Οι μισθοί μειώνονται γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε υποτίμηση του νομίσματος όπως είπε ο Κων. Μητσοτάκης και κάνουμε εσωτερική υποτίμηση (μειώσεις μισθών και τιμών).
Όταν δεν μπορείς να υποτιμήσεις το νόμισμα, είναι ο μόνος τρόπος για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας δηλαδή να είναι φθηνά τα αγαθά που παράγει και οι υπηρεσίες όπως ο τουρισμός. Αλλά πάλι δεν αυξάνει πολύ την ανταγωνιστικότητα μιας και οι μισθοί μαζί με την παραγωγικότητα είναι το 22% αυτής όπως είπε ο Κ. Μήλας. (* Καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο University of Liverpool (Μεγάλη Βρετανία))
''η βελτίωση της παραγωγικότητας εργασίας συνεισφέρει μέχρι και 12% στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Ακολουθεί η μείωση των πραγματικών μισθών με ποσοστό 8% και η μείωση του κατώτατου μισθού (σε σχέση με τον μέσο μισθό) με αμελητέα συνεισφορά της τάξης του 2%.''
Γιατί μειώνονται οι συντάξεις.
Επειδή μειώνονται οι μισθοί, μειώνονται και οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζόμενων. Αυξάνεται η ανεργία γιατί μειώνεται η κατανάλωση και κλείνουν εμπορικά μαγαζιά, αυξάνεται η αδήλωτη εργασία και η εισφοροδιαφυγή γιατί περιορίζεται το κέρδος των επιχειρήσεων λόγω της μειωμένης κατανάλωσης, μειώνεται η παραγωγή που απευθύνεται στην εσωτερική κατανάλωση αυξάνοντας περισσότερο την ανεργία και αυξάνεται η ημιαπασχόληση (δηλαδή η 4ωρη απασχόληση). Έτσι τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν λιγότερα έσοδα και μειώνουν τις συντάξεις. Το αναδιανεμητικό σύστημα όπου οι εργαζόμενοι πληρώνουν τις συντάξεις με τις εισφορές τους δεν μπορεί να επιβιώσει με ένα εκατομμύριο ανέργους.
Το υπερτιμημένο ή ισχυρό νόμισμα, ευνοεί τις εισαγωγές και κάνει πιο ακριβές τις εξαγωγές επιβαρύνοντας έτσι το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών. Το ΙΤΣ είναι το εμπορικό ισοζύγιο (τα αγαθά που εξάγει μία χώρα μείον τα αγαθά που εισάγει) συν τις υπηρείσες όπως ο τουρισμός. Είναι η πλήρης εικόνα για τα λεφτά που κερδίζει μία χώρα και αυτά που ξοδεύει. Είναι ο κυριότερος δείκτης για το πόσο υγιής είναι μία οικονομία γιατί αν είναι πλεονασματικό έχεις πλεόνασμα εισοδήματος και απασχόληση ενώ αν είναι ελλειμματικό πρέπει να δανειστείς και έτσι αυξάνεται το δημόσιο χρέος.
Το ΙΤΣ άρχισε να έχει τεράστια ελλείμματα από τότε που μπήκαμε στο ευρώ όπως είπε ο Στουρνάρας. Τα ελλείμματα του αντιμετωπίζονται μόνον με δανεισμό σε ξένο νόμισμα (ευρώ για τις χώρες εντός ευρωζώνης και δολάρια ΗΠΑ για τις χώρες εκτός ευρωζώνης). Έτσι αυξάνεται το χρέος σε νομίσματα που δεν μπορεί να τυπώσει, να εκδώσει μία χώρα γιατί μόνον το νόμισμα της μπορεί να εκδώσει.
