«Στο τέλος θα αποφασίσουν οι Ευρωπαίοι»

8/7/2015

Οι απόψεις μεταξύ ΔΝΤ και ευρωζώνης σε ό,τι αφορά την απομείωση του ελληνικού χρέους φαίνεται να διίστανται. Το εν λόγω χάσμα σχολίασε ο αμερικανός οικονομολόγος Τζέικομπ Κιρκεγκάαρντ σε συνέντευξή του στην DW.

Ο Κιρκεγκάαρντ μίλησε για τις διαφορές που φαίνεται να έχουν οι θεσμοί αναφορικά με το ελληνικό ζήτημα. «Το πραγματικό χάσμα μεταξύ του ΔΝΤ και της ευρωζώνης εντοπίζεται στο ότι μία ισχυρή ομάδα του ΔΝΤ συμφωνεί με μία άμεση απομείωση χρέους, για να δοθεί ώθηση στην ελληνική οικονομία. Μια άλλη ομάδα του ΔΝΤ βρίσκεται πιο κοντά στη θέση της ευρωζώνης, που θέλει να επιτρέψει την απομείωση μόνο εάν η Ελλάδα εκπληρώσει τις υποσχέσεις της για μεταρρυθμίσεις. Στο τέλος θα αποφασίσουν οι Ευρωπαίοι. Γιατί πρόκειται για ευρωπαϊκά δάνεια. Και αναμένω ότι οι Ευρωπαίοι θα επιμείνουν στη θέση τους: απομείωση μόνο έναντι μεταρρυθμίσεων» εκτιμά ο οικονομολόγος.

Η έκθεση δεν θα βοηθήσει την Ελλάδα

Στη συνέχεια εξέφρασε την άποψή του σχετικά με τη σημασία που μπορεί να έχει η συγκεκριμένη έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα και τις μελλοντικές διαπραγματεύσεις της με τους Ευρωπαίους εταίρους. «Η έκθεση βοηθάει τον Αλέξη Τσίπρα προ πάντων στην πατρίδα του, γιατί μπορεί να εξηγήσει στους Έλληνες ψηφοφόρους γιατί επέμενε τόσο καιρό και γιατί οι Έλληνες έπρεπε να υποστούν κλειστές τράπεζες και άλλες δυσκολίες. Αλλά η έκθεση δεν θα έχει κάποιο αποτέλεσμα εκεί που μετράει πραγματικά: στις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Αυτές έχουν τους δικούς τους ψηφοφόρους. Στο τέλος δεν θα βοηθήσει τους Έλληνες».

Τέλος ο Τζέικομπ Κιρκεγκάαρντ μίλησε και για τη θέση των ΗΠΑ απέναντι στο ευρωπαϊκή κρίση. «Εδώ επικρατεί μια σύγχυση για το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν την κρίση. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ συμμερίζονται το ελληνικό αίτημα για απομείωση. Σκεφτείτε ότι πρακτικά η αμερικανική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα ασκείται μέσω του ΔΝΤ. Και το ΔΝΤ ήταν αυτό που σε μεγάλο βαθμό ανέπτυξε και υλοποίησε το ελληνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Όταν ο πρόεδρος Ομπάμα ασκεί κριτική στην πολιτική λιτότητας, αυτό στοχεύει περισσότερο στην εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ».

Πηγή Dutsche Welle