Για το δημόσιο χρέος την δεκαετία του '80

11/5/2015

Ο Ανδρέας δανειζόταν μετά το 1985 κυρίως από το εσωτερικό,παραδίδοντας 75% δραχμικό χρέος αξιολογημένο με Α2 και το εξωτερικό δημόσιο χρέος αξιολογημένο με ΒΑΑ1.
Για το εσωτερικό χρέος είναι προφανής η αξιολόγηση, ικανοποιητική η επίδοση και για το εξωτερικό δημόσιο,όταν άλλωστε όταν πρόκειται για μικρό κλάσμα του χρέους.
Αξιοσημείωτο πως και το 1990 η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας στην αλλοδαπή κρινόταν επαρκής και ήταν πάλι ΒΑΑ1,παρά τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της προηγούμενης περιόδου από ΠΑΣΟΚ και συγκυβέρνηση ΝΔ-Συνασπισμού.
Με λίγα λόγια,δανειζόμασταν από τον εαυτό μας και η χώρα δεν κινδύνεψε πραγματικά με χρεωκοπία.
Φυσικά,υπήρχαν στρεβλώσεις,μιας και οι πόροι όδευαν σε μη παραγωγικούς σκοπούς,ενώ υπήρξε και επιβάρυνση από τον εξωτερικό δανεισμό,αλλά η κατάσταση ήταν απολύτως διαχειρίσιμη όπως αναφερόταν και από τις ίδιες τις αγορές(βλέπε παραπάνω).
Δυστυχώς αρκετοί αναπαράγουν μία αστήρικτη θεώρηση,στηριζόμενοι στην λειτουργία της οικονομίας όπως ενός νοικοκυριού,όταν οι ίδιες οι αγορές ενεργούσαν αλλιώς.
Εδώ να τονίσουμε πως με λίγες εξαιρέσεις,ο δανεισμός που έκανε το ελληνικό δημόσιο ήταν βραχυχρόνιος,δηλαδή δεν υπερέβαινε τον ορίζοντα μιας δεκαετίας.
Με απλά λόγια, αυτά τα δάνεια που τάχα πληρώνουμε τώρα δεν υπάρχουν,με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις,έχουν εξυπηρετηθεί προ πολλού.
Τελος πάντων,η Ελλάδα χρεοκόπησε π.χ. το 1897 και το 1932 λόγω είτε μεγάλου εξωτερικού χρέους είτε και ξένων δανείων σε συνδυασμό με τον κανόνα του χρυσού.
Η είσοδος της Ελλάδας στο ευρώ,κατέστησε ουσιαστικώς το χρέος εξωτερικό και εκεί έγινε η μεγάλη ζημιά.

Όπως έγραφε ο μεγάλος Κόλμερ προφητικά το2005:
"Πέραν του ότι με το ευρώ εχάθη η δυνατότης εξαφανίσεως του εσωτερικού δημοσίου χρέους,απωλέσθη και ο έλεγχος του.Υπολογίζεται σήμερον εις 210 δις ευρώ και μαζί με το χρέος των ασφαλιστικών ταμείων περίπου στα 300 δις ευρώ.Το τεράστιο αυτό χρέος πλησιάζει το διπλάσιον περίπου του εθνικού προϊόντος και αποτελεί μόνιμον απειλή κατά της εθνικής οικονομίας.
Απειλήν αδυναμίας εξυπηρετήσεως του κατόπιν ενδεχόμενης υποβαθμίσεως αιφνιδίως του Ελληνικού πιστωτικού κινδύνου υπό ξένων «ανεξάρτητων» οίκων.Ο κίνδυνος συνεπάγεται «Αργεντινοποίησι» της Ελληνικής οικονομίας.Οπότε και τα χαμηλά επιτόκια θα «πάνε περίπατο»…
Το δημόσιον χρέος καθ’ ευατό δεν αποτελεί πρόβλημα όταν είτε οφείλεται στους ιδίους υπηκόους ενός κράτους(κι όχι εις ξένους-οπότε η αποπληρωμή του αποτελεί διαρροήν εισοδήματος,με δυσάρεστα αποτελέσματα για την πλήρη απασχόλησι) είτε όταν η οικονομία υποαπασχολείται.Βασική αποστολή της δημοσιονομικής πολιτικής είναι να συμπληρώνει την νομισματική τοιαύτην εις τρόπον ώστε να εξασφαλίζεται η πλήρης απασχόλησι των παραγωγικών μονάδων του τόπου.Σήμερα λείπει η νομισματική,που έχει εκχωρηθή στην Φραγκφούρτη και η δημοσιονομική τελεί υπό την δαμόκλειο σπάθη του Συμφώνου «Σταθερότητος»"

Από τον Αρχέλαο