29/7/2016
Μπορεί η επικεφαλής του ΔΝΤ Christine Lagarde σχολιάζοντας την έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης (ΙΕΟ) του Ταμείου για τα προγράμματα της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας να εμφανίσθηκε «φειδωλή» στην αναγνώριση λαθών και παραλείψεων, ωστόσο αυτό δεν ίσχυσε και για το τμήμα Στρατηγικής και Πολιτικής του ΔΝΤ το οποίο σχολίασε εμμέσως τις υποδείξεις του ΙΕΟ.
Η Christine Lagarde το μόνο «mea culpa» που είχε να πει για την Ελλάδα ήταν πως οι αρχικοί στόχοι του ΔΝΤ αποδείχτηκαν υπερφιλόδοξοι. Εν συνεχεία απέδωσε τα κακώς κείμενα στις επαναλαμβανόμενες πολιτικές κρίσεις, στην αντίδραση από συμφέροντα και στα σοβαρά προβλήματα στην εφαρμογή που οδήγησαν σε μία πολύ βαθύτερη ύφεση από όσο αναμενόταν.
Ωστόσο, ο Vivek Arora αναπληρωτής Διευθυντής Στρατηγικής του ΔΝΤ προχώρησε σε ένα ειλικρινή απολογισμό των λαθών , παραλείψεων και εσφαλμένων προσεγγίσεων του Ταμείου κάνοντας λόγο σε άρθρο του στα «πέντε μαθήματα» που άντλησε ο διεθνής οργανισμός από τις πρόσφατες κρίσεις.
Επικαλούμενος εκτεταμένη αξιολόγηση που διενέργησε προ 8μηνου το ΔΝΤ στα 32 προγράμματα που στήριξε κατά την περίοδο της κρίσης, ο Vivek Arora αναφέρεται στα εξής πέντε μαθήματα:
Μάθημα 1: Εάν η συναλλαγματική ισοτιμία δεν είναι διαθέσιμη ως ένα εργαλείο για να βοηθήσει την οικονομία να προσαρμοστεί από ένα σοκ, μπορεί να χρειαστεί μεγαλύτερη χρηματοδότηση για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Στη βάση αυτή το στέλεχος του ΔΝΤ ανέφερε πως η στρατηγική της λεγόμενης «εσωτερικής υποτίμησης», η οποία επιδιώκει να αποκατασταθεί η εξωτερική ανταγωνιστικότητα με τη μείωση των εγχώριων τιμών, αντί της ονομαστικής συναλλαγματικής ισοτιμίας αποδείχθηκε δύσκολο να επιτευχθεί.
« Η εσωτερική υποτίμηση απαιτεί μεγάλη μακροοικονομική (ιδίως δημοσιονομική) προσαρμογή και βαθιές, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, και ακόμα και τότε μπορεί να πάρει περισσότερο χρόνο για να επιτύχει από το τυπικό χρόνο τον 3 έως 4 ετών ενός προγράμματος του ΔΝΤ», επεσήμανε ο Vivek, κάτι που στην πράξη καταδείχθηκε από το ελληνικό πρόγραμμα.
Μάθημα 2: Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι απαραίτητη για τη μείωση του δημόσιου χρέους και την αποκατάσταση της βιωσιμότητάς του. Μπορεί να χρειαστεί να είναι ταχεία, αν η χρηματοδότηση είναι περιορισμένη ή οι αρχικές ανισορροπίες είναι πολύ υψηλές (όπως στην Ελλάδα). Ωστόσο, κατά τον Vivek είναι ιδιαίτερα σημαντική σε αυτές τις περιπτώσεις να εφαρμοσθούν συμπληρωματικά μέτρα για τη στήριξη της ανάπτυξης, διαφορετικά η πολύ μεγάλη και ταχεία προσαρμογή μπορεί να οδηγήσει σε πτώση του ΑΕΠ και στην πραγματικότητα να αυξήσει την αναλογία του χρέους προς το ΑΕΠ.
Ο Vivek έφερε ως παράδειγμα την Ελλάδα λέγοντας πως παρά τη δημοσιονομική προσαρμογή, οι δείκτες χρέους-ΑΕΠ αυξήθηκαν περισσότερο από το αναμενόμενο. «Καθώς η μεγαλύτερη από το αναμενόμενο συσταλτική επίδραση της δημοσιονομικής εξυγίανσης έγινε εμφανής, συμβουλεύσαμε τις χώρες να επιβραδύνουν το ρυθμό προσαρμογής», ανέφερε θέτοντας ως παράδειγμα την Ελλάδα, την Αρμενία, την Ουγγαρία, τη Λετονία, την Πορτογαλία και την Ουκρανία. Κατά τον ίδιο είναι καλύτερα να αναδιαρθρώνεται το χρέος «ουσιαστικά και νωρίς», καθώς η εμπειρία έδειξε πως οι χώρες που το έπραξαν πέτυχαν καλύτερα αποτελέσματα χρέους και ανάπτυξης.
Μάθημα 3: Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι σημαντικές για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο στην περίπτωση που η ονομαστική προσαρμογή της συναλλαγματικής ισοτιμίας δεν είναι διαθέσιμη και επιλέγεται η εσωτερική υποτίμηση. Ο Vivek υπογραμμίζει πάντως πως οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν είναι πάντα τόσο αποτελεσματικές όσο αναμενόταν. «Μάθαμε ότι πρέπει να είμαστε πιο ρεαλιστές σχετικά με την ανάπτυξη που περιμένουμε από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις βραχυπρόθεσμα, καθώς και την ικανότητα των αρχών να εφαρμόσουν αυτές τις μεταρρυθμίσεις», σημείωσε το στέλεχος του ΔΝΤ.
Μάθημα 4: Για να μειώσουν τον κίνδυνο οι χώρες πρέπει να λαμβάνουν εγκαίρως μέτρα για την ενίσχυση των πλαισίων αναδιάρθρωσης του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους. «Οι αρνητικές επιπτώσεις των κακών ισολογισμών του ιδιωτικού τομέα στα δημόσια οικονομικά και την ανάπτυξη ήταν μεγαλύτερες από ό, τι περιμέναμε», ανάφερε ο Vivek αποδίδοντας τα προβλήματα στις καθυστερημένες αναδιαρθρώσεις χρέους, ιδιωτικού και δημόσιου.
Μάθημα 5: Απαιτούνται σαφέστερες κατευθυντήριες γραμμές για τη μελλοντική συνεργασία του ΔΝΤ με άλλους μηχανισμούς χρηματοδότησης, όπως ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM). «Η εμπειρία με τα προγράμματα της ζώνης του ευρώ έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα του πώς το Ταμείο αλληλεπιδρά με τις περιφερειακές συμφωνίες χρηματοδότησης και με τα μέλη της νομισματικής ένωσης. Η αλληλεπίδρασή μας με τους περιφερειακούς μηχανισμούς ήταν διαφορετική από ό, τι πριν σε ορισμένα βασικά σημεία, κυρίως η κοινή προσέγγιση στο σχεδιασμό του προγράμματος», σημείωσε ο Vivek. «Τα προγράμματα μας με μέλη μιας νομισματικής ένωσης θα πρέπει να ασχοληθούν με το γεγονός ότι οι πολιτικές μας σε επίπεδο Ένωσης μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά την οικονομική κατάσταση του κάθε μέλους. Αυτές οι πολιτικές είναι συχνά δύσκολο να συμφωνηθούν, καθώς μπορεί να απαιτούν πολιτική συμφωνία μεταξύ όλων των μελών», πρόσθεσε.
Πηγή
Η πρωτότυπη δημοσίευση εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου