Η ανακωχή στον εμπορικό πόλεμο και το… πάνω χέρι

4/12/2018

Οι δυο διαφορετικές αναγνώσεις της συμφωνίας Τραμπ- Ξι στην Αργεντινή αποκαλύπτουν πολλά για τις στοχεύσεις των δυο πλευρών. Η απαίτηση για δομική αλλαγή στην κινεζική οικονομία και ποιος έχει στα χέρια του το κουμπί

Ανακωχή στο εμπορικό πόλεμο συμφωνήθηκε μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, αλλά οι όροι αυτής της κατάπαυσης πυρός κάνουν ξεκάθαρο το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στις εχθροπραξίες, όταν αυτές αναπόφευκτα συνεχιστούν.

Σε αντάλλαγμα προκειμένου οι ΗΠΑ να μην επιβάλουν δασμούς σε περίπου τις μισές από τις κινεζικές εξαγωγές την 1η Ιανουαρίου, το Πεκίνο συμφώνησε να συζητήσει μια μεγάλη λίστα συναινέσεων που θα μπορούσαν, αν εφαρμοστούν στο σύνολό τους, να αλλάξουν δομικά την ίδια τη φύση του κινεζικού συστήματος.

Σύμφωνα με τη σύνοψη του Λευκού Οίκου για το δείπνο μεταξύ του Ντ. Τραμπ και του Ξι, στο περιθώριο του G20 στο Μπουένος Άιρες, η Κίνα συμφώνησε βραχυπρόθεσμα να αγοράσει «μια σημαντική ποσότητα αγροτικών, ενεργειακών, βιομηχανικών και άλλων προϊόντων από τις ΗΠΑ». Συμφώνησε επίσης να ξεκινήσει άμεσα διαπραγματεύσεις σε «δομικές αλλαγές σε ότι αφορά τη επιβολή μεταφοράς τεχνολογίας, την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, τους μη δασμολογικούς φραγμούς, τις διαδικτυακές επιθέσεις και κλοπές, τις υπηρεσίες και την γεωργία».

Οι ΗΠΑ δεν προσέφεραν τίποτα εκτός από τις 90 ημέρες, μετά τις οποίες θα αυξήσουν τους δασμούς σε κινεζικές εισαγωγές αξίας 200 δις δολαρίων από το 10% στο 25%, όπως σχεδιάζονταν να γίνει την 1η Ιανουαρίου, αν ο Τραμπ δεν μείνει ικανοποιημένος με τις παραχωρήσεις του Πεκίνου. Καθώς είναι πρακτικά αδύνατο να εφαρμόσει ή ακόμα και να συμφωνήσει ο κος Ξι σε τόσο ευρείες αλλαγές στην κινεζική οικονομία, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο εμπορικός πόλεμος θα συνεχιστεί με ένταση μετά τα τέλη Φεβρουαρίου.

Είναι αλήθεια ότι ο κος Ξι αγόρασε για τον εαυτό του και την πιεζόμενη κινεζική οικονομία κάποιο χρόνο. Αυτός και οι συνεργάτες του θα πρέπει να ελπίζουν ότι ο ειδικός ερευνητής Ρόμπερτ Μιούλερ πλησιάζει τον στόχο του ή ότι ο Τραμπ θα είναι με κάποιο τρόπο απασχολημένος με άλλα όταν περάσει το διάστημα των 90 ημερών.

Κάποιοι επικριτές αναρωτιούνται γιατί ο Τραμπ συμφώνησε σε μια ανακωχή που περιλαμβάνει τόσο μη δεσμευτικές υποσχέσεις από την Κίνα. Κάνοντάς το έχει περιορίσει την πίεση που ο ίδιος δημιούργησε από το μηδέν επιβάλλοντας εξ αρχής δασμούς. Με την ανακωχή, όμως, και θέτοντας επίπονους όρους στον κινέζο πρόεδρο, μπορεί να εμφανιστεί ταυτόχρονα ισχυρός και λογικός. Αυτό επιτρέπει στον Τραμπ να κατευνάσει μέλη της κυβέρνησής του, όπως ο υπουργός Οικονομικών Steven Mnuchin και ο διευθυντής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου Larry Kudlow που τάσσονται υπέρ περισσότερης επιείκειας απέναντι στην Κίνα, ενώ δεν παραχωρεί τίποτα άλλο πέρα από κάποιο τμήμα του μομέντουμ που έχτισε προς ένα πλήρη εμπορικό πόλεμο.

Οι αγορές ανακουφίστηκαν και χωρίς αμφιβολία πολλοί από τους ηγέτες που συνάντησε ο Τραμπ στους G20 είναι επίσης ικανοποιημένοι βλέποντάς τον να εμφανίζεται πιο μετριοπαθής και λογικός σε ότι αφορά το εμπόριο. Κανείς, όμως, στο Πεκίνο δεν έχει ψευδαισθήσεις ότι ο εμπορικός πόλεμος με τις ΗΠΑ απεφεύχθει, παρότι έτσι παρουσιάστηκε στα -υπό σφικτό κρατικό έλεγχο- κινεζικά ΜΜΕ.

Σε πλήρη αντίθεση με την δήλωση του Λευκού Οίκου, η κινεζική επίσημη σύνοψη για το Μπουένος Αιρες δεν γίνεται αναφορά στο ορόσημο των 90 ημερών ή τις περισσότερες από τις άλλες παραχωρήσεις που τονίζονται από τους Αμερικανούς.

Διαβάζοντας μόνο την κινεζική δήλωση, οι περισσότεροι παρατηρητές θα συμπέραναν ότι ο κος Ξι κέρδισε μια μεγάλη διπλωματική νίκη αναγκάζοντας τον Τραμπ να εγκαταλείψει τον μονομερή εμπορικό του πόλεμο.
Ωστόσο το εάν το Πεκίνο αναγνωρίζει δημοσίως τις υποσχέσεις που περιλαμβάνονται στην ανακοίνωση του Λευκού Οίκου ή όχι δεν έχει σημασία, καθώς η δύναμη να επιβάλει υψηλότερους δασμούς σε 90 ημέρες βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια του Τραμπ.

Πηγή