Η ακριβή ενέργεια γονατίζει τις βιομηχανίες

26/9/2013

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, εάν μειωνόταν η τιμή του ρεύματος και του φυσικού αερίου θα δημιουργούνταν σε πρώτη φάση 2.000 νέες θέσεις εργασίας και θα αυξάνονταν οι εξαγωγές

Η μεταφορά της έδρας της ΒΙΟΧΑΛΚΟ στο εξωτερικό μετά την Coca-Cola και τη ΦΑΓΕ και ο κίνδυνος μίμησής της από άλλες βιομηχανίες έρχεται να υπογραμμίσει την απουσία βιομηχανικής στρατηγικής στη χώρα και τις τεράστιες αδυναμίες ανταγωνιστικότητας της ακολουθούμενης μνημονιακής πολιτικής της λιτότητας.

Γιατί ενώ μειώνει δραματικά τους μισθούς και τα ημερομίσθια, εξανεμίζει τα προκύπτοντα οφέλη ανταγωνιστικότητας μέσα από το ακριβό κόστος δανεισμού, την υψηλή φορολογία του τζίρου και την ακριβή ενέργεια, ενώ στερεί πολύτιμη εγχώρια ζήτηση από τη βιομηχανία.

Η απώλεια δυναμικής και ειδικού βάρους στην ελληνική οικονομία από τη βιομηχανία χρονολογείται, βεβαίως, από τα μέσα της δεκαετίας του '70 με την ενεργειακή κρίση και την ανάδειξη των χαμηλόμισθων νέων βιομηχανικών χωρών της Ασίας. Ομως, παρά τη σταδιακή αποβιομηχάνιση, η βιομηχανική παραγωγή συνέχιζε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να αυξάνει έστω και με βραδύτερους ρυθμούς από την οικονομία συνολικά.

Η τάση αυτή άλλαξε τα τελευταία χρόνια όταν η ελληνική βιομηχανία άρχισε να συρρικνώνεται όχι μόνο αναλογικά αλλά και σε απόλυτα νούμερα, εξαιτίας κυρίως του ακριβού ευρώ, της διεθνούς κρίσης χρεών, αλλά και της έλλειψης αναπτυξιακού σχεδίου και βιομηχανικής πολιτικής.

Ετσι, έπειτα από μία ασθενική ανάπτυξη της βιομηχανίας κατά 6,6% την περίοδο 2000-2005, ακολούθησε μία κάμψη 26,8% το διάστημα 2005-2013 (Ιούλιος), με αποτέλεσμα μεταξύ 2000 και 2013 η βιομηχανική παραγωγή να υποχωρήσει κατά 22% (25% οι απώλειες στη μεταποίηση).

Εννιά από τους 22 κλάδους της μεταποίησης, μάλιστα, υπέστησαν δραματική συρρίκνωση, υπερδιπλάσια αυτής του συνόλου της, σημειώνοντας απώλειες στη διάρκεια όλης της περιόδου 2000-2013: μηχανές γραφείου και Η/Υ -94%, κλωστοϋφαντουργία -85%, μεταφορικά μέσα και λοιπός εξοπλισμός μεταφορών -83% (αμφότεροι), δέρμα και υπόδηση -80%, ένδυση και έπιπλα συν λοιπές βιομηχανίες -75% (αμφότεροι), ξύλο-φελλός -71%, μη μεταλλικά ορυκτά -64% και, τέλος, εκτυπώσεις-εκδόσεις -54%.

Θετικό πρόσημο

Αντίθετα, υπήρξαν και 4 κλάδοι που διατήρησαν θετικό ρυθμό επέκτασης στην εξεταζόμενη περίοδο 2000-2013: παράγωγα πετρελαίου/άνθρακα 26%, χημικά προϊόντα 4%, φαρμακευτικά προϊόντα και σκευάσματα 68% (από το 2005 ώς σήμερα) και βασικά μέταλλα 6%. Τα παράγωγα πετρελαίου/άνθρακα ήταν ο μόνος κλάδος που συνέχισε να αναπτύσσεται σε όλη τη διάρκεια των 13 τελευταίων ετών.

Κεφαλαιουχικά αγαθά (-70%) και διαρκή καταναλωτικά αγαθά (-64%) ήταν οι δύο τομείς της βιομηχανίας με τη μεγαλύτερη πτώση στη διάρκεια της εξεταζόμενης περιόδου.

Με το κόστος της χρηματοδότησης να είναι διπλάσιο του μέσου ευρωπαϊκού και το ενεργειακό κόστος στις κορυφαίες θέσεις, λόγω φορολογίας, οι ελληνικές βιομηχανίες και βιοτεχνίες δεν αιμορραγούν απλά, αλλά αντιμετωπίζουν κυριολεκτικά πρόβλημα επιβίωσης, με πολύ πιθανή εναλλακτική λύση τη μετανάστευση σε κάποια ανταγωνίστρια χώρα της Ε.Ε.

Πρόσφατα ενεργειακό στέλεχος της βιομηχανίας εκτιμούσε πως εάν η κυβέρνηση μείωνε το κόστος ενέργειας (φυσικό αέριο και ηλ. ενέργεια) στις τιμές των Ευρωπαίων ανταγωνιστών θα δημιουργούνταν σε πρώτη φάση 2.000 νέες θέσεις εργασίας, θα αυξάνονταν οι εξαγωγές και θα έμπαιναν μπροστά σταματημένες γραμμές παραγωγής. Είναι μία σκέψη που πρέπει να εξεταστεί σοβαρά. Πάντως, κάτι πρέπει να αλλάξει και γρήγορα αν θέλουμε η Ελλάδα να διατηρήσει μικρό τμήμα της βιομηχανίας της.

Πηγή