Γι' αυτόν τον λόγο δεν υπάρχει καμία χώρα στις παγκόσμιες χρεοκοπίες που να έχει χρεοκοπήσει (δηλαδή να μην μπορεί να εξυπηρετήσει ή να αποπληρώσει το χρέος σε δικό της νόμισμα). Όλες οι χρεοκοπίες έχουν γίνει με χρέος σε νομίσματα που δεν μπορεί να τυπώσει μία χώρα, δηλαδή σε ξένα νομίσματα. Εμείς ουσιαστικά χρεοκοπήσαμε την πρώτη ημέρα που μπήκαμε στο ευρώ. Την τελευταία ημέρα της δραχμής, το δημόσιο χρέος ήταν 145 δις ευρώ, του οποίου το 80% ήταν σε δραχμές και το υπόλοιπο ήταν 30 δισεκατομμύρια ευρώ σε ξένα νομίσματα. Με το που μπήκαμε στην ευρωζώνη όλο έγινε σε ξένο νόμισμα, ακόμα και το εσωτερικό (αυτό που χρωστούσε το κράτος στους πολίτες του) και ουσιαστικά, τότε χρεοκοπήσαμε.
Μπήκαμε λογιστικά στο ευρώ το 2001 και αλλάξαμε το νόμισμα από την πρωτοχρονιά του 2002. Μέσα σε 8 χρόνια δηλαδή μέχρι το τέλος του 2009, το δημόσιο χρέος διπλασιάστηκε σε αριθμό από τα 145 στα 298.5 δις ευρώ. Όσα δηλαδή χρωστούσε το κράτος από το 1821 μέχρι το τέλος του 2001, άλλα τόσα έφτασε να χρωστάει σε 8 χρόνια με το ευρώ. Παράλληλα αυξήθηκε πάρα πολύ και το ιδιωτικό χρέος δηλαδή το χρέος των τραπεζών, των επιχειρήσεων και των πολιτών. Από 30% του ΑΕΠ το 1994, έφτασε το 60% την τελευταία ημέρα της δραχμής και το 100% στο τέλος του 2009.
Συνολικά το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος μαζί στο τέλος του 2009 ήταν 2010% περίπου και ήταν το δεύτερο μικρότερο της ευρωζώνης μετά της Πορτογαλίας. Όμως δεν μπήκαμε σε μνημόνια από το δημόσιο χρέος όπως είπε και ο Στρος Καν.
''Ακόμα και αν εξαφανίζατε το χρέος με κάποιο μαγικό ραβδί, παραμένει το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας - 20 έως 25% έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Πρέπει να λυθεί. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να γίνει με την υποτίμηση νομίσματος. Το δύσκολο πράγμα είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει, αφού έχει το ευρώ. Ότι η Ελλάδα ανήκει στην ευρωζώνη είχε τεράστια οφέλη, αλλά και κάποια μειονεκτήματα. Και ένα από αυτά τα μειονεκτήματα είναι ότι δεν είναι δυνατόν να κάνετε (διορθωτική) ρύθμιση μέσω υποτίμησης.
Γι' αυτό είναι τόσο δύσκολο. Γι' αυτό είχατε αυτή την περικοπή στους μισθούς, είναι ανάγκη να γίνετε πιο ανταγωνιστικοί.''
Ακόμα και να μηδενίζαμε το δημόσιο χρέος, θα έπρεπε να μειώνουμε τους μισθούς δηλαδή να κάνουμε εσωτερική υποτίμηση επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε νομισματική υποτίμηση καθώς έχουμε νόμισμα το ευρώ. Αν είχαμε τη δραχμή, θα κάναμε υποτίμηση και δεν θα είχαμε καταστρέψει την Ελλάδα με την εσωτερική υποτίμηση. Αυτό δείχνει και το παράδειγμα του 1985 όπου το έλλειμμα του ΙΤΣ έφτασε στο 8% και το χρέος σε ξένα νομίσματα στο 40%. Έγινε υποτίμηση 15%, μειώθηκε το έλλειμμα του ΙΤΣ γιατί τα εισαγόμενα έγιναν ακριβότερα και τα εγχώρια φθηνότερα και έγινε ένα διετές πρόγραμμα των Σημίτη/Γκαργκάνα όπου οι πραγματικοί μισθοί του δημοσίου μειώθηκαν κατά 10%. Οι παλαιότεροι μπορούν να συγκρίνουν το τότε με αυτά που γίνονται τώρα.
Οι βάσεις της κρίσης τέθηκαν το 1994 όπως είπε και ο Χαρδούβελης (Πηγή) ο οποίος ήταν στην ομάδα Σημότη που μας έβαλε στο ευρώ και υπουργός Οικονομικών όταν ο Στουρνάρας έγινε πρόεδρος της ΤτΕ.
