Ο Μακρόν οδηγεί τους Ιταλούς στα… κάγκελα

31/7/2017

Του James Politi

«Βράζει» η Ρώμη με τον πρόεδρο της Γαλλίας, μετά την κρατικοποίηση των γαλλικών ναυπηγείων και τις κινήσεις στη Λιβύη. Οι προσδοκίες των Ιταλών που αποδείχθηκαν υπερβολικές και ο γαλλογερμανικός άξονας.

Στο τέλος μιας απαίσιας εβδομάδας στις ιταλογαλλικές σχέσεις, ο Νίκολα Ντάντι, ευρωβουλευτής από την Τοσκάνη, κατέγραφε στο Facebook μια λίστα απογοητεύσεων από τον Εμανουέλ Μακρόν.

Πρώτη ήταν η συνάντηση του Γάλλου προέδρου για την ημέρα της Βαστίλης στο Παρίσι με τον Ντόναλντ Τραμπ, ώστε να διασφαλίσει τον ρόλο «διαμεσολαβητή» μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης. Μετά, το «θέατρο» της συνόδου του Μακρόν με τους Λίβυους ηγέτες, που υπονομεύει τον παραδοσιακό διπλωματικό ρόλο της Ρώμης με τη χώρα της Βόρειας Αφρικής. Και τέλος, η απόφαση να κρατικοποιήσει τα ναυπηγεία STX στη δυτική Γαλλία, για να αποφύγει την εξαγορά από τον ιταλικό όμιλο Fincantieri.

«Αντί για έναν νέο Σούμαν (σ.σ. ένας εκ των ιδρυτών της Ευρωπαϊκής Ενωσης), βλέπουμε έναν μικρό Ντε Γκολ», ανέφερε ο κ. Ντάντι.

Από τη στιγμή που ξέσπασε η ευρωπαϊκή οικονομική κρίση, όλες οι ιταλικές επικρίσεις κατά άλλης χώρας της ΕΕ κατευθύνονταν στη Γερμανία και την Αγκελα Μέρκελ, κυρίως για την προώθηση πολιτικών λιτότητας και των ιδιαίτερα σκληρών τραπεζικών κανόνων. Ο κ. Μακρόν κατάφερε να αντικαταστήσει τη Μέρκελ στον ρόλο του μεγαλύτερου εφιάλτη της Ιταλίας, με μόλις δύο μήνες στην προεδρία.

Εν μέρει, αυτό οφείλεται και στις υπερβολικές προσδοκίες που είχε η Ρώμη από τον Μακρόν. Η εκλογή του χαιρετίστηκε στην Ιταλία ως του ηγέτη που θα χαράξει τον δρόμο προς την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Η Ιταλία είναι παραδοσιακά φιλοευρωπαϊκή χώρα, αλλά έχει βιώσει άνοδο λαϊκιστικών και ευρωσκεπτικιστικών πολιτικών δυνάμεων όπως το κίνημα των Πέντε Αστέρων και η Λέγκα του Βορρά. Με τις γενικές εκλογές να λαμβάνουν χώρα σε λιγότερο από ένα έτος, μέρος μιας πορείας για την εμβάθυνση, κάποιοι ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να κινηθούν προς την επικράτηση δεμένοι στο άρμα του Μακρόν.

Αυτό πλέον δεν φαίνεται πιθανό καθώς η Ιταλία «βράζει» με τις τελευταίες κινήσεις του Μακρόν. Στην Corriere della Sera της Παρασκευής, ένα σκίτσο σύγκρινε τον Μακρόν με τον Ζινεντίν Ζιντάν, τον Γάλλο ποδοσφαιριστή που είχε δώσει κεφαλιά σε έναν Ιταλό αμυντικό στον τελικό του Μουντιάλ το 2006. Ο Ferrucio De Bortoli, πρώην συντάκτης στην εφημερίδα, σχολίασε ότι ο Μακρόν κάνει… bullying επιλέγοντας την Ιταλία για να αποδείξει κάτι. «Με την ιστορία της STX France και όχι μόνο, ο Μακρόν χτυπά τους αδύναμους για να φανεί ισχυρότερος στην Ευρώπη», έγραψε στο Twitter.

O Μακρόν προσπάθησε να τα μπαλώσει καθώς τηλεφώνησε στον Ιταλό πρωθυπουργό Πάολο Τζεντιλόνι και υπάρχουν φήμες για πιθανή επίσκεψη στη Ρώμη. Ο υπουργός Οικονομίας της Γαλλίας Μπρούνο Λε Μερ αναμένεται την Τρίτη στην ιταλική πρωτεύουσα, προσπαθώντας να βρει έναν συμβιβασμό για την STX.

Όμως η ζημιά έχει ήδη γίνει και ο Μακρόν άγγιξε ευαίσθητες χορδές της ιταλικής πολιτικής. Η κρατικοποίηση της STX δεν δείχνει μόνο έλλειψη εμπιστοσύνης στην Ιταλία, αγνοώντας ταυτόχρονα την ιδέα των ανοιχτών επενδύσεων στην Ευρώπη. Είναι ιδιαίτερα ντροπιαστική γιατί Γάλλοι επενδυτές έχουν αγοράσει μια σειρά ιταλικών επιχειρήσεων τα τελευταία χρόνια, χωρίς αντιρρήσεις από την κυβέρνηση. Η μεγαλύτερη ήταν η επιτυχημένη μάχη της Vivendi για τον έλεγχο της Telecom Italia, του μεγαλύτερου τηλεπικοινωνιακού ομίλου στη χώρα, που οδήγησε στην αποχώρηση του CEO Flavio Cattaneo πριν από λίγες ημέρες.

Στη Λιβύη, οι Ιταλοί αξιωματούχοι δεν αισθάνονται απλώς ότι μπαίνουν στο περιθώριο από τον διπλωματικό μαραθώνιο του Μακρόν: πολλοί πιστεύουν ότι οι προσπάθειές του μπορεί να έχουν αρνητικό αντίκτυπο. Δεν έχει συμβάλει και η απροθυμία του Μακρόν να βοηθήσει την Ιταλία με τη διαχείριση των χιλιάδων μεταναστών που φτάνουν στις ακτές της κάθε μήνα, αποτελώντας τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο για την ιταλική κυβέρνηση.

Το αδιανόητο για την Ιταλία είναι ότι η θεώρηση του Μακρόν για ενοποίηση της Ευρώπης είναι πιθανότερο να εμπλέκει έναν γαλλογερμανικό άξονα με τη Μέρκελ παρά την ευρύτερη συνεργασία με τις άλλες χώρες της ΕΕ. Αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει προς όφελος της Ρώμης, ιδίως αν ο Μακρόν καταφέρει και αποσπάσει συμβιβασμούς από το Βερολίνο στις σχεδιαζόμενες μεταρρυθμίσεις της ευρωζώνης.

Όμως οι φόβοι για απομόνωση της Ρώμης εντείνονται…

Πηγή