Φοβούνται επέλαση αντι-ΕΕ κομμάτων στις ευρωεκλογές

17/2/2014

Του Γιώργου Δελαστίκ

Η πολιτική των Βρυξελλών και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων τροφοδοτεί την άνοδο των δυνάμεων που τάσσονται κατά της ΕΕ

Ο πολύπειρος δεξιός πολιτικός Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, μέχρι πέρυσι πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου επί είκοσι σχεδόν χρόνια και εξαιρετικά καταρτισμένος στα θέματα της ΕΕ ως τέως πρόεδρος του Eurogroup, δεν δίστασε να αποτυπώσει σε μια σύντομη φράση τον φόβο που διακατέχει τις ευρωπαϊκές ελίτ εν όψει των ευρωεκλογών του Μαΐου: «Θα πρέπει να προσέξουμε ώστε η προέλαση των λαϊκιστών να μην εξελιχθεί σε επέλασή τους»! Είναι αναπότρεπτη δηλαδή η εκλογική άνοδος των αντι-ΕΕ δυνάμεων, αλλά οι ευρωελίτ και οι πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν τα συμφέροντά τους πρέπει να καταβάλουν τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια ώστε η αναμενόμενη αύξηση της εκλογικής επιρροής των αντιπάλων της ΕΕ να μην προσλάβει τουλάχιστον τα χαρακτηριστικά εφόδου ανατροπής του συσχετισμού δυνάμεων, εννοεί ο Γιούνκερ. «Σώστε την Ευρώπη!» κραυγάζει ο 87χρονος Χανς - Ντίτριχ Γκένσερ, επί δεκαετίες υπουργός Εξωτερικών της Δυτικής και της ενιαίας Γερμανίας και η έκκλησή του γίνεται κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της ημερήσιας οικονομικής εφημερίδας «Χάντελσμπλατ», της μεγαλύτερης οικονομικής εφημερίδας της Γερμανίας.

«Ο Γκένσερ βλέπει την Ευρώπη σε σταυροδρόμι και προειδοποιεί για μια ''νεοεθνικιστική αποπλάνηση''» τονίζει στον υπότιτλο της πρώτης σελίδας της η γερμανική εφημερίδα. Αυτά τα περί «λαϊκιστών» του Γιούνκερ είναι δυσφημιστικοί χαρακτηρισμοί των αντι-ΕΕ πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων εκ μέρους των πολιτικών εκπροσώπων του κατεστημένου που υπηρετούν σκοπιμότητες: αφενός να μειώσουν την εκλογική απήχηση των αντιπάλων της ΕΕ και αφετέρου να τους απαξιώσουν στα μάτια των ψηφοφόρων κατά το δυνατόν. Είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί αντιλαμβάνονται πλήρως ότι το πρόβλημα δεν είναι ο «λαϊκισμός».

Είναι η πολιτική λιτότητας για τους ευρωπαϊκούς λαούς που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις των χωρών της Ευρωζώνης, σε συνάρτηση με την αφειδή χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών τραπεζών με δάνεια ύψους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ προκειμένου να τις σώσουν, η αιτία που προκαλεί αυτή τη γενικευμένη εχθρότητα των Ευρωπαίων πολιτών εναντίον της ΕΕ. Υπάρχουν ακόμη βαθύτερες αιτίες της αποξένωσης των λαών της Ευρώπης από την πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, με τον τρόπο που οικοδομείται αυτή. Ειδικά στις συνθήκες της κρίσης, η πολιτική που ασκεί η ΕΕ καταστρέφει σωρηδόν όχι μόνο θέσεις εργασίας για δεκάδες εκατομμύρια εργαζόμενους, όχι μόνο εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις οδηγώντας σε απόγνωση σοβαρό τμήμα των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, αλλά επιπλέον η πολιτική της ΕΕ καταστρέφει και τμήματα της αστικής τάξης όλων των ευρωπαϊκών χωρών.

Αυτός είναι ο θεμελιώδης λόγος που οδηγεί όλες αυτές τις στρατιές κατεστραμμένων από την πολιτική της ΕΕ να στρέφονται όλο και πιο έντονα εναντίον της και να αναζητούν πολιτική στέγη σε κόμματα που αντιτίθενται ευθέως στην πολιτική της ΕΕ, ακόμη και στην ίδια της την ύπαρξη! Κάθε είδους κοινωνικά στρώματα δηλαδή που έχουν πέσει θύματα της πολιτικής της ΕΕ αναζητούν οικονομική και κοινωνική προστασία στο πλαίσιο του εθνικού τους κράτους. Ο λόγος που με ελάχιστες εξαιρέσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη -όπως είναι π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Ελλάδα ή οι κομμουνιστές και το Αριστερό Μπλοκ στην Πορτογαλία- οι ψηφοφόροι αυτοί στρέφονται προς ακροδεξιά ή σκληρά δεξιά κόμματα, είναι απλός: όλα ανεξαιρέτως τα κεντροαριστερά, σοσιαλδημοκρατικά ή σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης και η τεράστια πλειονότητα των ευρωπαϊκών κομμάτων της Αριστεράς είναι υπέρ του ευρώ και της ΕΕ!

Τα κατεστραμμένα κοινωνικά στρώματα ή αυτά που αγωνιούν για την τύχη τους λοιπόν δεν έχουν κανέναν λόγο να ψάξουν να βρουν «αριστερή» πολιτική στέγη, γιατί απλούστατα σχεδόν δεν υπάρχουν καθόλου αντι-ΕΕ κεντροαριστερά ή αριστερά κόμματα! Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες και γι' αυτό οι δυσαρεστημένες μάζες πολιτών στρέφονται υποχρεωτικά προς τα δεξιά, μεταλλάσσοντας ταυτόχρονα εν τινι μέτρω τα ακροδεξιά συνήθως κόμματα στα οποία εντάσσονται. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το παράδειγμα τόσο του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία όσο και του Κόμματος της Ελευθερίας του Χέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία: μόλις έπαψαν να έχουν κύριο στόχο της προπαγάνδας τους τους μετανάστες και το ισλάμ και έκαναν σημαία την έξοδο των χωρών τους από το ευρώ (και την ΕΕ στην Ολλανδία!), αμέσως η δημοτικότητά τους ανέβηκε ραγδαία στις δημοσκοπήσεις και εμφανίζονται τώρα ως πρώτο κόμμα, αυτό της Λεπέν στη Γαλλία και του Βίλντερς στην Ολλανδία! Η ΕΕ και η Κεντροαριστερά φταίνε για την αλματώδη άνοδο των αντι-ΕΕ κομμάτων, όχι οι «λαϊκιστές»...

Πηγή