''Η τελευταία φάση της διαδικασίας επέκτασης της εγχώριας δαπάνης με παράλληλη απώλεια ανταγωνιστικότητας είναι αυτή που οδήγησε στην ελληνική κρίση. Αν και στον δημόσιο διάλογο συχνά ταυτίζεται με την εισαγωγή του ευρώ, στην πραγματικότητα η απαρχή των εξελίξεων που οδήγησαν στην κρίση πρέπει να τοποθετηθεί στο 1994. Εκείνο το έτος συνέβησαν τρεις σημαντικές εξελίξεις.
Πρώτον απελευθερώθηκε το χρηματοπιστωτικό σύστημα, με την αποδέσμευση εποπτικών κεφαλαίων που οι ελληνικές τράπεζες τηρούσαν στην Τράπεζα της Ελλάδος και την άρση των περιορισμών στη χορήγηση καταναλωτικών δανείων.
Δεύτερον η προοπτική της ΟΝΕ άρχισε να βελτιώνει την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας και των επιχειρήσεων, αυξάνοντας σημαντικά τις δυνατότητες άντλησης κεφαλαίων από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Συνδυαστικά, αυτές οι δύο εξελίξεις οδήγησαν σταδιακά σε μία επιτάχυνση της πιστωτικής επέκτασης. Αυτό, με τη σειρά του, επέτρεψε, τόσο την επέκταση της επένδυσης, όσο και τη διατήρηση ευμεγεθών εξωτερικών ελλειμμάτων.
Τρίτον το 1994 άρχισε η προσπάθεια προετοιμασίας για είσοδο στην ΟΝΕ με την υιοθέτηση της «πολιτικής της σκληρής δραχμής». Αυτή συνίστατο στη διατήρηση υψηλών επιτοκίων με παράλληλο περιορισμό των ονομαστικών υποτιμήσεων της δραχμής, ώστε να περιοριστεί ο εισαγόμενος πληθωρισμός και οι πληθωριστικές προσδοκίες.''
Αν μείνουμε στο ευρώ θα συνεχιστεί η εσωτερική υποτίμηση. Έκαναν αύξηση στον βασικό μισθό που όμως θα τον μειώσουν αργότερα. Αν αυξηθούν οι μισθοί θα αυξηθεί το έλλειμμα του ΙΤΣ γιατί αγοράζουμε εισαγόμενα που είναι πιο φθηνά λόγω της ισοτιμίας του ευρώ με το δολάριο ΗΠΑ και των άλλων νομισμάτων.
Μύθοι των μνημονίων.
Θα έχουμε μεγάλο πληθωρισμό.
Ο Θόδωρος Μαριόλης (Πηγή) υπολόγισε το 2011 τον πληθωρισμό που θα έχουμε ότι θα είναι μέχρι 10%. Απ' την άλλη θα μπορούμε να έχουμε συνδεδεμένη τη νέα δραχμή με το ευρώ σε ισοτιμία μικρότερη φυσικά του ενός ευρώ προς μία δραχμή. Έτσι ναι μεν δεν θα έχουμε το ''εργαλείο'' της υποτίμησης αλλά θα έχουμε σταθερό νόμισμα τουλάχιστον μέχρι να αποκτήσει ο κόσμος εμπιστοσύνη σ'΄αυτό. Ας δούμε ισοτιμίες άλλων νομισμάτων:
Δανία 1 προς 7.5 κορώνες
Σουηδία 1 προς 10.4 κορώνες
Πολωνίας 1 προς 4.3 ζλότι
Ουγγαρία 1 προς 317 φιορίνια
Σλοβακία 1 προς 30 κορώνες
Ιαπωνία 1 προς 125 γεν (109 δολάρια ΗΠΑ)
Με τη δραχμή θα μας αγοράσουν.
Όχι γιατί θα υπάρχει έλεγχος της διακίνησης των κεφαλαίων από και προς τη χώρα μας ενώ τώρα απαγορεύεται αυτό από τη συνθήκη της Λισαβώνας.
Δεν θα μπορούμε να εισάγουμε.
Σαφώς και θα μπορούμε να εισάγουμε ότι χρειαζόμαστε όπως πρώτες ύλες, πετρέλαιο κλπ. Τώρα εισάγουμε αυτά που παλαιότερα παράγαμε όπως τα αγροτικά προϊόντα και σε μεγαλύτερες ποσότητες αυτά που παλαιότερα εισάγαμε σε μικρές πχ. αυτοκίνητα. Το 1986 κυκλοφορούσαν 1.5 εκατομμύριο οχήματα και στο τέλος του 2009 7.5 εκατομμύρια. Καταλαβαίνει κανείς πόσο επιβαρύνθηκε το ΙΤΣ και πόσο αυξήθηκε το δημόσιο χρέος.
Δεν θα πληρώνονται οι συντάξεις.
Με τα μνημονιακά δάνεια δεν πληρώνονταν οι μισθοί και οι συντάξεις όπως μας έλεγαν τα ΜΜΕ. Ινστιτούτο μελετών της Γερμανίας (Πηγή) υπολόγισε πού πήγαν και είπε ότι μόνον το 5% δηλαδή 10 δις περίπου πήγαν στον προϋπολογισμό. Το κόστος για τις συντάξεις είναι 17 δισεκατομμύρια περίπου ενώ παλαιότερα ήταν μεγαλύτερο. Πώς λοιπόν πληρώνονταν οι συντάξεις από τα μνημονιακά δάνεια; Η μόνη περίπτωση να συνεχίσουν να παίρνουν οι συνταξιούχοι την σύνταξη τους και όχι μόνον την εθνική που θα είναι στο ύψος ενός επιδόματος, είναι να πάμε στη δραχμή. Η παραγωγή θα αυξηθεί, η ανεργία θα μειωθεί στο ελάχιστο, τα ασφαλιστικά ταμεία θα έχουν έσοδα για να δίνουν συντάξεις.
Θα μας εκδικηθούν οι Γερμανοί.
Σαφώς και όχι. Μάλιστα η μετάβαση στο νέο νόμισμα θα γίνει με την βοήθεια της ΕΕ. Το 2010, ο πρόεδρος του οικονομικού συμβουλίου του κόμματος της Μέρκελ Κουρτ Λάουκ (Πηγή), είπε σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Real News ότι ''οι Ευρωπαίοι θα πληρώσουν για να βγείτε από το ευρώ''. Μάλιστα είπε ότι ''Αν πείτε ότι χρειαζόμαστε 150-200 δις ευρώ για να έχουμε το δικό μας νόμισμα και να προχωρήσουμε, πιστεύω ότι θα ήταν πολύ πιο αποδεκτό από αυτό που συμβαίνει τώρα''.
Με τη δραχμή θα πεινάσουμε.
Σαφώς και όχι. Τον πρώτο χρόνο λένε ειδικοί ότι θα τρώμε από συσσίτια μέχρι να αρχίσει η ανάκαμψη της οικονομίας που θα αρχίσει από την πρώτη μέρα. Τα 50 δις που θα μας δώσει σαν ανθρωπιστική βοήθεια η ΕΕ είναι αρκετά για να καλύψουν το έλλειμμα του ΙΤΣ για δύο χρόνια τουλάχιστον.
Χρεοκοπήσαμε από το δημόσιο, φταίει ότι έγινε εδώ και 40 χρόνια
Από τα προηγούμενα καταλαβαίνει κανείς ότι χρεοκοπήσαμε επειδή μπήκαμε στο ευρώ και μειώνονται οι μισθοί γιατί δεν μπορούμε να το υποτιμήσουμε. Αν δεν μπαίναμε στο ευρώ δεν θα είχαμε κρίση και αν βγούμε από το ευρώ θα σταματήσει η εσωτερική υποτίμηση και το οικονομικό μοντέλο του ευρώ.
Δεν φταίνε οι Γερμανοί.
Οι Γερμανοί φταίνε γιατί έκαναν εσωτερική υποτίμηση μέσω παγώματος των μισθών από το 1992 όταν υπογράφτηκε το Μάαστριχτ. Ο Κων. Μητσοτάκης είπε ότι το πολιτικό σύστημα ήξερε ότι το ευρώ ευνοεί τις χώρες του βορρά και δεν ευνοεί τις χώρες του νότου ανάμεσα τους και την Ελλάδα. Ήξεραν ότι το ευρώ δεν ευνοεί την Ελλάδα.
