Ευρωζώνη από τις χρηματοπιστωτικές αγορές με χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού)
-Έκδοση ευρωομολόγων (τα οποία θα εξασφαλίσουν ευνοϊκότερα επιτόκια για τις χώρες σε κρίση)
-Παύση του ντάμπινγκ των μισθών στη Γερμανία, ώστε να ενισχυθεί η ιδιωτική εγχώρια ζήτηση η οποία θα οδηγήσει όχι μόνο στην αναθέρμανση της εγχώριας οικονομίας αλλά και σε περισσότερες εισαγωγές, που με τη σειρά τους θα συμβάλουν στην αποδόμηση των πλεονασμάτων των εξαγωγών
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου