Ο πονοκέφαλος της ΕΚΤ

10/3/2015

H συσσώρευση επενδυτικών κεφαλαίων σε κρατικά ομόλογα της ευρωζώνης μπορεί να περιπλέξει τα σχέδια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να πραγματοποιήσει παρόμοιες τοποθετήσεις, χρησιμοποιώντας το μεγαλύτερο μέρος των μέτρων ποσοτικής χαλάρωσης που ξεπερνούν το ένα τρις ευρώ, μέσα στο επόμενο 18μηνο. Επιδιώκοντας να καθησυχάσει όσους έχουν εκφράσει αυτόν τον προβληματισμό, ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, υποστήριξε πως υποψήφιοι πωλητές των κρατικών ομολόγων της ευρωζώνης θα βρεθούν από ξένους επενδυτές. Αυτοί κρατούν, σχεδόν, το ήμισυ του χρέους των 19 κρατών-μελών.

Αυτή η μερίδα ξένων επενδυτών που θα μπορούσε να αναλάβει τον «ρόλο των πωλητών» μπορεί τελικά να τους συμφέρει να διατηρήσουν περισσότερο τις τοποθετήσεις τους, γνωρίζοντας τις δυσκολίες της ΕΚΤ να βρει κρατικά ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά της ευρωζώνης. Υπό κανονικές συνθήκες συμφέρει τους ξένους επενδυτές να πουλήσουν τα κρατικά ομόλογα της ευρωζώνης που κατέχουν σήμερα, επειδή τα μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης θα αποδυναμώσουν το ευρώ, υποβαθμίζοντας έτσι την αξία αυτών των τοποθετήσεων όταν θα προσαρμοστούν στο δικό τους νόμισμα.

Πάντως, ο Ρόμπιν Μάρσαλ, επικεφαλής του τμήματος σταθερού εισοδήματος στη Smith & Willianson στο Λονδίνο, δήλωσε ότι «δεν βιάζεται» να πουλήσει καθόλου. «Γιατί να πουλήσεις όταν γνωρίζεις τις δυσκολίες που υπάρχουν με τους επενδυτές στη δευτερογενή αγορά εντός ευρωζώνης;» δηλώνει ο κ. Μάρσαλ. «Υπάρχει προοπτική να υπάρξουν μεγαλύτερα κέρδη. Δεν νομίζω πως τα έχει σκεφτεί όλα καλά», προσθέτει ο ίδιος, αναφερόμενος στον πρόεδρο της ευρωτράπεζας.

Δεδομένων των εκτιμήσεων για αύξηση των επιτοκίων από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) και την Τράπεζα της Αγγλίας μέσα στους επόμενους 12 μήνες, οι ξένοι επενδυτές μπορεί, παράλληλα, να διστάσουν να μπουν σε αυτές τις αγορές λόγω της ανόδου των αποδόσεων και της υποχώρησης των τιμών στα ομόλογα αυτών των χωρών. Αυτή η διστακτικότητα μπορεί να αναγκάσει την ΕΚΤ να προσφερθεί να πληρώσει υψηλότερες τιμές στα κρατικά ομόλογα από αυτές της αγοράς, οδηγώντας σε ακόμη χαμηλότερα επίπεδα τις αποδόσεις. Πολλοί από τους επενδυτές εντός ευρωζώνης, εν τω μεταξύ, είναι τράπεζες που αναγκαστικά διατηρούν κρατικά ομόλογα της Ε
ευρωζώνης λόγω των νέων κανόνων για την κεφαλαιακή επάρκεια και ρευστότητά τους, ώστε να έχουν άμεσα τη δυνατότητα να καλύψουν τυχόν απώλειες.

Συνταξιοδοτικά ταμεία και ασφαλιστικές εταιρείες εντός ευρωζώνης έχουν, επίσης, επενδύσει σε κρατικά ομόλογα της ευρωζώνης, ιδιαίτερα σε τίτλους μεγάλης ωρίμανσης, διότι οι ρυθμιστικές αρχές απαιτούν την κάλυψή τους από ενδεχόμενες απώλειες σαν αυτές μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007-09.

Γεγονός είναι ότι η ΕΚΤ δεν μπορεί ακόμη να σχηματίσει έναν λεπτομερή χάρτη με τη γεωγραφική κατανομή των επενδυτών που κρατούν κρατικά ομόλογα της ευρωζώνης. Τα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου ή hedge funds και άλλοι διαχειριστές κεφαλαίων, ιδιαίτερα εκείνοι που διατηρούν την έδρα τους στο εξωτερικό, θα είναι περισσότερο πρόθυμοι να πουλήσουν. Αυτή η κατηγορία επενδυτών γνωρίζει, επίσης, ότι μπορεί να παζαρέψουν αρκετά με την ΕΚΤ. «Διαφορετικά ομόλογα της ευρωζώνης έχουν διαφορετικούς πωλητές. Είναι πάντα ένα μυστήριο για το ποιος θα είναι ο επόμενος στη σειρά των υποψηφίων. Η ΕΚΤ βρίσκεται, κατά πάσα πιθανότητα, σε αυτή τη θέση. Μπορεί, τελικά, να χρειαστεί να πληρώσουν υψηλότερο αντίτιμο», σχολιάζει ο Μαρσέλ Αλεξάντροβιτς, οικονομολόγος για την Ευρώπη στην Jefferies. Για παράδειγμα, η ΕΚΤ μπορεί να συναντήσει περισσότερα εμπόδια για να αγοράσει ισπανικά ή ιταλικά ομόλογα. Περίπου τα δύο τρίτα κρατούνται από επενδυτές εντός ευρωζώνης. Πάνω από το 60% των γαλλικών και γερμανικών ομολόγων κρατούνται από οντότητες με έδρα εκτός ευρωζώνης.

Πηγή