Η Γερμανία με την εσωτερική υποτίμηση που έκανε διπλασίασε το εμπορικό πλεόνασμα της. Επειδή η ευρωζώνη είναι ''παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος'', τα κέρδη του ενός είναι οι ζημιές των άλλων. Όταν κερδίζει ένας, χάνει ο άλλος. Παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος είναι και το πέναλτι στο ποδόσφαιρο. Όταν κερδίζει ο ποδοσφαιριστής που σουτάρει, χάνει ο τερματοφύλακας και το αντίθετο.
Θα έχουμε ανάπτυξη με ξένες επενδύσεις
Δεν θα γίνει αυτό γιατί ακόμα και εξαγωγικές αν είναι οι εταιρείες που θα έρθουν να επενδύσουν, κάποιο ποσοστό της παραγωγής θα πρέπει να το πουλήσουν εδώ και οι τιμές άρα και το κέρδος τους θα είναι μικρό όπως είπε και ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών, Κων. Μίχαλος:.
Το οικονομικό μοντέλο του ευρώ.
Επειδή η ανταγωνιστικότητα είναι μικρή, όλα τα ελεύθερα επαγγέλματα θα πάνε σε εταιρείες για να υπάρχουν οικονομίες κλίμακος. Το ίδιο θα γίνει και με τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι αγρότες είτε θα αλλάξουν επάγγελμα, είτε θα είναι άνεργοι, είτε θα γίνουν υπάλληλοι των εταιρειών είτε θα μεταναστεύσουν. (Όπως είπε ο Τσακλόγλου)
Το κράτος θα δίνει μόνον την εθνική σύνταξη που θα είναι ένα πολύ μικρό ποσό και οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν εισφορές σε ιδιωτικές εταιρείες όπως με το ασφαλιστικό σύστημα Πνοσέτ.(Πηγή) Θα είναι κεφαλαιοποιητικό σύστημα αλλά οι εργαζόμενοι λόγω της εσωτερικής υποτίμησης θα παίρνουν χαμηλούς μισθούς και θα πληρώνουν μικρές εισφορές. Έτσι τελικά οι συντάξεις θα είναι αστείες ακόμα και αν κάποιος εργάζεται ανελλιπώς.
Όλη η δημόσια περιουσία θα περάσει σε χέρια ιδιωτών με το σύστημα Treuhand. Τίποτα δεν θα είναι κρατικό ακόμα και τα αρχαία, τα νοσοκομεία, τα σχολεία κλπ. Έτσι το κράτος δεν θα έχει κανέναν έλεγχο της οικονομίας, δεν θα υπάρχει κοινωνικό κράτος και πρόσβαση στις παροχές Υγείας απλά δεν θα υπάρχουν. Θα υπάρχει ένα υποτυπώδες κοινωνικό κράτος ίσα-ίσα για να επιβιώνει το σύστημα.
Μετάβαση από το ευρώ στη δραχμή.
Θα πρέπει για ένα χρόνο να τρώμε από συσσίτια. Η ΕΕ θα δώσει 50 δισεκατομμύρια σε ανθρωπιστική βοήθεια.
Θα υπάρξει διαγραφή του χρέους σε ποσοστό 86% σύμφωνα με διαρροή της ΕΚΤ που αναδημοσίευσε η DW. (Πηγή)
Θα υπάρξει μεταφορά κεφαλαίων από την ΕΕ προς την Ελλάδα για ανασυγκρότηση της οικονομίας σύμφωνα με το άρθρο 122 (Πηγή) της συνθήκης της Λισαβώνας.
Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας δεν θα εξαρτάται από το πόσο μικροί είναι οι μισθοί που είναι αναποτελεσματικό μέτρο αλλά το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί κι έτσι θα είναι πιο φθηνά τα αγαθά και οι υπηρεσίες μας και πιο ακριβά τα εισαγόμενα. Έτσι η απασχόληση θα εκτοξευτεί.
Το νέο νόμισμα πιθανώς θα είναι συνδεδεμένο με το ευρώ ή το δολάριο ΗΠΑ κι έτσι δεν θα υπάρξει μεγάλος πληθωρισμός. Βέβαια δεν θα έχουμε έτσι το ''εργαλείο'' της υποτίμησης αλλά θα έχουμε σταθερό νόμισμα μέχρι να αποκτήσει εμπιστοσύνη ο κόσμος σ' αυτό.
Αντιμνημονιακός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου